ΕΠΙΜΥΚΗΜΕΝΟΙ ΚΩΝΟΙ ΣΥΝΑΡΜΟΓΗΣ

Κοίτα κάτι ανησυχίες βραδιάτικα…

Σίγουρα για όλα υπάρχει ένα όριο. Και όσο απομακρύνονται οι προδιαγραφές μιας κάννης από τα στάνταρντς, τόσο θα πληθαίνουν οι «παραξενιές» της με τα υλικά βυσμάτωσης. Το θέμα είναι ότι και τα ίδια τα στάνταρντς τείνουν να διαφοροποιηθούν, βάσει της προόδου στην τεχνολογία των φυσιγγίων. Ο κώνος προσαρμογής μήκους ενός εκατοστού (standard στα Browning) είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ξεπερασμένος και προβληματικός.

Και μερικά πράγματα απλά ακολουθούν το ένα το άλλο. Όταν άνοιξα τους κώνους του Miroku στα 5 εκατοστά, το όπλο έδειξε αυτομάτως μία έντονη συμπάθεια στα μακριά τσοκάκια, τα οποία μέχρι πρότινος δεν έδιναν κάποιο ουσιαστικό πλεονέκτημα στις τουφεκιές, όσο το όπλο είχε τους απλούς κώνους. Μόλις φόρεσε τα μακριά Trulock, το όπλο μεταμορφώθηκε πλήρως.

Άρα υπάρχει σαφές πλεονέκτημα στην επιμήκυνση περιοχών της κάννης, εφ´ όσον φυσικά χρησιμοποιούμε μοντέρνα και ποιοτικά υλικά βυσμάτωσης.

ΠΟΤΕ[/b]
Οι βυσματώσεις λόγω πίεσης συμπιέζονται και διογκόνωνται περιμετρικά σφραγίζοντας ερμητικά την θαλάμη,(κώνο, αυλό)

κυρίως [/b]η βάση, η οποία ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΦΡΑΓΙΖΕΙ ΕΡΜΗΤΙΚΑ την κάννη

Λεωνίδας ακούει. ΑΛΛΑ: Δεν χρησιμοποιώ εργοστασιακά τσοκ. Ακόμα και τα εσωτερικά του MIROKU είναι όλα Trulock. Τα δικά του αρχικά ήταν Teague έσω έξω, αλλά δεν μου άρεσαν καθόλου οι τουφεκιές του. Μόλις μάκρυνα τους κώνους δεν μου άρεσαν οι τουφεκιές με τα εσωτερικά. Τρέχα γύρευε δηλαδή.

Takis_74 wrote:

<strong class=”d4pbbc-bold”><span class=”d4pbbc-font-size” style=”font-size: 12px”> Τωρα χωρις πλακα……ο μακρυτερος κωνος δινει περισσοτερα “μπόσικα” στο συγκεντρωτηρα με αποτελεσμα να του δινει τη δυνατοτητα στη γομωση να κανει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΙΣ απο την οπισθοχωρηση της γομωσης μεσα στο κυαθιο…..σαν να “ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ” MIA ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ.<br>
Αυτο το “μπόσικο” ομως μπορει και να λειτουργει ευεργετικα στο να μην παραμορφωνονται τα σκαγια πολυ απο την αδρανεια της γομωσης</span>

Το ιδεώδες θα ήταν όταν ο αυλός της κάννης ήταν απλά ακριβώς της διαμέτρου της θαλάμης μείον το πάχος του τοιχώματος του κάλυκα αλλά με βαθμιαία συσφιξη , τόση όση να ενοχλεί τη γόμωση στον ελαχιστο βαθμό.
Αυτό δέν είναι ανέφικτο απο τους κατασκευαστές όπλων, και απορίας άξιον είναι γιατί κατασκευάζουν όπλα με μεγάλες και απότομες αναλογίες προσαρμογής.
Αυτο το “μπόσικο” είναι όντως αυτό που αναιρεί τη φιλοσοφία(εμποροπανήγυρη)των τσόκ.
Δηλαδή εκ κατασκευής του όπλου έχουμε ένα καταστροφέα σκαγιών στον κώνο, οπότε τρέχουμε και αγοράζουμε τσοκάκια για να περιορίσουμε την αρχική καταστροφή. Τα τσοκάκια δημιουργούν την επόμενη καταστροφή στα σκάγια που μπορεί μέχρι τα 30μ να πάνε κάπως ίσια, αλλά διπλοταλαιπωρημένα και παραμορφωμένα.΄Ισως στα 30μ να δίνουν κάποιες καλές συγκεντρώσεις αλλά παραπέρα το χάος.
Δέν θα υπερβάλλω, αλλά αυτό που εξέφρασαν άνθρωποι πολύ πιό ειδικοί απο μένα, είναι ότι το πρώτο και πιό αληθινό τσόκ είναι ο κώνος προσαρμογής.

Δημητρης Benelli wrote:

ειναι μεγαλη η βελτιωση της τουφεκιας σε κατανομη και συγκεντρωση οταν γινει επιμυκυνση και γυαλισμα του κωνου συναρμογης , αλλα σε δικες μου δοκιμες διαπιστωσα μια μικρη μειωση στις αρχικες ταχυτητες μετα την επεμβαση αυτη , σε εναν ιδιογομωτη αυτο διορθωνεται ευκολα , σε εναν κυνυγο οχι

Σαφέστατα η καλή διασπορά-συγκέντρωση είναι ανώτερη αξία απο την ταχύτητα.
Σε τέτοια περίπτωση δραματικής μείωσης ταχύτητας όμως(που δέν είναι τέτοια που να προβληματίζει σε καμμιά περίπτωση), έχεις την ευκαιρία να ρίχνεις με πιό χοντρό σκάγι αφου η τουφεκιά είναι μαζεμένη. Το γρήγορο εννιάρι είναι το ίδιο με το αργό οχτάρι στα 32μ. Με το οχτάρι σαφώς καλύτερο…….
Το “αργό” εννιάρι διαπερνά ψαρόνι στα 40-45μ!
Thinck about it…….. Που λένε και την Καστανιά Πιερίας..