beretta stoeger

Όσο κι αν δεν μας αρέσει να το παραδεχόμαστε, η Τουρκία βγάζει πλέον καλά όπλα, ή τουλάχιστον κάποιες από τις οπλοβιομηχανίες της. Το μεγάλο ατού που έχει σαν χώρα, είναι τα πάμφθηνα εργατικά και η πολύ φιλική πολιτική προς τις ξένες επενδύσεις, που έχει προσελκύσει πολλούς οπλοκατασκευαστές.

Τα Τούρκικα όπλα έχουν κατά κανόνα πολύ καλά ξύλα, μιας και ο Καύκασος είναι 2 βήματα, και τα σκαλίσματα, αν και κάπως εξεζητημένα, είναι χειροποίητα και πολύ ποιοτικά. Βέβαια, το Stoeger 2000 ούτε σκαλίσματα έχει, ούτε ξύλα με φοβερά νερά, αλλά αφού η Beretta εμπιστεύεται το εν λόγω εργοστάσιο να κατασκευάσει ένα όπλο που φέρει το όνομα Beretta, τότε σίγουρα θα έχει λάβει και κάποια μέτρα ποιοτικού ελέγχου. Το γεγονός όμως ότι δίνει ένα χρόνο εγγύηση για το Stoeger σε αντίθεση με τα 3 χρόνια που δίνει στα άλα της όπλα (συμπεριλαμβανομένης και της Ισπανικής Vittoria) ίσως θα πρέπει να σε προβληματίσει.

Κατά τα άλλα, το Stoeger 2000 είναι ένα ελαφρύ όπλο αδρανείας με περιστροφικό κλείστρο, με την διαφορά ότι το επανατατικό ελατήριο βρίσκεται γύρω από την αποθήκη των φυσιγγίων και όχι μέσα στο κοντάκι. Αυτό, σε συνδυασμό με την βάση από ελαφρύ κράμα ergal καθιστούν το όπλο μπροστόβαρο.

Πέρα από το θέμα του ζυγίσματος, δεν έχω κάποια άλλα αρνητικά σχόλια, και δεν έχω ακούσει κάτι κακό να λέγεται στην πιάτσα. Στο σκοπευτήριο πάντως που το είχα δανειστεί από έναν φίλο κυνηγό να ρίξω μερικές ντουφεκιές, μου άρεσε αρκετά.

Φιλικά, Λεωνίδας

Ο οπλουργός μου επιμένει οτι η Vitoria είναι καλύτερη σε ποιότητα απο την ιστορική Βenelli SL80 της οπόιας είναι αντίγραφο. Κοστίζει 700 ευρώ και είναι όπλο για πολλά χρόνια.
<SCRIPT language=javascript>postamble();

Το σλόγκαν του οπλουργού μου είναι: “όλα φτιάχνονται”.

Η πρώτη μου Vitoria ήταν τελείως λάθος πάνω μου, υπερβολικά ψηλή στο χτένι, αλλά μην έχοντας ρωτήσει (λάθος μου) νόμιζα ότι μπορεί να δεχτεί φλάτζες από Benelli. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, οπότε ακολουθήσαμε τον δύσκολο τρόπο (και ακριβό).

Ο οπλουργός “ξύρισε” το χτένι σε τέτοιο βαθμό, που το πάνω μέρος της λαβής ήρθε σχεδόν ίσια με το χτένι. Στην συνέχεια “έφαγε” την λαβή στο πάνω μέρος και πίσω δεξιά για να την κάνει πιο ανατομική και πρόσθεσε κομμάτι εβονίτη στο κάτω μέρος, για να ξαναγίνει λειτουργική. Έκοψε το κοντάκι πίσω και πρόσθεσε ένα πέλμα της αρεσκείας μου και στο τέλος ξαναλουστράρισε το κοντάκι με satin finish (ματ) όπως ήταν από την μάνα του. Συνολικά εξαιρετική δουλειά, αλλά ακριβή (160 ευρώ).

Η Vitoria (συνθετική/παραλλαγής) που αγόρασα τώρα, έχει πολύ πιο φυσιολογικές διαστάσεις στο κοντάκι, και το μόνο που άλλαξα ήταν ένα πιο λεπτό πέλμα, ώστε από τα 37,2 μμ. να πάει στα 36,5.

Πάντως, ΟΛΑ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ

Λεωνίδας