ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥΛΟΣΚΥΛΩΝ

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 16 έως 30 (από 1,425 συνολικά)

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
79

theo64 στις 14 Ιουνίου 2004 στις 02:00 #336193

Φίλε “Minios” θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας πως βλέπουμε τον σκύλο μας. Αν τον θεωρούμε “εργαλείο” ή σύντροφο στο κυνήγι, εγώ προσωπικά τα σκυλιά μου τα θεωρώ συντρόφους στο κυνήγι και επομένως ποτέ δεν θα εφάρμοζα βία πάνω τους ακόμα και στην έσχατη περίπτωση.

Νομίζω ότι αρκετοί συνάδελφοι κυνηγοί κάνουν ένα σημαντικό λάθος, δεν ασχολούνται με τον σκύλο τους και την εκπαίδευση του συστηματικά αλλά περιμένουν απο αυτόν να κάνει στον κυνηγότοπο πράγματα που δεν του έχουν μάθει ποτέ, αυτό έχει σαν συνέπεια να εκνευρίζονται και να εφαρμόζουν βία πάνω στο σκύλο ώστε να τον “συνετίσουν”. Επίσης αρκετοί εμπιστεύονται την εκπαίδευση του σκύλου τους σε διάφορους “εκπαιδευτές” γιατι οι ίδιοι είτε δεν έχουν τον χρόνο είτε την διάθεση να ασχοληθούν με αυτή. Οι εκπαιδευτές για να μπορέσουν να “δείξουν έργο” σε σύντομο χρονικό διάστημα “αναγκάζονται” να χρησιμοποιήσουν διάφορα τεχνάσματα τα οποία τα περισσότερα έχουν την άσκηση βίας στο σκύλο, σαν βασική αρχή.

’ποψη μου είναι ότι βασική αρχή στην εκπαίδευση ενός σκύλου απο έναν κυνηγό, είναι να μάθει ο σκύλος να σε σέβεται και όχι να σε φοβάται και αυτό πετυχένεται με το να αφιαιρώνουμε αρκετό χρόνο σ’ αυτόν και ειδικότερα την νεκρή περίοδο.

Φιλικά Θόδωρος

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
05/02/2004
Αρ. μηνυμάτων:
755

ΑΝΤΟΝΙΟ στις 14 Ιουνίου 2004 στις 10:27 #40808

ΓΕΙΑ ΣΑΣ .ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΒΙ 8ΜΗΝΩΝ ΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ ΕΞΩ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΨΑΧΝΕΙ,ΕΧΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ,ΤΗ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΥΓ.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ( ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΕΤΕΡ ΘΥΛΗΚΟ.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
18/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8660

victz στις 14 Ιουνίου 2004 στις 11:00 #40815

Παρολη την μικρη μου πειρα απο κυνηγοσκυλα, η καθημερινη μου ενασχοληση με το τωρινο μου σκυλι, μου εμαθε το εξης:

Το σκυλι πρεπει να σε σεβεται. Θελει πολυ δουλεια, καθημερινη, ωστε το σκυλι να μαθει τι ζητας απο αυτο. Αν, ομως βγει ξεροκεφαλο, τοτε θα πρεπει να το μαλωνεις, ωστε να συνετιζεται, αλλα ποτε να μην το δερνεις η να το βασανιζεις. Τα περισσοτερα κυνηγοσκυλα ειναι ευαισθητα, και το μαλωμα πιανει τοπο. Προτιμω να μην εχω σκυλο, παρα να εχω ενα σκυλο που να με τρεμει απο τις τιμωριες. Ακομα και αν δεν γινει ποτε ΤΟ κυνηγοσκυλο, θα ξερω οτι πηγαινω στο κυνηγι με ενα φιλο και οχι με ενα σκλαβο.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789

kostask στις 14 Ιουνίου 2004 στις 11:33 #336199

Βίκτωρα αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους. Δυστυχώς οι περισσότεροι έρχονται σε επαφή με τα σκυλιά για πρώτη φορά, με αφορμή το κυνήγι.

Είναι πιο εύκολο να μάθουμε εμείς την γλώσσα των σκύλων παρά εκείνοι την δική μας.

Αναφέρω ένα παράδειγμα, όταν είμαι στην ταράτσα και κάνω κάποια δουλειά, τα σκυλιά έρχονται κοντά μου και με ενοχλούν. ’ρχιζα λοιπόν τις φωνές με αποτέλεσμα να απομακρύνονται για λίγο και να ξαναεπιστρέφουν.

Δοκίμασα ένα τρόπο βασισμένο στην νοηματική γλώσσα του σκύλου, που μου υπέδειξε ο Kalliston και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.

Όταν έρχεται ο σκύλος πάνω σου, απλά τον απωθείς ελαφρά με το χέρι σου χωρίς να του μιλήσεις η να τον κοιτάξεις. Το κάνεις μια – δυο -τρεις φορές και ο σκύλος παύει να σ’ ενοχλεί. Αυτό βασίζεται στην κίνηση που κάνει η μητέρα όταν τα κουτάβια την ενοχλούν. Τα απωθεί είτε με την μουσούδα της είτε με το πόδι. Τα κουτάβια το έχουν μάθει αυτό και το αντιλαμβάνονται άμεσα.[font=” Verdana; mso-bidi-font-size: 9.0pt”][/font]

Το βιβλίο αυτό που προτείνει ο Γιάννης (Η γλώσσα των σκύλων) είναι ίσως το σπουδαιότερο που έχει γραφεί ποτέ.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
18/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8660

victz στις 14 Ιουνίου 2004 στις 11:46 #336200

Kωστα, τα σκυλια και ψυχη εχουν, και αισθηματα, και καταλαβαινουν την διαθεση μας, πολυ περισσοτερο απ’οσο πιστευουμε. Οποτε, δεν με ενδιαφερει ο σκυλος μου μονο στο κυνηγι, αλλα σε ολη τη διαρκεια της ωρας που ξοδευω μαζι του. Το ενα απο τα 2 που εχω ειναι ημιαιμος Κρητικος Ιχνηλατης, πανευξυπνο, αν και οχι εκπαιδευμενο, ουτε καν στις βασικες εντολες. Καταλαβαινει ομως ποτε ειμαι σε καλη ψυχικη διαθεση, ποτε ειμαι θυμωμενος, ποτε δουλευω.

Οταν εισαι στο κυνηγι σε ενδιαφερει ο σκυλος να κανει καποιες εργασιες, που εσυ ισως να μη θες, η να μη μπορεις να κανεις. Αν πχ, δεν σου βρει μια τσιχλα, η δεν ξεπεταξει μια περδικα, δεν ειναι και το τελος του κοσμου. Οχι ομως και να τον τιμωρησεις γι’αυτο. Αλλωστε εγω το σκυλο στο κυνηγι τον θελω περισσοτερο για παρεα, και οχι τοσο για δουλο που θα μου βρισκει τα θηραματα. Και θελω να μ’αγαπαει οχι να με φοβαται.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
18/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8660

victz στις 14 Ιουνίου 2004 στις 13:32 #40835

Αντωνη, το βλεμμα του σκυλου σου, καθε φορα που θα ασχοληθεις μαζι του ειναι η μεγαλυτερη ανταμοιβη. Δεν ξερω για το δικο σου, ο δικος μου παντως εχει τη συνηθεια να σε αγκαλιαζει με τα μπροστινα του ποδια. Ε, αυτο μονο φτανει για να μην μπορεις να σηκωσεις χερι πανω του….

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107

Kalliston Hellas στις 14 Ιουνίου 2004 στις 18:55 #336207

Ο Patra 18 στο μήνυμά του επισημαίνει κάποια μεμονωμένα αποσπάσματα τρόπων εκπαιδεύσεως ενός επαγγελματία εκπαιδευτή. Φίλε Patra 18 και όλοι όσοι ξαφνιαστήκατε με αυτά, θα ήθελα να σας θυμίσω επιγραμματικά κάτι που στο παρελθόν έχω πει εκτενέστερα: Πρώτον, η κυνοφιλία είναι ένα θέμα που προσεγγίζεται από πολλές πλευρές. Δεύτερον, σχετικά με την εκπαίδευση ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσουμε στο στόχο μας. Πρέπει να τους γνωρίσουμε όλους και μετά να κάνουμε την επιλογή μας εφαρμόζοντας αυτόν που μας ταιριάζει καλύτερα (κόστος, χρόνος, γνώσεις μας, ικανότητά μας, συναισθήματά μας κοκ.)

Σε ένα άρθρο ελάχιστα μπορούν να γραφτούν για την εκπαίδευση, φυσικό είναι ο αρθρογράφος να αναφέρει ενδεικτικά παραδείγματα. Δεν μπορούμε να κρίνουμε την αποτελεσματικότητά του μόνο από ένα άρθρο, μπορούμε να το κάνουμε αν γνωρίζουμε το έργο που έχει παράγει, το ποσοστό καλά εκπαιδευμένων σκύλων που έχει παραδώσει στους πελάτες του (δεν μπορεί κανείς να έχει 100% επιτυχία όταν εκπαιδεύει ζώα και όταν πολλοί ιδιοκτήτες είναι ικανοί να καταστρέψουν σε μια ώρα ότι έχει κτίσει σε μήνες). Αν γνωρίζουμε τα εκτροφικά του αποτελέσματα. Την συμμετοχή του σε αγώνες εργασίας και τις διακρίσεις των σκύλων του.

Εμείς οι ερασιτέχνες, μακριά από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός επαγγελματία βλέπουμε την εκπαίδευση σαν μέσω διασκέδασης, ευχαρίστησης, ικανοποίησης και επαφής με τον σκύλο μας. Δεν είναι μόνο έτσι τα «πράγματα». Αν πηγαίναμε σ έναν εκπαιδευτή και μας έλεγε ότι θέλει τον σκύλο μας καθημερινά, και εμάς 2-3 φορές την εβδομάδα για ένα χρόνο τουλάχιστον, θα το δεχόμαστε ή θα λέγαμε ότι είναι «αρπάχτρας». Αν μας έλεγε επί πλέον ότι κάθε φορά που θα πηγαίνουμε «αδιάβαστοι», με αποτέλεσμα να του χαλάμε την δουλειά των προηγούμενων ημερών θα πληρώναμε πρόστιμο, θα το δεχόμαστε ή θα λέγαμε είναι τρελός.

Με λίγα λόγια φίλοι μου πριν κρίνουμε την Χ μέθοδο θα πρέπει να την γνωρίσουμε καλά. Αν ο εκπαιδευτής αυτός ήταν στην παρέα μας υποθέτω πως θα μας ρωτούσε. Τι προτιμάτε κύριοι, μια ελαφριά* σωματική πίεση για λίγο χρόνο ή μια μακροχρόνια εκπαίδευση που ούτως ή άλλως εξασκεί μια πίεση στο σκύλο σας; Φαντάζομαι θα αναφερόταν και σε διαφορετικά κόστη.

Το ότι δεν χρησιμοποιώ σφεντόνα φίλε Kostask για το ¨ΕΛΑ¨ είναι επιλογή μου, σε καμία περίπτωση δεν τίθεται σε αντιδιαστολή (ή έστω απλό παραλληλισμό) με την μέθοδο κάποιου άλλου, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι επαγγελματίας και μάλιστα καταξιωμένος.

[font=” Verdana; FONT-SIZE: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-fareast-font-family: ‘Times New Roman’; mso-bidi-font-family: ‘Times New Roman’; mso-fareast-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA”]* Σε ένα σεμινάριο του ΟΚΑΔΕ ο Κος Γκράσσο, μεγάλος εκπαιδευτής και κυναγωγός, που έχει αναδείξει πάμπολλους πρωταθλητές, μας έλεγε για την χρήση του όπλου «Φυσικλέτο» και διερωτόμαστε αν είναι το 9άρι το 32άρι ή το 36άρι. Δεν θα του έδινα σκύλο μου για εκπαίδευση (αν είχα ποτέ έναν τόσο άξιο που θα τον αναλάμβανε) αλλά δεν αμφισβητώ την ικανότητά του, ούτε αναρωτιέμαι αν είναι καλός εκπαιδευτής. Είναι αποτελεσματικός.[/font]

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
08/03/2004
Αρ. μηνυμάτων:
277

ΙΑΚ στις 14 Ιουνίου 2004 στις 19:58 #40872

ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

ΒΓΑΖΕΙ ΑΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΜΠΑΛΑ ΟΛΟΥΣ

ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ ΜΕΣΑ (ΒΛΕΠΕ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ 4 ΤΡΟΧΟΙ )

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΤΕ ΚΑΚΟΠΙΣΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΙΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΟ ΟΠΩΣ ΛΕΤΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ .ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ !!!

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789

kostask στις 15 Ιουνίου 2004 στις 00:49 #40877

Φίλε Γιάννη θα διαφωνίσω μαζί σου αυτή την φορά.

Δεν αμφισβητεί κανένας τις γνώσεις η την αξία του συγκεκριμένου εκπαιδευτή, απλά δεν μου αρέσει η μέθοδος.

Αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί εκφοβισμός και πόνος για την όποια εκπαίδευση, την κάνω και μόνος μου. Δεν είναι καθόλου δύσκολο -το ξέρεις άλλωστε-να κάνεις ένα σκύλο να κατουριέται όταν του μιλάς και να εκτελεί πριν ακόμα ολοκληρώσεις την εντολή. Και δεν μιλάμε για ποιντερ αλλά για Rotvail, ντόπερμαν και γενικά πολύ μεγαλόσωμα σκυλιά.
<SCRIPT language=javascript>postamble();

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι όλοι οι εκπαιδευτές χρησιμοποιούν κάποιες αντίστοιχες μεθόδους. Ακόμα και στο show στην έκθεση διέκρινα πολλές φορές τους συνοδούς να πιέζουν με “γλυκές” λαβές τα σκυλιά για να στηθούν όπως αυτοί θέλουν.

Δεν είμαι υπερβολικός, ακόμα και τα παιδιά μας, μας αναγκάζουν να γίνουμε κάποτε πολύ αυστηροί. Απλά δεν δέχομαι την άποψη οτι ο εκπαιδευτής ότι κάνει είναι σωστό ενώ όταν ο ιδιωκτήτης κάνει ακριβώς το ίδιο είναι λάθος. Μου θυμίζει ένα μαραγκό που είδε κάποτε τα εντοιχισμένα έπιπλα κουζίνας που είχα φτιάξει στο σπίτι της πεθεράς μου και ενώ στην αρχή έλεγε πολύ καλή δουλειά, μπράβο καλός μαστωρας, μόλις έμαθε οτι κατασκευάστηκαν από ερασιτέχνη τότε άρχισε να βρίσκει ατέλειες.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
15/06/2004
Αρ. μηνυμάτων:
1

GeMi στις 15 Ιουνίου 2004 στις 03:01 #40878

Φίλοι μου, θα διαφωνήσω μαζί σας, προσωπική μου γνώμη είναι ότι πολλές φορές με τα μπράβο και τα ζήτω μερικοί σκύλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Ειδικά κατά την εκπαίδευση του απορτ το έχουν βρει παιχνίδι και είναι σα να σου λέει πιάσε με αν μπορείς να μου το πάρεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις δοκίμασε και λίγο αγριάδα, πιάστον από το λαιμό και θα δεις τότε.

Τα σκυλιά ιδίως τα αρσενικά πρέπει να καταλάβουν ποιος είναι αρχηγός, διαφορετικά θα κάνουν ότι θέλουν. Πολλοί εκπαιδευτές χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους άσχετα αν σε μας συστήνουν τα μπράβο.

Η χρήση του αγκαθωτού κολάρου είναι Defacto στην εκπαίδευση ενός ανυπάκουου σκύλου.

Φιλικά

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
15/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
1134

KOSTASGR2000 στις 15 Ιουνίου 2004 στις 09:04 #40882

Καλημέρα σε όλους,

Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τι γράφετε όλοι σας. Θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε την κακομεταχείρηση ενός σκύλου με το τί μας φαίνεται εμάς σαν <<κακομεταχείρηση>>.

Ο κυνηγετικός σκύλος έχουμε πει πολλές φορές πως είναι σύντροφος μας στο κυνήγι. Αυτό είναι καθαρά μια ανρώπινη σκέψη. Ο σκύλος είναι ένα ζώο το οποίο σε άγρια μορφή ζούσε πριν εξημερωθεί σε αγέλες. Εκεί υπήρχε μια ιεραρχία και αυτήν μεταφέρει ο σκύλος και στα γονίδια του. Το αφεντικό του δεν το βλέπει σαν ένα φίλο αλλά σαν αρχηγό και θεό του, μπορώ να πω. Είναι αυτός που του παρέχει τροφή (βασικότατο για τον σκύλο) αλλά και προστασία , φροντίδα. Αυτό για να μην παρεξηγούμε κάποια πράγματα.

Τέλος στην ταινία του Χριστογιάννη με θέμα την εκπαίδευση σκύλων φέρμας μετείχε ο κ. Πετρόχειλος.

Έχω ακούσει από διαφόρους γνώμες όπως την στιγμή που μαθαίνει στο σκυλάκι (πόιντερ – Κίρκη) να περπατάει με λουράκι δίπλα του οτι τους φάνηκε <<σκληρός>> ο τρόπος. Ή οτι η εκπαίδευση για άρνηση φόλας με ηλεκτρικό κολάρο τους έκανε άσχημη εντύπωση. Εγώ έχω να πω τα εξής: ο σκύλος εάν είναι να σωθεί από διάφορους εγκληματίες οι οποίοι σκορπούν φόλες δεν πειράζει να ενοχληθεί και λίγο από το κολάρο και δεύτερον ο συγκεκριμένος σκύλος και πρωταθλητής Ευρώπης έγινε αλλά και μια πολύ καλή και αγαπημένη σχέση είχε με το αφεντικό του.

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
24/05/2004
Αρ. μηνυμάτων:
270

DimitrisC στις 15 Ιουνίου 2004 στις 10:22 #336210

Καλημέρα φίλοι μου,

Πριν βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το πόσο βάρβαρα ή όχι εκπαιδεύει ένας επαγγελματίας εκπαιδευτής ένα σκύλο, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τις βασικές αρχές εκπαίδευσης, κάποιοι τις λένε και σχολές εκπαίδευσης.

Οι δεκάδες διαφορετικοί τρόποι εκπαίδευσης, έχουν τις ρίζες τους σε ουσιαστικά δύο σχολές. Τη Γερμανική και την Αγγλική.

Και οι δύο σχολές στηρίζουν την εκπαίδευση στη θεώρηση ότι δε προσπαθούμε να κάνουμε το σκυλί ένα μέλος της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά τους εαυτούς μας ως μέρος της αγέλης στην οποία ανήκει το ζώο. Συχνά ακούω διάφορους να λένε ότι έχουν καταφέρει να κάνουν τα σκυλιά τους να τους συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι και να σκέφτονται σαν άνθρωποι κ.τ.λ. Στη πραγματικότητα στη καλύτερη περίπτωση έχουν πετύχει το ακριβώς αντίθετο… Έχουν πετύχει να καταφέρουν να μπουν στη ψυχολογία του ζώου, πράγμα καθόλου υποτιμητικό.

Όπως είπα και πριν, ο πρωταρχικός σκοπός του εκπαιδευτή, είναι να γίνει μέλος της αγέλης που ανήκει το σκυλί ή να κάνει το σκυλί μέλος της αγέλης που ανήκει ο ίδιος.

Το δεύτερο και βασικότερο μέλημα του εκπαιδευτή, είναι να ξεκαθαρίσει σε όλα τα μέλη της αγέλης, ότι αυτός είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός της αγέλης.

Εάν παρατηρήσετε μία αγέλη λύκων, θα δείτε ότι όλα τα αρσενικά σκυλιά της αγέλης, κατά καιρούς, προσπαθούν να διεκδικήσουν τη θέση του αρχηγού. Σε αυτή τη προσπάθεια διεκδίκησης του “θρόνου”, δε τους οδηγεί η ανθρώπινη ματαιοδοξία, αλλά το αλάνθαστο ζωικό ένστικτο. Όταν ωστόσο καταλάβουν ότι ο αρχηγός είναι ισχυρός ηγέτης, τον υπηρετούν ανεπιφύλακτα.

Το κυρίαρχο αρσενικό της αγέλης, επιβάλει την αρχηγία του με τη βία. Τα υπόλοιπα ζώα, όσο παράξενο και αφύσικο (για τα ανθρώπινα δεδομένα), μας φαίνεται αυτό, έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι ο αρχηγός τους είναι ισχυρός, δυνατός αλλά και βίαιος. Γιατί έτσι γνωρίζουν ότι έχουν εξασφαλισμένη τη τροφή τους αλλά και δε κινδυνεύουν από άλλους εχθρούς.

Όταν οι εκπαιδευτές συνιστούν να μην ζητάμε από άλλους να ταΐζουν τα σκυλιά μας αλλά να το κάνουμε εμείς και μάλιστα να είμαστε παρόντες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, δε το λένε γιατί τα σκυλιά ευχαριστιούνται να τρώνε με παρέα, αλλά γιατί το ένστικτό τους, τους λέει ότι ο τροφοδότης τους και αρχηγός της αγέλης, για άλλη μία φορά τους αποδεικνύει ότι μπορεί να τους εξασφαλίσει τη τροφή.

Τα θηλυκά σκυλιά από την άλλη, έχουν μία διαφορετική συμπεριφορά από τα αρσενικά μέσα στην αγέλη. Ενώ δέχονται ευκολότερα την επιβολή του κυρίαρχου αρσενικού, μεταξύ τους πολλές φορές έρχονται σε διαμάχες όταν είναι η ώρα να διεκδικήσουν τη θέση του πρώτου θηλυκού. Του θηλυκού δηλαδή που δικαιωματικά θα διεκδικήσει το δικαίωμα να ζευγαρώσει με τον αρχηγό. Γι’ αυτό πολλές φορές βλέπουμε καυγάδες ανάμεσα στα θηλυκά σκυλιά ενός κουμασιού. Όσοι όμως είχαν ποτέ την ατυχία να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να δεχθούν επίθεση από κοπάδι αγριόσκυλων, ή τσοπανόσκυλων στο βουνό, θα έχουν προσέξει ότι τα θηλυκά συμπεριφέρονται σαν να μη τρέχει τίποτα, λες και δε κινδυνεύει ο πολυαγαπημένος τους ιδιοκτήτης. Τα αρσενικά από την άλλη, είτε βόσκουν αμέριμνα σαν τα θηλυκά, είτε έρχονται σε συμπαράσταση του αφεντικού τους και παίρνουν μέρος στο καυγά.

Στη πραγματικότητα, τα γενναία σκυλιά που δέχονται να πάρουν μέρος στο καυγά για να μας συμπαρασταθούν κάνοντάς μας περήφανους, είναι και τα λιγότερο εκπαιδευμένα, αυτά δηλαδή που δε συμμερίζονται την εμπιστοσύνη των υπολοίπων στο αφεντικό τους και βρίσκουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διεκδικήσουν την αρχηγία, κερδίζοντας μία περιφανή νίκη απέναντι στην αντίπαλη αγέλη.

Και για να επιστρέψω λοιπόν στο θέμα των δύο βασικών σχολών εκπαίδευσης, σε κάθε περίπτωση, ο βασικός σκοπός της εκπαίδευσης, είναι να κερδίσουμε τη θέση του αρχηγού της αγέλης.

Η γερμανική μέθοδος, είναι πιο άμεση και πιο κοντά στη φύση του ζώου. Ο εκπαιδευτής επιβάλει τη κυριαρχία του με τη δύναμη. Όπως ακριβώς θα συνέβαινε και στην άγρια φύση, δε δίνει σε κανένα σκυλί το δικαίωμα να διεκδικήσει την αρχηγία, αλλά με άμεσο και βάναυσο σε εμάς πολλές φορές τρόπο, καταστέλλει κάθε προσπάθεια ανταρσίας στην ομάδα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι όταν τελικά όλα τα μέλη της αγέλης αποδεχτούν το νέο τους αρχηγό, ηρεμούν και ζουν ευτυχισμένα. Αυτό γίνεται γιατί σε αντίθεση με τον άνθρωπο, τα ζώα δεν είναι ματαιόδοξα. Όταν διεκδικούν της αρχηγία, δε το κάνουν γιατί τους αρέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, ή είναι ερωτευμένα με τη δόξα. Διεκδικούν την αρχηγία, όταν νοιώθουν ανήσυχα και αισθάνονται ότι κινδυνεύουν, γιατί ο αρχηγός τους δεν είναι ικανός να τους εξασφαλίσει το φαγητό τους και την ησυχία τους.

Η Αγγλική μέθοδος από την άλλη, έχει ακριβός τον ίδιο στόχο με τη Γερμανική αλλά ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση.

Για να καταλάβουμε τη διαφορά, αρκεί να εξετάσουμε τις δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στην απλή εντολή να μην ανεβαίνει το σκυλί στο κρεβάτι.

Εάν τη στιγμή που το σκυλί προσπαθεί να ανέβει στο κρεβάτι, δεχθεί ένα ξαφνικό πόνο, (χωρίς φωνές και υστερίες), και αμέσως μόλις τραβηχτεί το επαινέσει ο αρχηγός του, τότε πιθανότατα να μη χρειαστεί να επαναληφθεί η επίπονη αυτή διαδικασία ποτέ και το σκυλί θα έχει μάθει ότι ο αρχηγός του δε του επιτρέπει να ανεβαίνει στο κρεβάτι.

Σύμφωνα με την Αγγλική μέθοδο, όσες φορές το σκυλί προσπαθήσει να ανεβεί στο κρεβάτι, ο αρχηγός του θα πρέπει απαλά να το κατεβάσει. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί και εκατό φορές, στο τέλος όμως το σκυλί θα καταλάβει ότι δε μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του στον αρχηγό και δε θα ξαναπροσπαθήσει να ανεβεί στο κρεβάτι.

Και στις δύο όμως περιπτώσεις το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Προσοχή, το αποτέλεσμα με τα μάτια τα δικά μας είναι ότι “ο σκύλος δεν ανεβαίνει στο κρεβάτι”, για το σκυλί όμως το πραγματικό αποτέλεσμα είναι διαφορετικό, το σκυλί θα έχει καταλάβει ότι “ο αρχηγός δεν αμφισβητείται και ο αρχηγός θέλει να μην ανεβαίνω στο κρεβάτι, αλλά δε πειράζει γιατί ξέρω ότι και στο πάτωμα να ξαπλώνω καλά είναι, αρκεί που έχω ένα τόσο ισχυρό αρχηγό και δε φοβάμαι τίποτα”!!!

Και για να έρθω στο συμπέρασμα, θα πρέπει να πω ότι και οι δύο μέθοδοι εάν εφαρμοστούν σωστά, είναι αποτελεσματικοί. Ωστόσο εγώ πιστεύω ότι η Γερμανική μέθοδος είναι η καλύτερη γιατί είναι πιο κοντά στη φύση του ζώου και δε το ταλαιπωρεί με παρατεταμένη ανησυχία και άγχος κατά τη περίοδο διεκδίκησης της αρχηγίας.

Ποιος όμως είναι σε θέση να εφαρμόσει με επιτυχία τη Γερμανική μέθοδο;

Οι ίδιοι οι Γερμανοί λένε ότι για να καταφέρει ένας εκπαιδευτής να μάθει τη μέθοδο αυτή σωστά και να μπορεί να την εφαρμόζει πάντα με απόλυτη επιτυχία, πρέπει να μπορέσει πρώτα να μπει βαθιά μέσα στη ψυχολογία του σκύλου, και να μάθει να σκέφτεται και να αισθάνεται και ο ίδιος σαν τους συντρόφους του. Αυτό δυστυχώς απαιτεί να περάσουν από τα χέρια του πολλές εκατοντάδες σκυλιά…

Εμείς λοιπόν οι υπόλοιποι που κατά τη διάρκεια της ζωής μας θα εκπαιδεύσουμε το πολύ λίγες δεκάδες σκυλιά, μόνο εάν διακατεχόμαστε από υπερβολικά αυξημένη αισιοδοξία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και να εφαρμόσουμε αυτή τη μέθοδο.

Η Αγγλική μέθοδος σε διάφορες παραλλαγές της είναι σίγουρα η καταλληλότερη για τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτών. Ωστόσο δεν είναι δίκαιο, να κατακρίνουμε κάποιους που είχαν την ευκαιρία να θητεύσουν δίπλα σε μεγάλους δασκάλους της Γερμανικής μεθόδου και να την μάθουν μέσα από την καθημερινή επαφή με χιλιάδες σκυλιά και για περίοδο αρκετών δεκαετιών.

Υπάρχει ένας Έλληνας εκπαιδευτής που είναι ίσως και ο μόνος γνώστης στην Ελλάδα της Γερμανικής μεθόδου, αλλά και ένας από τους καλύτερους της Ευρώπης. Κάποτε λοιπόν τον ρώτησα γιατί δε φοβάται να γυρίζει κασέτες και να γράφει άρθρα περιγράφοντας τη μέθοδό του. Η απάντησή του ήταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση κανένας που την έμαθε στη θεωρία, να μπορέσει να την εφαρμόσει…

Είναι λοιπόν λογικό να συμπεραίνω κι εγώ ότι αφού ξέρεις άνθρωπέ μου ότι δε βοηθάς κανένα περιγράφοντας τη μέθοδο αυτή σε εφημερίδες, περιοδικά, άρθρα και βιντεοκασέτες, τότε γιατί συνεχίζεις να το κάνεις;

Αλλά είπαμε, ανθρώπινη ματαιοδοξία…

Δημήτρης

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
18/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
8660

victz στις 15 Ιουνίου 2004 στις 11:12 #40912

Νομιζω οτι ο Κostask εθεσε το θεμα στις σωστες του βασεις. Φανταζομαι οτι μικροι, ολοι ειχαμε φαει το ξυλο μας, απο γονεις και δασκαλους, συνηθως μετα απο διαολιες που ειχαμε κανει. Φανταζομαι οτι ουτε ο πατερας μας, ουτε ο δασκαλος το ευχαριστιοταν, ουτε το εκανε χωρις λογο.

Δεδομενου οτι και το σκυλι ειναι ενα μικρο παιδακι, τοτε μπορεις να καταλαβεις οτι οταν κανει κατι κακο, τοτε το μαλωνεις, ενω αν το συνεχιζει το τιμωρεις. Οχι ομως αμεσως να το τιμωρεις μεχρι να κανει οτι θες. Η τιμωρια ειναι το εσχατο μεσο, που πρεπει να χρησιμοποιηται με συνεση. Και δεν μιλαω για τιμωρια με κλωτσιες κτλ, αλλα το πολυ πολυ για κανενα χτυπημα στα καπουλια (αυτο εκανα εγω και επιασε)… Ετσι εμαθε ο δικος μου, οτι ουτε τα κοτοπουλα πρεπει να πειραζει, αλλα ουτε και τα προβατα και τα κατσικια..

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
05/02/2004
Αρ. μηνυμάτων:
755

ΑΝΤΟΝΙΟ στις 15 Ιουνίου 2004 στις 12:08 #40929

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ ΤΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΥΤΑΒΙ . αο2-γειι

Συμμετέχων

Ημ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107

Kalliston Hellas στις 15 Ιουνίου 2004 στις 13:09 #40939

Γράφει ο ΙΑΚ…..ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ !!!

Ιάκωβε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η ίδια εκδοτική εταιρεία βγάζει το «Κυνηγός και φύση» και άλλα περιοδικά του χώρου. Μη πάει το μυαλό σου αλλού.

Ο Κostask γράφει:

Φίλε Γιάννη θα διαφωνίσω μαζί σου αυτή την φορά.

Δεν αμφισβητεί κανένας τις γνώσεις η την αξία του συγκεκριμένου εκπαιδευτή, απλά δεν μου αρέσει η μέθοδος.

Κώστα μου δεν νομίζω πως διαφωνούμε επί της αρχής, αφού και οι δύο δεν αμφισβητούμε τον εκπαιδευτή, και οι δύο έχουμε διαφορετική άποψη για την «πίεση» στον σκύλο από τον εκπαιδευτή. Σε ένα σημείο ίσως να διαφωνούμε, τονίζω το ίσως γιατί στον γραπτό λόγο δεν κάνουμε επεξηγήσεις όσες στον προφορικό και έτσι μπορεί κάποια νοήματα να μένουν στον αέρα. Ας το κουβεντιάσουμε:

Αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί εκφοβισμός και πόνος για την όποια εκπαίδευση, την κάνω και μόνος μου. Δεν είναι καθόλου δύσκολο

Πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Ένας αδαής χρησιμοποιώντας βάναυσο τρόπο 99% θα χαλάσει τον σκύλο. Ένας απλός κυνηγός με λίγες γνώσεις που σε μερικές περιπτώσεις χρησιμοποιεί και την βία έχει πιθανότητες να εκπαιδεύσει ένα σκύλο αλλά σαφώς λιγότερες από όσες αν δεν εξασκούσε βία. Ένας καλός και έμπειρος εκπαιδευτής έχει την τέχνη να ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού, δηλαδή να αποκομίζει το όφελος χωρίς να χαλά τον σκύλο. Με αυτή την έννοια είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά ναι είναι αποτελεσματικό. Ας διευκρινίσουμε κάτι ακόμη : άλλο βάναυση συμπεριφορά, άλλο βία, άλλο ελεγχόμενη πίεση.

Νομίζω πως δεν χρειάζεται να τοποθετηθώ στο θέμα Αποτελεσματικό = Αποδεκτό, έχω δηλώσει την προτίμησή μου για την θετική μέθοδο και ανταμοιβή. Γι αυτόν τον τρόπο εκπαίδευσης γράφει στο βιβλίο του ο Derry Arque πως η μέθοδός του εφαρμόζεται στη χώρα του τα τελευταία 500 χρόνια με επιτυχία, στο ίδιο βιβλίο (ή στην ιστοσελίδα του) μπορείτε να διαβάσετε αρκετές σελίδες για την γνώμη του για το ηλεκτρικό κολάρο.

Απλά δεν δέχομαι την άποψη οτι ο εκπαιδευτής ότι κάνει είναι σωστό ενώ όταν ο ιδιωκτήτης κάνει ακριβώς το ίδιο είναι λάθος.

Δεν αναφέρθηκε κάτι τέτοιο, πάντως συμφωνώ μαζί σου αρκεί να είναι ακριβώς το ίδιο.

Ο GeΜi γράφει: πολλές φορές με τα μπράβο και τα ζήτω μερικοί σκύλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Ειδικά κατά την εκπαίδευση του απορτ το έχουν βρει παιχνίδι και είναι σα να σου λέει πιάσε με αν μπορείς να μου το πάρεις.
Φίλε GeMi καλώς ήρθες στην παρέα, έχεις δίκιο συμβαίνουν αυτά. Για να μη μας τύχουν σκύλοι «που δεν καταλαβαίνουν τίποτα» ή εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει ….με την επιλογή των γεννητόρων, να ακολουθεί υψηλών απαιτήσεων γέννα και ανατροφή των κουταβιών από τον εκτροφέα, να γίνει από τον ιδιοκτήτη η απαραίτητη μαθησιακή «προπαίδεια» και τέλος αυτός που θα εκπαιδεύσει τον σκύλο το πρώτο που θα πρέπει να πετύχει είναι το να καταλαβαίνει ο σκύλος τι του ζητά να κάνει.

πιάστον από το λαιμό και θα δεις τότε.

Έχω δει αυτό το σενάριο. Τις περισσότερες φορές ο σκύλος που μέχρι τότε έπιανε το ομοίωμα η το πουλί και απομακρυνόταν, δεν πήγαινε καν προς το ομοίωμα.

Φιλικά

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 16 έως 30 (από 1,425 συνολικά)

← 1 2 3 … 93 94 95 →