Ο δρομος προς την διοφθαλμη σκοπευση

Φίλε Τάρτη, χωρίς να είμαι ειδικός θα ήθελα και εγώ να σου πω κάποια πράγματα. Είμαι αριστερόχειρας, όμως ίσως επειδή οι γονείς μου δεν με άφησαν να γράψω με το αριστερό χέρι, έμαθα να γράφω με το δεξί και φυσικά να κάνω ένα κάρο πράγματα (ακόμα και την δουλειά μου) με το δεξί κυρίως χέρι. Όμως στη σκόπευση από μικρό παιδί μου έκατσε να επωμίζω αριστερά. Θυμάμαι αρχικά έκλεινα και εγώ το δεξί μάτι όταν σκόπευα, όμως αργότερα τελείως ασυναίσθητα με έπιασα να σκοπεύω με ανοιχτά και τα δύο μάτια χωρίς να μπερδεύομαι και μου έκανε εντύπωση μέχρι που διάβασα για την διόφθαλμη σκόπευση και κατάλαβα τελικά πόσο σημαντική είναι. Λοιπόν η πρότασή μου είναι ότι αν υποτεθεί ότι έχεις αριστερό κυρίαρχο μάτι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι καταβολές σου (γενετικά) είναι να είσαι γενικότερα κυρίαρχος αριστερά και παρόλα αυτά να ξεκίνησες να επωμίζεις δεξιά επειδή έβλεπες τους γύρω σου (πχ. τον πατέρα σου να επωμίζει δεξιά), οπότε αν προσπαθούσες να επωμίσεις και να ρίξεις μερικές φορές αριστερά πολύ πιθανόν το σώμα σου να προσαρμοστεί εύκολα και γρήγορα. Θα έλεγα να το δοκίμαζες κάποιες φορές να δεις πως θα πάει. Εγώ πάντως πολλά πράγματα που κάνω πλέον με το δεξί μπορώ εύκολα να το κάνω και μετο αριστερό, γι’αυτό σε πολλούς που με ρωτούν χαριτολογώντας τους λέω ότι είμαι αμφίχειρας!!!!

Καλημερα και παλι.Νομιζω τελικα οτι το θεμα απασχολει πολυ κοσμο. Θα ηθελα οι πιο εμπειροι να μας αναλυσουν με συντομια πως τελικα ξεκιναει καποιος την διοφθαλμη, τι πρεπει να προσεχει και πως σκοπευει…

Leo,αν θες πες μας γιατι απο οτι εχω καταλαβει το εχεις το θεμα…

δεν ξερω παιδια αν σε καποιο αλλο ποστ εχουν ξαναγραφτει αυτα, αν ναι , σορρυ..

Σε μακρινές ντουφεκιές όμως, όπου οι πληροφορίες που έρχονται στον εγκέφαλο είναι ελλιπείς λόγω απόστασης, θα πρέπει να βοηθήσουμε λίγο το ένστικτο, βάζοντας συνειδητά κάποια προσκόπευση, χωρίς όμως τα μάτια να αφήσουν τον στόχο. Η προσκόπευση γίνεται αντιληπτή με την “περιφερειακή” όραση και το ακριβές μήκος της εξαρτάται από τις εικόνες που έχουμε αποθηκεύσει στο υποσυνείδητο από προηγούμενες επιτυχημένες ντουφεκιές. Πρόσεξε ότι είπα “βάζουμε συνειδητά προσκοπεύσεις που τις αντλούμε από το υποσυνείδητο”. Δηλαδή αντί να τραβήξουμε ακαριαία την σκανδάλη, δίνουμε λίγο χρόνο στον εγκέφαλο να ψάξει στα “αρχεία” του και να δώσει εντολή να πατηθεί η σκανδάλη την στιγμή που η εικόνα της σωστής προσκόπευσης του είναι γνώριμη.

Λεωνίδα καλημέρα, ίσως σε έχουμε πρήξει λίγο με τις ερωτήσεις μας, όμως είναι ωραίο που έχουμε μερικούς ανθρώπους που κατέχουν το θέμα και μας βοηθούν. Εδώ είναι το πρόβλημα το δικό μου, ενώ κατά κανόνα νομίζω ότι τουφεκάω σύμφωνα με τα λεγόμενά σου (τουλάχιστον έτσι νομίζω), υστερώ πολύ στις μακρινές τραβέρσες, τις πιο πολλές φορές τις ΄χανω. αυτό συμβαίνει επειδή προσπαθώ συνειδητά να υπολογίσω την προσκόπευση και το μυαλό μου δεν ξέρει πια είναι η σωστή; Επίσης νομίζω ότι δεν σταματάω την κίνηση του όπλου αλλά απόλυτα σίγουρος δεν είμαι, επειδή στην φάση της τουφεκιάς λειτουργώ αντανακλαστικά και αυτόματα (χωρίς να το σκέφτομαι). Τελικά πως μπορώ να βελτιωθώ και να μάθω αυτές τις τουφεκιές;

Παντως παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και εγω σε θηραματα που κινούνται σχετικα αργα, τα οποία τα εχω εντωπίσει απο μακρια να πλησιαζουν και να είναι κοντα στα 35 – 40 μ. Για παραπανω δεν το συζητώ καθώς οι αποτυχίες μου (δεν εχω κατορθώσει να εχω σταθερές ή εστω σημαντικές επιτυχίες με καταβολη θηραματος σε τέτοιες αποστασεις) είναι σχεδόν κανόνας και ο εγκεφαλός μου τις απορίπτει και δεν δίνει εντολή ουτε για πατημα σκανδαλης.

Πιστευω πως μαλλον η προετοιμασία λόγω του ότι βλεπω το θηραμα νωρίς σταματα το υποδυνείδητο να λειτουργήσει και το συνειδητο μου με οδηγει σε ασυναίσθητο “κοιταγμα” της ρηγας της καννης. Στο τελευταίο κυνηγι βρηκα λύση γουρλώνοντας τα ματια και κοιταζοντας με πίεση στην εστιαση σε συγκεκριμμένο μέρος του θηραματος. Ετσι βελτιώσα την κατασταση ενω είδα και θηραματα να χτυπιούνται καιρια σε καλές αποστασεις. Το θέμα είναι πως πρεπει να το επαναλαβω αρκετες φορες προκειμένου να διαπιστωσω την ισχυ του και να μαθω να το εφαρμόζω ΜΟΝΙΜΑ.

Στις γρηγορες ντουφεκιές, Απογευματινο παπι, μπεκατσα που πεταγεται ξαφνικα και γενικα σηκωτα δεν θυμαμαι απο πότε εχω να χασω βολή.

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από leo στίς 25 Οκτώβριος 2007

 Όταν κλείνοντας ένα μάτι, χάνεις το αντικείμενο από τον κύκλο, τότε το άλλο μάτι είναι το κυρίαρχο.

Γιατι εχω την εντυπωση οτι ισχυει το αντιθετο?? φιλικα Κωστας

[/indent]

 Όταν κλείνοντας ένα μάτι, χάνεις το αντικείμενο από τον κύκλο, τότε το άλλο μάτι είναι το κυρίαρχο.

Γιατι εχω την εντυπωση οτι ισχυει το αντιθετο?? φιλικα Κωστας

Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου. Μάλλον το έγραψα βιαστικά.

Αν κλείνοντας το μάτι, χάνουμε το αντικείμενο, τότε το μάτι που κλείσαμε ήταν το κυρίαρχο.

Στην σκοποβολή σταθερού στόχου δεν μας ενδιαφέρει η διόφθαλμη σκόπευση. Ενθαρύνεται όμως, μόνο και μόνο για να μην υπάρχει επιπλέον μυϊκή ένταση όταν κλείνουμε το ένα μάτι. Το όλο θέμα γίνεται για τα λειόκαννα και την σκόπευση σε κινούμενο στόχο.

Η πλέον αποδεκτή άσκηση για το κυρίαρχο μάτι είναι αυτή που είπα πιο πάνω. Αν θέλεις (από περιέργεια) να δοκιμάσεις και μία άλλη άσκηση, κάνε το εξής: Εστιάζοντας πάλι ένα αντικείμενο με τα δύο μάτια ανοικτά, τέντωσε τον βραχίονά σου και τον δείκτη του χεριού και ανέβασέ το προς το αντικείμενο που εστιάζεις από μία γωνία 45° μέχρι που να το δείχνεις. Μετά δες με ποιο μάτι είναι ευθυγραμμισμένος ο δείκτης και το αντικείμενο. Επανέλαβε και με το άλλο χέρι. Κανονικά δεν πρέπει να αλλάζει το κυρίαρχο μάτι ανάλογα με το χέρι που χρησιμοποιείς. Πειραματίσου σε διάφορα αντικείμενα και διάφορες αποστάσεις. Αν βγαίνει πάντα το ίδιο μάτι κυρίαρχο, τότε είσαι εντάξει.