Λαγόσκυλα

Καλήμερα σκέφτηκα πολύ πριν μπω σε αυτό το forum,  ο λόγος ότι έχω κόψει επαφή με το κυνήγι του λαγού 18 χρόνια, μεγάλωσα όμως μεσα σε λαγόσκυλα, από εκεί ξεκίνησα, και ακόμα με συγκινεί το κυνήγι του. Μεγάλωσα με την αναζήτηση του “τέλειου” λαγόσκυλου. Η παρέα του πατέρα μου είχαν καποιο κυνοτρόφο γνωστό στο εξωτερικό, ο οποίος  σε τακτά χρονικά διαστήματα προμηθευε καθαρόαιμα σκυλιά, Μην είμαστε άδικοι. Τουλάχιστον αυτοόι που εγώ γνώριζα πάντα έψαχναν να βρούν καλό και καθαρόαιμο, μαγευόντουσαν από τα μακριά αυτιά και τις φωνές, αλλά δεν μπορούσαν να παραβλέψουν την αξιοσύνη στον κυνήγι,  τα προβλήματα ήταν πολλά, τα πρώτα  segkutsi  ητνα απερίγραπτα ευαίσθητα στις αρώστιες, στα κρύα δεν τράβαγαν, κρύωναν, έτσι αναγκάστικαν να τα ζευγαρώσουν με γκριφον, για ποιό αντοχή, το αποτέλεσμα ήταν αντίγραφα σκληρότριχων σεγκουτσι, τότε όμως ποιος τα ήξερε ότι υπήρχαν σαν καθαρόαιμη φυλή, τα γιούρα που έπεσαν στα χέρια τους, είχαν απερίγραπτες δυσκολίες στο ξεφώλιασμα, ξανά ζευγάρωμα με γκέκα για να βοηθήσουν στο ξεσήκωμα, τελευταία έιχαν πέσει στα χέρια τους γκαστώνης, αυτά γλύτωσαν το άμεσο μπαστέρδεμα,  πέρα από τα προβλήματα που είχαν στα αυτιά, (μολυνσεις) κλπ. Μια παρέα που “γυρνούσαν”  12-15 σκυλιά μόνιμα στη αναζήτηση του τέλειου, Αυτό το ψάξιμο δεν ήταν χωρίς λόγο,  και πιστελυω ότι ακόμα και τώρα γίνεται γιατί κάπου όλοι κάτι ψάχνουν γυρνάνε γύρω γύρω αλλά πάντα με κέντρο τον “γκέκα” Ελληνικό ιχνηλάτη, οι λόγοι πολλοί, τα πλεονεκτήματα πάρα πολλά σε σχέση με με τους “Ευρωπαίους”, από τα ποιό απλά και μικρά έως τα ποιό σοβαρά, Μην ξεχνάμε ότι είναι μια ιστορία χιλιάδων ετών προσάρμογης στην Ελληνική φύση και στα εκαστοτε κυνηγετικά δεδομένα, Και εξηγω, μεγάλωσα με ανθρώπους που πίστευαν ότι ο σκύλος πρέπει να έχει  μεγάλη σε διάρκεια και γρήγορή διώξη, ώστε να αναγκαστεί ο λαγός να γυρίσει θέλοντας και μη στα καρτέρια,  τώρα πιά ελάχιστοι κυνηγάν έτσι, κάτι το σκότωμα του λαγού από άλλες παρέες, κάτι η κλοπή των σκυλιών που απομακρύνται, κάτι ότι πια κυνηγάνε σε περιοχές μακρινές από τον τόπο διαβίωσης τους ώστε το παράσυρμα σε πολύωρες μακρινες καταδιώξεις καταντάει την επιστροφή πολύ δύσκολη, τότε τα αφήναμε στο βουνό, τα περισσότερα γυρνούσαν στο κουμασί του μόνα τους, τώρα πιά που να γυρίσουν??, Ετσι οι περισσότεροι κυνηγάνε με τα σκυλιά “καβάλα” θέλουν σκυλιά χωρίς μεγάλη διώξη, 1-2 ώρες το πολύ, αυτού του τύπου τα σκυλιά τα χάριζαν στα νησιά, Είναι ένας εντελώς διαφορετικός τύπος κυνηγίου, αρα θέλει και διαφορετικά προσόντα στα σκυλιά,  Το ότι δεν γάυγιζε πολύ στο ιχνος παρά μόνο στα τελευταία, είχε τον σκοπό του, δεν ξεσηκωνόταν ο λαγός από τα κλαφουνητά, πριν φτάσει ο σκύλος κοντά, το ότι δεν έχει την “φωνάρα” των “καθαρών” και αυτό είχε τον λόγο του κάνοντας καθαρή και γρήγορη διώξη χωρίς πολλές φωνές ο λαγός δεν “ξετοπίζει” εύκολα γυρνάει στα καρτέρια ποιο γρήγορα, κλπ. Ολοκληρα βιβλιά μπορεί να γραφτούν για αυτά και καλό είναι να αναληθούν, Πιστεύω ότι όλες αυτές οι αλλαγες βοήθησαν να προωθηθούν τα “καθαρά” Ευρωπαικά.Ισως σιγά – σιγά και ο “γκέκας” να πρέπει να προσαρμοστεί αν και θα τον προτιμούσα όπως τον γνώρισα.

Παντελής

Αν εξαιρέσει κανείς τους λαγοκυνηγούς των μεγαλουπόλεων  που αναγκαστικά κυνηγούν σε ξένα μέρη, οι πλειόνότητα είναι επαρχιώτες που δεν χρειάζεται να ξενιτεύονται. Επομένως κυνηγούν παραδοσιακά. Τα σκυλιά που πάνε καβάλα κάνουν μόνο για ανοιχτά μέρη.

Οι λόγοι που προανέφερε ο Παντελής έκαναν πολλούς να εγκαταλείψουν αυτό το κυνήγι.

Ένας από τους λόγους που επέλεξα  να ασχοληθώ με τα κούρτσχααρ ήταν αυτός. Στην Αθήνα δεν “στέκεται” το λαγόσκυλο. Έπρεπε λοιπόν να το αφήνω σε κάποιον στο χωριό. Η λύση αυτή όμως δεν μου καλοφαίνονταν παρόλο που υπήρχε μια σκυλίτσα Γιούρα την οποία αγόρασα πριν 3 χρόνια και την έδωσα στον Γαμπρό μου για “βγάλσιμο”.

Κάτι αυτό, κάτι το ότι δεν μπορώ το καρτέρι και να οδηγεί άλλος τα σκυλιά αποφάσισα να κάνω το κυνήγι όπως μου αρέσει: μοναχικό περπάτημα και τουφεκιά σ’ ότι θήραμα σηκώσει ο σκύλος. Κατά την άποψη μου θα έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε Ντρατχααρ και Κούρτσχααρ. Το Ντρατχααρ μου ταίριαζε περισσότερο, το κούρτσχααρ όμως με μάγευε εμφανισιακά και γι’ αυτό το προτίμησα.

Στο κυνήγι δεν χωράνε συμβιβασμοί, πρέπει να το κάνουμε όπως ακριβώς μας αρέσει.

Ο λόγος που κατέληξα στα drahthaar ήταν ότι κυνηγώντας με λαγόσκυλα χρόνια μαθαίνεις να παρατηρείς, να βλέπεις την φύση με άλλο μάτι, έχεις πετάξει από το λεξιλόγιο σου την λέξη δεν έχει, την αντικαθιστάς με το δεν βρήκα, ξέρωντας απόλυτα ότι αυτό είναι δουλεία του σκύλου,  Στο ενδιάμεσο δοκίμασα με Ιρλανδέζικο, και με ποίντερ για μια 6ετια, οταν πήρα το drahthaar  το πήρα για τίς πάπιες και τους λαγούς δεν πίστευα ότι θα με κάλυτπε απόλυτα και στα άλλα κυνήγια,  Οταν αποφάσισα να “συμπληρώσω” το κυνήγι μου που έκανα με το ποίντερ, κατέληξα στις 3 γερμανικές ράτσες, drahthaar- koytsxaar- Weimaranen, και μεταξύ αυτών στο drahthaar γιατί είχε μουστάκια, και το καλύτερο λαγόσκυλο του πατέρα μου ήταν ένα “μπαράκι” .  Είναι μια φυλή όπως όλες οι γερμανικές που δοκιμάζεται και αξιολογείται και στο κυνήγι του λαγού όπως γίνεται στην εκεί,  στην έρευνα του και την φέρμα του, την μικρή καταδιώξη,  και την επαναφορά από οποιαδήποτε απόσταση, Στην Ελλάδα επί του πρακτέου δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ιχνηλάτη με όλη την σημασία της λέξης, αλλα μπορεί να κάνει πολύ καλά την δουλεία που θέλουν πια αυτοί που κυνηγάνε “καβάλα”, και να επαναφέρει απο οποιαδήποτε απόσταση τον τραυματισμένο,  Αυτό πιστεύω που μας έλκει όλους εμάς που ξεκινήσαμε με λαγοσκυλα, σε αυτές  τις φυλές δεν είναι μόνο ο λαγός στην τσάντα, αλλά και ότι έστω και για λιγά λετπά ζούμε το κυνήγι του λαγού, στο ξεφώλιασμα το μεγαλύτερο ποσοστό τους κλαφουνάει κανονικά σαν λαγόσκυλο. με ένταση και τέτοια που για λίγο ζούμε κάτι άλλο

Παντελής

ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑ ΤΡΙΧΩΤΑ ΑΚΟΜΗ Κ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ! ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΚΟΝΤΟΤΡΙΧΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ Κ ΤΟ ΗΘΕΛΕ ΓΙΑ ΜΠΕΚΑΤΣΟΣΚΥΛΟ.ΕΤΣΙ ΤΑ ΕΚΠΕΔΕΥΤΙΚΑ Κ ΤΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΕ ΔΑΣΩΜΕΝΟ,ΒΙΟΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ Κ ΜΙΚΡΑ ΤΡΙΧΩΤΑ.ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ Κ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑ ΝΟΥ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ! ΣΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΠΑΣΟΥΡΑΚΟ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΚΛΗΡΟΤΡΙΧΟ ΑΝ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΟΣΚΥΛΟ! Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΣΤΟ ΛΑΓΟΚΥΝΗΓΙ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΛΑΙΣΙΑ.ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΠΟ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ ΠΟΥ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΔΡΟ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑ ΛΑΓΟ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΦΩΝΗ! ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ! 

Έχω την εντύπωση ότι όλοι όσοι ξεκίνησαν με γερμανικά σκυλιά (στην Ελλάδα τουλάχιστον), είχαν στον νού τους και τον λαγό. Οι περισσότεροι μάλλον είχαν περάσει από τις τάξεις των λαγοκυνηγών.

Οι κουρτσχααράδες βέβαια παρεξέκλειναν της πορείας και τράβηξαν τα σκυλιά τους από το τριχωτό. ’λλωστε τα προερχόμενα από Ιταλικές εκτροφές δεν νοιάζονται και πολύ για το θήραμα αυτό, αφού για γενιες ολόκληρες δεν έχουν ασχοληθεί καν με το τριχωτό.

Εν πας περιπτώσι, εμένα που με ενδιαφέρει θα φροντίσω να έλθει σε επαφή με το λαγό. Δεν ξέρω όμως αν πρέπει να γίνει από την πρώτη χρονιά ή να περιμένω όπως υποστηρίζουν πολλοί την δευτερη κυνηγετική του σεζόν.

Η θεωρεία υπαγορεύει να έχει Πρώτα σταθεροποιήσει την φέρμα του και να έχει εμπειρίες φτερωτού θηράματος για τους γνωστούς λόγους. Δεν έχω άποψη και δεν θα ήθελα να το ρισκάρω παρόλο που είμαι σίγουρος ότι αν τον πάρω μαζί με τα λαγόσκυλα τον Σεπτέμβρη, θα δεί από την πρώτη κι όλας μέρα λαγό.

Έπειτα δεν ξέρω καν πως ξεκινάς ένα δείκτη στον Λαγό. Παντελή αν έχεις χρόνο γράψε λίγα πράγματα. 

 Τα καφενεία δεν “ανέβαζαν ή κατέβαζαν μόνο κυβερνήσεις” αλλά και ανέβαζαν ή κατέβαζαν τις “μετοχές” των λαγόσκυλων και των λαγοκυνηγών … και βέβαια η σύγκριση αφορούσε σκυλιά δικά μας “ελληνικούς ιχνηλάτες” και απορρίπτονταν από τους κυνηγούς, όσα όμως δεν είχαν τα ανάλογα χαρακτηριστικά που η εμπειρία τους έβαζε ως κριτήρια τα απέρριπταν έστω και άν κυνηγούσαν τέλεια.

 Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι το πρώτο που κοίταζαν ήταν άν έχει παράνυχο στα πισινά πόδια το σκυλί και άν ή ουρά του είναι λεπτή και μακρυά και όχι τριχωτή, γυριστή κλπ

 Αυτά τα απέκλειαν από την αναπαραγωγική διαδικασία και έτσι κατάφερναν να μεταδίδουν μορφολογικά χαρακτηριστικά που ήταν μέσα στα standard’s του ελληνικού ιχνηλάτη που ήταν και είναι κατά την γνώμη μου, η πιό κατάλληλη ράτσα για το λαγοκυνήγι στην Ελλάδα.  

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από THEOD στίς 15 Aπρίλιος 2005

 όσα όμως δεν είχαν τα ανάλογα χαρακτηριστικά που η εμπειρία τους έβαζε ως κριτήρια τα απέρριπταν έστω και άν κυνηγούσαν τέλεια.

 Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι το πρώτο που κοίταζαν ήταν άν έχει παράνυχο στα πισινά πόδια το σκυλί και άν ή ουρά του είναι λεπτή και μακρυά και όχι τριχωτή, γυριστή κλπ

 Αυτά τα απέκλειαν από την αναπαραγωγική διαδικασία και έτσι κατάφερναν να μεταδίδουν μορφολογικά χαρακτηριστικά

[/indent]ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ Κ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΝΥΧΑ ΟΙ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΟΧΟΙ ΙΧΝΗΛΑΤΩΝ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΚΑΛΟ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΝΥΧΙ ΣΑΝ ΕΝΔΕΙΞΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ Κ ΚΑΛΩΝ ΚΥΝΗΓΗΤΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ! ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΩΣ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΑΚΟΥΣ Κ ΛΑΘΟΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ! ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΑΝΤΑΡ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗ & ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΧΝΗΛΑΣΙΑΣ! ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΟΤΕΙΜΟΥΝ ΜΟΥΓΚΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΤΑ ΚΡΕΜΑΝΕ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ? ΜΑΛΛΟΝ ΞΕΓΕΛΑΝΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ Κ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΚΥΛΩΝ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΝΤΟΡΟ!    ΚΑΚΩΣ ΙΣΩΣ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΑΛΛΑ & Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ FCI ΤΟΥ ΣΤΑΝΤΑΡ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ “ΜΠΑΡΑΚΙ” ΝΑ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΥ ΙΧΝΗΛΑΤΩΝ.ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ & ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΔΥΣΤΡΟΠΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΗΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΟ,ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΣΩΣΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ!   ΜΕΤΑ ΓΝΩΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ!

16/10/1959 αναγνωρίστhκε επίσημα από την την FCI.