Γειά σας παιδιά!
Εχω ένα θυληκό Setter Ιρλανδίας, 2,5 ετών. Ενώ όταν “πέσει” κοντά σε θήραμα (πέρδικες νησιώτικες αυτή την εποχή) κάνει σαν τρελλό μέχρι που λες “κοίτα τι σκυλί έχω” και την καμαρώνω, την υπόλοιπη ώρα έρχεται από πίσω μου βαριεστημένο και μελαγχολικό. Την αγαπάω και ‘γω και η οικογενειά μου και της το δείχνουμε, είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη όταν είμαστε όλοι μαζί και παίζουμε αλλά στο κυνήγι την πιάνει η μελαγχολία. Μήπως κάποιος γνωρίζει καμμιά παρόμοια περίπτωση, και να μου πει τι μπορώ να κάνω για να ξυπνήσω την μανία της? Ευχαριστώ, ούτως ή άλλως