ΡΑΒΔΩΤΑ

Απαγορεύονται συνονόματε

Ευτυχώς που απαγορεύονται παιδιά!!  Με την παιδεία και την κουλτούρα που έχουμε εδώ στην Ελλάδα θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερα θύματα αν επιτραπούν ανεξέλεγκτα τα ραβδωτά!!

Οι συνθήκες δεν είναι ίδιες με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.  Αλλοίμονο αν πάρει ο καθένας ένα ραβδωτό και βγεί στο βουνό…  Θα συμφωνούσα μόνο μετά από σοβαρή εκπαίδευση και αυστηρές εξετάσεις που θα απέτρεπαν τον πολύ κόσμο από την απόκτηση ραβδωτού.  Δε θα αισθανόμουν ασφαλής στο κυνήγι αν ήξερα ότι κάπου στα 1-2 χλμ τριγύρω κάποιοι κυκλοφορούν με ραβδωτά.  Τα μονόβολα πέφτουν γρήγορα στο έδαφος, όχι όμως και οι σφαίρες των ραβδωτών που έχουν πολύ πιό επίπεδη τροχιά.

Αλλωστε οι συνθήκες κυνηγίου στην Ελλάδα δεν καθιστούν απαραίτητη τη χρήση του.  Πόσο πιό μακρυά από τα 50μ θα δείτε το γουρούνι; και μάλιστα σε σημείο για ασφαλή τερματισμό της βολής.

Αυτοί που το θέλουν διακαώς και πιέζουν, είναι οι έμποροι οι οποίοι θα γνωρίσουν μεγάλες δόξες από την πώληση ραβδωτών.  Είναι βέβαιο ότι αν επιτραπούν, όλοι (και εγώ!) θα σπεύσουμε να αποκτήσουμε ένα ραβδωτό έστω κι αν δεν έχουμε δεί ποτέ γουρούνι στη ζωή μας.

Εντάξει, υπάρχει θέμα (αν)ισότητας με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.  Συμφωνώ αλλά ας ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση πρώτα και αργότερα βλέπουμε για τα υπόλοιπα…  Αλλωστε δεν είναι μόνο το ραβδωτό που μας ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους:  Ομοιώματα, νυχτερινό κυνήγι, κυνήγι με τόξο, με γεράκι, ζαρκάδι και πολλά άλλα.

Το πρώτο που πρέπει να απαιτήσουμε από την Πολιτεία και τις Οργανώσεις μας  είναι ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, σοβαρή και ουσιαστική.  Ολα τα άλλα έπονται.

Αρκετοί θα διαφωνήσουν μαζί μου αλλά γιαυτό είμαστε εδώ, για να συζητάμε πολιτισμένα τις απόψεις μας.

Είναι σίγουρο ότι θα επιτραπούν στο τέλος τα ραβδωτά, το ποτε δεν είναι γνωστό, όπως είναι σίγουρο ότι θα αποκτήσω και εγώ ένα τυπου mauzer,Πιέζουν απεριγραπτα οι έμποροί οι οποίοι θα κάνουν χρυσές δουλείες,  Αλλα΄όσο και αν πιστεύω ότι οι λόγοι της απαγόρευσης  στερούνται σοβαρότητας,  δεν μπορώ να παραβλέψω ότι υπάρχει τόσο μεγάλο κενό παιδίας στους κυνηγούς πάνω στο ραβδώτο, όσο και μεγάλη αποσιώπησει το τι είδους κυνήγι κάνουν στην Ευρώπη με ραβδωτό, Κυνήγια που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα, Και εξηγώ γιατί πολλοι δεν θέλουν να βλέπουν, Τα χρησιμοποιούν σε καρτέρια κυρίως απογευματινά από υπερυψωμένες σταθερές φυλάχτρες, σε αγροτικές εκτάσεις, τα ζώα, ζαρκάδια – ελάφια – αγριογούρουνα, βγάινουν το σούρουπο από τα πυκνά να βοσκήσουν στα χωράφια, εκεί τα ντουφεκάνε, από ψηλά προς τα χαμηλά, ώστε ακόμα και σε περίπτωση αστοχίας το βλήμα θα τερματίσει στο χώμα,  Από εκεί και πέρα υπάρχει μια άλλη διαδικάσια σε περίπτωση τραυματισμού, πράγμα αρκετά συχνό με το ραβδωτό,  το ζώο επιστρέφει στο πυκνό για να ψοφήσει, τότε καλούνται ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι στην ιχνηλασία αίματος, την αλλή μερά το πρωί συνήθως για να βρούν το πεθαμένο πιά θήραμα, και να ειδοποιήσουν τον αφεντικό τους με 2  τρόπους, τον ουρλιαχτό πάνω στο θήραμα μέχρι να έρθει το αφεντικό, ή επιστρέφοντας στο αφεντικό μετά την ανεύρεση με ένα ειδικό ξυλάκι στο στόμα πράγμα που ενημερώνει το αφεντικό ότι βρέθηκε νεκρό το θήραμα και να τον οδηγήσει πίσω στο νεκρό ζώο,  ΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ?? ΤΙΠΟΤΑ,  Ακόμα και σε ένα άρθρο για το ραβδωτό που είχε το Εθνός Κυνήγι στην φωτογραφία υπήρχε σκύλος και κανένας δεν αναρωτήθηκε τι γύρευε ο σκύλος εκεί, ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ τους Ελληνες γουρουνάδες τρελαίνομαι στην ιδέα όλων αυτών με ραβδωτά στα κυνηγοτόπια, Εδώ δεν δοκιμάζουν ποτέ τους που πάει το μονόβολο τους, Πόσους έχετε δεί στο κυνήγι με slug κάννες??? εγώ κανένα, γιατί γιατί πολύ απλά ελάχιστοι νοιάζονται για να δοκιμάσουν τι και που ρίχνει το όπλο τους, τελευταία μάλιστα στρατολογούν στην κυριολεξία ολόκληρους στρατους  30-40 ατόμων, πρώην πουλάδες (τσιχλάδες – και οποιον μπορεί να φέρει όπλο) για να κλείνουν ολόκληρες περιοχές αυτή είναι η αλήθεια που έχει καθιερωθεί τελευταία. ΤΡΕΜΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΡΑΒΔΩΤΟ,  οχι οτι θα τους εξυπηρετήσει στο τρόπο κυνηγίου που κάνουν αλλά μέχρι να το καταλάβουν ή μέχρι να αλλάξουν τρόπο κυνηγίου τι θα γίνει, Κλείνω με την παρατηρηση ότι δεν έχω τίποτα με τους γουρουνάδες, αλλά ρε παιδιά τα τελευταία χρόνια από  ότι παρακλουθώ μεγάλο μερός από τις παρέες σας έχετε χάσει αυτά που είχατε, και προπάντων είχατε μαζί με τους λαγάδες ένα σεβασμό από τους υπόλοιπους κυνηγούς, πιστεύω ότι με δική σας αποκλειστικά ευθύνη αυτός ο σεβασμός χάθηκε. Τελος θα ήθελα να αναφέρω οτι ατομο που αρθρογραφούσε για εξωτικά κυνήγια με ραβδωτα, ντουφεκούσε τις φαλαρίδες μέσα στο νερό με 22αρι, για προπόνηση, αδιαφορώντας για το αν στην απέναντι οχθη υπήρχαν ζώα  ή άλλοι κυνηγοί, τέτοιοι θα μας “ηγηθούν” σαν παλαιοτεροι και γνώστες.

Παντελής

Δεν νομίζω πάντως ότι θα είχαν ιδιαίτερη χρήση εδώ στην Ελλάδα αφού κυρίως είναι στα πυκνά σπάνια θα δώσει την ευκαιρία να το δείς απο μακριά τουλάχιστον απο όσο έχω δεί και ακούσει, σκεφτείτε δε ότι οι περισσότεροι που ασχολούνται με το συγκεκριμένο κυνήγι είναι απλοί άνθρωποι που ίσως να μην γνωρίζουν βασικούς κανόνες ασφαλείας, εδώ την ώρα που σηκώνεται το γουρούνι αφήνουν τα καρτέρια τους και περνάνε μπροστά από το καρτέρι του διπλανου ή του απέναντι.

πως μετά να επιτραπεί η χρήση ραβδωτού? 

Διαβάζοντας όλα τα μυνήματα καταλήγουμε ότι ολοι μας θα πέρναμε ένα ραβδωτό έστω και εαν δεν επροκειτό ποτέ να το χρησιμοποιήσουμε, Εκεί παιδιά είναι όλο το “ζουμί” της υπόθεσης καινούργια αγορά καινούργιο αγοραστικό κοινό, για αυτό πιέζουν, κυνηγετικά ????????

Εγω πιστευω οτι το ραβδωτο θα μειωνε τα ατυχηματα που συμβαινουν στο κυνηγι του αγριογουρουνου! Τα ραβδωτα αν φερουν διοπτρες, το οποιο θα ειναι και το πιο λογικο, θα ειναι δυσκολο η σφαιρα να παει αλλου απο εκει που σημαδευει ο κυνηγος! Με την διοπτρα ο κυνηγος θα ξερει ακριβως που θα παει η σφαιρα και θα ειναι πιο προσεκτικος!

Επισης ο κυνηγος θα μπορει να καταβαλει αμεσα το θηραμα μα μια καιρια βολη σε καποιο σημειο σημειο-κλειδι του σωματος π.χ: κεφαλι.

Εγραψα το μήνυμά μου πριν δώ το τελευταίο μήνυμα του Χρήστου, ο οποίος με κάλυψε σε αρκετά από αυτά που έγραψα.  Τέλος πάντων, μιας και το έγραψα ήδη, το στέλνω ως έχει.

Νίκο, οι Ευρωπαίοι με τα ραβδωτά δεν κυνηγούν όπως εμείς τον αγριόχοιρο.  Στη δική μας περίπτωση τα ζώα έρχονται συνήθως στα καρτέρια καλπάζοντας, καταδιωκόμενα από σκυλιά και παγανιστάδες. Δεν είναι εύκολο να βάλεις το κινούμενο ζώο στη διόπτρα και μάλιστα σε πυκνά και ανήλια μέρη.  Σε τέτοια μέρη είναι προτιμότερα τα ανοιχτά σκοπευτικά αφού και οι αποστάσεις είναι σχετικά μικρές.  Οι περισσότεροι γουρουνοκυνηγοί χρησιμοποιούν περισσότερο δράμια παρά μονόβολα.  Ακριβώς λόγω της δυσκολίας να πετύχουν τον γρήγορα κινούμενο στόχο με το μονόβολο.

Εγραψε ο Παντελής: Τα χρησιμοποιούν σε καρτέρια κυρίως απογευματινά από υπερυψωμένες σταθερές φυλάχτρες, σε αγροτικές εκτάσεις, τα ζώα, ζαρκάδια – ελάφια – αγριογούρουνα, βγάινουν το σούρουπο από τα πυκνά να βοσκήσουν στα χωράφια, εκεί τα ντουφεκάνε, από ψηλά προς τα χαμηλά, ώστε ακόμα και σε περίπτωση αστοχίας το βλήμα θα τερματίσει στο χώμα

Για τέτοιου είδους κυνήγι, στατικό, μοναχικό και με πολύ υπομονή, είναι κατάλληλο το ραβδωτό αφού το ωφέλιμο βεληνεκές του ξεπερνά τα 150μ εκατέρωθεν του κυνηγού.  Εδώ πράγματι η διόπτρα είναι ωφέλιμη αφού επιτρέπει καλύτερη αναγνώριση και επιλογή του στόχου. Είναι διατεθειμένοι οι γουρουνοκυνηγοί μας να αλλάξουν συνήθειες;

Κι αν δεχτούμε ότι είναι, τί μας εξασφαλίζει ότι στο πεδίο βολής του σκοπευτή δεν θα μπούν και πουλοκυνηγοί ή άλλοι άνθρωποι της υπαίθρου χωρίς να τον έχουν δεί;  Θεωρώ ότι το Ελληνικό ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι δεν είναι ώριμο να δεχτεί και να συνυπάρξει αρμονικά με το ραβδωτό όπλο.  Ούτε καν με τα μονόβολα, όπως φροντίζουν να αποδεικνύουν συχνά οι γουρουνοκυνηγοί μας.

Στις ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές που ανέφερε ο Mpaky, πράγματι είναι πιό εύκολη και ασφαλής η εισαγωγή του ραβδωτού. Πρέπει όμως πρώτα να εξασφαλιστεί η ΑΡΤΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του κάθε κυνηγού πριν του δοθεί άδεια αγοράς και κατοχής ραβδωτού όπλου.

Το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και με τα συνηθισμένα λειόκαννα κυνηγετικά όπλα.  Τώρα οποιοσδήποτε άσχετος μπορεί να αγοράσει μια καραμπίνα και όποιον πάρει ο χάρος!!!  Οι “άτυχοι” της υπόθεσης είναι δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις η οικογένεια και οι συγκυνηγοί του επιπόλαιου και απαίδευτου επίδοξου κυνηγού.