Φίλοι των πουλόσκυλων με αφορμή διαφόρων ερωτήσεων βάζω την άποψή μου για τις γενικές γραμμές που ακολουθούμε για να εκπαιδεύσουμε τους σκύλους μας. Δεν αναφέρομαι στον τρόπο, απλά φέρνω μερικά παραδείγματα. Παρακαλώ προσθέστε και τις δικές σας γνώμες για να έχουν μια πλήρη άποψη όσοι επισκέπτονται το Forum.
Θα συνεχίσουμε σε άλλο Θέμα και για τα λαγόσκυλα.
Οι ηλικίες όπου αναφέρονται είναι ενδεικτικές και εξαρτώνται από την νοημοσύνη, ψυχική ισορροπία και συνθήκες περιβάλλοντος κάθε σκύλου.
Οι μέθοδοι εκπαίδευσης, από τα λίγα που γνωρίζω, είναι (σε γενικές γραμμές) δύο. Και οι δύο έχουν κοινές «διαπαιδαγωγήσεις» στις ακόλουθες περιόδους :
1) Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του εκτροφέα έως τουλάχιστον την 9η εβδομάδα: Κοινωνικοποίηση με το είδος του, με τον άνθρωπο, με τα άλλα ζώα, με τους καθημερινούς ήχους κλπ. Να εισαχθεί από τους γονείς του στην «ιεραρχία» και πειθαρχία. Η κάθε μία από αυτές τις πρώτες καθοριστικές εβδομάδες παίζει σημαντικό ρόλο για την μετέπειτα ψυχική ισορροπία και μαθησιακή ικανότητα του κουταβιού. Από 4 εβδομάδων πρέπει να αρχίσει να γνωρίζει τον έξω κόσμο σε προστατευμένα μέρη από ασθένειες.
2) Έως 4 μηνών: Συνέχεια της κοινωνικοποίησης από τον νέο ιδιοκτήτη, έκθεση σταδιακά σε αυξανόμενα ερεθίσματα, Πρώτα στάδια μάθησης (όχι εκπαίδευσης, όχι εντολές) μέσω παιχνιδιού και ανταμοιβών στο να μας ακολουθεί να περπατά με τον οδηγό (το λουρί), Έλα, Κάτσε. Προσοχή, δεν δίνουμε εντολή π.χ. Έλα σε αυτή την ηλικία. Όταν το κουτάβι μας δει και έρχεται τρέχοντας σε μας τότε λέμε Έλα ή Εδώ. Μόλις έρθει το επαινούμε με λόγια, χάδια ή μεζεδάκι. Αν είναι ανάγκη π.χ θέλουμε να φύγουμε, αλλά το κουτάβι είναι ασχολημένο με κάποιες οσμές ή με ένα φυλλαράκι που κινείται, μη το φωνάξετε, δεν θα παρατήσει αυτό που κάνει. Πηγαίνουμε κοντά του βάζουμε το λουρί και φεύγουμε. Κάπου εδώ θα μας δείξει και την διάθεσή του για επαναφορά οπότε ξεκινάμε παίζοντας χωρίς να το παρακάνουμε. 2-3 απόρτ είναι αρκετά.
3) Από 4 μηνών πού έχουν τελειώσει με τα εμβόλια τα βγάζουμε στην εξοχή αυξάνοντας σταδιακά την δυσκολία εδάφους. Στην αρχή σε ελεγχόμενους χώρους για να μη χαθούν. Θα χρησιμοποιήσουν την μύτη τους θα κυνηγήσουν πεταλούδες θα αναπτύξουν το κυνηγητικό τους ένστικτό και μπορούμε να το τονώσουμε κρύβοντας μεζεδάκια και προτρέποντας τα να ψάξουν. Το βασικότερο μέλημά μας είναι η καλή σχέση με το κουτάβι, η επαφή. Δυσκολεύουμε και τις συνθήκες του απόρτ. Μέχρι 6 μηνών έχουν εξοικειωθεί με όλα τα κυνηγητικά τοπία, της οσμές, τα κατοικίδια ζώα κλπ. Χωρίς πιέσεις, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς εντολές και πολύ ενθάρρυνση και αμοιβή.
Από εδώ διαχωρίζονται οι δύο μέθοδοι
Α) Μερικοί επαγγελματίες κυρίως, που έχουν την ικανότητα και τις γνώσεις αφήνουν τον σκύλο μέχρι να «ωριμάσει» (σπανίως 8 μηνών συνήθως 10
12 και άνω μηνών) και τον βγάζουν κατ ευθείαν σε άγριο και πολύ θήραμα (αν δεν έχει η χώρα τους πάνε σε άλλες χώρες για να το βρουν).Φυσικά δεν κυνηγούν αλλά τον εκπαιδεύουν διορθώνοντας τα λάθη που κάνει και τονώνοντας τα ένστικτά του. Αυτοί οι επαγγελματίες ξέρουν να επιλέξουν τους καλούς σκύλους των πελατών τους, ως επί το πλείστον δεν ασχολούνται με μετριότητες. ’ρα έχουν ήδη καλό υλικό για πλάσιμο, άρα περισσότερες πιθανότητες υψηλής επιτυχίας. Τα προτερήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν έχει επηρεαστεί ή καμφθεί η προσωπικότητα και κατ επέκταση το πάθος του σκύλου. Είναι σχετικά γρήγορη. Τα μειονεκτήματα είναι ότι αν δεν είναι ικανότατος εκπαιδευτής με εμπειρίες και πολλές εναλλακτικές λύσεις για το κάθε πρόβλημα το λιγότερο που μπορεί να συμβεί είναι να κυνηγά ο σκύλος για τον εαυτό του εκτός ελέγχου. Αρκετές φορές στη μέθοδο αυτή απαιτείτε βία, κάποιοι σκύλοι την ανέχονται και προσαρμόζονται, κάποιοι όχι.
Το σκεπτικό: πάω για κυνήγι και συγχρόνως εκπαιδεύω τον σκύλο μου (που δεν έχει μάθει κάτι έως τώρα ) νομίζω πως δεν στέκει.
Β) Η άλλη μέθοδος είναι η πεπατημένη. Όταν καταλάβουμε ότι ο σκύλακας είναι «ώριμος» και έτοιμος να δεχθεί εκπαίδευση, προχωρούμε σε εφαρμογή των όσων του έχουμε διδάξει αλλά τώρα σαν εντολή. Όταν πούμε π.χ Κάτσε ο σκύλος θα πρέπει να κάτσει ότι και να κάνει, με οποιεσδήποτε συνθήκες. Η εντολές είναι Κάτσε, Μείνε (κατ άλλους κάτσε σημαίνει μέχρι να σου πω φύγε, οπότε δεν χρειάζεται το μείνε – στη θέση σου-). Έλα, Φύγε, Φέρτο και οι κατευθύνσεις (πίσω, αριστερά, δεξιά). Έγκειται στη δεξιοτεχνία και την λογική μας η εκπαίδευση αυτή να γίνει με θετική μέθοδο (ανταμοιβής) και όχι με πίεση που μπορεί να «σπάσει» τον σκύλο με πολύ κακές συνέπειες. Αφού πλέον ο σκύλος είναι στον πλήρη έλεγχό μας, υπάκουος όχι υποταγμένος, αρχίζουμε τα μαθήματα σε ανοιχτά χωράφια όπου θα του ρυθμίσουμε το πλάτος και βάθος της έρευνάς του. Λέω ρυθμίσουμε γιατί οι περισσότεροι σκύλοι ξέρουν να ψάχνουν για θήραμα από ένστικτο εμείς με λόγια, σφυρίχτρα και νοήματα απλά θα καθορίσουμε τα όρια. Για τους σκύλους δείκτες η φέρμα θεωρείτε δεδομένη, μερικές φορές αργεί να εμφανιστεί και σε αρκετές περιπτώσεις, μέτριων σκύλων, χρειάζεται τόνωση. Στα πρώτα μαθήματα (εφόσον στην χώρα μας δεν έχουμε ποσότητα θηραμάτων) μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εκτροφής αλλά με την προϋπόθεση να πετούν, να μη μπορεί ο δείκτης σκύλος να τα πιάσει. Έκτός από τα ορτύκια υπάρχουν οι κολίνοι, περιστέρια και πέρδικες. Τον οδηγούμε πάντα κόντρα στον αέρα, ένας έξυπνος σκύλος θα τον εκμεταλλεύεται πάντα. Η ακινησία είναι απαραίτητη στα σπάνιελς, επιθυμητή ( στους δείκτες. Η εκπαίδευση του απόρτ τελειώνει με την επαναφορά διαφόρων νεκρών θηραμάτων κατόπιν εντολής από ξηρά ή νερό, σε θηράματα που είδε που τα ρίξαμε και σε «τυφλά» (τα έχουμε ρίξει κρυφά) με την καθοδήγησή μας από απόσταση. Η συχνή επαφή με το θήραμα κάνει τον σκύλο έμπειρο (μάστορα).
Φιλικά
…………ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΣΕΒΟΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ .
Ασχετο:
