Λαγόσκυλα

Το προβλήμα  με τον Ελληνικό ιχνηλάτη, μπορώ να κάνω μια πρόβλεψη ότι θα διογκωθεί,  και οι λόγοι είναι απλοί, αυτοί που θα έπρεπε να νοιάζονται για την διαίωνιση του και την  διάδοσή του, δεν ασχολούνται,  και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, το να σταθεροποιήσουμε τα μορφολογικά χαρακτηριστικά, δεν αποτελει αυτοσκοπό, θα πρέπει ταυτοχρονα να διατηρήσουμε όλες αυτές τις ιδιότητες που τον κάνουν “τόσο” ελλήνικο , και προπάντων μην φτάσουμε στο σημείο σε κάποια χρόνια να είσαγουμε Ελληνικούς ιχνηλάτες από την Φιλανδία κλπ.

Γιατί αυτά τα ζώα θα έχουν χάσει πολλά από τα μικρότερα προτερήματα της φυλής. Την προσαρμογή στον δικό μας τόπο. Π.Χ. Κάποτε συζητώντας με ένα γιατρό (ανθρώπινο) και “σκυλα” φανατικό, του εξέφρασα την απορία γιατί τα λαγόσκυλα του πατέρα μου όταν τα τσιμπούσε φίδι(πράγμα πολύ συχνό) αν δεν το πετύχαινε σε πολύ “κακό” σημείο την περνούσε με μια αδιαθεσία, και ένα πρήξιμο,  ενώ τα φέρμας μου, ταλαιπωρούταν με πολύ μεγάλα πρηξίματα και χρειαζόνται φαρμακευτική αγωγή?? και μου είπε μια απόψη (πιθανολογούσε) ότι στο Ελληνικό ιχνηλάτη τα υπόδοροια αιμοφόρα αγγεία είναι πολύ ψιλά, για να αντέχει στην ζέστη , με αποτέλεσμα και η διάδοση του δηλητηρίου να καθυστερήσει αλλά και το πρήξιμο να περιορίσει την ροή στα πολύ ψιλά αγεία με αποτέλεσμα να περιοριστεί η διάδοση του δηλητηρίου, Στα δικά μου που τα αιμοφόρα αγγεία είναι μεγαλύτερα για να μην κρυώνει  ο σκύλος, το δηλητήριο μεταφέρεται πολύ γρήγορα και πολύ ευκολα με αποτέλεσμα σοβαρότερες επιπτώσεις. Αν σε αυτό προσθαίσουμε και την σιγουρη “ανοσία” που έχει αποκτήσει με την εξέλιξη του στην χώρα μας απέναντι στο φίδια, τότε αποτέλεσμα της αντοχής του σε αυτό το θέμα είναι αυξημένη, Ειναι πάρα πολλά τέτοια “μικρά” που δεν πρέπει να χαθούν με τίποτα, ένα άλλο είναι η απόδοσή του με “φτωχή”  διαίτα, και αυτό είναι προιόν εξέλιξης στους αιώνες.

Παιδία η συζήτηση για μικρά μικρά που σκεφτόμαστε , και εδώ είναι το βήμα μας, βοηθάει, μπορεί να ειναι σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία γιατί ακόμα και από το λάθος μαθαίνουμε όλοι μας.

Παντελής

Γιάννη με παρεξήγησες ή μπορεί εγώ να μην διατύπωσα κάτι καλά. Αυτό που εννούσα και θέλω να πω, έιναι ότι πέρα από την μορφολογική σταθεροποίηση, θα πρέπει να ριχτεί βάρος και στα “μικρά” αυτής της φυλής που την κάνουν ιδανική για την Ελλάδα,  και για αυτό έφερα σαν παράδειγμα το θέμα με τα φίδια,  είναι κάτι που το έχω ζήσει πολλές φορές και θα το ζώ ώς πρόβλημα, Στο φινάλε αυτή είναι η πατρίδα μας, πέρυσι έχασε φίλος σκύλο εισαγωγής 6000 €  από φίδι, και μάλιστα στο ούλο, που σημαίνει ότι ο σκύλος επιτέθηκε στο φίδι. Κατάλαβάινεις ότι είναι πάρα πολλά “μικρά” αλλα ταυτόχρονα πολύ “μεγάλα” που κάνουν αυτή την φυλή ιδαίτερη. Η απόδοση του σε ζεστές μέρες, και κακά εδάφη με ελάχιστο νερό, Είναι τόσες πολλές λεπτομέρειες που τις νοιώθεις όταν σου λείψουν. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι ριχνοντας το βάρος στην εξωτερική εμφάνιση, και σωστά μια και η φυλή αντιμετωπίζει και αυτό το πρόβλημα,  θα “ξεχαστούν ” όλες αυτές οι ιδιότητες αυτού του σκύλου. 

Παντελής

Δυστυχώς Χρήστο δεν ισχύει μόνο για τα λαγόσκυλα, το έχω νοιώσει στο πετσί μου, βρήκα το κλουβί την μία άδειο και την άλλη είχαν κλέψει το ένα,  και αυτό γιατί πάνω στον ενθουσιασμό μου “μιλησα” σε μια ευρύτερη παρέα Δευτέρα και Τετάρτη ήταν άδειο το κλουβι, και τον άλλο χρόνο ήρθαν και ξαναπήραν κουτάβι. το άλλο “σώθηκε” γιατί φοβήθηκε και τρύπωσε  κάπου. και ξέρεις πιά είναι η πλάκα ξέρω ότι έιναι πολύ απίθανο να ξαναπετύχω. 

Η μυστικοπάθεια των λαγάδων είναι γνωστή, αλλά πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με την μανία τους να διασταυρώνουν ότι βρούν.

Παντελής

Pistevo pos an to koutavi to matheis opos prepei den exeis kanena provlima..Exei kapios na kanei asximi kritiki gia ton Gkeka?????????????Nomizo pos kata ena megalo pososto ikanopoiei akoma kai tous pio “diskolous” lagades…I nea tasi einai einai ayti me ta eyropaika…Ayta mas fagane…..Den thelo na mpo stin sigkrisi koutavion….Pantos o Ellinikos einai arketa kalos….kai einai krima na ton ypotimame……

 Ειδικά στο θέμα της “επιμειξίας” για βελτίωση κάποιων χαρακτηριστικών, θέλω να πιστεύω ότι οι Ελβετοί, Γάλλοι, Καναδοί ή οι Αμερικάνοι πχ που  είναι οι φυσικοί εκτροφείς συγκεκριμένων κυνηγετικών φυλών ιχνηλατών όπως τα Γιούρας, τα μπλέ Γασκώνης μικρά και μεγάλα, τα μπήγκλς, τα χάρριερς κλπ δεν είναι τόσο αφελείς ή υπανάπτυκτοι, ώστε να μην θέλουν να κάνουν βελτιώσεις με ξενικές ράτσες  για να “πειραματιστούν” . 

 Οι ράτσες αυτές εισάγονται εδώ φυλετικά καθαρόαιμες και υφίστανται στην Ελλάδα διάφορους “πειραματισμούς” για υποτιθέμενη βελτίωση ειδικών γνωρισμάτων ( ; που θα δημιουργήσουν μιά νέα στην ουσία ράτσα … πράγμα που οι πρωτεργάτες καθιέρωσης των φυλών αυτών και όλοι όσοι επισταμένως ασχολήθηκαν με τα εργασιακά πλεονεκτήματα τους δεν είχαν κατά νού …αλλιώς γιατί να μη το είχαν κάνει, παίρνοντας ιχνηλάτες από το εξωτερικό και κάνοντας διασταυρώσεις στην χώρα καταγωγής ;;

 Τα “λαγόσκυλα” με δυό και τρία παράνυχα στα πίσω πόδια, με ασύλληπτες χρωματικές συνθέσεις ή εναλλαγές, με ουρές βαριές και μεγάλες σαν δραπάνια, με αυτιά λυκόσκυλου και κεφάλια μαστίφ ναπολιτάνο, τσοπανόσκυλου κοκ, έ δεν νομίζω ότι είναι διαφήμιση, αλλά δυσφήμιση…

 Το άν ήταν και κάποια από αυτά καλά στο κυνήγι, αυτό δεν νομίζω ότι αποτελεί απόδειξη επιτυχίας, αφού κάποια γονίδια κυνηγετικά υπήρχαν και τουλάχιστον η κυνοτεχνία υποστηρίζει ότι οι διασταυρώσεις χωρίς διαφύλαξη των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων και η σαφής αιτιολόγηση του επιδιωκόμενου στόχου ή σκοπού τείνουν προς τον εκφυλισμό και όχι στην αναδειξη σκυλιού “προτύπου”.

 Επομένως μιά τέτοια διαδικασία σήμερα είναι και άτοπη και άνευ αντικρίσματος, η κυνοτεχνία και η κυνολογία είναι έτη φωτός μπροστά και τέτοια “πειράματα” είναι αποτέλεσμα πιθανής περιέργειας ή “εσωτερικής παρόρμησης” και δεν έχουν να κάνουν με καμιά  ουσιαστική μέθοδο απόδειξης πραγμάτων ή μπορούν να προσφέρουν κάτι στην κυνοτεχνία.

 Αυτοί οι “πειραματισμοί” είχαν καταδικάσει τον ελληνικό ιχνηλάτη στην ανυποληψία και στην αφάνεια και φυσικά δεν το αξίζει … η θέση του στο κυνηγετικό μας “πάνθεον” είναι η κορυφή…

 Τώρα Παντελή για αυτό που σημείωσες και εγώ είχα ακούσει από τον παππού μου ότι τα τσοπανόσκυλα στα μαντριά είχαν “σχετική” ανοσία στο τσίμπημα του φιδιού, εικάζω είτε γιατί είχαν και κάποιο άλλο τσίμπημα και επέζησαν είτε γιατί η ποσότητα δηλητηρίου δεν ήταν ικανή να προκαλέσει τον θάνατο κλπ

 Αλλά είναι δυνατόν να υποστηρίξει κάποιος με επιστημονικό τρόπο, ότι είναι δυνατόν μιά τέτοια δοξασία – γιατί προσωπικά δεν πιστεύω ότι μπορεί να σταθεί αξιόπιστα – και άν όντως ήταν αντικειμενική, να περάσει κληρονομικά στους απογόνους, όπως πιθανώς κάποια άλλα “ιδιώνυμα” χαρακτηριστικά, όπως η αντοχή, το πολύωρο κυνήγι κλπ που ναί μεν είναι παράγοντες υποκειμενικοί αλλά οι “σκληραγωγημένοι κυνηγετικά γονείς” οι οποίοι είναι παράλληλα υγιείς και ανθεκτικοί (και όχι υποσιτισμένοι, σκελετωμένοι ή με ανύπαρκτη κτηνιατρική φροντίδα), μάλλον θα δώσουν απογόνους τουλάχιστον υγιείς, τώρα το άν εξελιχθούν και σε άριστα κυνηγόσκυλα αυτό είναι ένα διαρκές ζητούμενο που μας “καίει” άμεσα ως κυνηγούς και μας κάνει να ξοδεύουμε πολύ χρόνο, χρήμα και προσπάθεια.

Το θέμα με τα φίδια δεν μου το έχουν πεί το έχω ζήσει και ούκ λίγες φορές, όλα μου τα σκυλιά τα έχουν τσιμπίσει φίδια,  Και εγώ ήμουν που του είχα ανοίξει την συζήτηση για αυτό το θέμα, γιατί ήταν κάτι που το έζησα, το ζούσα με τα λαγόσκυλα του πατέρα μου  τα οποία στα νυκτερινά καλοκαιρινά εκπαιδευτικά όπου ήταν συχνό φαινόμενο, όπως και 2 φορές ένοιωσα το κτύπημα στο άρβυλο και το είδα στο φώς του φακού, αυτός είναι και ο λόγος που προτιμάω τα ψηλά άρβυλα,  Στα λαγοσκυλα δεν χασαμε ούτε ένα, παρ΄όλο που τα τσιμπήματα ήταν τα περισσότερα στο κεφάλι, λαιμο, λόγω εργασίας, ακούγαμε ένα κλάμα  μαζευόταν  το σκίζαμε λίγο, και αυτό ήταν ένα περιορισμένο πρήξιμο, 2-3 μέρες αδιαθεσία και τέλος δεν έγινε 1-2 φορές.  Ενώ με τα πουλόσκυλα (ποίντερ και ντραχτχααρ) παρ΄όλο που τα ΄τσιμπήματα ήταν όλα χαμηλά στο πόδι (5 τον άριθμο) σαφέστατο λιγότερο επικύνδινο σημείο  το πρήξιμο  έφτασε στο λαιμό, και μάλιστα το ένα  κόντεψε να το χάσω λόγω ότι ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να ανασάνει και όλα με φαρμακέυτική αγωγή, ενώ στα λαγόσκυλα δεν πηγαίναμε καν στο γιατρό, όχι γιατί δεν τα φροντίζαμε αλλά  γιατί στην ουσία ήταν θέμα ρουτίνας.

Αυτά τα γεγονότα που έζησα με έκαναν να ψαχτώ και να ρώτησω. Τώρα αν η αιτία έιναι αυτό που μου είπε ή  μια γενετική ιδιότητα που έχει αναπτυχθεί  μέσα στους αιώνες (Δαρβίνος κλπ)  όπου τα ευάισθητα στο δείγμα του φιδιού απλά δεν επιβίωναν , ή και τα 2 μαζί , για μένα πάντως είναι ένα γεγονός. Δεν είναι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα, πχ η απόδοση του με χαμηλής ποιότητας τροφή,  και αυτό είναι γεγονός, και γενετικό. Αν ταίζα τα σκυλιά μου τώρα ότι ταίζα τα λαγόσκυλα θα ήταν σε κατάσταση θανάτου, και αυτά ήταν σε άριστη κατάσταση. Στον σκύλο και στην φύση πρέπει το μυαλό μας να είναι ανοικτό, όπως ακριβώς και στην εκτροφή.  και επειδή ζούμε σε μια χώρα με ιδιαιτερότητες πολλές καλό είναι να εκμεταλευόμαστε το κάθε τί.

Παντελής

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από THEOD στίς 22 Aπρίλιος 2005

 Οι ράτσες αυτές εισάγονται εδώ φυλετικά καθαρόαιμες και υφίστανται στην Ελλάδα διάφορους “πειραματισμούς” για υποτιθέμενη βελτίωση ειδικών γνωρισμάτων ( ; που θα δημιουργήσουν μιά νέα στην ουσία ράτσα … πράγμα που οι πρωτεργάτες καθιέρωσης των φυλών αυτών και όλοι όσοι επισταμένως ασχολήθηκαν με τα εργασιακά πλεονεκτήματα τους δεν είχαν κατά νού …αλλιώς γιατί να μη το είχαν κάνει, παίρνοντας ιχνηλάτες από το εξωτερικό και κάνοντας διασταυρώσεις στην χώρα καταγωγής ;; ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΤΡΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ & ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΙΑ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΟΦΕΛΟΣ,ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΕΝΕΤΙΣΤΕΣ & ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΙΧΝΗΛΑΤΗ! ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΩΣ ΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΗΤΑΝ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΔΟΚΙΜΑΖΑ ΤΗΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ,ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΜΜΕΣΑ-ΕΜΜΕΣΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙΕΣ & ΕΠΙΛΟΓΕΣ!   ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ! 

[/indent]