Η σωστή σκόπευση στην μακρινή τουφεκιά, είναι κάτι που απασχολεί πολλά από τα μέλη του forum.
Θα θέλαμε να μας δώσετε κάποιες βασικές συμβουλές, ώστε να βελτιώσουμε τις δυνατότητες μας.
Γνωρίζουμε ότι εφαρμόζοντας την διόφθαλμη σκόπευση και κάνοντας παράλληλα σωστή επώμιση, η τουφεκιά μας πηγαίνει εκεί που κοιτά το κυρίαρχο μάτι μας.
Θα ήθελα να μας διευκρινίσετε αν στις οριακές βολές των 35-40 μέτρων, αρκεί η παραπάνω μέθοδος ή μήπως θα πρέπει να «ματιάζουμε» στιγμιαία τον στόχο την στιγμή που τον προσπερνάμε ώστε να έχουμε μια επιβεβαίωση του ότι είμαστε πάνω του.
Σ΄ αυτές τις αποστάσεις δυσκολεύεται η εστίαση του κυρίαρχου ματιού στο στόχο και ειδικά όταν πρόκειται για βολή στην οποία το θήραμα πετά στο ύψος των δένδρων, με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνουμε μια εξαιρετικά γρήγορη βολή, μη έχοντας άλλα περιθώρια πριν χαθεί από το οπτικό μας πεδίο.
Στις καρτερίσιες βολές που το θήραμα βρίσκεται ψηλά, έχουμε τον χρόνο για μια ήρεμη επώμιση και καλύτερη συγκέντρωση στο στόχο.
Στο περπατητό όμως, όταν κυνηγάμε τρυγόνια η τσίχλες πολλές φορές τα πουλιά μας αντιλαμβάνονται καθώς πλησιάζουμε και απαιτούνται πλέον οριακές βολές.
Προσωπικά αποφεύγω τέτοιου είδους τουφεκιές, πιθανώς γιατί φοβάμαι την αποτυχία.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Κώστας
