ΦΑΣΣΕΣ

Τα τελευταία 8 χρόνια που έχω το κοκεράκι δεν θυμάμαι να έχω χάσει φάσσα.
Το μόνο της ελάττωμα είναι που δεν ζευγάρωσε όσο και αν το προσπάθησα… δύσκολη γυναίκα!!!!!

http://imageshack.com/a/img17/4623/dsc01900ib.jpg

Φασσόκαιρος,χααχαχααχχααχαχχαχα!!!!ώρα να πιάσουμε τα καρτέρια,χαχαχαα!!!!!ας βάλουμε καμιά φώτο από Ορεινή Φωκίδα και Φράγμα Μόρνου έτσι για να αναθαρρήσουμε!!!!!!!!

jason wrote:

και εσυ μου λες για εναρξη τωρα με 40 βαθμους,γυμνος στο καρτερι και 300 κουνουπια πανω μου…μονο αν μου βαλεις ενα ψυγειακι διπλα με τιγκα στις μπυρες,και μου παρεις και αυτην την πισινα την φουσκωτη απ τα jumbo….

….Έλα να πάρουμε λίγο τα πάνω μας!!!!Λοιπόν, απ’ ότι κατάλαβες….μπύρες σου πήρα….ψυγειάκι σου πήρα….autan σου πήρα και φύγαμεεεεεεεε για τις γαλάζιες στην έναρξη…..Το μόνο που δε σου έχω εξασφαλίσει είναι ….. η άδεια (μιας και μόλις θα’ χεις βάλει “κουλούρα”….Α!!!και πισίνα δεν σου πήρα γιατί θα βουτάς στο ποτάμι….Μαγιό πάρε γιατί θα πέφτεις εσύ να τις πιάνεις…..να δροσίζεσαι κιόλας……χαχαχαχαχα…..

Ο μπατμαν θα παει για τσιπουρες ρε…δε θα ρθει….μονους μας μας κοβω….

καλησπερα παλιοπαιδα..
εδω ημαστε? αα οκ….

φιλαρακι να ζησετε, με αγαπη για παντα…

καποιοι βλεπω ειναι μονοφαγαδες ετσι??? ολα τα καταγραφω…

οντος εχει αρκετα πουλια και για πρωτη μερα, αλλα και φετος θα γινει πανικος τον χειμωνα.. ολα τα σημαδια ειναι θετικα.

αλλα ολοι θεριζουν οτι σπερνουν. ετσι δεν ειναι το σωστο? θα τα λεμε και φετος παλικαρια απο εδω μεσα.

Αποβραδίς είχα πάρει την απόφαση ,αχάραγα Σαββάτου ,αφού έπαιρνα τα απαραίτητα θα πήγαινα να καρτερέψω τα πουλιά στο ψηλό πλατάνι,καμιά ώρα δρόμο με το πόδι,
έξω από το χωριό.
Τα μηνύματα του καιρού ενθαρρυντικά ,συννεφιά θερμοκρασία δυο με τρεις βαθμούς πάνω από το μηδέν.
Είχα στήσει στην άκρη του δωματίου το Baikal μονόκανο mag. αφού πρώτα για κανένα μισάωρο σχολαστικά το επιθεώρησα για να το έχω έτοιμο το πρωινό.Δίπλα του
απόθεσα το φισεκλίκι γεμάτο με 6άρια και 5άρια .Τα ρούχα επιμελώς τοποθετημένα στην καρέκλα του δωματίου ,πάνω στο τραπέζι έβαλα το σουγιά (μου τον έδωσε
ο πατέρας μου που τον βρήκε από τον παππού μου) τα κιάλια τσέπης η άδεια κυνηγίου και τα τσιγάρα Camel άφιλτρο (τότε κάπνιζα αρειμανίως).Στην άκρη του
τζακιού έβαλα τις γαλότσες για να είναι ζεστές το πρωί.
Μια τελευταία ματιά στο ρολόι ,πρέπει να κοιμηθώ, δείχνει κοντά μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα.Η βραδινή παρέα στο καφενείο ήταν τόσο ευχάριστη που η ,ώρα
κύλησε γρήγορα.
Πρέπει να κοιμηθώ,μια κουβέντα είναι. Από το μυαλό μου περνά σαν ταινία όλη η δράση της αυριανής μέρας,πρέπει να κοιμηθώ.Κατά παράξενο τρόπο ενώ έχω βάλει
το ξυπνητήρι για εγερτήριο ποτέ ως τώρα δεν έχει προλάβει να με ξυπνήσει. Μάλλον επειδή το ένστικτο του κυνηγού λειτουργεί κατά παράκληση των νόμων που
διέπουν το ανθρώπινο σώμα.
Για μένα το πρώτο μέλημα όταν σηκωθώ το πρωί είναι, αφού εκπληρώσω τις σωματικές ανάγκες,ένα καλό ξύρισμα. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να έχω πάει για κυνήγι (ειδικά για φάσσες) αξύριστος.
Βλέπετε το τοπικό ρητό ” μας έφαγε το γένι” που υποδηλώνει κυνηγετική αποτυχία (μέρα χωρίς θήραμα) στο ερώτημα “πως πήγε σήμερα” λειτούργησε κατασταλτικά στο υποσυνείδητό μου και έτσι ως καλό οιωνό πάντα το πρωί πριν το κυνήγι ένα καλό ξύρισμα θα φέρει την επιτυχία.
Αφού αρματώθηκα με το που βγαίνω στην αυλή ένα ελαφρύ παγερό βοριαδάκι μου υπενθυμίζει ότι η μέρα θα είναι κατάλληλη για το κυνήγι της φάσσας.
Σύντομη στάση στο καφενείο του χωριού για ένα καφέ και τσιγάρο δίπλα στη μεγάλη σόμπα του μαγαζιού και αχάραγα ξεκινώ για το καρτέρι.
Στο δρόμο κοιτώντας τον ουρανό που το πρωί ήταν γεμάτος αστέρια αρχίζουν να διαγράφονται οι σκούρες σιλουέτες από το πρώτα σύννεφα.Περπατώ για κανένα μισάωρο και φτάνω στο κοντινό ελατόδασος.Με το που φτάνω στο πρώτο μπαίρι (ακαλλιέργητο κτήμα) μια μπεκάτσα από την άκρη του μπαιριού περνά πάνω από το κεφάλι μου για να κρυφτεί στη σιγουριά του δάσους των ελάτων. “Καλό σημάδι ” λέω από μέσα μου.
Έχω πλησιάσει αρκετά στο μέρος και διακρίνω την κορυφή του πλατάνου αμυδρά στο σούρουπο.Σε δέκα λεπτά βρίσκομαι στη βάση του και επιθεωρώ το χώρο .
Τα φρέσκα πούπουλα των πουλιών με γεμίζουν ικανοποίηση για την επιλογή μου.Ψηλώνω στην πλαγιά και φτάνω να έχω την κορυφή του πλατάνου σχεδόν στο ίδιο ύψος με το καρτέρι μου.
Ανάμεσα σε κέδρα δύο μέτρων περίπου έχω φτιάξει το καρτέρι μου πριν πολλά χρόνια και κάθε χρόνο κάποια κυνήγια φάσσας τα κάνω σε αυτό.
Απόθεσα τα σιπράγκαλα με τάξη και παίρνω βαθιές ανάσες για να συνηθίσω τον παγερό αέρα της περιοχής.Αρχίζει δειλά δειλά να χαράζει η μέρα, μαζί της μια ομίχλη έρχεται να κυριέψει την χαράδρα, το ελατόδασος που είναι μπρος μου, και όλη την περιοχή.
Αισθάνομαι παράξενα αλλά ταυτόχρονα γαλήνια. Αρχίζουν να ακούγονται οι φωνές από τις ελατότσιχλες και τις κεδρότσιχλες που βιαστικά ξεκουρνιάζουν για να αναζητήσουν την τροφή τους.
Ξάφνου η ομίχλη “κόβεται” (αραιώνει πάρα πολύ) και από το βάθος της ρεματιάς ανηφορίζουν οι γνωστές σιλουέτες των πουλιών που για αυτά μένεις ξάγρυπνος πολλά βράδια.
Η καρδιά χτυπά δυνατά τα χέρια σφίγγονται γύρω από το τουφέκι τα μάτια καρφωμένα στα πουλιά και το η σκέψη “να περάσουν κοντά” για μια τουφεκιά , για μια τουφεκιά που ξόδεψες τόσο κόπο και τόση προσμονή .
Όμως η ομίχλη ξαναπέφτει πάλι σκεπάζοντας σαν πέπλο τη ρεματιά το δάσος τα πουλιά και εμένα……”Θεία δίκη”!!!!.

Leatherman

Χαιρετώ όλους τους γαλαζοαίματους… για να ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά!!!