Καινούριος Φίλος

Επισκόπηση 11 δημοσιεύσεων - 1 έως 11 (από 11 συνολικά)

Posted In: Κυνηγόσκυλα γενικά

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
03/11/2009
Αρ. μηνυμάτων:
259

ilias_sp στις 31 Μαρτίου 2010 στις 12:21 #25598

Καλυσπερα,
πριν 1 μήνα μου έδωσε ο ξαδερφος μου ένα αρσενικό σεττερ…
εχει όμως ενα πρόβλημα,ειναι κροτοφοβικο…εναν πυροβολισμο να ριξεις επιστρεφει στο σπτι(δεν το πήγε ποτε πολυ μακρια απ το χωριο..μεχρι 2-3 χλμ)
τον πηρε 3-4 φορες για κυνηγι στην αρχη της περιοδου αλλα οταν ειδε οτι φοβατε πολυ τον κροτο και δεν ηξερε πως να τον κανει να μην φοβατε αποφασισε να τον αφισει στο σπιτι…
λογο του οτι δεν εχω χορο στην πολη το εδωσα να το κραταει στο χωριο ο παπους μου μαζι με τα λαγοσκυλα…
τον σκυλο τον ειχε βρει πριν 2 χρόνια ο ξαδερφός μου εξω απ το χωριο σε αθλια κατασταση και τον συμαζεψε…τον ειχα δει τοτε…φοβοταν τους ανθρωπους παρα πολυ…ετρεμε…ακομα και τωρα μπροστα στους αγνωστους κολώνει να πλισιασει…εφτυχως τον βγάζω βολτα καθε σαββατοκυριακο που κατεβενω και βλέπει λιγο κόσμο και οσο παει σινηθιζει…
θελω να πιστεβω οτι τον φοβο τον αποκτησε απο την στηγμη που χαθηκε/παρατήθηκε απο το αφεντικο του και οχι του τον προκαλεσε το αφεντικο του,επιδη αν ειναι ετσι τοτε σιγουρα θα το κανει και σε άλλο σκυλο…
Το όνομα του πλεον ειναι Άρης,και θα προσπαθησω να τον εχω για ορτυκια…στα εκπεδευτικα που τον ειχαμε βγαλει με τον ξαδερφο μου τα πηγενε τελια…φερμαρε και σηκωνε πολλα πουλια…το προβλημα ηταν μονο οταν ειχες οπλο και εριχνες…
αλλα εμενα δεν με προβληματιζει και τοσο…στην περιπτωση που δεν βρω τροπο να διωξω την φοβια του θα τον κρατισω και ας μην κυνηγαει….
αν ξερετε κατι για την συγκεκριμενη φοβια θα σας ημουν ευγνώμων αν μου λεγατε κατι.

φιλικά
Ηλίας

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
11/08/2005
Αρ. μηνυμάτων:
1164

tzanampeths στις 31 Μαρτίου 2010 στις 12:32 #142533

Ηλία καλημέρα,

δυστυχώς θα τον κρατήσεις χωρίς να κυνηγάει…

Επισκέπτης
Ημ. εγγραφής:
01/01/1970
Αρ. μηνυμάτων:
7208

Ανώνυμος στις 31 Μαρτίου 2010 στις 13:55 #142534

Κατα αρχας μπραβο σου.Αν ειναι κληρωνομικη η κροτοφοβια δε γινετε τιποτα.Αν την εχει αποκτηση κατα τη διαρκεια της ζωης του ,κατι γινετε ,αλλα πολυ
δυσκολα,και παντα απο ανθρωπο με εμπειρια.ΠΡΟΣΟΧΗ τωρα το πασχα οποιος εχει νεαρα σκυλια με της κροτιδες,μερικες κοβουν το αιμα και σε ανθρωπο.

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
22/05/2008
Αρ. μηνυμάτων:
483

Kurzthaar στις 31 Μαρτίου 2010 στις 14:45 #142537

Μπραβο σου για την αγαπη που εχεις , και μαλιστα σε ενα σκυλι που αποκτησες με τετοιο τροπο.

Λοιπον οπως ειπαν και πιο πανω τα παιδια εαν ειναι κληρονομικη η κροτοφοβια τοτε ….απλα κερδισες ενα καινουργιο, πιστο κια παντοτινο φιλο…….οχι ομως κυνηγο.Μπραβο σου αλλη μια φορα ομως που το ξερεις κια μπορεις να το δεκτεις.
Ηδη με αυτη την νοοτροπια εχεις κερδιζει την πιστη ολως των σκυλων που θα περασουν ποτε απ τα χερια σου.

Εαν ειναι επικτητη η κροτοφοβια, δηλαδη αποκτηθηκε μετεπειτα στην ζωη του σκυλου, απο καποιο σκοπιμο ή κια οχι λαθος….τοτε…..εαν εισαι διαθεσιμος να κουραστεις…κια να δοκιμασεις τα ορια της υπομονης σου…….τοτε ΝΑΙ μπορει να ξεπεραστει….
………..εαν ο σκυλος εχει παθος….οπως λες….πρεπει να καταφερεις 2 πραγματα…..

1ον …….το παθος να υπερνικησει την φοβια…..

2ον για εκεινο εσυ να εισαι το απολυτο ινδαλμα…..ωστε να μεγαλωνει το παθος του με το να σε ευχαριστει!!!

Θα διαφωνησω ευγενικα με τον φιλο μου που σου αναφερε την λεξη…..Σκοπευτηριο.Ειμαι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ καθετα εναντιων αυτης της τεχνικης…..διοτι οπως κια στους ανθρωπους υπαρχουν και στα σκυλια ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ χαρακτηρα………και δεν μπορεις να ρισκαρεις.

Λοιπον…….θα δανειστεις ενα μεταλικο δοχειο κια ενα σιδερο αρχικα.

Αφου παιξεις αρκετα με τ οσκυλι………θα ερθει η ωρα για ενα μεζεδακι.η το φαγητο……να εινια κατι που θα λατρευει ομως……..

ΘΑ ΚΤΥΠΑΣ ΕΝΩ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΕΛΑΦΡΑ το δοχειο…και αμεσως μετα θα το καθυσιχαζεις και θα το δινεις το φαγητο.
Ποτε δεν θα του μιλας δυνατα…….και παντα με πολλα πολλα χαδια.

Επισεις θα φροντισεις ολες τις θορυβωσεις δουλειες που ισως χρειαστουν στο κτημα, να τις κανεις καπου εκει γυρω απ το σκυλι….κοψιμο ξυλων, μετακινηση πραγματων, μαρσαρισμα μηχανης, ξεκινημα γεννητριας κλπ….

Εαν ολα πανε καλα …..μετα απο μια- δυο βδομαδες θα δεις οτι ο φοβος θα μειωθει….και θα τρωει ευχαριστα το φαι του…με την ουρα σε κινηση και οχι οπως τωρα που σιγουρα εαν φοβηθει την κατεβαζει.

Αμα γινει αυτο, θα παρεις αυτα τα παιδικα πιστολακια που παιρνουν παιδικες κροτιδες, που ειχαμε μικροι.Ριχνεις με αυτο και μετα φαγητο. πολλα μπραβο και χαδια……αρχικα απο λιγη αποσταση κια μετα κοντα του.

ΕΑΝ μετα απο ενα μηνα συνεχους προσπαθειας Δεν δεις ΚΑΘΟΛΟΥ διαφορα…..μαλλον η κροτοφοβια αποκτηθηκε….κληρονομικα.

Ελπιζω να βοηθησα φιλε μου….και ολα να πανε καλα.

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
01/02/2010
Αρ. μηνυμάτων:
180

VasilisX στις 31 Μαρτίου 2010 στις 15:04 #142539

Ηλία παρόλο που δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να απαντήσει θα σου πω οτι είχα ενα παρόμοιο περιστατικό πριν πολλά χρόνια με ένα setter παρατημένο σε άθλια κατάσταση γεμάτο φοβίες. Προσπάθησα πάρα πολύ να το συνεφέρω αλλά λόγω μικρής εμπειρίας δεν κατάφερα πολλά πράγματα.Έκτοτε αποφάσισα να μην ξανασχοληθώ με φοβισμένο σκύλο διότι δένομαι πολύ. Αν κι εσύ το θέλεις το σκυλάκι έστω και για συντροφιά πιστέυω οτι θα γίνει εξαιρετικός φίλος. Βέβαια ένας εκπαιδευτής με χρήμα και χρόνο ίσως μπορέσει να κάνει κάτι και να δικαιώσει το σκυλάκι το νέο του όνομα. (Άρης=Θεός του πολέμου)

Φιλικά

Βασίλης

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
03/11/2009
Αρ. μηνυμάτων:
259

ilias_sp στις 31 Μαρτίου 2010 στις 15:32 #142543

Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές
απο αυριο κ όλας σκευτομαι να ξεκηνισω την προσπαθια…
το να παιζω μαζι του στο κτημα και να βαλω εναν φιλο μου να ρίχνει κροτιδες(δεν θεωρουνται παρανομες?αν οχι που μπορω να βρω τωρα που δεν ειναι αποκριες) απο μακρινη αποσταση ωστε στην αρχη να μην του τραβαει την προσοχη ο θορυβος και οσο παει να πλισιάζει….και επιδη θα παιζει μαζι μου θα καταλάβει οτι ο κροτος δεν του κανει κακό και με τον καιρό θα μαθει…αν δω οτι δεν αλλαζει καθολου η συμπεριφορα απεναντη στον κρότο τοτε απλα θα το κρατισω για συντροφια…παντως για εκπεδευτικα θα το βγαλω και ας μην προκειτε να κυνηγησω με οπλο μαζι του….οσες φορες το βγαζαμε με τον ξαδερφο μου περσι απολαμβανε την φερμα στα τριφιλια και στις καλαμιές όσο τιποτα αλλο…και αυτο δεν θελω να του το στερίσω….παντως αυτος ο σκυλος ειναι πολυ ξεχωριστος,εχει πολυ ιδιέτερο βλεμα….

και παλι σας ευχαριστω όλους για τις συμβουλές

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
04/11/2008
Αρ. μηνυμάτων:
1013

karma στις 31 Μαρτίου 2010 στις 15:47 #142546

Aν καταφερεις να το ξεπερασει θα πρεπει να το καταγραψεις γιατι θα ειναι η εξαιρεση.Μην τον κρατησεις για κυνηγοσκυλο αλλα για παρεα.Αν εχεις απαιτησεις το σκυλι δεν ειναι αυτο που ψαχνεις και δε φταιει κατ αναγκη αυτο.

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
08/07/2005
Αρ. μηνυμάτων:
626

dimoik στις 31 Μαρτίου 2010 στις 16:46 #142549

Φιλε μου νομιζω οτι αξιζει να προσπαθησεις!!Αυτο το λεω γιατι εαν ΔΕΝ ειναι κληρονομικη η κροτοφοβια(οπως προειπαν και αλλοι συναδελφοι) οι πιθανοτητες να επανελθει ο σκυλος ειναι παρα πολλες…Αυτο το λεω γιατι και εγω ειχα ενα αντιστοιχο περιστατικο με το Ποιντερ μου,οταν στο πρωτο κυνηγι για ορτυκια,ενας φιλος τουφεκισε κατι ορτυκια που σηκωθηκαν απο τα ποδια του.Το σκυλι ηταν 4-5 μετρα πιο διπλα και τρομαξε τοσο πολυ(μην ξεχναμε οτι ηταν το πρωτο κυνηγι)που δεν ξεκολλουσε απο τα ποδια μου με τιποτα,ασε που οταν εβλεπε οπλο εξαφανιζοταν!!Αυτο για μεγαλο χρονικο διαστημα,2μηνες περιπου.Μετα απο συμβουλη επαγγελματια του χωρου,μονος μου καταφερα μεσα σε 2 μηνες να κυνηγαω κανονικοτατα…Εχουν περασει 3 χρονια και κανενα προβλημα…Την συμβουλη του θα σου την πω και αν θελεις την εφαρμοζεις…
Λοιπον καταρχην αφησα το σκυλακι να ηρεμησει και να ξεχασει τον οποιονδηποτε θορυβο που μπορουσε να το τρομαξει,μετα σιγα σιγα ξεκινησα να του βαζω ορτυκια(Ιταλικα) και με την συνοδεια πιστολιου με καψουλια,οποτε σηκωνοταν ορτυκι απο ΦΕΡΜΑ και μονο ΦΕΡΜΑ εριχνα μια με το πιστολι.Αυτο καθημερινα για 15-20 μερες.Μετα βρηκα πιστολακι για φωτοβολιδες και εριχνα τα καψουλια,τα λιγο πιο δυνατα σε κροτο,σε ΦΕΡΜΑ και μονο σε ΦΕΡΜΑ παντα.Αυτο για αλλες 15μερες.Το ιδιο σκηνικο αλλα με FLOBEURT(φλομπερ)εγινε για αλλες 15-20μερες σε ΦΕΡΜΑ και μονο ΦΕΡΜΑ.Και τελος,εριξα με καραμπινα και οχι απο κοντα,περιπου 50μετρα μακρια,οταν ημουν 100% σιγουρος οτι δεν θα με εφερνε πισω 2 μηνες δουλειας.Αφου περασαν 2 περιπου μηνες σχεδον καθημερινης ασκησης το εβγαλα για κυνηγι…Χρειαστηκα αρκετα ορτυκια η αληθεια ειναι,ομως εκ του αποτελεσματος δικαιωθηκα…Για αυτο επιμενω οτι αξιζει να του δωσεις μια ευκαιρια…

Φιλικα Δημητρης

*περιμενουμε να μας πεις τα αποτελεσματα ειτε θετικα ειτε αρνητικα οσον αφορα το κυνηγοσκυλο…εαν δεν τα καταφερει θα ειναι ενας πολυ πιστος συντροφος και φιλος σε οποιον τον αγαπησει….

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
16/01/2005
Αρ. μηνυμάτων:
892

QWER στις 31 Μαρτίου 2010 στις 17:53 #142552

καταρχην ενα πραβο που δεν το παατησες σε κανενα βουνο οπως λιγοι@@@@@@ το κανουν αρκετα συχνα..εκτος απο αυτα που ανεφεραν τα παιδια εκτος απο το σκοπευτηριο που ειναι απαγορευτικο καλο θα ηταν να κανεις βολτες μαζι του παντα δεμενο σε λουρι σε δρομο με μεγαλη κινηση απο μηχανακια αμαξια και οτι δηποτε αλλο..πιστολακι θα βρεις στα jumbo..με λιγη επιμονη ολα θα φτιαξουν

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
08/07/2005
Αρ. μηνυμάτων:
626

dimoik στις 8 Μαΐου 2010 στις 11:33 #144833

Yπαρχει κανα νεοτερο σχετικα με τον σκυλακο,φιλε Ηλια??

Συμμετέχων
Ημ. εγγραφής:
03/11/2009
Αρ. μηνυμάτων:
259

ilias_sp στις 13 Σεπτεμβρίου 2015 στις 00:25 #487512

dimoik wrote:

Yπαρχει κανα νεοτερο σχετικα με τον σκυλακο,φιλε Ηλια??

Καλησπέρα φίλε dimoik, συγνώμη για την ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ αργοπορημένη απάντηση, ο σκύλος δεν κατάφερε να μάθει να ανέχεται τον ήχο της τουφεκιάς και αποφάσισα πως ήταν καλύτερα να μείνει εκτός κυνηγιού γιατί το μόνο που κατάφερνα ήταν να τον ταλαιπωρώ…Τον κρατήσαμε στο σπίτι στο χωριό και έγινε περισσότερο σκύλος συντροφιάς παρά κυνηγιού. Δυστυχώς όμως τον χάσαμε το 13 απο φόλα. μέσα σε ένα τριήμερο χαθήκανε πάνω απο 6 σκυλία στο χωριό απο φόλες, απ ότι καταλάβαμε είχε ρίξει σε κάθε στενό που ήξερε οτι ειχαν σκύλους… ο γείτονας και πολύ καλός μου φίλος έχασε 2 κοκόνια που τα ειχε απο κουτάβια μαζι του για 4 και 2 χρόνια, εκείνες τις ημέρες ουτε να τις θυμάμαι δεν θελω…και σήμερα διάβασα και για τον άνθρωπο στα Μέγαρα που εφαγε ο σκυλος του φόλα και πέθανε και ο ίδιος απο ανακοπή την ίδια στιγμή…αυτό διαβασα και θυμήθηκα και το δικό μου…
μακαρι να μην ζήσει κανείς τέτοιο συμβάν…

αλλα περισσότερο ευχομαι να πετύχω έναν την στιγμή που κάνει αυτή την “εξυπνάδα”….