ΤΡΑΤΕΣ… ωρα μηδέν !

Αυτά μου τα έστειλε ένας φίλος με πολλά παράπονα και απελπισία !

Εαν δεν κανουμε κατι ΟΛΟΙ μαζι και οχι 2-3 να καταλαβουν ολοι οι <<υπευθηνοι>> που το μονο που κανουν ειναι να περνουν τους παχυλους μισθους, οτι η Κυραγαλανη ΔΕΝ ΤΟΥΣ ανηκει, ΔΕΝ ειναι δικια τους, ΔΕΝ αποφασιζουν αυτοι για αυτην, ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟ τοτε θα μπορεσουμε να βαλουμε καπως το νερο στο αυλακι.

Και το λεω εγω που μαζι με αλλους 30 σταματησαμε το γρι-γρι στον Αργολικο κολπο απο το λιμανι του Παραλιου Αστρους, γιατι την περασμενη μερα πεταγανε το γαυρακι μηκους 3cm στο νερο σαν φυρα και γεμισε ολη η παραλια μηκους 6 χιλιομετρων με νεκρα γαυρακια.

Εαν θα πατε στο λιμανι θα δειτε με μεγαλα γραμματα την φραση ΟΧΙ ΓΡΙ-ΓΡΙ ΣΤΟΝ ΑΡΓΟΛΙΚΟ

Μεχρι τοτε οι Τρατες και ολα τα λοιπα ΓΕΩΡΓΙΚΑ μηχανηματα θα οργωνουν τους βυθους της Ελλαδας.

ΟΛΟΙ για ΟΛΟΥΣ.[/b][/color]
[/size]

Τα ψάρια το 'σκασαν», συνέντευξη στο περιοδικό "Εικόνες" και στον Χαράλαμπο Νικόπουλο [/b]

Κυριακή, 18 Ιούλιος 2010 18:57
Η υπεραλίευση με τις μηχανότρατες που πιάνουν τον γόνο εμποδίζοντάς τον να αναπτυχθεί, οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι εισαγωγές από τα ανοικτά -μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ- ελληνικά σύνορα, οι «μοντέρνες» διατροφικές συνήθειες και ο ξέφρενος ρυθμός της ζωής έχουν αλλάξει δραματικά τα δεδομένα στην αλιεία και την κατανάλωση ψαριού.
Μολονότι τρώμε περισσότερο ψάρι, αφενός η αύξηση αυτή αφορά επεξεργασμένες μορφές και κατεψυγμένα από τα ψυγεία των σούπερ μάρκετ, αφετέρου σπάνια το απολαμβάνουμε σπίτι μας, ως προϊόν δικής μας προετοιμασίας και μαγειρέματος.
Η σχέση μας μαζί του έχει γίνει επιφανειακή και εξαντλείται κυρίως στις ψαροταβέρνες. Την ίδια ώρα τρώμε λιγότερα και χειρότερα ψάρια σε σχέση με πριν από 20 χρόνια, διότι τα ψάρια του Αιγαίου μειώνονται ραγδαία.

Για όλα αυτά μιλήσαμε με τη Μαρία Δαμανάκη, Επίτροπο Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας.

Εξηγήστε μας για το φαινόμενο της υπεραλίευσης στις ελληνικές θάλασσες και για τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση; Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα;
Η κατάσταση στις Ελληνικές θάλασσες όπως και στην υπόλοιπη Μεσόγειο είναι όντως ιδιαίτερα ανησυχητική.
Όλες οι επιστημονικές μελέτες που έχουμε στη διάθεσή μας δηλώνουν πως στη Μεσόγειο περισσότερο από το 54% των ψαριών – για τα οποία διαθέτουμε στοιχεία – αλιεύονται πάνω από τα επιτρεπόμενα βιολογικά όρια. Περίπου το 1/3 των ειδών αγγίζει τα όρια της ασφαλούς επιβίωσης.
Υπάρχουν επίσης είδη που απειλούνται με άμεση εξαφάνιση όπως είναι ο κόκκινος τόνος και τελευταία ο ξιφίας.
Στην τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσίασα μελέτη από τις υπηρεσίες μου και ανεξάρτητα επιστημονικά Ινστιτούτα (όπως το IFREMER λόγου χάρη) που αποδεικνύει ότι αν συνεχίσουμε έτσι, μέσα σε μια 10ετία, μόνο τα 8(!) από 136 είδη ψαριών στην Ευρώπη θα επιβιώσουν με ασφάλεια.
Πώς φθάσαμε ως εδώ;
Tα τελευταία χρόνια ενώ η κατανάλωση ψαριών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αυξήθηκε κατακόρυφα (40% στην εικοσαετία) πήραμε ελάχιστα μέτρα για να διασφαλίσουμε τη διατήρηση των αποθεμάτων και την αειφόρο ανάπτυξη των ειδών.
Σήμερα είναι ανάγκη όλοι να αντιληφθούν πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Διαφορετικά, τα παιδιά μας θα έχουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα για τη ζωή στη θάλασσα. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Χρειάζεται να πάρουμε όλα τα μέτρα ώστε ο νέος Ευρωπαϊκός Μεσογειακός Κανονισμός Αλιείας – που έθεσα σε πλήρη ισχύ από την 1η Ιουνίου του 2010 – να εφαρμοσθεί με συνέπεια στο σύνολό του, χωρίς καθυστερήσεις και χωρίς εξαιρέσεις. Σε ό,τι με αφορά το αντιλαμβάνομαι και ως μεγάλη προσωπική ευθύνη.
Εμπειρικά παρατηρούμε ότι τα ντόπια ψάρια έχουν μειωθεί δραματικά στην ελληνική αγορά, η οποία έχει κατακλυστεί από τα εισαγωγής, τα οποία μάλιστα πληρώνουμε ως ντόπια. Δηλαδή αδρά. Ισχύει κάτι τέτοιο; Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει;
Αυτό που επιστημονικές έρευνες αποτυπώνουν είναι αυτό που ο κάθε ψαράς – επαγγελματίας ή ερασιτέχνης- διαπιστώνει στην καθημερινότητά του.
Τα ψάρια στις θάλασσές μας είναι όλο και λιγότερα.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, παρατηρείται έντονη μείωση των πληθυσμών στα είδη ευρείας κατανάλωσης που έχουν και εμπορική αξία.
Αυτό μαζί με την αύξηση της ζήτησης εκτοξεύει τις τιμές στα ύψη. Δημιουργεί έδαφος για ραγδαία αύξηση των εισαγωγών.
Πώς αντιδρούμε;
H δική μου προσπάθεια και ευθύνη είναι να διασφαλίσω συνθήκες ίσης μεταχείρισης και υγιούς ανταγωνισμού ανάμεσα στους Ευρωπαίους ψαράδες και τους ψαράδες των άλλων χωρών, από τις οποίες εισάγουμε. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Η Ευρώπη έχει υψηλά standards ποιότητας και σεβασμού του περιβάλλοντος, σε σχέση με άλλες χώρες. Έχουμε όμως όπλα.
Με τη μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής προωθούμε δύο βασικά εργαλεία. Την υποχρέωση όλων των χωρών να εφαρμόζουν τον Κανονισμό για την καταπολέμηση της παράνομης, αδήλωτης, λαθραίας αλιείας, ως προϋπόθεση για να επιτραπεί η εξαγωγή ψαριών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος καταναλωτής.
Και τη θέσπιση ελάχιστων κανόνων πιστοποίησης με ανάλογη ετικέτα και πληροφόρηση του καταναλωτή για τις ιδιότητες και την προέλευση του ψαριού που αγοράζει.
Η μάχη είναι σκληρή και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Θα το προσπαθήσουμε όμως και στα Ευρωπαϊκά όργανα και στα πλαίσια των διεθνών διαπραγματεύσεων μας.
Η κατάσταση αρκετών αλιευτικών αποθεμάτων στη Μεσόγειο είναι ανησυχητική . Οι αλιείς αλιεύουν κάθε χρόνο όλο και λιγότερο.
Ποιες πολιτικές συγκεκριμένα θα ακολουθήσετε / έχετε ακολουθήσει ώστε να αντιστραφεί αυτή η ανησυχητική κατάσταση;
H διαχείριση της Αλιείας στη Μεσόγειο έχει δύο κατά βάση πλευρές.
Η πρώτη αφορά την πλήρη εφαρμογή των κοινών Ευρωπαϊκών κανόνων, δηλαδή του νέου Ευρωπαϊκού Μεσογειακού Κανονισμού Αλιείας.
Ο κανονισμός αυτός αποφασίσθηκε ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πριν τρία χρόνια. Προβλέπει μια σειρά μέτρα – υποχρεώσεις των κρατών-μελών για τη διατήρηση και την αναγέννηση των αποθεμάτων ανάλογα με τις ανάγκες κάθε είδους, στη βάση επιστημονικών δεδομένων και στοιχείων.
Προβλέπει επίσης μέτρα για τον περιορισμό της χρήσης αλιευτικών εργαλείων που καταστρέφουν το βυθό αλλά και περιορισμούς στους τρόπους και στους χρόνους δράσης των αλιευτικών σκαφών. Η παρακολούθηση και ο έλεγχος είναι στη δικαιοδοσία των εθνικών αρχών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και στο Λιμενικό Σώμα. Φυσικά η Κομισιόν έχει ήδη χρηματοδοτήσει τον εξοπλισμό του Λιμενικού Σώματος και των αλιέων για την εφαρμογή των κανόνων.
Είμαστε μάλιστα έτοιμοι να χρηματοδοτήσουμε και νέα σχέδια, αν υποβληθούν. Και βεβαίως έχουμε τον τελευταίο λόγο στην εφαρμογή του Κανονισμού, με ύστατο μέσο τη δυνατότητα παραπομπής των κρατών που δεν συμορφώνονται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η δεύτερη πλευρά, αφορά τον συστηματικό και διαρκή διάλογο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις τρίτες χώρες που βλέπουν στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα καθώς και με τις αντίστοιχες περιφερειακές οργανώσεις, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται με ενιαίο τρόπο τα κοινά προβλήματα της θάλασσας που μοιραζόμαστε όλοι.
Έχω ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες συνεννόησης με χώρες που έχουν σοβαρό ρόλο στη συνεργασία αυτή όπως το Μαρόκο, η Τουρκία, η Ρωσία, με στόχο να ενισχύσω την πολυμερή συνεργασία.
Εμείς ως καταναλωτές μπορούμε να κάνουμε κάτι για να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια;
Ο ενημερωμένος πολίτης και καταναλωτής είναι σύμμαχός μας. Θέλουμε να δουν τα παιδιά μας ζωντανά ψάρια;
Δεν είναι δυνατόν να καταναλώνουμε το γόνο των ψαριών ή των άλλων θαλασσίων ειδών που διακινείται παράνομα και ακυρώνει την αναπαραγωγή.
Είναι ανάγκη να ζητούμε όλες τις πληροφορίες για τα ψάρια που αγοράζουμε .
Σε πολλές χώρες (κυρίως του βορρά) υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες για ετικέτες πάνω στο ψάρι που δείχνουν προέλευση και βεβαιώνουν πως το ψάρι είναι προϊόν αλιείας που σέβεται τους κανόνες αειφορίας.
Και κυρίως είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως τα εργαλεία που καταστρέφουν το βυθό νεκρώνουν τη θάλασσα.
Η Μεσόγειος δεν θα γίνει Νεκρή Θάλασσα. Είναι στο χέρι μας.

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Εικόνες" του "Έθνους της Κυριακής" στις 18 Ιουλίου 2010, τεύχος Νο 5.
[/size]

Συνάδελφοι ελάτε μια βόλτα στο Δήλεσι και μετά τα λέμε , ότι θέλουν κάνουν στην κυριολεξία