Καλημέρα σε όλους. Κάποιες φωτογραφίες ενός πλαγιόκανου Beretta με μισές φωτιές. Το όπλο αγοράστηκε το 1954 στην Ιταλία από ένα θείο μου που μου το χάρισε πριν λίγα χρόνια. Κατασκευάστηκε το 1954. Εντύπωση προκαλούν σε ένα φτηνό εποχή όπλο της εποχής αυτής, η ποιότητα κατασκευής, το τέλειο κλείσιμο με τον βαθύ ήχο, η καταπληκτική αίσθηση σκανδάλης, οι βίδες ασφαλείας, η προσοχή στη λεπτομέρεια (π.χ. αρθρωτή πρώτη σκανδάλη, οι αύλακες των κεφαλιών των βιδών είναι παράλληλες με τον άξονα του όπλου, η περίμετρος της λαβής είναι 10,5 cm κλπ). Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, τα τοιχώματα στις θαλάμες των κανών είναι εξαιρετικά παχιά, 5,3mm! Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη δεν είχαν αποκτήσει εμπιστοσύνη στο σύστημα μονομπλόκ και φρόντιζαν να ενισχύσουν μάλλον υπερβολικά τις θαλάμες.
Οι κάνες (67 εκατοστά) ήταν χρωμιωμένες, με τσοκ φουλ και μισό, όπως συνήθιζαν τότε οι Ιταλοί κατασκευαστές. Το σπασμένο χρώμιο απομακρύνθηκε, τα τσοκ διαμορφώθηκαν σε κύλινδρο και 1/4, οι κώνοι στις θαλάμες επιμηκύνθηκαν και οι κάνες ξαναβάφτηκαν στο οπλουργείο Ήφαιστος. Ήταν η πρώτη επίσκεψη του όπλου σε οπλουργείο. Επειδή η κλίση του κοντακιού ήταν χαμηλή και το αβαντάζ μικρό για μένα, αποφάσισα αμέσως για τις προφανείς τροποποιήσεις. Πρώτα αποσύνδεσα την μπάσκουλα και βούτηξα τη λαβή του κοντακιού μέσα σε καθαρή βενζίνα για μερικές ώρες. Έτσι απομακρύνθηκαν όλα τα λάδια που είχε ρουφήξει το ξύλο. Σημειώστε ότι ο μηχανισμός ήταν πεντακάθαρος μετά από τόσα χρόνια και τα διάφορα τμήματα τέλεια λειασμένα. Η ράχη του κοντακιού κόπηκε από φίλο μου ξυλουργό και πλαναρίστηκε. Πρόσθεσα ένα κομμάτι καρυδιάς (η Araldite κάνει θαύματα) και διαμόρφωσα τη ράχη σύμφωνα με τα μέτρα μου. Δεν μπόρεσα όμως να πετύχω παράλληλα νερά με το υπόλοιπο κοντάκι. Στη συνέχεια αφαίρεσα ξύλο από το εσωτερικό του κοντακιού που ήταν συμπαγές και πρόσθεσα ένα καλύτερο πέλμα. Καλό τρίψιμο και στη συνέχεια σκέτο λινέλαιο της Hopes. Η εργασίες αυτές έγιναν το 1999 και το αποτέλεσμα είναι ένα όπλο βάρους 2.850 gr με εκπληκτικό ζύγισμα.