ΨΑΡΟΝΙΑ Η ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΙΑ

EΔΩ ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΜΟΣ ΑΠΟ ΔΑΥΤΑ , ΓΚΑΡΑΒΕΛΙΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ , ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΡΙΧΝΩ , ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΗΚΑ ΜΙΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΞΕΡΟ ΔΕΝΤΡΑΚΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΙΑ ΦΥΛΛΑ ΕΙΧΕ ΓΚΑΡΑΒΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ , ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300 ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ (ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ) ΣΗΜΑΔΕΨΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΡΙΑ , ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΚΟΛΛΗΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΣΗΜΑΔΕΥΑ ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΙΞΑ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 50 ΜΕΤΡΩΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕ ΕΝΑ 7,5ΑΡΙ ΦΥΣΙΓΓΙ RIO PICHON ΚΑΙ ΤΣΟΚ ΛΑΙΤ ΦΟΥΛ , Ε ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΣΗΜΑΔΕΥΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΝΕ ΞΕΡΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΑΠΕΙΡΑΧΤΑ , ΤΟ ΦΥΣΙΓΓΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΓΙΑ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΜΗΔΕΝ ΧΡΟΝΟ ΦΟΒΕΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΕΠΑΘΑ ΠΛΑΚΑ ,ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΡΙΞΕΙ ΑΚΟΜΑ ,ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟ .

ΥΓ:Και εγω απο Γρεβενα ειμαι…κ Γρεβενα μενω….

Ενα απο τα ωραιοτερα μερη της Πατριδας μας , Τυχερε!!!

Προσωπικά με αυτά ξεκίνησα από πολύ μικρός μέσα στο περιφραγμενο μια και το μόνο που περνούσε ήταν αυτά το απόγευμα, Τα κυνηγούσα με το 32αρι, (μονόκαννο), πιστεύω ότι ηταν εξαιρετική "εισαγωγή".
Εδώ και πολλά χρόνια δεν τα κυνηγάω, αλλά αυτά τα περί "καθαρότητας" από ανθρώπους που κάνουν αμαν και πώς να φάνε γουρούν και κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής κοροιδεύουν τον εαυτό τους ας πληροφορηθούν ότι είναι πολλάπλασία καθαρότερο και από τα 2 είδη.
Είναι σκληρό και ανθεκτικό στην ντουφεκιά και από αυτό περισσότερο βγαίνει ότι είναι και σκληρό στο φαί, τα τρώγαμε κοκινιστα με ρύζι, (όταν πετύχαινα κανενα κοπάδι σε ελιές και ήταν σε σεβαστό αριθμό) . Τότε βεβαια ύπήρχε ΠΟΛΥ- ΠΟΛΥ μεράκι και όχι σαν τα χάλια μας τώρα. Ψαρόνια ξεψαρόνια μαδιόντουσαν και μαγειρευόντουσαν, και πίνανε τα κρασιά τους οι πατεράδες μας, αφορμές ζητάγανε για να μαζευτούνε, τώρα μερικές φορές νοιώθω ντροπή για τον εαυτό μου, κάθε έναρξη της κυνηγετικής περιόδου από τότε που έφυγε και ο θείος μου, πολλά θηραματα (της περασμενης περιόδου) καταλήγουν στο σκουπιδοντενεκε, (μπεκάτσες -περδικες ορτύκια -τσίχλες -παπια) μόνο ο λαγός στα σίγουρα καταλήγει στο τσουκάλι λόγω του ότι δεν χρειάζεται μάδημα και τον τρώνε όλοι. Τους λέω να τους χαρίσω κυνήγια και τα θέλουν μαδημενα, ε μαδημένα ξέρω να τα τρώω και εγώ. Αντε να μαζευτουμε παρέα να κάνουμε κανένα κυνήγι, οι γυναίκες δεν τα τρώνε, μετά την μητέρα μου δεν τα μαδάνε τα παιδιά δεν τα τρώνε, μένουν στο καταψύκτη. μέχρι την έναρξη της επομένης. Να η κίνηση να το παρκάρισμα στο σκουπιδοτενεκέ τα πουλιά.
Και είναι κρίμα.
Παντελής

Αυτό είναι αλήθεια Παντελή, το έχω ακούσει κι από άλλους πως πετάνε θηράματα.

Την προηγούμενη βδομάδα πήγα σε ένα κυνηγογλέντι, μαζευτήκαμε το προηγούμενο βράδυ 4 άτομα και καθαρίσαμε καμμιά 200αριά πουλιά από όλη την χρονιά, πολλές τσίχλες,πολλά κοτσύφια, πολλά μαυρόπουλα, 3-4 παπάκια, 2-3 καλημάνες και τα πήγαμε σε μια ταβέρνα. Μας πήρε γύρω στα 40 λεπτά το καθάρισμα. Το επόμενο βράδυ μαζευτήκαμε σε μια ταβέρνα γύρω στα 25 άτομα, ευτυχώς δεν ήταν καλοφαγάδες

Για αυτούς που νομίζουν πως τα μαυρόπουλα είναι βρώμικο θήραμα μαλλον δεν τα έχουν δοκιμάσει

Εδώ στον κάμπο της Θεσ/νίκης έχει παρα πολλά.Παλιά με τον πατέρα μου,όταν βρίσκαμε κανένα καλό κοπάδι ρίχναμε.Αλλά λόγο του ότι είναι αρκετά δύσκολα στο καθάρισμα πλέον δεν τα δίνουμε σημασία.Απο γεύση δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο,και πρέπει να ξέρεις να τα μαγειρέψεις για να τα ευχαριστηθείς.

Συνταγή για ψαρόνια από τον Νικήτα Κυπρίδημο:

"Ναι, το ψαρόνι μπορεί να γίνει και καλός μεζές! Το μυστικό είναι στο καθάρισμα: το ψαρόνι γδέρνεται, δεν ξεπουπουλιάζεται. Κάτι που διευκολύνει τη διαδικασία. Κάνοντας ένα σκίσιμο στη ράχη βγαίνει το δέρμα μαζί με όλα τα φτερά και πούπουλα.
Τα καθαρισμένα ψαρόνια μπαίνουν σε μια μαρινάδα από ξηρό κόκκινο κρασί, λίγο λάδι, θυμάρι φρέσκο και ένα δυο κόκκους πιπέρι. Μετά από ολονύκτιο μαρινάρισμα στο ψυγείο, τα ψαρόνια σουρώνονται και στεγνώνονται καλά. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε μισό μπουκάλι κρασί κόκκινο ξηρό, μισό φλιτζάνι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, μια κουταλιά φρέσκο βούτυρο και το αφήνουμε να σιγοβράσει για 20 λεπτά (αρκετά για να λιώσει το βούτυρο και να φύγει το οινόπνευμα από το κρασί).
Σε ένα τηγάνι βάζουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο και ροδίζουμε τα ψαρόνια σε δυνατή φωτιά. Δεν τα τηγανίζουμε, απλά τα ροδίζουμε σε όλες τις μεριές. Στο ίδιο τηγάνι βάζουμε ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο και το σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσει και να γίνει διάφανο.
Βάζουμε το σοταρισμένο κρεμμύδι, τα ροδισμένα ψαρόνια, ένα φύλλο δάφνη στη σάλτσα και σιγοβράζουμε τα ψαρόνια σε όσο το δυνατό πιο σιγανή φωτιά. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε τη σάλτσα να κοχλάσει. Οταν τα ψαρόνια είναι μαλακά, δηλαδή όταν το κρέας τους κόβεται με το πιρούνι, βάζουμε αλάτι και πιπέρι.
Αν η σάλτσα χρειάζεται και άλλο δέσιμο βγάζουμε τα ψαρόνια και βράζουμε τη σάλτσα μόνη της. Οταν δέσει, ξαναβάζουμε τα ψαρόνια. "

Εγω παλιά τα ετρωγα,ομως οταν τα είδα να μπαινοβγαίνουν μέσα στην κοιλιά ενός γαιδάρου και να τον τρώνε ουτε τα ξαναπλησίασα.Σαν μικρα κοράκια είναι.

Εγω παλιά τα ετρωγα,ομως οταν τα είδα να μπαινοβγαίνουν μέσα στην κοιλιά ενός γαιδάρου και να τον τρώνε ουτε τα ξαναπλησίασα.Σαν μικρα κοράκια είναι.

αν ηταν σαν μικρα κοράκια δεν θα ετρωγαν απο το στομαχι του γαιδάρου..αλλα τον ιδιο τον γαιδαρο…τα πουλια τρογανε την τροφη που ειχε φαει ο γαιδαρος…
τα κοτόπουλα που ολοι τοσο απολαμβάνουμε σε πληροφορώ οτι ειναι το πιο βρομερο ζωο που ιπάρχει…τρωει οτιδήποτε υπαρχει…για να μην βαλουμε στην συζητιση τα γουρουνια…

Γεια σου φιλε Παναγιωτη!!
γκαραβελια δεν βαραμε εμεις εδω αλλα ψαρονια σιγουρα???

φιλε μου Θοδωρη στην αναβροχη καλο ειναι και το χαλαζι!!

φιλε μου πλακα κανουμε εγω προσωπικα ουτε να τα δω δεν θελω