Τελικά το βράδυ της Παρασκευής πραγματοποήθηκε η πρώτη συνάντηση κάποιων από τα μέλη του φόρουμ.
Βεβαίως η συμμετοχή δεν ήταν μεγάλη, λόγω του ότι τα Σαββατοκύριακα οι περισσοτεροι απο εμας λείπουν σε κυνήγια.
Είμαστε ο JIM-PAP, O MAVERIC, O MNIKOLAI, O LIOLIOS, O BLACK-PILUM, O FAST-ENDY και Εγώ. Πολλόι από εμας ήλθαν συν γυναιξί.
Η συνάντηση έγινε σε μια πολύ ωραία ταβέρνα του Χαλανδρίου.
Κανείς μας δεν αισθάνθηκε οτι ουσιαστικά ηταν η πρώτη μας γνωριμία, ήταν σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια. Ειλικρινά τους περισσότερους θα μπορούσα να τους αναγνωρίσω και χωρίς να μου συστηθούν. Αρκούσε να μιλήσεις λίγο με κάποιον για να καταλάβεις ποιος είναι.
Το καλό είναι οτι εκτός από εμάς ταίριαξαν και οι γυναίκες μας, δεν ξέρω αν θα μας βγεί σε καλό γιατί τώρα που γνωρίστικαν μεταξύ τους μπορεί να ιδρίσουν και κανα σύλλογο η κανα δικό τους φόρουμ.
Το Σάββατο το πρωί μετα απο 3 ώρες ύπνο τέσσερις απο εμάς πήγαμε βόλτα τα σκυλιά (ούτε ίχνος μπεκάτσας στο μέρος που πήγαμε) οπότε το ρίξαμε για λίγο στο περπατητό για καμιά τσίχλα.
Συναντήσαμε ελάχιστα πουλιά, σχεδόν πήραμε όλα όσα ήταν σε απόσταση βολής πράγμα που απέδειξε την σκοπευτική δυνότητα της ομάδας.
Βέβαια αργότερα στο σκοπευτήριο της Ελευσίνας διαπιστώσαμε οτι τα πιατάκια πετάνε πολύ πιο γρήγορα από τις τσίχλες, αν και δεν τα πήγαμε πολύ άσχημα.
Παρ’ όλο οτι δεν κάναμε νούμερα στις τσίχλες, η παρέα έμεινε ευχαριστημένη, περάσαμε πολύ όμορφα πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι απαραίτητο να γεμίσει η τσάντα για να πείς “ναι ήταν καλό κυνήγι”.
Τα σκυλιά του “Liolios” έδειξαν οτι αν βρεθούν στο σωστό μέρος θα μας δώσουν πουλιά.
Ευχάριστη έκπληξη για μένα η Ρένα η μικρή κοκερινα μου (8 μηνών), απορτάριζε κανονικά οτι έβλεπε να πεφτει και στο τέλος έπιασε ζωντανή και μου την έφερε άθικτη μια καρδερινούλα που βρήκε μέσα σ’ ένα θάμνο.
Κώστας