Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ LACTARIOUS DELICIOSUS
Αγαπητέ Γιώργο, ευχαριστώ για το μήνυμά σου.
Υπάρχουν ένας-δύο Lactarius που μοιάζουν κάπως με τον Lactarius deliciosus και είναι ελαφρά τοξικοί (μπορούν να προκαλέσουν διάρροια ή εμετό, αλλά δεν είναι επικίνδυνοι για κάτι χειρότερο). Από την άλλη, υπάρχουν αρκετοί άλλοι που μοιάζουν αρκετά έως πολύ με τον προαναφερθέντα, αλλά είναι όλοι φαγώσιμοι.
Ευτυχώς, είναι αρκετά εύκολο να διαλέξουμε τους φαγώσιμους λακτάριους και ο κανόνας είναι ο εξής:
Όλοι οι λακτάριοι που βγάζουν πορτοκαλί, βυσσινί ή κόκκινο ‘γάλα’ είναι φαγώσιμοι! Δεν τρώμε αυτούς που βγάζουν λευκό ή κίτρινο ή άλλου χρώματος γάλα.
Προσοχή όμως! Θα πρέπει οπωσδήποτε να δούμε να βγάζουν πορτοκαλί, βυσσινί ή κόκκινο γάλα. Μην μπερδέψουμε τυχόν την απλή υγρασία ενός μανιταριού με το ‘γάλα’ ενός λακτάριου! Για να το δούμε αυτό καθαρά, χαράζουμε με σουγιά ή με το νύχι μας τα ελάσματα (φυλλαράκια) στο κάτω μέρος του καπέλου του λακτάριου. Θα πρέπει αμέσως ή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να δούμε να ρέει από το σχίσιμο γάλα (έστω και λίγο), το οποίο, αν έχει τα χρώματα που ανέφερα, δείχνει ότι ο λακτάριος είναι φαγώσιμος.
Και κάτι ακόμη: δεν τρώμε ποτέ ένα μανιτάρι για το οποίο δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι είναι φαγώσιμο. Αυτή τη γνώση την αποκτούμε με πολλή μελέτη και, αν είναι δυνατόν, με την καθοδήγηση ανθρώπων που είναι πολύ καλοί γνώστες των μανιταριών. Θα έλεγα ότι πρέπει να αποφεύγουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη σε συλλέκτες που μαζεύουν μανιτάρια μόνο εμπειρικά, γιατί γνωρίζω περιπτώσεις που τέτοιοι άνθρωποι είτε δηλητηριάστηκαν οι ίδιοι είτε δηλητηρίασαν άλλους κάνοντας κάποιο μοιραίο λάθος!
Φιλικά,
’γγελος Παπαδημητρίου.
(βλέπε σχετικά σχόλια συναδέλφων), ακόμη και νύχτα, για τον εξής λόγο:
