ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ-ΑΙΣΧΟΣ-ΝΤΡΟΠΗ

Πράγματι, αυτή είναι μια λυσσαλέα, αποτρόπαια, άνανδρη πράξη, που μόνο ένα διεστραμμένο μυαλό μπορεί να προβεί.

Δυστυχώς, το πιο αιμοβόρο ων στη γη είναι ο άνθρωπος που προς χάριν του οικονομικού οφέλους μπορεί να σκαρφιστεί και πράξει τα πάντα, ακόμη κι αν αφαιρεί και βασανίζει αθώες ψυχές.

Το ζωντανό δόλωμα πάντα προσελκύει καλύτερα τα ψάρια. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι (ασυνήδητοι εγγληματίες) «επαγγελματίες» ψαράδες της περιοχής αυτής, χρησιμοποιούν σκύλους και γάτες ως ζωντανά δολώματα για να προσελκύσουν καρχαρίες, εξασφαλίζοντας έτσι την επιτυχημένη τους ψαριά. Νομίζω πως αυτό δεν είναι νόμιμο σε καμία χώρα. Αλλά πέρα του αν είναι νόμιμο ή όχι… τέτοια πράξη, μόνο τέρατα μπορού να κάνουν.

’ραγε, τι θα έλεγαν αυτοί οι ψαράδες, αν τους προτείναμε να αγκιστρώσουν για ζωντανό δόλωμα το παιδί τους; Δεν λέω να το κάνουν, προς θεού, αλλά φαντάζομαι πως δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο…

Καταδικάζω αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο αλιείας και οποιαδήποτε ενέργεια τέτοιας μορφής που βασανίζει αθώες ψυχές και πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι (ο θεός να τους κάνει ανθρώπους), θα πρέπει να τιμωρούνται με τον ίδιο τρόπο. Αγκίστρι από τη μύτη και στη θάλασσα να τους τραβά ένα σκάφος, έστω και για μισή ώρα και να νιώθουν και την ανάσα του καρχαρία πίσω τους… Πως θα ένιωθαν τότε;

Όσο για τις οικολογικές οργανώσεις, δεν γνωρίζω αν πήραν θέση για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα. Αν δεν μίλησαν καθόλου, γιατί άραγε; Μήπως γιατί  αυτοί οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες και έτσι βγάζουν το ψωμί τους;

Κάποτε λύσσαγαν με τους κυνηγούς γιατί έκλειναν τα σκυλιά στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου ή στα σκυλόκουτα πίσω από αυτά για να πάνε για κυνήγι. Κι ερωτώ… είναι τόσο αθώα αυτή η εικόνα που βλέπουν, το μόλις έξι μηνών κουτάβι με το αγκίστρι στη μουσουδίτσα του;

Προσωπικά, κατά την ταπεινή μου άποψη, η μόνη οικολογική οργάνωση που έχει κάποιες ισορπημένες ευαισθησίες, είναι η γνωστή σε όλους μας green pies, αν και αυτή καμιά φορά μας τα χαλάει κάπου. ’ραγε ούτε σε αυτή δεν έπεσε στην αντίληψη της το συγκεκριμένο περιστατικό;

Τι άλλο να πω;;;

Καμιά φορά, ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος…