ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Καλησπέρα παιδιά,

πριν 10 μέρες έφερα στο σπίτι μου το ποϊντερ μου (μετά από ενάμιση μήνα που το είχα στο χωριό στον πατέρα μου για να το πάει στα ορτύκια). Την τρίτη μέρα που πήγα να το ταίσω είδα ότι κράταγε στον αέρα το μπροστά δεξί πόδι (τις προηγούμενες μέρες ήταν μια χαρά). Πάω το κοιτάω και ανάμεσα στα δάχτυλα ήταν έντονα κόκκινο και καθώς το ζούλαγα το σκυλί έδειχνε να πονάει. Το κοίταξα για άγανο αλλά δεν είδα τίποτα. Επίσης ήταν ελαφρός πρισμένο. Για 2 μέρες του έβαλα μπεταντίν και δεν είδα κάποια βελτίωση. Τη δεύτερη μέρα είδα και στίγματα με πείον ανάμεσα στα δάχτυλα. Του έβαλα σπρέυ πούλβο τις 2 επόμενες μέρες και είδα εντυποσιακή βελτίωση. Από τότε μία του βάζω μία όχι. Το σκυλί έχει τρελή όρεξη και μόλις πάω στο χώρο του χωροπηδάει συνεχώς όπως πάντα, αλλά μερικές φορές βλέπω ότι πάλι το κρατάει λίγο το πόδι του.
Έβλεπα συνεχή βελτίωση και δεν το πήγα στον κτηνίατρο αλλά τώρα είναι στάσιμο έδω και 2-3 μέρες. Τι πιστεύεται ότι είναι μόλυνση ή κάπου χτύπησε ψαχουλεύοντας στον μεγάλο χώρο που τον έχω? Αν ήταν άγανο θα είχε πριστεί, αλλά τώρα δεν είναι καθόλου πρισμένο.
Εντομεταξύ στα 2 τελευταία κυνήγια που έκανε το σκυλί το είχα εγώ και δεν είδα πουθενά να το τσιμπάει τίποτα ή να χτυπάει.

Που ‘σαι ρε Κώστα, όλα καλά ? Θα σε πάρω και τηλ να πούμε και τα νέα μας.

Επειδή τώρα πίζω στο γραφείο και δεν παίζει φωτό προς το παρόν, θα το περιγράψω.Το πόδι του τώρα δείχνει φυσιολογικό, όχι πρισμένο, απλά είναι ελαφρώς πιο κόκκινο ανάμεσα στα δάχτυλα (όχι όλα τα δάχτυλα, τα δύο μεσαία)  και δεν έχει ούτε πύον, ούτε πληγή.

Καλησπερα σε ολη την παρεα.
Θα ηθελα την βοηθεια σας στο προβλημα που εχω με την μια την σκυλα μου.
Ειναι ημιαιμο λαγοσκυλο περιπου 10 ετων,ισως και παραπανω.
Πριν απο δυο μηνες περιπου σε ενα εκπαιδευτικο και μετα απο αρκετη καταδιωξη γυρισε πισω χωρις να μπορει να πατησει το πισω αριστερο ποδι.Το κοιταξα για καποιο αγκαθι η κατι αλλο αλλα δεν ειδα τιποτα οπτικα.Την αφησαμε κανεναν μηνα στο σπιτι αλλα το προβλημα παρεμενε.Την πηγε ο ξαδελφος μου στον γιατρο κι εκεινος μετα απο αρκετη εξεταση χωρις ομως να βγαλει ακτινογραφια του ειπε πως ειναι μαλλον αρθριτικα λογο ηλικιας και του εδωσε καποια χαπια.Πηρε τα χαπια το σκυλι αλλα το προβλημα παραμενει μεχρι και σημερα.Δεν μπορει να πατησει το ποδι της,απ οτι φαινεται εχει ατροφησει κιολας κι αν πας να το πιασεις δεν σ αφηνει προφανως διοτι ποναει.Δεν φαινεται να εχει ουτε καποιο πρηξιμο ουτε καποιο αιματωμα.
Εαν υπαρχει καποιος συναδελφος που αντιμετωπισε το ιδιο προβλημα η καποιος ειδικος, η γνωμη τους θα ηταν πολυτιμη.

Καλησπέρα, θα πρέπει οπωσδήποτε να βγει ακτινογραφία, δεν μπορείς να βγάλεις πόρισμα με ψιλάφιση!! Πιθανών να είναι κάποια φλεγμονή. Μετά το γιατρό οπωσδήποτε αγωγή με cosequin. Προσοχή όχι κάτι παραπλήσιο, αυτό και μόνο αυτό. Δεν είναι φάρμακο, είναι συμπλήρωμα, χονδροπροστατευτικό και θα το δίνεις για το υπόλοιπο της ζωής της.

Το συγκεκριμένο σκέυασμα έχει και υαλουρονικό οξύ, εκεί είναι η βασική διαφορά και βασικά είναι αυτό που χρησιμοποιώ εγώ εδώ και δύο χρόνια μετά από ατύχημα που είχα με τον δικό μου. Πλέον ο σκύλος είναι σαν να μην έχει πάθει τίποτα! Τα είχα ψάξει αρκετά τότε και με κέντρα του εξωτερικού και κατέληξα σε αυτό. Πριν κανένα δίμηνο περίπου που κοίταξα αν υπάρχει κάτι καλύτερο, δεν βρήκα κάτι.

mai78 wrote:

Σας ευχαριστω παρα πολυ ολους για τις απαντησεις σας.<br>
Φιλε Πετρο το συγκεκριμενο σκευασμα κανει να της το χορηγησω σε συνδιασμο με ενα αλλο χαπι που περνει αυτην την στιγμη,(δεν θυμαμαι την ονομασια του),το οποιο ομως συμφωνα με τα λεγομενα του γιατρου ειναι αρκετα δυνατο.Επισης σε τι δοσολογια το χορηγεις εσυ;

Aυτό θα στο πεί ο κτηνίατρος,ρωτησε τον.

Για να μολυνθεί ένας σκύλος δεν αρκεί να ακουμπήσει στο αίμα ή να γλύψει το αίμα ενός μολυσμένου σκύλου, από εκεί θα πάρει την ακίνδυνη για μόλυνση αμαστίγωτη μορφή της λεϊσμάνιας . Η μόνη περίπτωση είναι να τσιμπηθεί από σκνίπα φλεβοτόμο και μάλιστα να είναι ήδη μολυσμένη. Στο στομάχι και το έντερο, μόνο της θηλυκής, σκνίπας η αμαστίγωτη μορφή της λεϊσμάνιας που έχει αναρροφηθεί μαζί με το αίμα μολυσμένου ζώου ή ανθρώπου, μετατρέπεται σε προμαστιγωτή μορφή που μπορεί να ξαναμεταδοθεί σε άλλο ζώο. Γι’ αυτό το μολυσμένο ζώο ή άνθρωπος ονομάζονται και ξενιστές ή φορείς ενώ η σκνίπα μεταδότης. Άρα με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μεταδοθεί η ασθένεια. Μπορείς να τον ζευγαρώσεις αφού πρώτα διαπιστώσει οκτηνίατρος, στο μικροσκόποιο του, πως το σπέρμα είναι ζωηρό και σε ικανή ποσότητα.

Όσοι, όμως, έχουν θηλυκές σε αποθεραπεία θα πρέπει να το σκεφτούν καλά και να το συζητήσουν με τον κτηνίατρό τους, γιατί υπάρχουν μεγάλα ποσοστά, μετά την εγκυμοσύνη, την γέννα και τον θηλασμό που εξασθενεί ο οργανισμός να ξαναφουντώσει η ασθένεια.