Γεια σου Γιώργο,
Πως πάει το καλοκαίρι στην Λέσβο; Πολύς αέρας φέτος, έχετε τουρίστες;
Δυστυχώς τα προβλήματα συμπεριφοράς δεν λύνονται εξ αποστάσεως. Ακόμη και οι επιστήμονες συμπεριφεριστές δεν είναι μάντεις, πρέπει να «ζήσουν» τον σκύλο, να μιλήσουν με τους ιδιοκτήτες και μετά θα ακολουθήσουν μεθόδους διόρθωσης της συμπεριφοράς αφού πρώτα προσπαθήσουν να απομακρύνουν «τα αγκάθια» που δημιούργησαν το πρόβλημα.
Κατ αρχή θα πρέπει να αποκλειστεί η παθολογική συχνοουρία (πχ βλάβη νεφρών, φλεγμονή κύστης κλπ) που μπορούν να προκαλούν μία νευρική κατάσταση με επόμενο την ψιλοεπιθετικότητα.
Σε γενικές γραμμές αλλαγή συμπεριφοράς έχουμε (κυρίως σε νεαρά και ευαίσθητα άτομα) όταν διαταράσσεται η αρμονία της καθημερινότητας τους (αλλαγή προγράμματος εξόδων, αλλαγή διατροφής και ωραρίου, αλλαγή σπιτιού/περιβάλοντος, απομάκρυνση από αγαπητά πρόσωπα ή ζώα, νέα πρόσωπα ή ζώα στην οικογένεια, αλλαγή της συμπεριφοράς μας κλπ κλπ.) Επισημαίνω ανάμεσα στις αλλαγές αν του δείχνουμε προσφάτως αδιαφορία ενώ παλαιότερα ήταν το επίκεντρο.
’λλο θέμα είναι η ποινή, κτύπημα με εφημερίδα ή ξύλο, δυνατό ή πολύ δυνατό για τον σκύλο δεν έχει διαφορά, είναι ποινή. Βεβαίως αντιλαμβάνεται αν μία ποινή είναι έντονη (δεν εννοώ βάναυση) άσχετα αν προέρχεται από εφημερίδα ή ξύλο ή λουρί όχι μόνο από την πρόκληση πόνου αλλά περισσότερο από την επιθετική μας έκφραση.
Αν ο σκύλος έχει αρχίσει «να την δίνει» ή να σπάει τα νεύρα σε όλους στο σπίτι, σίγουρα θα έχει χάσει την θέση που είχε στην ομάδα και αυτό είναι αρκετό για να τον κάνει επιθετικό μήπως ξανακερδίσει την βαθμίδα του (υποθέσεις κάνω).
Υπάρχει και άλλη εκδοχή, τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν έγινε αιτία για να αλλάξει συμπεριφορά, απλά πάντα είχε την τάση να «πάρει κεφάλι» (Ουρεί / οριοθετεί, δαγκώνει) που με τα χρόνια σιγά-σιγά κερδίζει έδαφος, για κάποιο λόγο (πιθανόν αυξήθηκε ο χρόνος απουσίας του αρχηγού από το σπίτι) αποφάσισε να κάνει κουμάντο τώρα.
Στις προβληματικές συμπεριφορές και ειδικά σε εκδηλώσεις επιθετικότητας η ποινή με βία φέρνει τις περισσότερες φορές αντίθετα αποτελέσματα. Γράφω «τις περισσότερες φορές» γιατί μερικές φορές από φόβο σταματά την επιθετικότητα αλλά… προσοχή γιατί σε περίπτωση απουσίας αυτών που του προκαλούν τον φόβο θα είναι πολύ πιο επιθετικός.
Εν πάση περιπτώσει αν δεν βρεις κάποιον γνώστη για να λύσει το πρόβλημά σου φρόντισε να βγαίνει ο σκύλος πολύ συχνά και να επιβραβεύεται κάθε φορά που λερώνει στην βόλτα. Μόλις λερώσει μη τον πας κατ ευθείαν σπίτι αλλά συνέχισε την βόλτα. Αν τον πιάσεις να λερώνει στο σπίτι πες επιτακτικά ΜΗ και σύρε τον στο σημείο που πρέπει να λερώνει. Αν δεν τον πιάσεις στα πράσα, αγνόησε την πράξη παντελώς. Σταματήστε να τον μαλώνετε με βία (έστω και μικρή) και αρχίστε τιμωρία άλλου τύπου όπως απομόνωση σε κάποιο δωμάτιο ή κλουβί, στερήστε του την ευχαρίστηση να είναι μαζί σας, σταματήστε το παιχνίδι που (αν) παίζατε μαζί του εκείνη την στιγμή. Αφαιρέστε του τα παιχνίδια του που έπαιζε εκείνη την στιγμή. Πάρτε του το φαγητό αν έτρωγε την στιγμή που έδειξε επιθετικότητα κλπ. Όλα αυτά θα τα κάνετε χωρίς εκνευρισμό και κυρίως χωρίς επιθετικό ύφος, πρώτα θα λέτε επιτακτικά ΜΗ ή ΟΧΙ και θα εκτελείτε την ποινή με αποδοκιμαστικό ύφος και τόνο φωνής.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.
Εύχομαι να φτιάξουν τα πράγματα.
Υ.Γ.
Έχω καταλάβει πως δεν το κτυπούσατε για να πονέσει.
Φιλικά