Αγόρια καλημερα.
προ ημερών ανέβηκα στα Γερανεια, στα καμμένα.
καιγεται η καρδιά σου να βλέπεις αυτό το μέρος, πως έγινε το δασος και πως έγινε αυτό το κυνηγοτοπι…..να θυμασαι τούφα τούφα τα πουλιά που έβγαλες και να βλέπεις αυτό το κατράμι.
μια συμβουλή – έχει κάνει ήδη μερικές βροχές και έχει ξηλώσει το μισό βουνό. Έχει ρίξει και πολλά δέντρα στον δρόμο. Η πίσω πρόσβαση προς την θέση Αέρα, γλυστραει ήδη σαν μερεντα. Μετάφραση, μην ανεβεί κανεις χωρίς αργό διαφορικό – έχει γεμίσει λόφους και κρατήρες ο τόπος. Οχι οτι έχει και νόημα -να παει κάποιος , το κυνηγι απαγορεύτηκε ούτως η άλλως…..απλώς εγώ το εχω συνδέσει πολυ με κυνήγια που έκανα εκεί δυο χρόνια, με συγκεκριμένη παρέα, οχι τόσο για κυνηγι, αλλά για διέξοδο.
ειτε έτσι είτε αλλιώς δυσκολευεσαι να το βλέπεις – ιδίως σκεπτόμενος οτι μπορεί να μην φτάνει η ζωή σου να το ξαναδείς όπως ήταν. Μόνο σαράντα χρονάκια είπαν οι δασολόγοι οτι θέλει η αναγέννηση – αν δεν το ξανακάψουν εννοείται….