Έχεις δίκιο Κώστα, έτσι όπως έθεσε το ερώτημα ήταν αποπροσανατολιστικό. Πολύ μ΄ αρέσουν επίσης οι … «κόντρες» και τα πειράγματά σας! Αλλά επειδή θέλω να μαθαίνω και κάτι παραπάνω, και για να παραμείνουμε στις βυσματώσεις, θα αναφέρω μια απορία που έχω από καιρό, παίρνοντας αφορμή από μια φράση στην πρώτη απάντησή σου:
………….. Όσον αφορά την ερώτηση του φίλου και σφίχτερμαν (aris_kalamata) για το πόσο επηρεάζει το αμορτισέρ της βυσμάτωσης την ποιότητα κατανομής θα έλεγα τα μέγιστα. Γιατί όσο πιό ομαλή και μεγάλη διαδρομή κάνει το αμορτισέρ κατά τη διάρκεια της πυροδότησης τόσο πιό ομαλή είναι η καμπύλη καύσης της πυρίτιδας δίνοντάς μας χαμηλότερες πιέσεις και αρχικές ταχύτητες αλλά πολύ καλύτερες κατανομές…..
Έχω την εντύπωση ότι οι μάλλινες τάπες, και περισσότερο τα υποκατάστατα από χαρτοπολτό, φυτικές ίνες κλπ. συμπιέζονται πολύ λιγότερο από ότι οι πλαστικές (συγκεντρωτήρες, μισόταπες) με αμορτισέρ. Κάνω λάθος? Αν όντως είναι έτσι, τότε δεν θα δίνουν πιο απότομη καμπύλη καύσης και υψηλότερες πιέσεις???
Γιατί τότε, στην αλλαγή βυσμάτωσης από πλαστική σε «μάλλινη» σε μια συνταγή, συνιστάται από τους «ειδικούς» κι από κάποιες εταιρίες πυρίτιδων, η αύξηση της δόσης πυρίτιδας, (ή στην περίπτωση που η τάπα συνοδεύεται κι από πλαστικό εμφρακτήρα η ίδια δόση με του «συγκεντρωτήρα»).???
Δεν θα ήταν πιο σωστό να μειώσουμε την ποσότητα πυρίτιδας, για να παραμείνουν οι πιέσεις στα ίδια επίπεδα ??? Ή να χρησιμοποιήσουμε άλλη πυρίτιδα πιο προοδευτική???
Που κάνω λάθος ρε παιδιά? Που τάχω κάνει …σαλάτα??? 😕