Κυρίες και κύριοι. Αγαπητοί φίλοι, «την κάνω». Εντός ολίγου αρχίζω διακοπές. Λίγο μπάνια του λαού, λίγο να δείξω κανένα ορτυκάκι στούς σκύλους μου και
.. την πρώτη μέρα της σεζόν θα είμαι κάπου προς βορά.
Με τρωει όμως το θέμα και έτσι θα τα πω συνοπτικά.
Για να μη μπερδέψουμε τον φίλο Gatsoulinos, ουσιαστικά έχουμε όλοι συμφωνήσει πως το ντοπιάρικο ορτύκι δεν είναι και το καλύτερο θήραμα για τέτοια συμπεράσματα. Πως παρατηρώντας προσεκτικά τις φάσεις του εντοπισμού, του ανεβάσματος προς την οσμή, της φέρμας, και της γραμμής των πονταρισμάτων σε σχέση πάντα με την κατεύθυνση του ανέμου, θα διαπιστώσει αν πράγματι ο σκύλος πιάνει την μυρωδιά από πολύ μακριά. Η συμβουλή ενός επαγγελματία θα ήταν χρήσιμη καθώς και οι γνώμες κάποιων πιο έμπειρων.
Πως με τέτοιες συνθήκες ελάχιστοι σκύλοι έχουν αυτή την ικανότητα και αν έχουν και τα υπόλοιπα προσόντα επαρκώς (χαρά σε όποιον τον έχει) τότε μπορεί να ασχοληθεί με αγώνες, με κυνήγι ή και με τα δύο.
Και τώρα να τοποθετηθώ στο θέμα Δημήτρη/Παντελή na be i na mi be σε αγώνες. Παντελή θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη, τα καλά σκυλιά πρέπει να δείχνονται για τους λόγους που και εσύ ξέρεις και συμφωνείς. Τα υπόλοιπα είναι θέμα ιδιοκτήτη, αν θέλει μπορεί να έχει το κυνηγόσκυλό του και να λαμβάνει μέρος σε μερικούς αγώνες Π/Κ, πολύ βολικό για όσους δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες και χώρο για πολλά σκυλιά. Αν επιθυμεί υψηλό πρωταθλητισμό, θα έχει έξοδα, ταξείδια, θα χάνει μέρες από το κυνήγι (για να μη πω πως θα κυνηγά ελάχιστα) και φυσικά τον σκύλο αυτό θα τον αποσύρει από το κυνήγι ή θα κυνηγά μαζί του δεκάλεπτα προσέχοντας τον σκύλο και ξεχνώντας την τσάντα. Τα πάντα έχουν το τίμημά τους άρα είναι προσωπικές επιλογές.
{Για χάρη συντομίας θα κάνω αποκοπή και θα προσθέτω την θέση μου.}
τί λόγο έχει κάποιος σκύλος που έχει πάρει 3 – 4 1os εξαιρετος σε αγώνες να καταβαίνει και σε άλλους για το CAC??? Μα αν το άξιζε και ο σκύλος ήταν στο επίπεδο του CAC θα το είχε πάρει ήδη, αρα τι ψάχνει ο ιδιοκτήτης του???
Οι αγώνες έχουν σε μεγάλο βαθμό τον παράγοντα τύχη (μάλλον ατυχία), τα 1α εξαίρετα «οφείλουν» να κυνηγούν το CACT. Μιλάμε… για τα πρώτα…
Εαν κάποιος σκύλος είναι πραγματικά κάτι ξεχωριστό στην φυλή του πολύ γρήγορα θα μαζέψει τα CAC του και μετά θα κατεβαίνει γιατί ??????? για να τα κάνει 15-20??????
Ναι, τα 5,10, 15, 20 είναι η αδιαμφισβήτητη αξία. Για πόσους πρωταθλητές δε λένε «σιγά τον σκύλο, τού έκατσαν (ή του χαρίστηκαν ή βοηθήθηκε από τον τάδε κριτή) δυο CACT και έγινε πρωταθλητής» Αν έχει από περισσότερους κριτές σε διαφορετικών κατηγοριών αγώνες CACT/CACIT ε δεν του έχουν έρθει πάντα βολικά ή στημένα.
Και πάμε στην άλλη κατηγορία που ο σκύλος έχει το στύλ για το CAC τα έχει όλα αλλά πολύ σχέση με το “ΒΡΗΚΑ” δεν έχει, τι κάνει τοτε κατεβαίνει και ξανακαταβαίνει και ξέρεις ότι έχεται πάρα πολλούς αγώνες, ε κάποια στιγμή θα σκαλώσει και μια φέρμα σε ερωτευμένο ζευγαράκι πέρδικες που βρωμοκοπάει (εκφραση κλεμμένη). και να ο δικό σου στο CAC και εαν αυτό τύχει και σε κανενα καλο αγώνα κορυφή ο δικός σου????????
Γι αυτό ακριβώς οι καλοί σκύλοι πρέπει να κατεβαίνουν σε πολλούς αγώνες, για το αδιαμφισβήτητο.
Ολα αυτά που περιγράφω που προσφέρουν στην έκτροφή ???????
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, συμφωνώ μαζί σου αν ο σκύλος που δεν τα καταφέρνει να παίρνει τα CACT αλλά κάποια στιγμή «του κάτσουν», μόλις πάρει τον τίτλο εξαφανιστεί από τα τερέν. Αρα αν κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να μένεις στις επάλξεις.
Πιστεύω όμως πως συμφωνείς πως όποιος κάνει πρωταθλητισμό, και μετά τον τίτλο πρέπει να δείχνεται, να δούμε τι κάνει στα 7-8 χρόνια του.
Η Betty Blue μου πήρε CACT στα 3 της και όποτε αγωνίστηκε μέχρι τα 8 κέρδιζε. Το ίδιο και στην μορφολογία. Από κατηγορία Νέων έπαιρνε την φυλή και θέση στην ομάδα, με αρκετά Καλύτερο και αναπληρωματικό έκθεσης. Τώρα στα 12 εξακολουθεί και κερδίζει καλύτερο βετεράνο έκθεσης. Τώρα αξίζει να δω γραμμή πλάτης, τώρα να δω κίνηση, τώρα να δω τι κουσούρια έβγαλαν τα γηρατειά. Έτσι αποδεικνύει πως η εκτροφή που στηρίζεται και στο δικό της αίμα δεν έδωσε περιστασιακά τόσους απογόνους πρωταθλητές.
Κακά τα ψέματα ο πρωταθλητισμός έχει τις χαρές του αλλά έχει πολλά τρεξίματα, έξοδα και απογοητεύσεις (από τους ανθρώπους, όχι από τους σκύλους). Η δε εκτροφή πρέπει πάνω από όλα να έχει ήθος, όραμα, στόχο, προγραμματισμό, διορατικότητα, τεχνική, τέχνη, έξοδα, αναγνώριση των αποτυχιών, σκληρή αυτοκριτική, υπομονή, επιμονή, και να έχεις κλειστά τα αυτιά για όσους σε κακολογούν και κυρίως για όσους σε κολακεύουν.
Καλές διακοπές παιδιά
