καλησπέρα .Για να μην ανοίγω καινούργιο θέμα θα ήθελα να ρωτήσω κάτι, έχω εδώ και ενάμιση μηνά ένα θηλυκό κουτάβι pointer 7μηνων τώρα, και το πρόβλημα είναι ότι δεν με έχει μάθει ακόμα ενώ είναι πολύ ζωηρό δεν έχει καμιά φοβία όταν με βλέπει κάνει σαν τρελό απ την χαρά του άλλα όταν την φωνάζω να έρθει κοντά μου έρχεται μέχρι ένα σημείο και μετά σταματάει ένα μετρό από μένα και με κοιτάει αμήχανο, τη μεζέδες της δίνω τη λιχουδιές άλλα τίποτα, ασχολούμαι μαζί της κάθε μέρα άλλα δεν βλέπω αλλαγή τη άλλο να κάνω
[font=”Comic Sans MS”]Για να μη στεναχωριέσαι μάθε πως τα Πόϊντερς δεν φημίζονται για την διαχυτικότητα τους, ξέρουν όμως να εκτιμούν το "αφεντικό" και να του το ανταποδίδουν με την εργασία τους. Δεν είναι ο σκύλος ο χαδιάρης που θα λιώσει με τα μεζεδάκια, αντίθετα υπάρχουν φυλές που τους έχουμε βγάλει το όνομα σαν "αγρια" που χαϊδολογούνται σαν μωρά, όρα Ντράτχααρ.
Ανεξάρτητα με τα παραπάνω κάθε σκύλος οφείλει να έρχεται κοντά μας αφού εκπαιδευτεί, από τον βαθμό εκπαίδευσης θα εξαρτηθεί αν θα έρθει στο περίπου ή πολύ κοντά μας ή θα έρθει να καθίσει κολλητά μπροστά μας και θα μας βλέπει στα μάτια. Για να αποκτήσεις περισσότερη επαφή (φιλία) δίνε για 5-6 μέρες την τροφή του με το χέρι σου κάθε 2-3 φορές που θα αδειάζει το χέρι σου κάνε ένα βήμα πίσω και λέγε του την λέξη ΕΛΑ, αμέσως μόλις έρθει τον ταΐζεις και λες συγχρόνως Μπράβο. Έτσι θα συνηθίσει να είναι κοντά σου. Άλλη μέθοδος είναι να τον έχεις στην αυλή ελεύθερο και κάθε φορά που σε πλησιάζει από μόνος του λέγε το ΕΛΑ και αντάμειβε τον.
Σου παραθέτω μία μέθοδο εκπαίδευσης για το ΕΛΑ που είχα γράψει προ ημερών για ένα συνάδελφο που του απομακρυνόταν ο σκύλος όταν έβλεπε άλλα σκυλιά.
>>>Υποθέτω πως όταν γράφεις "… τρέχει εκεί κοντά σαν τρελό και αρχίζει το κυνηγητό κ.λ.π." εννοείς με διάθεση παιχνιδιού και όχι καυγά. Η κοινωνικοποίηση θα ήταν χρήσιμη εάν ήταν επιθετικό, ενώ για τα παιχνίδια θέλει μεν πολλές επαφές για να "ξεδίνει" αλλά κυρίως χρειάζεται περισσότερο σεβασμό στον κυναγωγό του. Αυτό επιτυγχάνεται με την καλή σχέση μεταξύ τους και με την εκπαίδευση.
Καλή σχέση δεν είναι τα γούτσου – γούτσου και τα μεζεδάκια (μόνο) αλλά η σωστή ιεραρχική συμβίωση, η αναγνώριση μας ως αρχηγού, η δίκαιη συμπεριφορά μας κλπ.
Η σωστή εκπαίδευση δεν αφήνει περιθώρια να "…ακούει" στα καλέσματα του αφεντικού , αλλά…" ή ακούει.. οπότε είναι εκπαιδευμένος ή δεν ακούει πάντα.. οπότε είναι μερικώς εκπαιδευμένος…. και το "μερικώς" σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει ανεκπαίδευτος.
Δεν μιλώ μόνο για την δική σου περίπτωση, εξ άλλου δεν γνωρίζω καν την ηλικία του σκύλου, αν είναι 5-6 μηνών φυσικά θα τρέξει να παίξει αφού ούτε η σχέσει θα έχει αναπτυχθεί ούτε θα έχει προλάβει να εκπαιδευτεί. Βλέπω όμως πως είναι αρκετοί που ενδιαφέρονται για το ΕΛΑ. Το θέμα είναι μεγάλο και δεν μπορώ να το πιάσω από όλες τις πλευρές του αφού ανάλογα με το χαρακτήρα κάθε σκύλου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλη μέθοδο. Θα αναφέρω μία που αρμόζει στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί ο σκύλος να μην είναι χορτάτος.
Κόβουμε λουκανικάκια σε κομματάκια 7-10χιλ. Στην αρχή τον μαθαίνουμε να τα τρώει παίζοντας και επαινώντας τον κάθε φορά που θα φάει ένα κομματάκι, έτσι τον κάνουμε να τα επιθυμήσει περισσότερο. Μάλιστα η επιθυμία του είναι τόση που λέμε: έμαθε να Κτυπά στο φαΐ. ίσως χρειαστούν μία -δυο μέρες εκτός και αν ήδη γνωρίζει εκπαίδευση με τροφή π.χ. από το περπάτημα στο πόδι μας.
Ένας βοηθός κρατά τον οδηγό του σκύλου, πάμε κοντά του και δίνουμε στον σκύλο ένα ένα 4-5 κομματάκια για να τον δελεάσουμε, όταν είναι "ανεβασμένος" πάμε 4 μέτρα μακριά, σκύβουμε την μέση μας και προτείνουμε τα χέρια μας προς τον σκύλο έχοντας ενωμένες τις χούφτες μας που μέσα έχουμε 2-3 κομματάκια, όταν ο σκύλος αρχίζει και τραβά για να έρθει να φάει λέμε (το όνομα του σκύλου και) ΕΛΑ και τότε ο βοηθός αφήνει τον οδηγό. Όσο ο σκύλος μας πλησιάζει τόσο σηκώνουμε όρθιο το σώμα μας και φέρνουμε τις χούφτες προς το ύψος περίπου της μέσης μας κολλητά στον κορμό μας , αν ο σκύλος είναι μεγαλόσωμος κρατάμε τις χούφτες λίγο ψηλότερα. Η όλη κίνηση των χεριών μας θα πρέπει να δίνει την αίσθηση πως ο σκύλος είναι δεμένος με ένα κορδόνι από την μύτη και τον κατευθύνουμε τραβώντας τον προς τις χούφτες μας. Το αποτέλεσμα θα είναι να έρθει ο σκύλος τρέχοντας και ακολουθώντας την κίνηση των χεριών μας και προσπαθώντας να φτάσει τις χούφτες μας που εκείνη την στιγμή θα είναι στο ύψος λίγο πάνω από την μύτη του σκύλου, πάντα κολλητά στο σώμα μας, θα αναγκαστεί (χωρίς καμία εντολή) να καθίσει μπροστά μας, αμέσως του επιτρέπουμε να παίρνει ένα ένα τα κομματάκια από τα χέρια μας.
Αυτό θα γίνεται 5-6 φορές από 2-3 φορές την ημέρα. Σταδιακά θα αυξάνουμε την απόσταση από τον βοηθό μας, δηλαδή θα προχωράμε από τα εύκολα στα δύσκολα. Όταν έχει καταγράψει την εντολή για τα καλά, θα αρχίσουμε να βάζουμε "πειρασμούς" π.χ. να περπατούν άνθρωποι, να κάνουν θόρυβο, να τρέχουν παιδιά, να υπάρχει παρουσία άλλων σκύλων (σε οδηγό) δηλαδή θα περάσουμε από τα απλά στα σύνθετα. Όλα αυτά θα γίνονται αρχικά στον οικείο χώρο εκπαίδευσης και μετά σε ξένους χώρους π.χ. δρόμους, πλατείες, πάρκα, εξοχές κλπ. Όποτε περνάμε σε ένα νέο "πειρασμό" θα ξαναμικραίνουμε την απόσταση έτσι που να αποτρέπουμε την διάθεση του να "δραπετεύσει". Αν συμβεί να το προσπαθήσει τότε βοηθός και κυναγωγός θα προσπαθήσουμε να τον σταματήσουμε είτε πιάνοντας τον ίδιο είτε πατώντας τον οδηγό του που φροντίζουμε σε τέτοια μαθήματα να είναι αρκετά μακρύς. Μέχρι να τον πιάσουμε θα δώσουμε εντολή ΜΗ ή ΚΑΤΣΕ (αν τις γνωρίζει) και αμέσως μετά απειλητικό ήχο με την φωνή μας (χωρίς να φωνάζουμε ή να νευριάζουμε) όταν τον πιάσουμε τον βάζουμε στο ΚΑΤΣΕ (για να καταλάβει πως σταματάμε το παιχνίδι ΕΛΑ και θα σε ανταμείψω). Αν το επαναλάβει διακόπτουμε αποδοκιμαστικά το μάθημα και το αρχίζουμε λίγο αργότερα φροντίζοντας οι παράμετροι να είναι εύκολοι για να κλείσουμε την άσκηση με επιτυχία.
Είναι δύσκολο με τις λέξεις να περιγράφεις θέματα που αφορούν ήχους και κίνηση, όποιος συνάδελφος διαθέτει ψηφιακή κάμερα που μπορεί να το γράψουμε και να το αναρτήσει εδώ είμαι διαθέσιμος.
Φιλικά[/font]
.
