Αντίο στην πράσινη ανάπτυξη
Ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Παπακωνσταντίνου πρέπει να το φυσάει και να μην κρυώνει… Διότι, όταν ο γνήσιος νεοφιλελεύθερος – και όχι όψιμος τιμητής – Στέφανος Μάνος χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο για τα δημόσια ακίνητα και την «πολεοδομική ωρίμανσή» τους «επιστροφή στην πολεοδομία της χούντας», σίγουρα δεν έχει κανένα επιχείρημα για να απαντήσει.
Δυστυχώς με αυτό το νομοσχέδιο ως δείγμα γραφής – ο Στέφανος Μάνος είπε χαρακτηριστικά ότι «πρόκειται περί αίσχους» – ανέλαβε τα ηνία του υπουργείου Περιβάλλοντος ο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος στη συνέχεια, στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, έδωσε το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει.
Και επειδή ο Παπακωνσταντίνου, όπως και η Τίνα Μπιρμπίλη, δεν ασκεί προσωπική πολιτική, το δείγμα γραφής του νέου υπουργού είναι και το νέο δείγμα γραφής του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο δεν άντεξε όχι μόνο την «πράσινη» Τίνα, αλλά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό.
Πριν από 21 μήνες η Τίνα Μπιρμπίλη έδινε άλλη διάσταση στην περιβαλλοντική πολιτική και την πράσινη ανάπτυξη, με μια συμβολική όσο και ουσιαστική κίνηση, αυτή της κατάργησης του δασοκτόνου νόμου που το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει με υπουργό τότε τον Γιώργο Δρυ.
Η πράσινη «κωλοτούμπα»
Η καρατόμησή της από την κυβέρνηση σηματοδότησε την ακύρωση της κυβερνητικής ρητορείας για την «πράσινη ανάπτυξη», αφού η επιλογή του Παπακωνσταντίνου ως αντικαταστάτη της μόνο… τυχαία δεν είναι. Επιλέχθηκε ένα πρόσωπο που βρισκόταν σε συνεχή κόντρα με τη μέχρι πρότινος πολιτική του υπουργείου Περιβάλλοντος, ένα πρόσωπο που προωθούσε πολιτικές όπως τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων και το σχέδιο νόμου για γιγαντιαίες τουριστικές μονάδες σε κάθε ελεύθερη σπιθαμή γης.
Ο νέος υπουργός επιβεβαίωσε την αλλαγή πολιτικής στις προγραμματικές δηλώσεις, όπου έκανε στροφή 180 μοιρών σε όλες τις κατευθυντήριες γραμμές που είχε θέσει επί 21 μήνες η Μπιρμπίλη. Έτσι η πολιτική για τα δάση προσδιορίζεται, πλέον, με τη φράση «να ανοίξουμε μια συζήτηση όχι μόνο για το τι είναι δάσος, αλλά και τι θέλουμε να είναι δάσος».
Η φράση αυτή διαγράφει την επιστημονική προσέγγιση της ερμηνείας του δάσους και της δασικής έκτασης, διαγράφει την πραγματικότητα και προσδίδει αγοραία χαρακτηριστικά στο φυσικό περιβάλλον της χώρας. Και ίσως αργότερα ανοίξει και η συζήτηση για το τι θέλουμε να είναι αιγιαλός και παραλία, θάλασσα, λόγγοι και βουνά.
Και τα απανωτά χτυπήματα των προγραμματικών δηλώσεων συνεχίστηκαν με τις εξαγγελίες για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κατά παράβαση του συντάγματος, της νομιμότητας, της ισονομίας και κάθε έννοιας πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού. Και αφού τα αυθαίρετα νομιμοποιηθούν, δεν μπορεί να μείνει παραπονεμένη η καύση των απορριμμάτων, χωρίς, μάλιστα, καν αναφορά στην ανάκτηση ενέργειας. Έτσι πάνε περίπατο η πρόληψη, η μείωση του όγκου, η διαλογή στην πηγή, η ανακύκλωση.
Στα αζήτητα
Ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αποκαλύπτοντας ότι στα αζήτητα θα πάει και η όποια πολιτική για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η εξαγγελία για την άρση της απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πόλεις των οποίων οι κάτοικοι μαστίζονται από τα αιωρούμενα σωματίδια, προκάλεσε στους επιστήμονες αλλά και στα στελέχη της Επιτροπής Περιβάλλοντος έκπληξη και προβληματισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που ο Παπακωνσταντίνου έκανε την εξαγγελία βρισκόταν στην Ελλάδα προσκεκλημένη από το Ecocity η διευθύντρια του γραφείου του επιτρόπου Περιβάλλοντος Elena Visnar -Malinovska, η οποία, όταν πληροφορήθηκε τις δηλώσεις, επισήμανε πως «στην Ε.Ε. έχουν εντοπίσει το πρόβλημα της διαφοράς που υπάρχει στις πραγματικές εκπομπές ρύπων των πετρελαιοκίνητων στη μετακίνηση στις πόλεις από τις εργοστασιακές αναφορές, οι οποίες λένε ότι είναι πολύ χαμηλότερες».
Μάλιστα, όπως αναφέρει το Εεοεy, η διευθύντρια του γραφείου του επιτρόπου Περιβάλλοντος «ξαφνιάστηκε ιδιαίτερα όταν ενημερώθηκε για την έκταση της νοθείας των καυσίμων και της χρήσης πετρελαίου θέρμανσης για κίνηση, κάτι που είναι εξωπραγματικό για την Ευρώπη», και ζήτησε στοιχεία για την πετρελαιοκίνηση και το λαθρεμπόριο καυσίμων στη χώρα μας.
Πανηγυρίζουν τα αρπακτικά
Καλά πληροφορημένες πηγές του «Π» λένε πως με την απομάκρυνση της Τίνας Μπιρμπίλη από το ΥΠΕΚΑ μεγαλοεπιχειρηματίες που ποντάρουν στα θαλάσσια αιολικά πάρκα επιδόθηκαν σε πανηγυρισμούς, αλλά και σε πιέσεις προς τον νέο υπουργό για να φέρουν στα μέτρα τους τη νομοθεσία. Η πρώην υπουργός τούς είχε χαλάσει τη «σούπα» όταν πέρασε νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι δεν μπορούν οι εταιρείες να αποφασίζουν σε ποια θαλάσσια περιοχή θα εγκαταστήσουν αιολικά πάρκα, αλλά πρώτα θα θεσπιστούν κανόνες και «χώροι υποδοχής» και στη συνέχεια θα γίνουν οι διαγωνισμοί και οι εκμισθώσεις υπέρ του ελληνικού Δημοσίου. Η νομοθετική ρύθμιση είχε προκαλέσει την οργή μεγαλοεπιχειρηματιών που είχαν ήδη επιλέξει τις θαλάσσιες περιοχές που τους βόλευε να στήσουν τις ανεμογεννήτριες.
Η σχετική μελέτη για τον προσδιορισμό των «χώρων υποδοχής» ολοκληρώνεται στο τέλος του χρόνου από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) και κάποιοι διαρρέουν ότι δεν πρόκειται να ολοκληρώσει το έργο της γιατί θα έρθουν τα πάνω κάτω στη νομοθεσία. Ελπίζουμε να μην δικαιωθούν.
ΠΗΓΗ
