Υπάρχει κάποια διαφορά στα επινικελωμένα και τα επιχαλκωμένα σκάγια?
Βάρος,σληρότητα κτλ, επίσης ισχύει το ότι όταν χρησιμοποιούμε επινεκελωμένα σκάγια πρέπει να παίρνουμε 2 νούμερα μικρότερα από τα μολύβδινα και για ποιό λόγο?
Ευχαριστώ
ΣΚΑΓΙΑ ΕΠΙΝΙΚΕΛΩΜΕΝΑ ΕΠΙΧΑΛΚΩΜΕΝΑ
-
Δε νομίζω ότι υπάρχει αισθητή διαφορά ανάμεσα στα επιχαλκωμένα και τα επινικελωμένα σκάγια. Οι Αμερικάνοι προτιμούν επιχαλκωμένα και οι Ευρωπαίοι τα επινικελωμένα.
Το “δύο νούμερα παρακάτω” ισχύει για τα σιδερένια (ατσάλινα) και όχι για τα μολύβδινα σκάγια με επικάλυψη χαλκού ή νίκελ. Η διαφορά στην πυκνότητα των επιμεταλλωμένων από τα απλά μολύβδινα σκάγια δεν είναι άξια λόγου.
Τα επιμεταλλωμένα μολύβδινα σκάγια παραμορφώνονται λιγότερο κατά τη βολή με αποτέλεσμα να δίνουν λίγο καλύτερη κατανομή και πυκνότητα βολής. Η σκληρότητά τους δεν εξαρτάται μόνο από το πάχος της επικάλυψης αλλά και από το ποσοστό αντιμονίου που περιέχουν.
Να ένα ωραίο θέμα για συζήτηση. Είχα σκοπό να γράψω κάποια περίεργα συμπεράσματα από τα επινικελωμένα σκάγια για να τα κουβεντιάσουμε, αλλά το ξέχασα.
Κατ’ αρχήν, ουσιαστικές διαφορές στην επιφανειακή σκληρότητα ανάμεσα στα δύο δεν υπάρχουν, πέρα από το ότι τα επινικελωμένα σκάγια συνήθως έχουν πιο λεία επιφάνεια από τα επιχαλκωμένα. Το βάρος και η συνολική σκληρότητα εξαρτάται από το ποσοστό αντιμονίου στο μολύβδινο κράμα του κυρίως σώματος του σκαγιού.
Αυτό για τα 2 νούμερα διαφορά, πρώτη φορά το ακούω, και είναι φυσικά λάθος.Ίσως εσύ ή κάποιος που σου το είπε να τα μπερδεύετε με τα ατσάλινα σκάγια, τα οποία πράγματι, πρέπει να είναι δύο νούμερα πιο χοντρά από τα μολύβδινα, για λόγους διατήρησης κινητικής ενέργειας λόγω χαμηλού βάρους. Τα ατσάλινα σκάγια όμως με τα επιμεταλλωμένα ουδεμία σχέση έχουν.
Τώρα που σου απάντησα, ας καταθέσω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία με τα επιμεταλλωμένα σκάγια, και κυρίως με τα επινικελωμένα. Περιέργως, τα συμεπράσματά μου συνέπεσαν με τον προβληματισμό του Νικήτα Κυπρίδημου επί του θέματος, όπως με πληροφόρησε ένας φίλος και μέλος του φόρουμ.
Πριν 5 χρόνια περίπου, όταν ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τα υδρόβια, χρησιμοποιούσα ένα ITHAKA SKB 600, ένα αλληλεπίθετο που ακόμα και τώρα μου χαρίζει μοναδικές επιτυχίες. Έχοντας τότε σαν βάση μία εξαιρετική εμπιστοσύνη στην Baschieri & Pellagri, επέλεξα έναν τύπο φυσιγγίου της, το F2 Long Range, με 36 γραμμάρια επινικελωμένα σκάγια σε Νο 4. Στα τσοκάκια, επέλεξα τις σφικτότερες συσφίξεις που είχα, ** και *. Η πρώτες συναντήσεις ήταν με φαλαρίδες, ένα αρκετά μεγαλόσωμο και ανθεκτικό πουλί, που μου έδωσαν και πολλές ευκαιρίες για βολές και πειραματισμούς. Κάπου εκεί άρχισαν και τα περίεργα. Σε όλες τις ντουφεκιές το ίδιο σκηνικό. Τις λάβωνα με την κάτω κάννη (**) και τις σκότωνα με την πάνω (*). Λέω δεν μπορεί, τυχαίο θα ναι, αλλά έλα που το σκηνικό επαναλήφθηκε σε 3 συνεχόμενες εξόδους, όπου και αγοράζοντας ένα δεύτερο τσοκάκι *, το πρόβλημα λύθηκε διά παντός. Αργότερα έγιναν φυσικά και άλλα πειράματα, και φυσικά ανακάλυψα ότι με τα μολύβδινα σκάγια δεν ήταν απαραίτητο το full choke, αλλά στα επινικελωμένα δεν δούλευε τίποτα άλλο!!! Και δεν μιλάω για περίεργες αποστάσεις, μιλάω για όλες τις αποστάσεις. Αξιοσημείωτο είναι ότι σπανιότατα κατά το καθάρισμα έβρισκα σκάγι μέσα στα πουλιά, εκτός από παλιότερα τραύματα (άλλων κυνηγών) με μολύβδινα σκάγια.
Έχω κάνει φυσικά πολλές υποθέσεις με το μυαλό μου, αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας γνώμες για αυτήν την περίπτωση.
Τα ατσάλινα (σιδερένια) σκάγια είναι πολύ υποδεέστερα βλητικά των μολύβδινων λόγω της χαμηλότερης πυκνότητας του υλικού. Χρησιμοποιούνται στην Αμερική, στα υδρόβια όπου απαγορεύονται τα μολύβδινα σκάγια. Εχει διαπιστωθεί ότι τα υδρόβια μαζί με την τροφή τους καταπίνουν και σκάγια με αποτέλεσμα να δηλητηριάζονται.
Στη χώρα μας, προς το παρόν, δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης. Οταν σε μερικά χρόνια θα έρθει και σε εμάς η απαγόρευση των μολύβδινων σκαγίων για τα υδρόβια τότε βλέπουμε…
Επιπλέον, δεν είναι όλα τα όπλα κατάλληλα για ατσάλινα σκάγια. Η χρήση τους δεν επιτρέπεται σε τσόκ πιό στενό από μισό (***).
Εχουν παραχθεί και άλλα υλικά που προσπαθούν να αντικαταστήσουν το ατσάλι αλλά είναι αρκετά πιό ακριβά. Η τελευταία ανακάλυψη είναι τα hevishot που το κράμα τους είναι σκληρό σαν ατσάλι και βαρύ σαν μολύβι. Βέβαια μιλάμε για φυσίγγια με κόστος πάνω από 3Ε το καθένα.
Ως προς την επιλογή ανάμεσα σε επιχαλκωμένα και επινικελωμένα σκάγια, αναφέρθηκε και παραπάνω ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν διαφορές. Στην σκληρότητά τους όμως παίζει ρόλο και το ποσοστό αντιμονίου που περιέχουν. Δεν αρκεί η επικάλυψη για να πιστοποιήσει τη σκληρότητα. Θεωρητικά, μπορεί μια παρτίδα μολύβδινα σκάγια να περιέχει περισσότερο αντιμόνιο από μια παρτίδα επιμεταλλωμένα και επομένως να είναι το ίδιο ή πιό σκληρά. Συνήθως όμως τα επιμεταλλωμένα σκάγια είναι πιό σκληρά και πιό καλής ποιότητας από τα μολύβδινα. Και πιό ακριβά βεβαίως.
Ο καλύτερος τρόπος ελέγχου είναι να τα πιέζουμε με μια πένσα, συγκρίνοντάς τα με άλλα σκάγια για να δούμε τη διαφορά στην σκληρότητα. Ακόμα καλύτερος τρόπος είναι να τα ρίξουμε στο χαρτί σε συγκριτικές δοκιμές για να έχουμε μια ξεκάθαρη άποψη ποιά ταιριάζουν καλύτερα στην κάννη μας. Και τέλος να τα δοκιμάσουμε και στο κυνήγι για να επιβεβαιώσουμε στην πράξη τα αποτέλεσμα των πειραμάτων μας.
Για την περίπτωση του Λεωνίδα:
Μήπως η πρώτη βολή ήταν στο νερό όπου το πουλί δίνει πολύ μικρότερο στόχο;
Μήπως τα συγκεκριμένα φυσίγγια δεν τα πήγαιναν καλά με το συγκεκριμένο τσοκάρισμα;
Δοκίμασες με άλλη μάρκα ή άλλο νούμερο επινικελωμένα σκάγια;
Τέλος, τα δοκίμασες στο χαρτί να δείς τί γίνεται;Ως προς το βάρος της γόμωσης ισχύουν τα ίδια όπως και με τα απλά μολύβδινα σκάγια.
ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΕΠΙΜΕΤΑΛΛΩΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΟΝΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ & Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΟΝΙΟΥ ΟΠΩΣ κ ΣΤΑ ΑΜΕΙΓΗ ΜΟΛΥΒΔΙΝΑ. ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΥΠΟΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΤΕΣΤ ΤΗΣ ΠΕΝΣΑΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΟΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΣΚΛΗΡΑ. ΑΝ ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ & Η ΑΡΧΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΩΣ κ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥΣ Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΜΕΤΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ. ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΥΠΟ ΜΕ 36 κ 40 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΤΗΣ ΠΛΕΙΣΤΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΤΣΟΚ ΑΥΛΟΥΣ ΤΟΥΦΕΚΙΑ κ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΗ & ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ 36 ΜΕΤΡΑ κ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟ “ΖΟΡΙ” ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΕΠΑΡΚΕΣ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΦΥΣΙΓΓΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.ΔΕΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ 93% ΣΤΑ 36μετρα ΕΠΙΧΑΛΚΩΜΕΝΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ! ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΡΚΗ ΣΕ ΔΙΑΤΡΗΣΗ κ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΕΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΑ 36αρια. ΤΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ & ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ κ ΕΤΣΙ ΤΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΣΦΑΙΡΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΦΤΑΝΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ. ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΜΒΑΠΤΙΖΟΝΤΑΙ.ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ (ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΕΛΑΦΡΙΑ) & ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ. ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΕΛΟΘΟΥΝ,ΜΕΧΡΙ ΤΟ 7 1/2 ΠΙΣΤΕΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ 8-9-10 ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΦΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΗΣΗΣ ΑΡΑ ΤΗΣ ΜΗ ΑΜΜΕΣΗΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΟΥΣ,ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΩΝ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΕΝ ΜΕΡΗ. ΕΝΑ ΑΝΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟ ΟΜΩΣ ΜΟΛΥΒΔΙΝΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΑΡΚΗ ΚΙΝΗΤΗΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΝ) ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ 35-45 ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΕΝΔΕΙΚΝΕΙΤΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΠΟΙΟΤΗΚΑ ΣΚΑΓΙΑ! ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΟΥΦΕΚΙΑ ΣΕ ΛΑΓΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ 15 ΜΕΤΡΩΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΝ ΔΙΑΠΕΡΑΣΑΝ κ ΒΡΗΚΑ ΣΚΑΓΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ (Η ΒΟΛΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ!). ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ κ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΣΕ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΑ ΘΥΡΑΜΑΤΑ. ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΔΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ 76εκατοστων ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ κ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΣΚΑΓΙΩΝ. Η ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΜΕ ΙΤΑΛΙΚΟ ΦΥΣΙΓΓΙ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ ΝΙΚΕΛ & ΤΟ ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΝΑ ΤΟ ΡΙΞΩ ΣΤΗΝ ΠΑΓΑΝΑ κ ΤΟ ΕΡΙΞΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ. ΑΛΑΤΙΕΡΑ! ΜΕΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ!
Nαί όντως για το μικρότερο Νο εννοούσα τα ατσάλινα.
Στα περισσότερα φυσίγγια το αντιμόνιο νομίζω κυμαίνεται στο 4%, μολύβδινα και επιμεταλλωμένα.
Επίσης κάποιες ιταλικές εταιρίες έχουν βγάλει φυσίγγια μεγάλων αποστάσεων 80 – 100 μέτρα κτλ. Από ότι έχω δεί στα συγκεκριμένα υπάρχει μια ανάποδη τάπα της οποίας ο ρόλος είναι να κρατάει τα σκάγια συγκεντρωμένα και να διασπώνται λίγα λίγα , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η τάπα θα έχει μεγάλη αντίσταση με αποτέλεσμα να μειώνεται η ταχύτητα?
Αν υποθέσουμε ότι για ένα κυνήγι Υδροβίων με αποστάσεις που κυμαίνονται απο 25 μέχρι 50 μέτρα και με βάρος 40 – 42 gr, τι θα προτιμούσαμε επιμεταλλωμένα ή μολύβδινα, με τι τσοκαρίσματα σε κάθε περίπτωση και με τι νούμερα σκαγιών?
Φάνη, μιλάς για τα 100metri με την ανάποδη τάπα. Η λογική είναι ότι η τάπα αναποδογυρίζει και μένει πίσω σε κάποια απόσταση αφήνοντας όλα μαζί τα σκάγια να συνεχίσουν την πορεία τους σα να βγήκαν μόλις από την κάννη. Στην πράξη δεν είναι τόσο ιδανικά τα πράγματα αφού ανάλογα με την κάννη, τον καιρό και δεν ξέρω τί άλλο η απόσταση που ανοίγουν τα σκάγια δεν είναι πάντα σταθερή. Υπάρχει σχετικό θέμα στο forum αλλά δεν έχω χρόνο να το ψάξω αυτή τη στιγμή.
Να συμπληρώσω και την απάντηση του Λεωνίδα:
Το νούμερο εξαρτάται και από το είδος των παπιών. Το Νο4 σε φυσίγγι demi magnum είναι κατάλληλο για μεσαία-μεγάλα παπιά. Θα μπορούσες να βάλεις και Νο3 αν πρόκειται μόνο για μεγάλα παπιά, ιδίως αν ανέβαζες και τη γόμωση στα επίπεδα του magnum.
Στο άλλο άκρο, αν το σύνηθες παπί είναι το κιρκίρι που είναι στο μέγεθος του περιστεριού περίπου, πιό κατάλληλο θα ήταν το Νο6. Μάλιστα, για το χάραμα που τα πουλιά περνάνε χαμηλά, πολλοί βάζουν σαν πρώτο φυσίγγι ένα διασποράς 7άρι για όλα τα παπιά.
Ως προς τα τσόκ, εγώ ως μέτριος σκοπευτής, θα απέφευγα το φούλ και θα σταματούσα το πολύ στο ** (3/4) ή ακόμα καλύτερα στο *** (1/2). Μπορεί να χάσεις κάποια μακρινά πουλιά αλλά θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να ευστοχήσεις στα κοντινά εως κανονικά (20-35μ).
Πάντως σαν γενικός μπούσουλας αυτά που σου έγραψε ο Λεωνίδας είναι μια χαρά.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.