Νάμαστε πάλι….
Λοιπόν, ως συνήθως έχω τις δικές μου απόψεις και αυτές φυσικά θα πω, υποκειμενικά πάντοτε μιλώντας, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι αυτά που θα πω δεν πιστεύω ότι είναι κατ' ανάγκη "τέλεια" και 100% σωστά. Είναι απλώς η γνώμη μου.
…..
Πριν ασχοληθούμε με την 'διόπτρα" πρέπει απαραίτητα να την απομυθοποιήσουμε. Πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι αηδία βλέπουμε σε διάφορες ταινίες, όπου ο "καλός" (συνήθως) δολοφόνος σκοπεύoντας με μια διόπτρα κεντράρει τα διάφορα υποψήφια θύματά του, που ενδεχομένως βρίσκονται σε διάφορες αποστάσεις, στο σταυρόνημα – βλέποντάς το σε μια εντελώς ακούνητη και σταθερή εικόνα (!!!), τους ρίχνει και φυσικά έχει 100% επιτυχία. Βλέποντας τέτοια ενσταντανέ ασυναίσθητα "κάπου" μέσα μας μυθοποιούμε και τον τρόπο της πράξης και την σίγουρη επιτυχία και την συμβολή της διόπτρας στον σκοπευτική επιτυχία.
Η πραγματικότητα απλά είναι άσχετη με όλα αυτά. Ο πραγματικός σκοπευτής δεν μυθοποιεί τίποτα. Θέλει ένα πράγμα. Την επιτυχία της βολής. Για την σκόπευση, χρειάζεται ένα σκοπευτικό. Ενδεχομένως (ανάλογα με το όπλο την σφαίρα, φυσίγγι ή την βολίδα, αλλά και το είδος της βολής) το σκοπευτικό που θα επιλέξει να είναι μια διόπτρα. Όπως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ανοιχτά σκοπευτικά, ή red dot 'η κάτι άλλο.
Αν τα υπόλοιπα (όπλο, βολή κ.λπ) το επιβάλλουν, χρησιμοποιεί διόπτρα. Την οποία την βλέπει σαν εργαλείο και τίποτε άλλο. Ποτέ δεν θα ακούσουμε κάποιον σοβαρό σκοπευτή να λέει 'πήρα μια τρομερή διόπτρα και γ@μώ". Εκείνο που θα τον ακούσουμε απλά να λέει είναι (στην τάδε βολή χρησιμοποίησα μια διόπτρα με τα τάδε χαρακτηριστικά).
Αν ακολουθήσουμε τα πάραπάνω, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Έχουμε καταλάβει το τι είναι η διόπτρα. Ένα εργαλείο.
Ίσως να είναι τα διάφορα έργα υπεύθυνα…. ίσως να είμαστε εμείς και ο επιπόλαιος και ριχός τρόπος σκέψης, αλλά ένα είναι το σίγουρο. Πιστεύουμε ότι η σκόπευση μέσω μιας διόπτρας, γίνεται στον σταυρόνημα. Εύκολο είναι γιατί ενδόμηχα βαριόμαστε. Θέλουμε να σηκώσουμε το όπλο, να δούμε τον όποιον στόχο ακριβώς στο σταυρόνημα ( με βολεύει και μιλάω για σταυρόνημα και σταυρό για να γίνω καλύτερα αντιλληπτός, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι σταυρός, μπορεί να είναι ταυ, μπορεί να είναι ομόκεντροι κύκλοι, ή σταυρός χωρίς κέντρο, ή μια τελεία..ή…ή ..ή…) να του ρίξουμε και να τον πετύχουμε (φυσικά). ΟΜΩΣ η πραγματικότητα δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με όλα αυτά. Η διόπτρα είναι ένας οπτικός calculator. Η εινόνα που προβάλει στο μάτι μας, μας δίνει την δυνατότητα (και αυτό μόνο "αν και εφ΄όσον" την έχουμε μηδενίσει/ρυθμίσει και αν έχουμε την αντίστοιχη θεωρητική κατάρτιση αλλά και την αντίστοιχη πρακτική εκπαίδευση και εμπειρία) να υπολογίσουμε σε ποιο σημείο της προβολής/ εικόνας που βλέπουμε θα κτυπίσει η σφαίρα μας. Ευνόητο είναι ότι αυτό το σημείο, σπάνια θα είναι ο…σταυρός.
Θα μας βοηθήσει πολύ αν συνειδητοποιήσουμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να απομαγνητίσουμε το μάτι μας από τον σταυρό που βλέπουμε και να καταλάβουμε ότι απλά είναι το "μηδέν" μας για μιά συγκεκριμένη σφαίρα, για μια συγκεκριμένη απόσταση, για μια συγκεκριμένη κινητική κατάσταση του στόχου, για συγκεκριμένη γωνία σκόπευσης και τέλος για συγκεκριμένες εξωτερικές συνθήκες (θερμοκρασία, αέρας). Βάσει αυτού το "0" λοιπόν υπολογίζουμε το που θα κτυπίσει η σφαίρα μας συνυπολογίζοντας όλες τα χαρακτηριστικά και τις συνθήκες που επικρατούν όταν κάνουμε την βολή μας.
Αν καταλάβουμε τα πάραπάνω, έχουμε κάνει το δεύτερο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Έχουμε καταλάβει ότι το 'εργαλείο" η διόπτρα…δεν είναι τυφλοσούρτης, αλλά απαιτεί από εμάς, γνώση, εμπειρία, αντίληψη προκειμένου η χρήση της να αποδώσει σωστά.
Έγραψα πολλές φορές την λέξη "σφαίρα". Ελπίζω να έγινε αντιληπτό ότι δεν το έκανα τυχαία. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ – σε ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των διοπτρών της αγοράς είναι κατασκευασμένες για χρήση σε κεντροφλεγή ραβδωτά όπλα. Και γιαυτό έχουν μερικά χαρακτηριστικά που ΔΕΝ μας κάνουνε, και ΔΕΝ έχουν μερικά χαρακτηριστικά που μας κάνουνε και μας είναι απαραίτητα. Όταν λοιπόν πάμε να διαλέξουμε μια διόπτρα, πρέπει να είμαστε πονηρεμένα ψυχροί, να κοιτάμε όχι συναισθηματικά και επιπόλαια αλλά μην ακούγοντας τον όποιον πωλητή και χωρίς να παρασυρόμαστε από την αναμφίβολα σαγηνευτική εμφάνησή της, να ψάχνουμε δύσπιστα να δούμε τα τεχνικά της χαρακτηριστικά.
Πριν αρχίσω να σου λέω το ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά, θέλω να πω κάτι άλλο. Αν πάρουμε ένα ραβδωτό όπλο και ένα αεροβόλο και τα συγκρίνουμε, θα διαπιστώσουμε ότι μία από τις πάμπολλες διαφορές τους είναι η τρομακτική διαφορά δύναμης που έχουν. Στα 500 μέτρα 1 μεσαίου διαμετρήματος σφαίρα έχειπάνω από 50 φορές πορισσότερες ποδόλιβρες από όσα έχει μια ταπεινή βολιδούλα στην έξοδό της από την κάνη. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η σημασία της σκοπευτικής ακρίβειας μιας διόπτρας στην σκόπευση με ένα αεροβόλο (τουλάχιστον όσον αφορά το κυνήγι) είναι ασύγκριτα πολύ πιο σημαντική γιατί η ενέργεια που μεταφέρει αλλά και η φονικότητά της είναι και ασύγκριτα μικρότερες. Το βάρος της δε την καθιστά έρμαιο των εξωτερικών επιδράσεων. Και το ωφέλιμο βεληνεκές ενός δυνατού αεροβόλου δεν υπερβαίνει συνήθως τα 70 μέτρα ενώ το αντίστοιχο ενός ραβδωτού υπερβαίνει τα 600.
Σε αυτά τα 70 μέτρα όμως, η ταπεινή βολιδούλα θα έχει μεγάλη πτώση, θα χάσει αρκετά από την ενέργειά της ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να πρέπει να κτυπήσει τον όποιον στόχο με "σούπερ" ακρίβεια. Η διόπτρα λοιπόν που θα επιλέξουμε πρέπει :
α) να νετάρει πολύ πολύ κοντά (ει δυνατόν από 7 μέτρα)
β) να έχει αντίστοιχη ρύθμιση παράλαξης η οποία για να λειτουργεί σωστά προϋποθέτει την ύπαρξη ΤΕΛΕΙΩΝ οπτικών (φακοί)
γ) να έχει νηματόσταυρο με διαβαθμίσεις που θα μας βολεύουν στους υπολογιμούς μας αφ'ενός αλλά και που θα είναι ευδιάκριτος σε σκούρο φόντο αφ ετέρου.
δ) αν το αεροβόλο μας είναι ελατηρίου ή gas ram να έχει πιστοποίηση ότι μπορεί να αντέξει τον παλινδρομικό του κραδασμό.
ε) να μην χάνει τα "0" όταν μεταβάλουμε την εστιακή της απόσταση (όταν ζουμάρουμε δηλαδή).
στ) Να έχει μεγάλη φωτεινότητα (καλής ποιότητας φακοί και μεγάλης διαμέτρου) λόγω του ότι πάμπολλες φορές σκοπεύουμε σε σκιερά μέρη.
ζ) Η διόρθωση παράλλαξης να είναι ει δυνατόν στα πλάγια και όχι μπροστά.
** Έτσι λογικό είναι οι κατασκευασμένες για ραβδωτά διόπτρες να εξυπηρετούν τις αντίστοιχες σκοπευτικές ανάγκες τους (σε αποστάσεις και διόρθωση παράλλαξης) ενώ οι κατασκευασμένες για αεροβόλα να εξυπηρετούν …αυτές που έχουν τα αεροβόλα (κλίμακα αποστάσεων που ρίχνει ο αεροβολιστής, διόρθωση παράλαξης σε αυτές τις αποστάσεις κ.α.)
*Μιλώντας για Παράλαξη σε παραπέμπω σε ένα παλαιότερο μου μήνυμα που νομίζω ότι θα σε βοηθήσει αρκετά.
Επίσης σε ένα άλλο παλαιό μήνυμα μου στο οποίο αν ακολουθήσεις τα λινκs και τα διαβάσεις βέβαια, θα βγεις "σοφώτερος"!
Και τέλος σε παραπέμπω εδώ.
…εδώ και …εδώ
Τελειώνοντας θέλω να προσπαθήσω για μια ακόμη φορά να τοποθετήσω τα πράγματα στην σωστή τους βάση, γιαυτό και θα σου πω αυτό…
Κάποιος φίλος μου – μέλος εδώ – κάποτε με ρώτησε : "…..Στα ποσα μετρα μαξιμουμ μπορω να εχω σκοπευτικη ακριβεια; με διοπτρα?"
Του απήντησα : Σε…0 μέτρα .
Η σκοπευτική ακρίβεια δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του σκοπευτικού αλλά ολόκληρης της ΟΜΑΔΑΣ που την απαρτίζουν.. :
α) σκοπευτής
β) όπλο
γ) σκοπευτικό
δ) βολίδα
ε) συνθήκες
στ) εξάσκηση..γνωριμία… όλης της "ΟΜΑΔΑΣ" που σου προανέφερα.
ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟλα αυτά μαζί σαν άθροισμα κάνουν την ακρίβεια της βολής.
Φιλικά Παναγιώτης
