aris_kalamata wrote:
duckaholic wrote:
Τι χαρακτηριστικό έχει όμως η διβασική πυρίτιδα που θα μπορούσε να ευθύνεται για την καλύτερη απόδοση σε υγρό καιρό; Ένα γνώρισμά της είναι ότι αναπτύσσει μεγαλύτερη θερμοκρασία, έως και τα διπλάσια calories από μία κλασική μονοβασική.
ZeD wrote:
Ο ξηρός και χωρίς ανέμους αέρας θεωρείται πολύ καλός θερμικός μονωτής, παρουσιάζει ιδιαίτερα κακή θερμική αγωγιμότητα. Αντίθετα, ο υγρός αέρας είναι εξαιρετικά καλός αγωγός της θερμότητας, εξού και ότι οι ηλεκτρικές εκκενώσεις προκύπτουν σε βροχερό καιρό.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ…ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΤΟΥΦΕΚΙΑ ΜΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΝΗ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ ΜΑΣ Κ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗ…ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΟΛΗΦΘΩ ΣΑΝ ΕΝΑ »ΣΟΚ» ΠΟΥ ΠΑΘΑΙΝΕΙ Η ΓΟΜΩΣΗ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΓΩΓΟ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΓΡΟΣ ΑΕΡΑΣ…ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΥΡΙΤΙΔΕΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΝΤΟΝΟ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ Κ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ… Αυτή η απάντηση τροποποιήθηκε 12 λεπτά πριν από τον aris_kalamata.
Από ότι έχει κατατεθεί μέχρι στιγμής στο τραπέζι, αυτό μοιάζει να είναι το συμπέρασμα. Για το μόνο σημείο που δεν είμαι σίγουρος, είναι η επίδραση στην τουφεκιά μετά το στόμιο. Έχω την εντύπωση ότι ευθύνεται η υγρασία μέσα στην κάννη, όπου γίνεται και η καύση, όχι μετά από αυτήν. Έχεις προσέξει πώς σε υγρές μέρες, οι τουφεκιές βγάζουν πάρα πολύ καπνό και ότι η κάννη μετά είναι υπερβολικά βρώμικη; Ειδικά στις πρώτες τουφεκιές που ρίχνει το όπλο.
Μετά το στόμιο δεν γίνεται κάποια καύση και υπάρχει μόνο κινητική ενέργεια. Λόγω αυξημένης υγρασίας ο αέρας είναι πιο αραιός και ίσως οριακά να υπάρχει μικρότερη τριβή μεταξύ των σκαγιών και του ατμοσφαιρικού αέρα.
Οι παράγοντες που μειώνουν το ποσοστό της θερμικής ενέργειας που θα μετατραπεί σε κινητική είναι οι παρακάτω (μιας μονοβασικής πυρίτιδας):
1. Καλός αγωγός της θερμότητας η υγρασία, ένα μέρος απορροφάται από το περιβάλλον.
2. Λόγω υψηλής υγρασίας, αραιότερος αέρας, άρα χαμηλότερη συγκέντρωση οξυγόνου, δηλαδή πιο ατελείς καύση.
3. Υψηλή μεταβλητότητα απόδοσης των σταθεροποιητών στις μονοβασικές πυρίτιδες από εξωτερικούς παράγοντες.