ΙΔΙΟΓΟΜΩΣΕΙΣ ΦΥΣΙΓΓΙΩΝ

Α!! εχεις ΜΒ36 μαλιστα.

Πολυ καλη δεν θα σε προδοσει ποτε μα ποτε , μπορεις και να την γεμισεις και στα 34 γρ, θα εχεις και πολυ καλα αποτελεσματα αν ζεμισεις μονοβολα

Οι πυρίτιδες που χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση ή την προώθηση ανήκουν σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες :
– εκρηκτικά μίγματα
– εκρηκτικές ενώσεις
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η μαύρη πυρίτιδα και η οποία είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης συστατικών που από μόνα τους δεν έχουν εκρηκτικές ιδιότητες.
Μερικά από αυτά τα συστατικά έχουν το ρόλο του καύσιμου, όπως ο άνθρακας και το θείο, και άλλα περιέχουν το οξυγόνο για την καύση και το οποίο προέρχεται γενικά για όλα τα εκρηκτικά από το νιτρικό οξύ.
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν χημικές ενώσεις των οποίων η σύσταση είναι καθορισμένη και περιέχουν όλα τα στοιχεία που συνδυάζονται κατά την στιγμή της εκρηκτικής αντίδρασης. Αυτές οι ενώσεις προέρχονται από την νίτρωση οργανικών ενώσεων του άνθρακα ( κυτταρίνη , γλυκερίνη, ναφθαλίνη, κ.α) και περιέχουν το οξυγόνο για την καύση.
Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.
Τα παράγωγα της καύσης στις πυρίτιδες αυτού του τύπου περιέχουν , ατμό ύδατος ,
άζωτο και μονοξείδιο ή διοξείδιο του άνθρακα.
Οι άκαπνες πυρίτιδες μπορούν να αποτελούνται από μία ή περισσότερες εκρηκτικές ενώσεις ( μονοβασικές , διβασικές, κλπ) ή και να είναι μίγματα με αδρανείς ουσίες.
Αυτού του τύπου οι πυρίτιδες διαθέτουν μεγαλύτερο δυναμικό από την μαύρη πυρίτιδα και κατά την καύση τα συστατικά τους μετατρέπονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αέρια ,εκλύοντας ελάχιστο καπνό με λίγα στερεά κατάλοιπα. Για τα σημαντικά αυτά πλεονεκτήματα έναντι της μαύρης πυρίτιδας , η άκαπνη πυρίτιδα έχει καθιερωθεί από πολλές δεκαετίες και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την γόμωση κάθε τύπου φυσιγγίου πυροβόλου όπλου.
Συνήθως οι άκαπνες πυρίτιδες κατά την παρασκευή τους υφίστανται μια κατεργασία που ονομάζεται ζελατινοποίηση δια μέσου της οποίας αποκτούν μοριακή δομή με τέλεια ομογένεια και περισσότερο συμπαγή. Η ζελατινοποίηση έγκειται στην διάλυση της νιτροκυτταρίνης δια μέσου κατάλληλων διαλυτών, όπως το αλκοόλ, το ασετόν κ.α, οι οποίοι στην συνέχεια μπορούν να αφαιρεθούν όντας αδρανείς ουσίες ή και να παραμείνουν αποτελώντας μέρος της πυρίτιδας λειτουργώντας σαν εκρηκτικά υλικά π,χ στην περίπτωση της νιτρογλυκερίνης.
Σύμφωνα με χημική παρασκευή τους οι άκαπνες πυρίτιδες κατατάσσονται σε δύο κύριες κατηγορίες:
– Πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη
– Πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη
Οι πυρίτιδες της πρώτης κατηγορίας μπορούν να είναι διαφόρων τύπων ανάλογα την μέθοδο ζελατινοποίησης και στην περίπτωση απουσίας αυτής, ανάλογα με τα πρόσθετα συστατικά της.
Υπάρχουν δύο μέθοδοι ζελατινοποίησης : με πλήρη διαλύτη και με ημιτελή διαλύτη.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με πλήρη διαλύτη παράγονται με την πλήρη διάλυση νιτροκυτταρίνης υψηλής νίτρωσης με την χρήση συνήθως του ασετόν. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Rottweil Γερμανίας, οι Τ και Α1 Γαλλίας , η JK6 Σουηδίας κ.α.
Οι πυρίτιδες με βάση την καθαρή νιτροκυτταρίνη με ημιτελή διάλυση (μερική ζελατινοποίηση) παράγονται με την ημιτελή διάλυση μεσαίας νίτρωσης νιτροκυτταρίνης με αιθέρα . Χαρακτηριστικός τύπος αυτής της πυρίτιδας είναι η B Γαλλίας.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτροκυτταρίνη χωρίς διαλύτη μη ζελατινοποιημένες περιέχουν άλλες ουσίες ,όπως το πικρικό οξύ, με σκοπό την παροχή οξυγόνου για τη
καύση, την αύξηση του όγκου των αερίων , την μείωση της θερμοκρασίας και την επιβράδυνση της καύσης. Είναι ασταθείς πυρίτιδες χαμηλής ποιότητας , επικίνδυνες και δεν χρησιμοποιούνται πλέον σήμερα.
Οι πυρίτιδες με βάση την νιτρογλυκερίνη εκμεταλλεύονται την ιδιότητα αυτού του εκρηκτικού ως διαλύτη σε διάφορες εκρηκτικές ουσίες με τις οποίες συνυπάρχει και δημιουργεί χημικές ενώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η ζελατινοποίηση χημικών εκρηκτικών ενώσεων όχι με αδρανείς διαλύτες όπως στην πρώτη κατηγορία αλλά με διαλύτη την νιτρογλυκερίνη και η οποία διαθέτει σημαντικές εκρηκτικές ιδιότητες και σε αυτήν την περίπτωση η ζελατινοποίηση με νιτρογλυκερίνη μπορεί να είναι μερική ή πλήρης ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής αυτής στην χημική ένωση.
Πλήρης ζελατινοποίηση επιτυγχάνεται όταν το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην μάζα της χημικής ένωσης είναι της τάξεως του 50%.Αυτού του είδους οι πυρίτιδες ονομάζονται βαλιστίτες ,οι οποίες είναι πυρίτιδες ταχείας καύσεως, με υψηλές πιέσεις και ιδιαίτερα διαβρωτικές.
Με μερική ζελατινοποίηση, το ποσοστό συμμετοχής της νιτρογλυκερίνης στην χημική ένωση είναι της τάξεως του 30% και στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται πρόσθετοι διαλύτες για την ολοκλήρωση της ζελατινοποίησης. Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου ονομάζονται κορδίτες και διαθέτουν ηπιότερα χαρακτηριστικά σε ότι αφορά στην ταχύτητα καύσης και τις μέγιστες πιέσεις.
Οι βαλιστίτες και κορδίτες διαθέτουν αναμφισβήτητα μεγαλύτερο δυναμικό από τις νιτροκυτταρινούχες πυρίτιδες, είναι μικρού όγκου, και έχουν μικρό κόστος παραγωγής. Σε αντίθεση όμως είναι περισσότερο διαβρωτικές και ασταθείς.
Πέρα από ευρεία χρήση τους σε ραβδωτά όπλα στρατιωτικής χρήσης έχουν χρησιμοποιηθεί στα λειόκανα όπλα με πολύ καλά αποτελέσματα.
Χαρακτηριστικές πυρίτιδες αυτού του τύπου είναι η Sipe και D.N Ιταλίας ,η Balistite Nobel Αγγλίας κ.α.

Συνοψίζοντας βλέπουμε ότι:

Οι παραπάνω χημικές ενώσεις ( νιτροκυτταρίνες , νιτρογλυκερίνες, τρινιτροναφθαλίνες κ.λ.π) ονομάζονται κοινώς άκαπνες πυρίτιδες για τον λόγο ότι κατά την καύση τους δεν παράγουν μαύρο καπνό , όπως την μαύρη πυρίτιδα, αλλά ένα ελαφρύ λευκό καπνό που προέρχεται αποκλειστικά από την εξάτμιση ορισμένης ποσότητας ύδατος που παράγεται κατά την χημική αντίδραση της καύσης.

Οι πυρίτιδες αυτού του τύπου παρουσιάζουν μία σταθερή και ομαλή συμπεριφορά , είναι ελάχιστα υγροσκοπικές , διαθέτουν υψηλή δύναμη προώθησης με ημιτελή προοδευτική καύση. Είναι κατάλληλες για βαριές γομώσεις , δεν καταπονούν ιδιαίτερα τους μηχανισμούς του όπλου και είναι οι πλέον διαδεδομένες σήμερα στην χρήση με λειόκανα όπλα.

Του Μανώλη Μαθιουδάκη Ναυπηγού Μηχ/γου Μηχ/κού

Αφού λοιπόν είδαμε κάποιες γενικές πληροφορίες για τις πυρίτιδες και πως λειτουργούν για την προώθηση της γόμωσής μας ας δούμε και το αν είναι σωστή η συμπίεσή της ή όχι.
Παλιότερα είχα γράψει για τη θραυστικότητα της κάνης από βραδυφλεγία ή από την ύπαρξη κενού μεταξύ πυρίτιδας και κυαθίου. Είναι ένα φαινόμενο όχι και τόσο σπάνιο σε ιδιογομωτές και όχι μόνο, ραβδωτών φυσιγγίων όμως.
Όσο κι αν έχω ψάξει στην βιβλιογραφία δεν αναφέρεται αυτό το φαινόμενο σε κυνηγετικά όπλα πλην μια αναφοράς ενός ατυχήματος πριν μερικά χρόνια το οποίο ουσιαστικά δεν εξακριβώθηκε η πραγματική του αιτία.
Για καλή μου τύχη όταν ξεκίνησα την προετοιμασία για το σεμινάριο βλητικής και ιδιογομώσεων τον Ιανουάριο του ‘13 (έγινε Απρίλη το σεμινάριο) ψάχνοντας για ασυνήθιστα περιστατικά και ατυχήματα από ιδιογομώσεις, βρήκα σε φίλο οπλουργό, ένα όπλο είχε πάθει την συγκεκριμένη έκρηξη αλλά παρόλο που το παρουσιάσαμε στο σεμινάριο δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε αναλυτικά για αυτό.
Δυστυχώς όμως τέτοια περιστατικά μένουν ή περνάνε στα ψιλά γράμματα αν δεν αναφερθούν – γραφούν από «μεγάλους» αρθρογράφους του χώρου.
Όλη μου την «καριέρα» σαν ιδιογομωτής την πέρασα πρώτα ψάχνοντας την ασφάλεια αυτού που κάνω και μετά όλα τα άλλα. Αυτό λοιπόν που έμαθα αυτό το «λίγο» διάστημα που ασχολούμαι είναι ότι μεταξύ πυρίτιδας και κυαθίου σε ότι μορφή και να είναι αυτό δεν πρέπει να υπάρχει κενό απλά για να αποφύγω την έκρηξη – θραυστικότητα της κάνης.
Αυτό που δεν μας λέει παραπάνω ο κύριος Μαθιουδάκης είναι ότι οι διβασικές αλλά και οι τροποποιημένες μονοβασικές (όσες δηλαδή περιέχουν νιτρογλυκερίνη και τις αναφέρει ώς βαλιστίτες και κορδίτες) έχουν το μειονέκτημα να σβολιάζουν. Δηλαδή να κάνουν συσσωματώσεις οι κόκκοι της πυρίτιδας και να χάνει τη ρευστότητά της με αποτέλεσμα τη μη ομοιόμορφη καύση τους αφού ανάμεσα στους σβόλους υπάρχουν θύλακες αέρα.
Για να αποφύγουμε λοιπόν αυτό το φαινόμενο και για να έχουμε ομοιόμορφη καύση της πυρίτιδας απαιτείτε μια ελαφρά συμπίεση της πυρίτιδας. Ίσως λίγο παραπάνω από όσο θέλουν οι μονοβασικές. Ένας απλός τρόπος γι αυτό είναι το κολπάκι με τη φωτογραφία που ανέφερα σε προηγούμενο μήνυμα με τη χρήση ενός βάρους όχι παραπάνω των 5 κιλών (3 κιλά είναι ιδανικό θα έλεγα) το οποίο ισχύει σε γενικές γραμμές για ΚΑΘΕ κυνηγετική πυρίτιδα.
Μπορεί λοιπόν όπως λέει ο φίλος μου ο Μάρκος και ο Αντρέας και συμφωνώ μαζί τους, να μας δίνει μια επιπλέον προοδευτικότητα η ύπαρξη ενός θύλακα αέρα μεταξύ πυρίτιδας και οποιουδήποτε τύπου έμφραξης αφού κι εδώ έχει εφαρμογή κατά προσέγγιση ο νόμος των Boyle – Mariotte o οποίος μας λέει ότι αν διπλασιαστεί η πίεση σε ένα αέριο ο όγκος του μειώνεται στο μισό, και άλλα τέτοια αστροφυσικά που βαριέμαι να αναλύσω περισσότερο, αλλά κάτι λείπει από την τεχνική τους για να αποφύγουν την έκρηξη.
Αυτό που λείπει είναι ένα μικρό κομμάτι βαμβάκι το οποίο τοποθετείτε στον κενό χώρο μεταξύ πυρίτιδας και κυαθίου και είναι κάτι που εφαρμόζουν αρκετά χρόνια τώρα οι ιδιογομωτές ραβδωτών με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα αφού πέρα από τη βλητική συμπεριφορά έχουν εξασφαλίσει πλέον και την ασφάλεια. Η χρήση του βαμβακιού χωρίς καθόλου συμπίεση, απλά δεν επιτρέπει στην πυρίτιδα να έχει κενά, ελεύθερη ροή και δεν της επιτρέπει να σβολιάσει.
Επειδή αυτό απασχόλησε κάποιους μεγάλους Αμερικάνους κατασκευαστές περισσότερο για τη χρήση σε βαριές γομώσεις με ατσάλινα σκάγια που απαιτούν μια επιπλέον ελαστικότητα στα σκληρά υπάρχοντα κυάθια και επειδή η χρήση βαμβακιού σε βιομηχανική παραγωγή είναι λίγο δύσκολη μέχρι στιγμής ίσως στην πορεία δούμε κυάθια με ποδαράκια που δεν θα τους επιτρέπουν να έρχονται σε επαφή με την πυρίτιδα και ενσωματωμένα κομμάτια βαμβακιού ή ενός άλλου αφρώδους υλικού. Μέχρι όμως να βγει ένα τέτοιο προϊόν στην παραγωγή βάλτε λίγο βαμβάκι γιατί αν γίνει η στραβή θα χρειαστείτε ίσως αρκετούς επιδέσμους.

Δηλαδη το ρεζουμε ειναι ουτε παταμε πολυ, ουτε κενο αφηνουμε μεταξι πυριτιδος και κυαθιου, διοτι αναπτησοντε μεγαλες πιεσεις, χονδρικα θα λεγαμε να κουδουνιζουν ελαφρα τα σκαγια μετα το κλεισιμο του φυσιγγιου…ΦΙΛΙΚΑ ΠΕΡΔΙΚΑΣ337…….

Απολαυστικός και σχολαστικός όπως πάντα ο Κώστας, τον οποίο προσωπικά θεωρώ παραδειγμα.
Την αναφορά σου Κώστα, στην βραδυφλογία, την έχω δεί στην πράξη, οπου σε ένα φυσίγγιο το κενό ήταν τόσο πολύ που η διαφορά ανάφλεξης του καψουλιού σε σχέση με την ανάφλεξη της πυρίτιδας ηταν αισθητή σε χρόνο, πέραν της χρήσης μηχανήματος( βλητικού σταθμού), για αυτό και προσωπικά το κενό που άφηνα στα δικά μου δεν ξεπερνούσε σε ύψος το 0,5χιλ., αφου έδειξαν και στο κανονάκι χαμηλές και ασφαλείς πιέσεις χωρίς δεύτερη ή παρατεταμένη ανάπτυξη.
Πάραυτα την συμβουλή σου δεν την θεωρώ απλά εναν σχολιασμό αλλά κανόνα.

@ Θα προσθέσω ότι οι δοκιμές μου αφορούσαν μόνο πυρίτιδες άλλης εποχης και όχι συγχρονες( Nobel 78, Nobel 64, Rottweil….)

Κώστα, είπαμε κανόνας οι συμβουλές σου.

Ένα στήσιμο που είχα κάνει σε καινούργιο χάρτινο κάλυκα εποχής, με Nobel 78 και βύσμα παλιό για χάρτινους. Το σφουγγαράκι μπήκε μεταξύ βύσματος και πυρίτιδας μόνο και μόνο επειδή φοβήθηκα το μεγάλο κενό που έμενε απο το ύψος του πυθμένιου και εντός της φούστας.
Πραγματικά έκανε εξαιρετικές βολές και σκοτώματα στις πέρδικες και με μόνο 350m/s V1,5mtr.

http://i1278.photobucket.com/albums/y507/setter78/20130611_142559_zps450bf0cb.jpg

μιας και αναφερατε τους παλεους καλυκες γεμισα μια δεκαδα απο δαυτους

με καψυλιο 6,45 τους γεμισα με prima sv 1,35 χ 27 γρ. Ν7 χαρτακι πανω στην μπαρουτη και μαλιννη ταπα 26χιλ. κλεισιμο με χαρτακι

οι καλυκες ειναι απο παλιο οπλοπολη-γομωτη τους εχω απο το 2006 μεσα στο χαρτινο κουτι τους

λετε να εχω προβλημα βαρδιφλογιας;;;

πριν 5 χρονια ειχα πυροδοτιση ενα αδιο καλικα και το καψυλιο εσκασε κανονικα…