Λεωνίδα μπράβο για μία πολύ καλή και συνοπτική περιγραφή όλων των σημαντικών στοιχείων για την τεχνική της βολής.
Θα συμφωνήσω μαζί σου με τα περισσότερα (αν όχι όλα) όσα είπες και περιέγραψες. Επιτρεψέ μου όμως να προσθέσω κάτι. Όλα αυτά που συζητάμε κατά καιρούς σε απίστευτη λεπτομέρια είναι σημαντικά για ένα λόγο: Για να μπορείς να επαναλάβεις μία σωστή τεχνικά βολή με πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχίας (που να αγγίζει το 100%).
Το να σπάσεις ένα πιάτο, οποιοδήποτε πιάτο μία φορά ή να κάνεις ένα πολύ καλό σκορ σε μία πούλα δε λέει τίποτα. Αυτό που μετράει πανω από όλα είναι να μπορείς να κάνεις αυτό το σκορ κάθε φορά και κυρίως όταν το χρειάζεσαι.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα του σκητ κατα τη γνώμη μου. Μπαίνεις ως νέος στο χώρο σε ένα στάντ και προσπαθείς με νύχια και με δόντια (τι τεχνικές και αηδίες) να μαζέψεις πιάτα και κάποια στιγμή καταφέρνεις να σπας κάπου γύρω στα 20 πιάτα στην πούλα. ΄
Ως εκεί καλά είναι τα πράγματα. Οταν όμως προσπαθήσεις να ξεφύγεις από αυτό το επίπεδο και να περάσεις στο επόμενο τότε ανακαλύπτεις ότι με αυτό το συνοθύλευμα των τεχνικών που έχεις δημιουργήσει αυτό είναι αδύνατον.
Και τότε αποφασίζεις (εάν βέβαια σε ενδιαφέρει αρκετά και δεν βαρεθείς και τα παρατήσεις) να βρεις έναν προπονητή ο οποίος θα πρέπει να σου “ξεμάθει” ένα σωρό λάθη για να αρχίσει να σου μαθαίνει τα σωστά.
Αυτό το σκηνικό που περιγράφω πιό πάνω το έχω ζήσει (είναι λίγο πολύ η δική μου διαδρομή) και δεν είναι καθόλου εύκολο ή ευχάριστο. γιαυτό η πρώτη “συμβουλή” που θα έδινα σε οποιοδήποτε φίλο μου που θέλει να ξεκινήσει σε αυτό τον υπέροχο κόσμο του σκητ είναι να ξεκινήσει σωστά, να μάθει το άθλημα (όχι ότι μαθαίνεται αλλά τέλος πάντων) στις βασικές αρχές του (τουλάχιστον) και πάνω εκεί να χτίσει.
Τώρα βέβαια θα πεί κάποιος ότι τα έξοδα είναι αρκετά από μόνα τους(φυσίγγια, πούλες) εάν προσθέσεις και προπονητή ξεφεύγεις. Σ’ αυτό υπάρχουν δύο επιλογές.
Η μία (η πιο δύσκολη, επίπονη και αμφιβόλου αποτελεσματος) είναι να παρακολουθήσει κανείς έναν καλό αθλητή και να προσπαθήσει να πάρει κάποια στοιχεία. Επίσης είμαι σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητών του σκητ δεν θα αρνηθεί σε κανέναν να του δώσει την άποψη του και τη συμβουλή του. Εμένα δεν μου έχει συμβεί ΠΟΤΕ να ρωτήσω κάποιον και αυτός να αρνηθεί τη βοήθειά του (και έχω ρωτήσει πάρα πολλούς).
Η άλλη είναι ο πιό σίγουρος και γρήγορος δρόμος για την επιτυχία και δεν είναι άλλη από έναν έμπειρο και καλό προπονητή (όχι ότι υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι, δυό τρεις είναι).
Το τελικό ερώτημα: γιατί να ασχοληθεί κάποιος με το σκητ? Γιατί είναι ένα υπέροχο άθλημα που θα βοηθήσει κάποιον και στο κυνήγι, θα του δώσει ένα υπέροχο χόμπυ για να ξεφεύγει από την ρουτίνα και τα προβλήματα όταν δεν υπάρχει κυνήγι αλλά και γιατί θα ανακαλύψει στο δρόμο και πολλά πράγματα για τον εαυτό του που πιθανόν ούτε ο ίδιος περίμενε. Αξίζει τον κόπο να δοκιμάσει κανείς!!
Φιλικά,
Παναγιώτης
Με συγχωρείται για το μακροσκελέστατο μήνυμα αλλά αυτό παθαίνω όταν μιλάω για το σκητ, ξεχνάω να σταματήσω.