Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στον Πύργο με την εν ψυχρώ δολοφονία θηροφύλακα από λαθροκυνηγό, θέτω το συγκεκριμένο θέμα προς συζήτηση.
Ψηφίζω κατευθείαν όχι και ο λόγος είναι απλός.
Καλησπέρα σας,
Λεό γραφω απο το notebook, οπότε ζηταω εκ των προτέρων συγνώμη για την ορθογραφία.
Δεν σου κανω παρατήρηση με τα παρακάτω, αλλα επειδή είσαι ο συγκεκριμένος (!!!) όπως καταθέτεις την άποψη σου κατευθύνεις το θεμα.
Και κάνοντας τον συνήγορο του Διαβόλου θέτω ανάποδα το ερώτημα, ποιά μέσα πρέπει ή μπορεί να χρησιμοποιήση κάποιος για να ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ, ή την οικογένεια του.
Το να “σώσει την ζωή του” το βαζω με καιφαλαία διότι το βασικό και το αρχέγονο ένστικτο είναι η επιβίωση.
Επειδή λοιπόν δεν μιλάμε για πολιτισμένες καταστάσεις και για διαδικάσιες διαλόγου θέτω το ερώτημα.
Γιατι δεν βάζει-ουμε διαδικασίες εκπέδευσης πάνω στην χρήση των όπλων μέσα στην όποια εκπέδευση έχουν οι θυροφύλακες κ.λ.π αρμόδιοι ώστε και αυτοί να ξέρουν τι βαστάνε και εμείς να μην φοβόμαστε – ή να φοβόμαστε δικαιολογημένα όταν παρανομούμε – λαθροθηρούμε και πόσο μάλλον όταν σηκώνουμε το όπλο απέναντι σε άλλον άνθρωπο όποια ιδιότητα και αν έχει.
Αν μπούμε στην διαδικασία του να μετρήσουμε την αξία της λαθροθηρίας (πόση αξία μπορεί να έχει ένας λαγός) τότε πάμε στο χάος. Τι αξία έχει ένα δένδρο, ενα δάσος (φωτιά και τσιμέντο παντού).
Αν μπούμε στην σκέψη του αρμόδιου που δεν ξέρω πόσες υποθέσεις λαθροθηρίας έβαλε στο αρχείο λόγω φόρτου εργασίας των δικαστηρίων, και τις άποψης ότι σιγα μην ασχοληθώ με ενα λαγό ή με δυό – τρία πουλάκια, γιατί έχουμε την θυροφυλακή – γιατι την πληρώνουμε – γιατι κάνει τόσο αγώνα η ΚΣΕ.
Τέλος εγώ είμαι υπέρ της οπλοφορίας του θυροφύλακα γιατί δεν εχω να φοβηθώ τίποτα. Βεβαίως η εκπέδευση επιβάλετε, αλλά αν θες την μικρή μου άποψη όχι στα όπλα – αλλά στηνψυχολογία για την σωστή οπλοφορία.
Βέβαια όλα αυτά ειναι θεωριές που ισχύουν όταν δεν είναι ο δικός σου αδελφός – σύζηγος – πατέρας – γιος ….
