Φίλε zeppos, συμπάθα με που θα διαφωνήσω μαζί σου. Εχεις εν μέρει δίκιο. Ισως φαίνεται προκλητικό να γίνονται τέτοια μεγάλα νούμερα κάρπωσης. Η ένσταση μου έγκειται στο ότι είναι λάθος να κρίνουμε μόνο με συναισθηματικά κριτήρια, και με βάση τα δικά μας “φτωχά” από άποψη αφθονίας θηραμάτων, δεδομένα.
Ας σκεφτούμε, για να γίνεται τόσο μεγάλη κάρπωση, πόσο μεγάλοι πληθυσμοί πουλιών θα υπάρχουν. Τόσα χρόνια που ασκείται αυτό το εντατικό κυνήγι, γιατί δεν υπάρχει μείωση των πληθυσμών, αλλά εμφανίζεται και αύξηση ? Κι αυτό δεν γίνεται μόνο στο Μαρόκο, παρόμοια έχω διαβάσει για χώρες της Λατινικής Αμερικής, Αργεντινή, Ουρουγουάη κλπ. αλλά και στη γειτονιά μας (Σκόπια, Βουλγαρία) έτσι περίπου δεν είναι η κατάσταση?
Εξάλλου, όπως θα διάβασες, το κυνήγι αυτό γίνεται ορισμένη μόνο εποχή και οριμένες μόνο μέρες την εβδομάδα.
Ας σκεφτούμε, αυτοί οι τρομεροί πληθυσμοί πουλιών τι ζημιές προκαλούν στην αγροτική παραγωγή των περιοχών αυτών. Εχω διαβάσει ότι στην Αργεντινή υπολογίζεται ότι πάνω από το 1/4 της ετήσιας παραγωγής (καλαμπόκι, ηλιόσπορος) χάνεται από τα περιστεροειδή. Οι αγρότες επιζητούν και διευκολύνουν την επίσκεψη ξένων για κυνηγι στις φάρμες τους. Δεν μιλάμε λοιπόν απλά για “κυνήγι θηράματος”, αλλά ουσιαστικά για “έλεγχο επιβλαβών”.
Ας μην παραβλέπουμε και το οικονομικό (τουριστικό) όφελος των χωρών αυτών (που δεν είναι κι από τις πλουσιότερες), εξ αιτίας αυτής της επίσκεψης ξένων κυνηγών.
Το κυνήγι από μόνο του, δεν μπορεί να επιφέρει μείωση σε επικίνδυνα επίπεδα στους πληθυσμούς θηραμάτων. Η κάρπωση είναι πάντα συνάρτηση της αφθονίας. Μόνο όταν υπάρχει μεγάλη παρουσία θηράματος, μπορούν να γίνουν και μεγάλα νούμερα. Σ’ αυτές τις χώρες λοιπόν εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλοι βιότοποι και αφθονία τροφής, τα τρυγόνια δεν κινδυνεύουν, όσοι κυνηγοί κι αν πάνε, κι όσο μεγάλα νούμερα κάνουν.
Ας μην συγκρίνουμε (και επικρίνουμε) λοιπόν με βάση τα δικά μας δεδομένα. Εμείς είμαστε ιδιαίτερη περίπτωση. Και πώς θα μπορούσε να ήμασταν διαφορετικά, όταν σε κάθε 4 στρέμματα γης ξεφυτρώνει και εξοχικό, σε κάθε βουνοκορφή υπάρχει κεραία κινητής τηλεφωνίας ή ραντάρ ή αναμεταδότης τηλεόρασης, και τώρα τελευταία ξεφυτρώνουν και “αιολικά πάρκα” με φτερωτές που αλέθουν τα μεταναστευτικά πουλιά στο πέρασμά τους, όταν αντικαθίστανται οι καλλιέργειες σιτηρών από μπαμπάκια (σε πείσμα της Ε.Ε.) κλπ. κλπ….
Τέλος, είναι κρίμα να “αναθεματίζουμε” το ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ, που τόσα έχει προσφέρει στην αναβάθμιση της κυνηγετικής κοινότητας, που έδωσε φωνή, απενοχοποίησε και βελτίωσε την εικόνα μας στα μάτια της κοινής γνώμης, και εξακολουθεί να προσφέρει στην ενημέρωση και εκπαίδευση παλιών και νέων κυνηγών – ανεξάρτητα αν καμιά φορά διαφωνούμε σε κάποιο επί μέρους θέμα με κάποιον από τους συντάκτες του.
—————————-
Με απόλυτα φιλική διάθεση, Στέλιος.
Υ.Γ. Προτού στείλω το μήνυμά μου, διάβασα και το παραπάνω άρθρο του Γ. ΠΕΠΠΑ και θέλω να πω και πάλι ότι συμφωνώ εν μέρει μαζί του, δεν πήγα ποτέ σε τέτοια κυνήγια, ούτε σκοπεύω να πάω, είμαι απ’ αυτούς που το “άχτι” τους το βγάζουν στο σκοπευτήριο, όμως προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα όσο γίνεται πιο σφαιρικά, και δεν βιάζομαι να καταδικάσω όποιον έχει διαφορετική άποψη (ή και αισθητική) από τη δική μου, ούτε κυνηγετικές πρακτικές άλλων χωρών με εντελώς διαφορετικές συνθήκες από τις δικές μας, αν αντικειμενικά δεν βλάπτουν από πληθυσμιακής απόψεως το θήραμα, ή δεν προκαλούν αργό και βασανιστικό θάνατο σε αυτό.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑ ΜΕ ΦΕΡΝΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΙΣ ΤΟΤΕ ΚΑΡΠΩΣΕΙΣ.