Νέος Χρήστης; Κάνε Εγγραφή! | Σύνδεση
Posted In: Κυνηγόσκυλα γενικά
Αντρέα όλα σχεδόν τα πουλόσκυλα αν πέσουν πάνω στο λαγό θα τον φερμάρουν. Βέβαια κάποια το κάνουν καλύτερα από τα άλλα γιατί ανάμεσα στους προγόνους βάση των οποίων δημιουργήθηκε η φυλή υπήρχαν και ιχνηλάτες.
Νομίζω όμως ότι για να κυνηγήσεις συστηματικά λαγό μ’ ενα Σετερ θα πρέπει να αλιώσεις τον τρόπο εργασίας του και ουσιαστικά να χαλάσεις όλα όσα το κάνουν να ξεχωρίζει.
|
|
|
|
||||||||
Θα συμφωνήσω εν πολλοίς με τον Κώστα, αφού ως λαγοκυνηγός και εγώ για πολλά χρόνια, άν έκανα παρατηρήσεις, θα έκανα ακριβώς τι ίδιες που ο Κώστας αναλυτικά έκανε και θα επισημάνω κυρίως αυτό που σοφά λέει για την (μη) δίωξη και το “γύρισμα” δηλαδή καταδιώκει μεν αλλά τις περισσότερες φορές ο λαγός αποδεικμνύεται όχι απλά “λαγός” αλλά και “γάτα”… και μένει αλώβητος. Τα “υβρίδια” επίσης ένα σοβαρό μειονέκτημα που είχαν, είναι ότι έπεφταν πολύ εύκολα στην αλεπού.
Το κυνήγι με γνήσιο ιχνηλάτη έχει άλλη διάσταση, προσωπικά μετά την απώλεια σκύλου που είχα από πτώση δεν ξαναβρήκα άλλο σκύλο ίδιων προσόντων που να με ελκύει και αφού γίναμε και κάτοικοι της πόλης κατ΄ανάγκην και δεν μπορούσαμε να είμαστε σε επαρχία να αναλώνουμε χρόνο στην εκπαίδευση λαγόσκυλων το ρίξαμε στα πουλόσκυλα….
Φέτος στην έκθεση μορφολογίας και παρουσίασης του ελληνικού ιχνηλάτη στην DIANA ήταν σκυλιά καθαρόαιμα, ανθρώπων του Ομίλου που επιμένουν ελληνικά, πραγματικό ποίημα … και δείτε και την τελευταία δουλειά του Γ. Χριστογιάννη με κυνήγι λαγού, με σκυλιά γνήσια και το λέω μετά λόγου γνώσεως, γιατί ο ένας πρωταγωνιστής είναι και φίλος μου και ξέρω από πρώτο χέρι, πόσα σκυλιά έχουν περάσει από τα χέρια του, τι λεφτά έχει ξοδέψει και τι προσπάθεια κάνει για την διατήρηση και την διασπορά της ράτσας.
Η καθαροαιμία πιστεύω ότι και βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα αποδίδει καρπούς και βάζει τις βάσεις για κληρονομική μεταβίβαση σωστών και βασικών γνωρισμάτων των σκυλιών, για να υπάρξει και φυλετική καθαρότητα και ένα “κλισσαρισμένο” πρότυπο φαινοτυπικά και μορφολογικά.
Φίλε Smarag βλέπω πως αυτό είναι το 5ο μήνυμα σου, καλωσόρισες λοιπόν στο «κυνηγόσκυλα». Μετέφερα το θέμα σου για να είναι το «Λαγόσκυλα» συγκεντρωμένο.
Η επισήμανση σου είναι σωστή. Δυστυχώς η καθαροαιμία ιδιαίτερα στα λαγόσκυλα πάσχει.
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου στο: «Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ»
Όλα τα περιοδικά του χώρου εδώ και 40 χρόνια που τα διαβάζω πάντα είναι υπέρ της καθαροαιμίας. Ο ΚΟΕ από ιδρύσεώς του εγγράφει τους καθαρόαιμους, επέτρεψε την ίδρυση ομίλων φυλών για να ασχοληθούν επισταμένως με τα εξειδικευμένα για την κάθε φυλή θέματα. Διοργανώνονται εκθέσεις μορφολογίας και θα ευχόμουν να γινόντουσαν και αγώνες εργασίας. Το έργο των εκτροφέων μικρό ή μεγάλο είναι στην κρίση του καθενός που μπορεί να εκφραστεί όχι μόνο στον τύπο αλλά και στο διαδίκτυο. Σημασία έχει πως υπάρχουν εκτροφείς που προσπαθούν. Σήμερα υπάρχει βιβλίο Έλληνα συγγραφέα για τις πιο γνωστές φυλές ιχνηλατών. Γίνονται σεμινάρια από διάφορους ομίλους περί καθαροαιμίας (δεν αναφέρονται σε ιχνηλάτες ή μη). Σίγουρα θα μπορούσε και πρέπει να γίνει περισσότερη ενημέρωση αλλά δεν μπορούμε να πούμε πως είναι «ανύπαρκτη».
Το θέμα με τους λαγάδες είναι πως δεν πείθονται. Το γιατί δεν το ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι πως έχουν την τάση να δημιουργήσει ο καθένας τον δικό τους σκύλο. Ότι καλό καθαρόαιμο πέσει στα χέρια τους (όχι όλοι) θα το ζευγαρώσουν με το πιο παράδοξο. Θα αναφερθώ σε προσωπικά παραδείγματα, έχω δεχθεί δεκάδες προτάσεις για να ζευγαρώσουν λαγόσκυλα με τα κόκερ μου (τώρα ζητούν και το σπρίνγκερ) για να βγουν κουτάβια που θα κυνηγούν «καβάλα». Επί εποχής δραχμών κυνηγούσα αγριοκούνελα στην Αίγινα με δύο κόκερς, με πλησίασε ένας κυνηγός, μου εκθείασε το λαγόσκυλο του, μου είπε πόσο είχε εντυπωσιαστεί από την αποτελεσματικότητα και την καλή συνεργασία των κόκερς μου και μου ζήτησε επίβαση προσφέροντας 200.000 δρχ. Πρώτα του εξήγησα τους λόγους που δεν κάνω τέτοια ζευγαρώματα και αφού πήρε τελική αρνητική απάντηση έκανε την καρδιά του πέτρα και μου είπε: καλά θα σου δώσω όλη την γέννα για να την πουλήσεις όσο θες, αρκεί να διαλέξω ένα κουτάβι. Κόκαλο εγώ. Κάποιος από το τηλέφωνο (και αφού του είχα εξηγήσει επί μισάωρο γιατί δεν δέχομαι να του διαθέσω επιβήτορα) μου λέει: ’κου φίλε, για να μη τα πολυλογούμε θα μου δώσεις επίβαση γιατί θα σου προκαταβάλω 1300Ε και αν γεννηθούν πάνω από 5 θα σου στείλω και άλλα 200Ε. Δυστυχώς γι αυτόν έπαιζε κάτω από τα όρια της «τιμής εξαγοράς της ηθικής μου».
Ας πάμε όμως στην «ενημέρωση» που αναφέρει ο φίλος Smarag. Ας εκθέσουμε όλοι τις απόψεις μας. Ο Κώστας ανέφερε ουσιαστικό λόγο. Η άποψή μου είναι:
Κάθε φυλή έχει διαφορετική σκελετική και μυϊκή δομή (π.χ. σε άλλες φυλές οι γωνίες που σχηματίζονται από τα οστά των πίσω ποδιών είναι ορθές και σε άλλες φυλές αμβλείες. ’λλοι θώρακες που περικλείουν τους πνεύμονες και τα λοιπά όργανα είναι ρηχοί και μακριοί κατά το μήκος του σώματος, άλλοι είναι βαθιοί και κοντύτεροι ενώ άλλοι για να αφήσουν τον κατάλληλο χώρο στα σπλάχνα είναι βαρελοειδείς). Ακόμη υπάρχουν διαφορετικές αναλογίες (π.χ. στην καλύτερη περίπτωση, σε δύο φυλές με το ίδιο μήκος σκέλους, στην μία ο καρπός με το μετακάρπιο έχει αναλογία 3:1 ενώ στην άλλη 5:2) Αυτά μαζί με το τρίχωμα το χρώμα κλπ δευτερεύοντα, αποτελούν την μορφολογική ενότητα. Αν διασταυρώσουμε σκύλους καθαρόαιμους από δύο φυλές θα έχουμε κουτάβια (αναφερόμενος στα παραπάνω παραδείγματα) με ανεπαρκή χώρο για την ανάπτυξη των πνευμόνων άρα σκύλων χωρίς αντοχή. Με λάθος γωνιώσεις ή αναλογίες ποδιών άρα δεν θα έχουν αντοχή και ταχύτητα για να μη πω σοβαρότερα προβλήματα κίνησης. Ας αναλογιστούμε ζευγαρώνοντας μη καθαρόαιμα με μη καθαρόαιμα τι αχταρμά σωματότυπων μπορούμε να βγάλουμε. ’ρα μορφολογικά τον σκύλο δεν τον βλέπουμε αν είναι όμορφος ή περιποιημένος αλλά αν μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα στην εργασία του. Σε μία έκθεση επιλέγονται τα σωστότερα βάσει του προτύπου της φυλής για να τα έχουμε υπόψη μας στην αναπαραγωγή διορθώνοντας στους απογόνους μας τυχόν μορφολογικό τους λάθος. Δεύτερο στοιχείο είναι ο χαρακτήρας του σκύλου. Όταν λέμε χαρακτήρα εννοούμε τα γενετικά μεταφερόμενα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των σκύλων και έχουν άμεση σχέση με αυτό που λέμε «μυαλό και ψυχή». Κάθε φυλή ή ομάδες φυλών διακρίνονται από τον χαρακτήρα τους. Όσο και αν μας φαίνεται παράξενο το ανακάτεμα αυτών των χαρακτήρων μπορεί να δημιουργήσει συναισθηματικά ασταθείς σκύλους αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα τους.
’φησα για το τέλος το πιο ουσιώδες για μας τους κυνηγούς: Την απόδοση στο κυνήγι. Μεγάλη κουβέντα. Ο καθένας μας με την πρόταση αυτή θεωρεί κάτι διαφορετικό. Χοντρικά, για άλλους σημαίνει «κυνηγά ασταμάτητα» για άλλους «κυνηγά παντού», «είναι μυτάρας», «είναι ψυχάρα», «μου γεμίζει την τσάντα», «κυνηγά όπως θέλω εγώ». Ελάχιστοι όμως λένε: Επέλεξα την τάδε φυλή γιατί κυνηγά τον λαγό με τον τρόπο που επιθυμώ, έψαξα για πολύ καιρό και βρήκα από άξιους (αποδεδειγμένα) γονείς ένα έξυπνο κουτάβι με καλή μύτη, θα το μεγαλώσω και θα το γυμνάσω σωστά καλλιεργώντας τον καλό χαρακτήρα του, θα το εκπαιδέψω σε διάφορα μέρη, θα του δώσω πολλές ευκαιρίες για να βρει θηράματα. Πιστεύω πως θα είναι ο σύντροφός μου, μαζί θα ευχαριστιόμαστε το κυνήγι και θα γεμίζουμε την τσάντα.
Όπως γνωρίζεται η κάθε φυλή έχει τον δικό της τρόπο που εργάζεται για να βρει τα ίχνη, για να τα ακολουθήσει για να ξεφωλιάσει και να κυνηγήσει τον λαγό. Έχουν δηλαδή και άλλο ένα πρότυπο, το εργασιακό.
Ανακατεύοντας τις ικανότητες των σκύλων με διαφορετικά εργασιακά πρότυπα δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα πάρουμε το σύνολο των ικανοτήτων τους, αντιθέτως μπορεί να έχουμε και έναν εργασιακό αχταρμά συνάμα με τον μορφολογικό.
Σε όλους τους επίδοξους ιδρυτές νέου σούπερ λαγόσκυλου έχω να πω τα εξής: Αντί να πειραματίζεστε καταστρέφοντας την εξέλιξη των καθαρόαιμων που βρίσκονται στα χέρια σας, αντί να σπαταλάτε χρόνο και χρήμα ελπίζοντας να σας κάτσει κάπου κάπου ένα καλό κουτάβι, αντί να κουράζεστε μέχρι να διαπιστώσετε πως το κουτάβι που πήρατε από το καλύτερο μπίγκλ που είδατε με το καλύτερο πόσαβετς του φίλου σας δεν τραβά. Είναι καλύτερα να καταλήξετε πώς θέλετε να κυνηγάτε λαγούς. Ψάξτε, διαβάστε πια φυλή ανταποκρίνεται στα γούστα σας, σίγουρα θα υπάρχουν αρκετές μέσα στις δεκάδες των καθαρόαιμων φυλών. Αυτό που θέλετε να κάνετε το έχουν κάνει άλλοι για εσάς που διέθεταν τις κυνολογικές γνώσεις, χρήμα, χρόνο και διάθεση. Επί πλέον δια μέσου του χρόνου τελειοποιήθηκαν.
Τέλος να ξέρετε πως όσο νομίζεται πως μόνο ο δικός σας σκύλος είναι ο καλύτερος και ψάχνεται για έναν ίδιο. Όσο δεν ψάχνετε το άξιο κουτάβι επισκεπτόμενοι αν είναι δυνατόν όλους τους εκτροφείς. Όσο δεν έχετε την ικανότητα να ξεχωρίζεται τον καλό από τον μέτριο σκύλο. Όσο αρκείστε σε αγγελίες « αποστέλλονται σε όλη την Ελλάδα». Όταν το νέο σας καμάρι το βλέπετε για πρώτη φορά στα χέρια του λοστρόμου ή του σιδ/κού υπαλ/λου. Τότε μην περιμένετε από τους εκτροφείς να σας δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Φιλικά
Για άλλη μιά φορά με τα παραπάνω ο φίλος Γιάννης Νικολακόπουλος απέδειξε την τεράστια εμπειρία του, τις κυνοτεχνικές του γνώσεις αλλά και την αμεσότητα και την απλότητα που κάνει εύληπτες, κατανοητές και άμεσα αφομοιώσιμες τις γνώσεις όπως τις μεταφέρει εδώ στο forum.
’λλα επίσης βασικά μειονεκτήματα που είχαν τα λαγόσκυλα “μιγάδες” πλήν της ανεπαρκούς δίωξης ήταν: η δυσκολία σε πολλές περιπτώσεις να “κόψουν” το τελικό μονοπάτι, το γεγονός ότι τα περισσότερα, δεν γαύγιζαν τον ντορό τον φρέσκο, αλλά συνήθως έβγαζαν ένα γαύγισμα μόνον όταν ξεφώλιαζαν τον λαγό οπότε και ο κυνηγός δεν ήξερε τι γίνεται, άν μάλιστα ήταν και πυκνό το μέρος, τότε ο αιφνιδιασμός ήταν σίγουρος, αφού η προειδοποίηση από το “διάβασμα” του ντορού ήταν ανύπαρκτη ώστε να προλάβει να πάρει θέση.
Παρακολουθώντας από την δεκαετία του 1970 ντόπιους κυνηγούς και λαγόσκυλα μπορώ να πώ ότι τα σκυλιά που ήταν “μπασταρδεμένα” και ήταν άγνωστης συνήθως επιμειξίας, είχαν δε σίγουρα και αίμα πουλόσκυλου (αφού ορισμένα φέρμαραν και τις πέρδικες) ήταν περιορισμένης εμβέλειας και όταν τους άλλαζες τόπο δεν κυνηγούσαν καλά.Το θετικό ήταν ότι αυτά ήταν διαρκώς στην ύπαιθρο, σε μαντριά, σε στάνες, σε χωράφια όπου τα έπαιρναν κοντά οι ιδιοκτήτες και ήταν σε καθημερινή επαφή με θήραμα και ειδικά λαγό που ήταν σε αφθονία κοντά στα χωριά πριν η εκτατική γεωργία τα κάνει όλα χωράφια καλλιεργήσιμα…
Στην ταινία του Γ. Χριστογιάννη γίνεται και μνεία του έργου του κ. Μπασουράκου και θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι ήταν ο πρώτος σε επιστημονική βάση (και σε χαλεπούςμάλιστα καιρούς που η κυνοφιλία και κυνογνωσία ήταν λέξεις μόνο ετυμολογικών λεξικών…), που “καθάρισε” τον ελληνικό ιχνηλάτη από την έννοια του χωριάτη και του μιγάδα, του έδωσε ταυτότητα από “ζαγάρι”, του έδωσε καταγωγή και χαρακτηριστικά και έβαλε τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα, ώστε να διασωθεί η γηγενής αυτή φυλή μας, πράγμα που έκανε και με τον κρητικό ιχνηλάτη.
Στην αρθρογραφία του στα περιοδικά που εξέδιδε, πάντα σημείωνε και τόνιζε και στα λαγόσκυλα όπως και στα πουλόσκυλα -μιάς και υπήρξε πρωτεργάτης και στα ποΐντερ- την ανάγκη τα καλά σκυλιά της ίδιας ράτσας να διασταυρώνονται με τα καλύτερα της ίδιας ράτσας…. άν θέλουμε να μιλάμε για επιστημονική ή ορθολογική τουλάχιστον αναπαραγωγή, κεντρικός στόχος δε έπρεπε να ήταν η μεταβίβαση των αρίστων χαρακτηριστικών στους απογόνους και η περαιτέρω ενίσχυσή τους και όχι η υποβάθμισή τους και η επέλευση “αταβιστικών γνωρισμάτων”…
Θυμηθείτε δε όσοι ζήσατε στην επαρχία, ότι την δεκαετία του 1970…. 35 μόλις χρόνια πριν, τα πουλόσκυλα ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ υπήρχαν κάποια διασταυρωμένα που τα κυνηγούσαν όλα και σκυλιά καθαρόιαμα πχ ποΐντερ κατά βάση είχαν ή κανένας Γυμνασιάρχης ή κανένας Αστυνομικός Διοικητής ή κανένας Στρατηγός … ποιός να κυνηγήσει τότε πουλιά μόνον κανείς “Αθηναίος” που τον κοίταζαν μάλιστα και περίεργα…. αφού όλοι οι επαρχιώτες ήταν φανατικοί λαγοκυνηγοί, αναλογισθείτε τι ισχύει σήμερα και τι πρόσφερε ο κ. Μπασουράκος …..
Επομένως θα πρέπει να προσέξουμε πολύ το θέμα αυτό, ειδικά στα λαγόσκυλα και να πάρουμε μαθήματα από τους λοιπούς Βαλκάνιους και Ευρωπαίους, που φροντίζουν για την καθαροαιμία των ιχνηλατών τους σε επιστημονική βάση και όχι για την υλοποίηση του “κάθε παΐδι και πατέρας…”, το επίπεδο και οι κυνοτεχνικές μας γνώσεις, σήμερα δεν επιτρέπουν τέτοια ολισθήματα.
ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ,
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΔΕΝ ΤΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΟΤΕ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΩΜΑΤΟΔΟΜΕΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ. ΕΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΚΟΥΤΑΒΙ, ΤΟ ΠΗΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΟΣΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΟΥ Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ΑΠΛΩΣ ΕΙΔΑ ΕΝΑ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΟΥ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ, ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΡΑ. ΙΣΩΣ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟ ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΟΤΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΠΕΙΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ(ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ) ΣΚΥΛΙΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΦΗ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΒΟΝ ΘΕΜΑ. ΕΙΔΙΚΑ ΑΚΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ. ΑΥΤΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΡΥΤΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΦΟΥ ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΤΡΟΦΗΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΥΝΗΓΟΥΣ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΞΕΦΥΓΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ ΕΤΣΙ!
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΥΜΦΩΝΟΣ ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ, ΦΥΛΕΣ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΦΥΛΗ ΘΑ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ.
ΦΙΛΙΚΑ ΑΝΔΡΕΑΣ
Ανδρέα στο “δυστυχώς” θα συμφωνήσω μαζί σου…. δεν ξέρω άν πρόκειται για επαγγελματίες του είδους, αλλά το γεγονός ότι είναι κυνηγοί και ασχολούνται με τον λαγό και πουλάνε κουτάβια “γιούρας-γκέκας”, “ποσάβετς – γκέκας”, “σεγκούτσι – γιούρας”, “σεγκούτσι -γκέκας ” κλπ είναι ενδεικτικό … τους πελάτες – κυνηγούς μάλιστα τους ψάχνουν στα επίσημα περιοδικά και έντυπα μας ….
’λλο πράγμα η “τυχαία” και απρόβλεπτη διασταύρωση δυό σκυλιών και άλλο η προγραμματισμένη επιμειξία έτσι για να πειραματιστούμε …. κάθε ένας μας βέβαια είναι ελεύθερος να αποφασίσει τι θα κάνει και άλλο πράγμα παίρνω ένα σκυλάκι που είναι υβρίδιο εν γνώσει μου, που μου το έδωσε ο “χ” φίλος και προσπαθώ να το “ντρεσσάρω” και άλλο πείθομαι από τους “κυνοτρόφους αυτής της σχολής”, να παίρνω μιγάδες για κυνήγι, αφού με την εκδοχή αυτή, όλα τα καθαρόαιμα έπρεπε ήδη να είχαν εξαφανιστεί…
[font=” Verdana”]Η ανάλυση του Γιάννη Νικολακόπουλου ξεκαθάρισε το θέμα.[/font]
[font=” Verdana”]Επίσης έχουν ιδιαίτερη σημασία και οι επισημάνσεις του Γιάννη “Theod”.[/font]
[font=” Verdana”]Θα ήθελα να προσθέσω τα εξής για τον φίλο Αντρέα.[/font]
[font=” Verdana”]Αυτά που γράφει ο Γιάννης δεν είναι απλά η άποψη του, είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Όλοι όσοι λένε ότι είναι ευχαριστημένοι από τον μιγά σκύλο τους, απλά δεν έχουν δει ένα καλό πραγματικό καθαρόαιμο λαγόσκυλο πόσο καλύτερα μπορεί να κάνει αυτό για το οποίο προορίζεται.[/font]
[font=” Verdana”]Επίσης θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα. Την δεκαετία του ’70 δεν υπήρχαν ή σπάνια έβρισκες άλλες φυλές για να μπασταρδέψεις τα Ελληνικά Γκέκας που δεν ήταν άλλα από αυτά που σήμερα ονομάζουμε “Ελληνικό Ιχνηλάτη”.
[font=” Verdana”]Είχα την τύχη να δω από κοντά κυνήγια με τέτοιους σκύλους από το 1970 ακολουθώντας τον πατέρα μου και την παρέα του που αποτελείτο από ανθρώπους που αν ζούσαν σήμερα θα ήταν κοντά στα 100. Κυνήγια που γίνονταν από 4-5 σκύλους οι οποίοι δεν υπήρχε περίπτωση να μην αναγκάσουν τον λαγό να επιστρέψει και να περάσει σε ακτίνα δράσης από κάποιο καρτερι.
[font=” Verdana”]Θα μου μείνει αξέχαστη μια σκηνή που ήταν αιτία να κάνω πολύ καιρό να ξανάπαω μαζί τους. Μέχρι να γίνω 14 ετών δεν μου επέτρεπαν να κρατάω όπλο. Έτσι με έβαζαν να στέκομαι ακίνητος σε κάποιο υψωματάκι για να παρακολουθώ. Με το ξεφώλιασμα του λαγού άρχισε μια καταδίωξη που διήρκεσε πάνω από 2 ώρες. Λαγός και σκυλιά δεν άφησαν καταράχι για καταράχι που να μην το διασχίσουν. Κάποια στιγμή ακούστηκαν να πλησιάζουν, φθάνοντας στην πλαγιά που στεκόμουν εγώ, βλεπω τον λαγό να ανεβαίνει τις πεζούλες λες και ήθελε να πέσει απάνω μου και τα σκυλιά να τον έχουν κυκλώσει απ όλες τις μεριές. Στην ψηλότερα πεζούλα ο λαγός δεν τα κατάφερε, μένει λοιπόν κάτω και αρχίζει να σκούζει βλέποντας τα σκυλιά να τον πλησιάζουν.
[font=” Verdana”] [/font]Πρώτες όρμησαν η Γιάγκα η δικιά μας και η Κανέλα του μπαρμπα Γιώρη. Εγώ έφτασα πολύ πριν από τους άλλους αλλά δεν μπορούσα να τους τον πάρω από τα δόντια τους. Πρέπει να ήμουν 12 χρονών τότε και το θέαμα επέδρασε πολύ αρνητικά πάνω μου γιατί ο λαγός συνέχισε να σκούζει για πολύ ώρα, άρχισα να ουρλιάζω κι εγώ καλώντας τον πατέρα μου να τρέξει. Τέλος πάντων όταν έφτασε λαχανιασμένος και τρομαγμένος γιατί νόμιζε ότι κάτι μου είχε συμβεί, ο λαγός ήταν ακόμα ζωντανός. Αφού με φιλοφρόνησε με μια βλαστήμια για την τρομάρα που πήρε, βούτηξε τον λαγό μέσα από τα δόντια τους και με μια γρήγορη κίνηση έδωσε τέλος στο μαρτύριο του. Ξαναπήγα μαζί τους την μεθεπόμενη χρονιά κρατώντας πλέον ένα μονόκανο 16αρι ιδιοκατασκευή με εξάγωνη κάνη από καριοφίλι.
[font=” Verdana”]Αν βρώ χρόνο θα σκανάρω και θα ανεβάσω φωτογραφίες από κάποια Γκέκας που είχαμε εκείνη την εποχή να δείτε ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον Ελληνικό Ιχνηλάτη. ’λλωστε αν δεν κάνω λάθος οι άνθρωποι που πάλεψαν για την καθιέρωση του, ξεκίνησαν την αναπαραγωγή με κάποιους γεννήτορες που επέλεξαν προσεκτικά μέσα από τέτοιους σκύλους οι οποίοι είχαν καταφέρει να παραμείνουν αναλλοίωτοι. [/font]
Κώστα θα σε παρακαλέσω, ότι παλιό υλικό έχεις και αποτυπώνει κυνήγι ειδικά λαγού, λαγόσκυλα και ότι άλλο στιγμιότυπο, να τα περάσεις εδώ στην ενότητα όταν βρείς χρόνο.
Τέτοιες στιγμές που ο καθένας έχει φυλαγμένες μέσα του αξίζει τον κόπο έστω και φωτογραφικά να τις “μοιραστεί” στο forum, προσωπικά καταλαβαίνω απόλυτα το πνεύμα μιάς άλλης εποχής … ειδικά στο λαγοκυνήγι … εμπειρίες αξέχαστες και επίσης αυτό το όπλο που γράφεις παραπάνω (… !!!!) το έχεις σε φωτογραφία ;;;
Πολύ σωστή και η επισήμανσή σου, για την σχετική καθαρότητα των ιχνηλατών παλιότερα, αφού οι βαλκάνιοι ή ευρωπαίοι ιχνηλάτες δεν είχαν ακόμη εισαχθεί στην Ελλάδα, οπότε και ήταν δύσκολη η μιγαδοποίηση. Πάντως οι τότε λαγοκυνηγοί, θες από ένστικτο, θές από κάποια εμπειρία, τις διασταυρώσεις τις έκαναν με “καθαρά” σκυλιά και θυμάμαι και εγώ σκυλιά, που άν πήγαιναν σήμερα σε εκθέσεις μορφολογίας οι κριτές θα έμεναν άφωνοι …
Γιάννη υπάρχουν ελάχιστες φωτογραφίες εκείνης της εποχής. Οι κυνηγοί δεν ένιωθαν την ανάγκη να φωτογραφιθούν γιατί νόμιζαν ότι θα κυνηγούν και θα καρπόνονται λαγούς για πάντα. ’σε που σπάνια έβρισκες ανθρώπους να διαθέτουν φωτογραφική μηχανή. Οι περισσότερες τραβήχτηκαν από Αθηναίους που έτυχε να συμμετάσχουν σε κάποιο κυνήγι. Εγώ όσες έχω δείχνουν μονο τα σκυλιά μας.
Το 16αρι υπάρχει ακόμα, το έχει κληρονομίσει ο ξάδελφος μου. Κάποια στιγμή θα το φωτογραφίσω.
Διαβαζοντας απο την αρχη της συζητησης θα ηθελα να αναφερω τισ δικες μου εμπειριες και τις αποψεις μου για τα λαγοσκυλα.Ειχα σκυλια ημιαιμα (ιχνηλατες) απο διασταυρωση που ντρεπομαι να αναφερω. Τα τελευταια πεντε χρονια ειμαι κατοχος ελληνικου ιχνηλατη και ειμαι τοσο ευχαριστημενος που πιστευω οτι μου τα εδωσε ο Θεος.Καλυτερα να σταματησω το κυνηγι παρα να ξανα παρω ημιαιμο .Οταν αγγιζεις την κορυφη δυσκολα ξαναγυριζεις στην μιζερια.Κατα την κυνηγιτικη μου εμπειρια ειχα στην κατοχη ενα καθαροαιμο (beagle),το οποιο ηταν καλο σκυλι αλλα δεν ηταν φτιαγμενο για την πετρα,το πουρναρι και για τα κακοτραχυλα ελληνικα βουνα.Καλα και τα πουλοσκυλα,αλλα εχουν φτιαχτει για αλλα θηραματα και οχι για τον λαγο.Το λαγοκυνηγι χρειαζεται ιχνηλατη,για την ευχαριστησητου κλαφουνισματος στον ντορο,του ξεσηκωματος, της καταδιωξης και της καρπωσης (αν ερθει ).Οσο για το θεμα της καρπωσης,αν πηγαινουμε στο βουνο για να γεμισουμε το ψυγειο με ( κρεας ) τοτε δεν ειμαστε κυνηγοι.Προσωπικα πηγα στο κυνηγι για να απολαυσω τα σκυλια μου.Το λαγο τον θηρευω για να επιβραβευσω την προσπαθεια του ιχνηλατη μου . Προσπαθηστε και εσεις να συμβαλλεται στην προσπαθεια που γινεται για τον ελληνικο ιχνηλατη και να ειστε σιγουρη πως θα εκπλαγηται απο αυτο το σκυλι.
Φίλε Ηρακλή χαίρομαι που κάποιος κάτοχος καθαρόαιμου ιχνηλάτη ήλθε τόσο γρήγορα να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα μου: Έγραφα λοιπόν…
“Όλοι όσοι λένε ότι είναι ευχαριστημένοι από τον μιγά σκύλο τους, απλά δεν έχουν δει ένα καλό πραγματικό καθαρόαιμο λαγόσκυλο πόσο καλύτερα μπορεί να κάνει αυτό για το οποίο προορίζεται.”
Καλώς ήλθες στο φόρουμ και συνέχισε να γράφεις για τα λαγόσκυλα.
Θα συμφωνήσω και εγώ αναντίρρητα στα παραπάνω και θα θα επισημάνω ιδιαίτερα την άποψη του φίλου Ηρακλή για τα beagles,τα οποία πιστεύω και ειδικά τα κοντόσωμα, ότι τα αδικούν και τα “βασανίζουν” στα κακοτράχαλα ελληνικά βουνά.
Η μορφολογία των σκυλιών αυτών, το παρουσιαστικό τους και η καταγωγή τους, παραπέμπει σε κυνήγια σε χώρες με διαφορετικό ανάγλυφο εδάφους και θήραμα(λαγό), που δεν νομίζω ότι συγκρίνεται σε δυσκολία και “επινοήσεις” με τους δικούς μας ευρωπαΐκούς λαγούς και για το λόγο αυτό, χρειάζεται σκυλί ζυμωμένο και βγαλμένο για τον σκοπό αυτό.
Σκυλί γρήγορο, ακούραστο, έξυπνο για να “κόβει” τα μονοπάτια και να ξεχωρίζει το τελικό, να μην “τσιμπάει” από τα ψέμματα και τα διπλογυρίσματα του λαγού , να βλέπει την περιοχή όταν η ιχνηλασία είναι δύσκολη και να ξεγιατακιάζει με ευκολία…
Και βέβαια να μην ξεχνάμε ότι οι πρόγονοι μας πολλά χρόνια προσπαθούσαν με επιμονή και μεθοδικά να “χτίσουν” ένα λαγόσκυλο κομμένο και ραμμένο για την πατρίδα μας και τα κυνηγοτόπια της και το αποτέλεσμα, παρα το γεγονός ότι ήταν άνθρωποι λαΐκοί, που λειτουργούσαν με την εμπειρία και την παρατήρηση και όχι με “στενά επιστημονικά κριτήρια” τους δικαίωνε και έβγαζαν σκυλιά αξιόλογα και αξιόπιστα με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ελληνικό ιχνηλάτη.
Γεια σου Ηρακλή, καλωσόρισες αν και είσαι παλιός φίλος του φόρουμ, όπως βλέπω από το 2003. Το ότι πρώτη φορά αποφάσισες να γράψεις σημαίνει πως το θέμα σε ενδιαφέρει πολύ γι αυτό η άποψή σου μετράει περισσότερο. Αν και όποτε μπορείς γράφε μας για τα λαγόσκυλα.
Δεν είμαι λαγοκυνηγός αλλά έχω πολλούς φίλους λαγάδες, όταν με καλούν δεν χάνω την ευκαιρία. Ο Ε.Ι. είναι από τους σκύλους που εκτιμώ απεριόριστα, και μόνο η ύπαρξη του 2500 χρόνια πείθει και τον πλέον αδαή για την αξία του. Είναι στοιχείο της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και κάθε επιμειξία του εκτός των κυνοτεχνικών αμφίβολων αποτελεσμάτων είναι και ένας βιασμός της κληρονομιάς μας.
Φιλικά
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
