Βίκτωρα έχεις δίκιο, πέρισι κυνήγησα στην έναρξη στην Κέρκυρα. Τα λιγοστά τοπιάρικα τρυγόνια, πετούσαν χαμηλά ανάμεσα στις ελιές με απίστευτη ταχύτητα. Βέβαια για μένα που είμαι θιασώτης του περπατητού κυνηγίου των τσιχλοκότσυφων, αυτός ο τρόπος είναι αρκετά διασκεδαστικός. Προτιμώ τα 7,5άρια σκάγια σε νορμάλ φυσίγγι με ανοικτό τσοκ IC, γιατί πολλές φορές η τουφεκιά πρέπει να περάσει από τα κλαριά στις κορυφές της ελιάς. Είναι καθαρά σκιταδόρικες βολές αλλά χρειάζεται προσοχή, γιατί χαμηλώνουν πολύ.
Στην Πτολεμαίδα που κυνήγησα στο τέλος Αυγούστου, τα πράγματα ήταν σαφώς ευκολότερα. Στον κάμπο με τα καλαμπόκια δεν υπήρχαν δένδρα και τα πουλιά δεν είχαν κάληψη. Μοναδικό πρόβλημα η ανεύρεση του θηράματος μέσα στις καλαμποκιές. Ευτυχώς που το τρυγόνι χάνει πολλά πούπουλα κι έτσι βρίσκεις πού περίπου έχει πέσει.
Μετά από πολλές δοκιμές κατέληξα στην ριξιά μου και γέμισα ήδη τα πρώτα 200 φυσίγγια. Χαρακτηριστικό των φυσιγγίων που θα χρησιμοποιήσω τον Σεπτέμβρη, είναι το σχεδόν απίεστο κλείσιμο (59mm κλεισμένο) μικρή αύξηση της πυρίτηδας (1,67gr) για να κερδίσω λίγη ταχύτητα και διάτριση, αφού ο συγκεντρωτήρας δεν έχει περισσότερο από 2 κιλά πίεση (το μήκος του συγκεντρωτήρα συμπιέζεται 2 χιλιοστά μόνο). Χρησιμοποιώ καινούργιο ημιδιάφανο κάλυκα με πολύ μαλακό πλαστικό με ανεπαίσθητο ρέλιασμα ίσα που να μαζεύονται τα χείλη.
Τα πρωινά σκέπτομαι να χρησιμοποιήσω την JK6, αργότερα προς το μεσημέρι που ανεβαίνει η θερμοκρασία και στεγνώνει η υγρασία θα δουλέψω την AQUILLA.
Το Σάββατο με τον καύσωνα, έκανα κάποια τεστ για να δω την αντίδραση των φυσιγγίων (δικών μου και αγορασμένων) σε θερμοκρασίες άνω των 35 c. Έχουν πράγματι πολύ ενδιαφέρον τα αποελέσματα, μπορείτε να τα διαβάσετε στο “δοκιμές φυσιγγίων”.
<SCRIPT language=javascript>postamble();
