Συμβουλές για το SKEET

Σκόπιμα απέφευγα εδώ και καιρό να γράψω λίγα πράγματα για το skeet, γιατί από την μία, είναι πολύ πιο περίπλοκο σαν τεχνική από το trap, και από την άλλη, ήθελα πρώτα να το έχουν δοκιμάσει κάποια μέλη του forum, ώστε να καταλαβαίνουν πιο εύκολα αυτά που γράφω.
Κατ’ αρχήν το skeet είναι αγώνισμα σχετικό με τις κυνηγετικές ντουφεκιές. Αφορά γρήγορες και κοντινές βολές, σε μία ποικιλία από γωνίες, με έμφαση στις τραβέρσες. Επίσης, ο σκοπευτής ξεκινάει την κίνηση ανεπώμιστος, και μάλλιστα με το κοντάκι του όπλου στο ύψος του ισχίου, σημείο που σημειώνεται με μία ταινία πάνω στο γιλέκο του. Ταυτόχρονα όμως, είναι και καθαρόαιμα τεχνικό αγώνισμα, με απαιτήσεις σωματικές, διανοητικές και ψυχολογικές.
Το stand που διεξάγεται το skeet έχει σχήμα ημικυκλικό. Στα άκρα του ημικυκλίου υπάρχουν τα δύο “σπιτάκια”. Το ψηλό σπιτάκι στα αριστερά ονομάζεται “pull” και το χαμηλό σπιτάκι δεξιά ονομάζεται “mark”. Τα σπιτάκια αυτά φιλοξενούν τις δυο μηχανές του skeet, οι οποίες εκτοξεύουν τα πιάτα σε διασταυρούμενες πορείες. Οι σκοπευτές ρίχνουν από 8 βατήρες, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι πάνω στο ημικύκλιο, εκτός από τον Νο8, που είναι ανάμεσα στα δύο σπιτάκια. Ο Νο1 και ο Νο7 είναι μπροστά στα σπιτάκια pull και mark αντίστοιχα.
Το μενού περιλαμβάνει 25 πιάτα, τα οποία μοιράζονται στους 8 βατήρες ως μονά και διπλά (ντουμπλέδες). Συγκεκριμένα, για το Ολυμπιακό skeet που μας ενδιαφέρει, μιας και αυτή τη μορφή skeet ρίχνουμε στην Ελλάδα, το μενού έχει ως εξής:
Βατήρας Νο 1: 1 μονό πιάτο pull & 1 ντουμπλές ξεκινώντας από το pull.
Βατήρας Νο 2: Το ίδιο με το Νο 1
Βατήρας Νο 3: Το ίδιο με το Νο 1 και Νο 2
Βατήρας Νο 4: 1 μονό pull, 1 μονό mark και δύο ντουμπλέδες, ο ένας αρχίζοντας από το pull και ο άλλος από το mark.
Βατήρας Νο 5: 1 μονό mark & 1 ντουμπλές ξεκινώντας από το mark.
Βατήρας Νο 6: Το ίδιο με το Νο 5. 
Βατήρας Νο 7: 1 ντουμπλές ξεκινώντας από το mark.
Βατήρας Νο 8: 1 μονό pull & 1 μονό mark. Στον 8, τα πιάτα πρέπει να σπάσουν πριν περάσουν το σημαιάκι που μαρκάρει την μέση της απόστασης ανάμεσα στα δύο σπιτάκια.
ΕΘΙΜΟΤΥΠΙΚΑ
Σαφώς ευκολότερα εδώ τα πράγματα από το trap, και πιο ανάλαφρη η ατμόσφαιρα μέσα στο stand κατά την διάρκεια της πούλας. Οι σκοπευτές (6 στον αριθμό) ξεκινούν από τον βατήρα Νο 1. Ο πρώτος σκοπευτής μπαίνει στον βατήρα να ρίξει, ενώ οι υπόλοιποι είναι από πίσω του, εκτός βατήρα. Αφού ρίξει στα πιάτα του, μπαίνουν και οι υπόλοιποι ένας ένας με την σειρά τους, μέχρι να ρίξουν όλοι. Ύστερα, μετακινούνται στον επόμενο βατήρα, όπου επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία. Προσοχή. Οι σκοπευτές που είτε μόλις έχουν ρίξει ή πρόκειται να ρίξουν σε έναν βατήρα, δεν κόβουν βόλτες μέσα στο stand, αλλά είναι συγκεντρωμένοι πίσω από τον σκοπευτή που βρίσκεται στον βατήρα. Επίσης, αυτές οι στιγμές αναμονής δεν ενδείκνυνται για κουτσομπολιά και κουβεντούλα, οφείλουμε στους συναθλητές μας σεβασμό , δηλαδή ησυχία.
ΤΕΧΝΙΚΗ
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Λέγεται ότι το trap μαθαίνεται εύκολα, αλλά αφού το μάθεις έχεις διακυμάνσεις στην απόδοσή σου, ενώ το skeet μαθαίνεται δύσκολα, αλλά ύστερα είναι εύκολο να κρατηθείς σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο απόδοσης, με μικρές διακυμάνσεις. Παρ’ όλο που υπάρχει μία δόση αλήθειας, σηκώνει πολύ ανάλυση και σίγουρα δεν είναι επί του παρόντος. Θα συμφωνήσω πάντως στο πρώτο σκέλος, ότι δηλαδή το skeet πράγματι μαθαίνεται δυσκολότερα.
Κατ’ αρχάς, να διευκρινήσω ότι ενώ στο trap η τεχνική είναι μία, το swing through, στο skeet τέτοιες απλουστεύσεις είναι άγνωστες. Το skeet (μαζί με το sporting) προσφέρεται για να ευδοκιμήσουν όλες οι σκοπευτικές τεχνικές, με τόσες πολλές παραλλαγές μεταξύ τους, που πραγματικά είναι σπάνιο να βρεις δύο σκοπευτές που να ρίχνουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Οι τρεις βασικές τεχνικές είναι το swing through, το pull away και το maintained lead, ή αλλιώς sustained lead. Υπάρχουν κι άλλες αναγνωρισμένες τεχνικές, όπως η τεχνική Churchill, το spot shooting, το modified swing through κλπ, αλλά εδώ θα κάνω μία γρήγορη ανάλυση των 3 βασικών.
Swing through: Εδώ ο σκοπευτής τοποθετεί το όπλο του πίσω από τον στόχο, και προσπερνώντας τον, πατάει ακαριαία την σκανδάλη. Είναι μία αγαπημένη τεχνική στο κυνήγι, αλλά και στο σκοπευτήριο, κυρίως σε πολύ κοντινούς στόχους, με το πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να βάζει ο σκοπευτής συγκεκριμένη προσκόπευση στην βολή του,γιατί η ταχύτητα που έχει το όπλο κατά την προσπέραση του στόχου σε συνδυασμό με την χρονική υστέρηση που μεσολαβεί από την στιγμή που ο εγκέφαλος δίνει εντολή μέχρι να πατηθεί η σκανδάλη, δίνει αυτόματα την απαιτούμενη προσκόπευση. Το μειονέκτημα αυτής της τεχνικής είναι ότι δεν μας δίνει την δυνατότητα να επιλέξουμε εμείς το σημείο που θα σπάσει το πιάτο, πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο στο skeet, καθώς και το ότι δεν έχουμε περιθώρια διόρθωσης της ντουφεκιάς αν κάτι πάει στραβά.
Pull away: Σ’ αυτήν την τεχνική, ο σκοπευτής βάζει το όπλο πάνω στον στόχο και επιταχύνοντας προοδευτικά μπροστά από τον στόχο, τραβάει την σκανδάλη μόλις δει την προσκόπευση που θεωρεί σωστή, συνεχίζοντας ταυτόχρονα την κίνηση του όπλου. Είναι επίσης χρήσιμη τεχνική για το κυνήγι και το σκοπευτήριο, κυρίως για μακρύτερες βολές, αλλά και πάλι μας στερεί το πλεονέκτημα να επιλέξουμε το ακριβές σημείο που θα σπάσει το πιάτο. Βέβαια, είναι κατά πολύ ακριβέστερη της προηγούμενης.
Maintained lead: Όπως λέει και η φράση, διατηρούμενη προσκόπευση. Εδώ, ο σκοπευτής τοποθετεί το όπλο απευθείας μπροστά από την πορεία του στόχου και τον παρακολουθεί εφαρμόζοντας την προσκόπευση που απαιτείται. Όταν δει την “εικόνα” που θεωρεί σωστή, πατάει ακαριαία την σκανδάλη χωρίς να σταματήσει την κίνηση του όπλου. Όπως όλες οι τεχνικές, έτσι κι αυτή έχει πλεονεκτήματα και ελαττώματα. Το ελάττωμά της, ιδίως για αρχάριους σκοπευτές, είναι ο κίνδυνος να σταματήσεις την κίνηση του όπλου κατά τον πυροβολισμό, πράγμα που θα έχει σίγουρο αποτέλεσμα η ντουφεκιά να φύγει πίσω από τον στόχο. Προσφέρει όμως πλεονεκτήματα πολύ χρήσιμα για το skeet. Πρώτον, μπορείς να επιλέξεις το σημείο που θα σπάσεις το πιάτο, και δεύτερον, απομνημονεύεις και εφαρμόζεις τις πραγματικές προσκοπεύσεις που απαιτούνται σε κάθε βατήρα. Η γνώμη μου είναι ότι η συγκεκριμένη τεχνική, αν και δυσκολότερη στην εκμάθηση, είναι η πλέον κατάλληλη για χρήση στο skeet.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Ναι, καλά ακούσατε. Το skeet, πέρα από αγώνισμα τεχνικής επιδεξιότητας, είναι και αγώνισμα στρατηγικής. Όπως στο γαλλικό μπιλιάρδο πρέπει όχι μόνο να κάνεις καραμπόλα, αλλά και να τοποθετήσεις την μπίλια σου με τέτοιο τρόπο, ώστε να “στήσεις” και την επόμενη καραμπόλα, έτσι και στο skeet, δεν αρκεί να σπάσεις το πιάτο σε ένα οποιοδήποτε σημείο, αλλά να το σπάσεις σε προκαθορισμένο σημείο που θα σου επιτρέψει να έχεις απόλυτο έλεγχο και στο δεύτερο πιάτο του ντουμπλέ. Πολλοί σκοπευτές χρησιμοποιούν το maintained lead στο πρώτο πιάτο του ντουμπλέ, αλλά λόγω κακής εφαρμογής του αργούν, με αποτέλεσμα να μην έχουν αρκετό χρόνο για το δεύτερο πιάτο, το οποίο ύστερα κυνηγάνε απελπισμένα για να το σπάσουν με swing through. Λάθος. Ή εφαρμόζεις μία τεχνική ή κάνεις ότι σου κατέβει. Και τα δύο πιάτα πρέπει να σπάσουν με την ίδια ακριβώς τεχνική, και κυρίως σε προκαθορισμένα σημεία που εντάσσονται μέσα στην “ζώνη ελέγχου” του σκοπευτή, μία ζώνη δηλαδή στο οπτικό πεδίο του, όπου ο σκοπευτής “δουλεύει” με συγκεκριμένο τρόπο και οικονομία κινήσεων, χωρίς να κυνηγάει τα πιάτα σε όλο το stand. Ο τρόπος για να επιτύχεις αυτήν την οικονομία κινήσεων και χρόνου, είναι να εφαρμόζεις την προσκόπευση κατά την διάρκεια της επώμισης, και μόλις το κοντάκι κουμπώσει στο ζυγωματικό, να πατιέται ακαριαία η σκανδάλη.
Είναι πραγματικά “μαγικό” να βλέπεις πόσα πράγματα έχει τον χρόνο να αναλύσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε 5/10 του δευτερολέπτου (τόσο διαρκεί η πρώτη ντουφεκιά του ντουμπλέ) και με πόση ακρίβεια μαθαίνει να υπακούει το ανθρώπινο σώμα. Βέβαια, αυτά έρχονται με τον καιρό και κυρίως με ποιοτική προπόνηση, θέληση, υπομονή και πειθαρχία.
Λεωνίδας