Μου ζητήθηκε να απαντήσω στην ακόλουθη ερώτηση που τέθηκε στο fb,, θεωρώ πως μπορεί να ενδιαφέρει και κάποιους συναδέλφους του φόρουμ. Η όλη συζήτηση είναι εδώ: www.facebook.com/photo.php?fbid=10154940540826288&set=gm.1504483219644436&type=3&theater&ifg=1
<span id=”fbPhotoSnowliftCaption” class=”fbPhotosPhotoCaption” tabindex=”0″ aria-live=”polite” data-ft=”{"tn":"K"}”><span class=”hasCaption”>….έχω αυτήν εδώ την κουταβα και με έχει προβληματίσει στο καρτέρι και αυτό γιατί μόλις τουφεκισω κυνηγάει τους κάλυκες <span class=”_5mfr _47e3″>
<span class=”_7oe”>😁</span></span>…πρέπει να κάνω κάτι γιαυτό?η αλήθεια είναι ότι είναι εκνευριστικό…</span></span>
Για να διορθωθεί μία προβληματική συμπεριφορά του σκύλου δεν αρκεί να γνωρίζουμε μόνο το πρόβλημα. Για να δοθεί μια ολοκληρωμένη και σωστή απάντηση θα πρέπει να γνωρίζουμε «τι και πως» εκπαιδεύτηκε ο σκύλος, «τι και πως» συμβαίνουν στη ζωή του. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν «κόλπα» δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που να «θεραπεύουν τοπικά».
Αν θέλουμε να διορθώσουμε κάτι οριστικά γυρνάμε πίσω στην εκπαίδευση και ξεκινάμε από «υγιή» σημείο. Το πιπέρι σαν «κόλπο», στη συγκεκριμένη περίπτωση, ΜΠΟΡΕΙ να αποτρέψει το πρόβλημα αλλά δεν το διορθώνει. ΜΠΟΡΕΙ να ξαναφανεί σε άλλο τόπο ή χρόνο. Υπάρχει και κάτι άλλο, τι είναι προτιμότερο; Να διορθώσουμε τον σκύλο κάνοντας τον να αδιαφορεί για τους κάλυκες ή να τον κάνουμε να φοβάται επειδή κάηκε ή πόνεσε;
Θεωρώ πως ο σκύλος σου έχει εκπαιδευτεί στη Βασική Εκπαίδευση, δηλαδή ξέρει να περπατά δίπλα σου χωρίς να τραβά το λουρί, και εκτελεί (πάντα και παντού) τις εντολές, ΕΛΑ-ΚΑΤΣΕ-ΣΤΟΠ-. Θεωρώ, ακόμη, πως από κυνηγητική εκπαίδευση θα ξέρει το ΦΕΡ’ΤΟ-ΑΣ’ΤΟ να κάθεται ήσυχος δίπλα σου στο καρτέρι και (ίσως) να φεύγει για απόρτ όταν του δώσεις εντολή.
Είμαι όμως σίγουρος πως κατά την εκπαίδευση του απόρτ δεν δίδαξες το σκύλο σου να παρακολουθεί τη φορά του όπλου σου. Αν είχες κάνει μερικές απλές ασκησούλες για 15-20 φορές, ο σκύλος όχι μόνο δεν θα κυνηγούσε κάλυκες αλλά θα εστίαζε εκεί που δείχνει το όπλο σου, έτσι θα μαρκάριζε ποιο εύκολα και το σημείο της πτώσης. Άλλο λάθος που πιθανόν έκανες ήταν να ασχολήθηκες (στις πρώτες φορές) και εσύ με τους κάλυκες, είτε να τους έπαιρνες από το στόμα του είτε να τον μάλωνες. Μια από τις βασικές αρχές της εκπαίδευσης είναι: Επιβραβεύουμε κάθε σωστή ενέργεια του σκύλου και αγνοούμε κάθε λανθασμένη (εκτός και αν υπάρχει κίνδυνος). Αν όντος τον αγνοούσες όταν έφερνε τους κάλυκες και αυτός άρχισε να παίζει μαζί τους χωρίς να ζητά την συμμετοχή σου, τότε έχεις δύο δυνατότητες, η μία είναι η τιμωρία και σε αυτή την περίπτωση τιμωρία είναι η στέρηση της επιθυμίας του, άρα μπαίνει στο κλουβί μεταφοράς ή δένετε και εξακολουθείς να ρίχνεις 2-3 βολές. Η άλλη δυνατότητα είναι η στροφή της προσοχής του σε κάτι άλλο που θα τον ενδιέφερε περισσότερο από τους κάλυκες π.χ. ένα μπαλάκι που τσουλά αργά αργά.
Αυτά όμως θα έπρεπε να έχουν γίνει στην αρχή, τώρα είναι αργά, έχει κολλήσει. Τι πρέπει να κάνεις;
Το πρώτο σου βήμα είναι να του «απομυθοποιήσεις» τους κάλυκες. Βάλε στις τσέπες όσους φρέσκους κάλυκες έχεις και πάρε το σκύλο με το λουρί του στο «κοντά» (πόδι, χιλ, φους ή όπως το λες), περπάτα σε μία ευθεία με κανονικό βήμα, ρίξε ένα κάλυκα δυο βήματα μπροστά και δεξιά σου έτσι που αν προσπαθήσει να τον πιάσει θα βρεθείς ανάμεσα και θα
τον εμποδίσεις. Διορθώνεις ουσιαστικά το ότι χάλασε το «κοντά». Όταν επανέλθει θα του πεις «κοντά» μπράβο, μπράβο «κοντά». Μια – δυο φορές που πάει να πιάσει τον κάλυκα μπορείς να πεις ήρεμα και σιγανά σε αποτρεπτικό και υποτιμητικό ύφος: «ΜΗ τι κάνεις εκεί»; ή: «ε, άφησε το». Δεν έχουν σημασία τα λόγια του «τραγουδιού» αλλά ο σκοπός του, όχι πολλές φορές, το βάρος των εντολών θα είναι στο «κοντά». Επαναλαμβάνεις τις ασκήσεις μια δυο φορές καθημερινά για 5-10 λεπτά μέχρι να αρχίσει να αδιαφορεί, τότε δυσκολεύεις την άσκηση και αρχίζεις να πετάς κάλυκα και από την δική του πλευρά, κάθε φορά που θα επιχειρήσει να λοξοδρομήσει, με ένα κοφτό τράβηγμα στο λουρί τον επαναφέρεις στο «κοντά». Στην επιστροφή κάνεις σλάλομ ανάμεσα από τους κάλυκες και κάθε φορά πλησιάζεις όλο και περισσότερο. Το επόμενο βήμα θα είναι να αφήσεις το λουρί στην πλάτη του σκύλου κάνοντας την διαδρομή. Στο τελευταίο στάδιο είναι τελείως ελεύθερος. ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΣΟΥ κάθε φορά που αδιαφορεί για κάλυκα που προσπερνά να τον επαινείς.
Αυτή η άσκηση θα απομυθοποιήσει το θέμα «κάλυκες» αλλά δεν ξέρω αν θα ισχύει για πάντα αφού δεν ξέρω το σκύλο και το μέγεθος του «κολλήματός» του, γι’ αυτό είναι προτιμότερο να κάνεις και τις Ασκήσεις Παρακολούθησης του Όπλου.
Από τις ασκήσεις που θα περιγράψω μπορείς να κάνεις μόνο τη μία ή και τις δύο εναλλάξ και να τις επαναλαμβάνεις μέχρι ο σκύλος να προσέχει το όπλο.
Άσκηση 1<sup>η</sup> (Προϋπόθεση: ο σκύλος έχει μάθει να κάθετε δίπλα σου, αριστερά, και να επαναφέρει στο χέρι σου το ντάμυ). Κρατάς στο αριστερό σου χέρι ένα μπαστούνι και στο δεξί σου ένα πιστολάκι και ένα ντάμυ. Προκαλείς την προσοχή του σκύλου λέγοντας το όνομα του ή λες φρφρρρ. Μόλις στέψει το βλέμμα του προς εσένα δείχνεις με το μπαστούνι προς τον ουρανό, πυροβολείς και πετάς το ντάμυ ψηλά έτσι που να συμπέσει προς τα εκεί που δείχνει το μπαστούνι. Δεν χρειάζεται να πάει μακριά 5-8μ είναι αρκετά. Η άσκηση επαναλαμβάνετε 3-4 φορές επί 2-3 φορές την ημέρα αλλάζοντας κατευθύνσεις του μπαστουνιού. Κάθε φορά που ο σκύλος κάνει λάθος θα μαζεύεις μόνος σου το ντάμυ. Υπάρχει και εκτοξευτήρας ντάμυ που λειτουργεί με καψούλι οπότε ο σκύλος βλέπει την εκτόξευση και συγχρόνως ακούει τον ήχο. Αφού σιγουρευτείς πως η άσκηση εκτελείται κανονικά και μηχανικά κάθε φορά που «δείχνεις» με το μπαστούνι (πετάξεις ή δεν πετάξεις και το ντάμυ) τότε θα χρησιμοποιήσεις κανονικό όπλο. Πρώτα στο χώρο ασκήσεων και με ντάμυ και μετά στο κυνήγι. Για την περίπτωσή σου, όμως, επειδή έχει κολλήσει για καιρό στους κάλυκες, τις πρώτες φορές μη χρησιμοποιήσεις καραμπίνα αλλά δίκαννο.
Άσκηση 2<sup>η</sup> (Προϋπόθεση: να έχεις βοηθό) Ο σκύλος κάθετε στα αριστερά σου, κρατάς το μπαστούνι και το πιστολάκι. Ο βοηθός στέκετε στα 8-10μ και μόλις σε δει να σηκώνεις το μπαστούνι και να πυροβολείς πετά το ντάμυ στον αέρα, για να προσελκύσει τον σκύλο μπορεί να πει φρ φρρρ. Αργότερα μπορεί να είναι κρυμμένος. Όταν σηκώνεις το όπλο λέγε το όνομα του για να προσέχει.
Όσοι ζουν σε τόπο που έχουν την ευχέρεια να μπορούν να κάνουν τις ασκήσεις με όπλο δεν χρειάζονται το μπαστούνι και το πιστολάκι. Στο όπλο μπορούν να χρησιμοποιούν αγόμωτους κάλυκες (μόνο με καψούλι) ή να προμηθευτούν ένα αντάπτορα που μπαίνει σε θαλάμη 12 ή 20 cal. Και στο κέντρο έχει υποδοχή για καψούλι .22.
