[font=”Comic Sans MS”]Εχθές αναρωτήθηκα (για άλλη μια φορά) αν υπάρχουν για τους σκύλους πολλά θέματα πέρα από το κυνήγι. Από την μικρότερη φυλή μέχρι την μεγαλύτερη και από τους σκύλους συντροφιάς μέχρι τους φύλακες όλοι συμπεριφέρονται σαν τους πρόγονους τους τους λύκους. Όλα, ακόμη και τα παιχνίδια τους, δείχνουν την κυνηγητική τους διάθεση.
Χθες, λοιπόν, είχα μία πολύ ωραία εμπειρία και συγχρόνως μία επιβεβαίωση πως οι σκύλοι μου είναι αξιόλογοι 
. Με επισκέφτηκε ένας κύριος με ένα Κόρθαλς που έφερε από το εξωτερικό για να βρίσκει τρούφες (μανιτάρι σαν βολβός που το βρίσκεις μέσα στο χώμα μέχρι και 20-25εκ.) ο σκύλος αυτός είναι επιλεκτικής εκτροφής για αυτή την δουλειά. Σχεδιάσαμε ένα σενάριο εργασίας για την εύρεση 2 διάτρητων πλαστικών κουτιών που περιείχαν πραγματικές τρούφες θαμμένα 4-5 πόντους μέσα σε πουρνάρια και ένα κουτάκι που περιείχε ένα βαμβακάκι εμποτισμένο σε λάδι τρούφας (εντονότερη οσμή) κρυμμένο σε μεγάλο σχοίνο. Έτσι απέκτησα την πρώτη μου εμπειρία για το πως δουλεύουν αυτοί οι σκύλοι, ουσιαστικά κυνηγούν. Αν και δεν είχα καμία σχέση με αυτή την ασχολία/εργασία των σκύλων θέλησα να δοκιμάσω τα Σπρίνγκερ μου μια που ο επισκέπτης μου με πληροφόρησε πως τα χρησιμοποιούν αρκετοί μανιταράδες. Η έκπληξή μου ήταν τόσο μεγάλη όσο και του έμπειρου κυρίου.
Δοκιμή πρώτη. Κρύβω σε ένα δέντρο σε 1,5μ ύψος το κουτάκι με το λάδι. Φέρνω σκύλο 6 χρόνων (τον Σοτ) με εκατοντάδες κυνηγητικές εξορμήσεις πράγμα που σημαίνει πως ο σκύλος αυτός είναι προσανατολισμένος σε θήραμα οπότε ότι άλλο του ζητήσεις θα είναι σε δεύτερο επίπεδο "πάθους". Του δίνω να μυρίσει ένα κουτάκι με τρούφα, το πετώ και του ζητώ να το απορτάρει, το έκανε με εξαιρετική ένταση και ταχύτητα. Εξαφανίζω το κουτάκι και του δίνω την εντολή "ψάξε". Αμέσως έπιασε την οσμή από το κουτί του δέντρου, έψαχνε, πήδαγε, μέχρι που άρχισε να αλυχτά, τον απομάκρυνα, πήρα το κουτάκι και το έθαψα 2-3 εκ. το βρήκε στο δεύτερο πέρασμα και άρχισε να σκάβει. Τον επιβράβευσα δεν εννοούσε να ξεκολλήσει από εκεί.
Δοκιμή δεύτερη. Θάβω το κουτί με το λάδι. Φέρνω μία κουτάβα 9 μηνών (την Μέλη, είναι στα τελειώματα της εκπαίδευσης, δεν έχει δουλέψει ακόμα με θήραμα). Της δίνω να μυρίσει το κουτί με το μανιτάρι, το πετώ και την στέλνω να απορτάρει, εκτελεί αστραπιαία και με πολύ πάθος. Κρύβω στην τσέπη μου το κουτί και της λέω "ψάξε". Έφαγε τον τόπο κοντά στο θαμμένο κουτί μέχρι που έβαλε την μύτη κάτω και ρουθούνιζε σαν ατμομηχανή της έδειξα προς το μέρος που ήταν θαμμένο και αμέσως το βρήκε σκάβοντας.
Δοκιμή τρίτη. Κρύβω ανάμεσα σε κορμούς γιούκα το κουτάκι και φέρνω την αδελφή της Μέλης, την Λώρη (ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης). Χωρίς να της "συστήσω" την τρούφα, δηλαδή χωρίς να της δώσω να μυρίσει και να απορτάρει, της λέω κατευθείαν "ψάξε", πέρασε από τις τρύπες που ήταν κρυμμένα τα προηγούμενα κουτάκια και έδειξε ενδιαφέρον, μόλις πλησίασε στους κορμούς άρχισε να μυρίζει πρώτα ψηλά, εκεί που είχα βάλει το πρώτο για τον Σοτ, και μετά χώθηκε ανάμεσα τους, βγήκε αλλά ήταν σαν να την κτύπησε ρεύμα, ξαναμπαίνει αμέσως και βγαίνει με το κουτάκι στο στόμα. Την αποσύρω, θάβω το λάδι και την ξαναφήνω να ψάξει, το εντόπισε γρήγορα αλλά δεν καταλάβαινε πως ήταν θαμμένο, γύρναγε στο ίδιο μέρος με την μύτη κάτω και πλατάγιαζε τα χείλη της, αφού πέρασε 2-3 φορές από πάνω του ξεθάφτηκε λίγο και έτσι κατάλαβε και άρχισε και αυτή να σκάβει.
Δεν ενθουσιάστηκα μόνο εγώ αλλά και ο επισκέπτης μου, ο οποίος μου είπε πως έχει ξαναδεί Σπρίνγκερ να ψάχνει για τρούφες αλλά όχι με τόσο πάθος. Καταλαβαίνετε πως αισθάνομαι εεε; Κάτι σαν τον Μπουμπούκο όταν τον υπουργοποίησαν 
.
[/font]
