Παίρνοντας αφορμή από μια παρατήρηση του Kostask για κάποιες μορφολογικές αποκλίσεις του Κόκερ του,θέλω να θέσω ένα θέμα που με απασχολεί και που με τις εμπειρικές μου γνώσεις δεν μπορώ να ξεδιαλύνω.
Έχω παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια το μέγεθος των σκυλιών φέρμας όλο και μικραίνει.Στα Πόιντερ και στα Σέτερ συναντάμε όλο και πιο μικρόσωμα ζώα.Το ίδιο και σε κάποιες Ηπειρωτικές φυλές όπως τα Ντράχταρ με τα οποία ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια,ενώ τα Κούρτσχαρ και τα Βίζλα φαίνεται να διατηρούν το μέγεθός τους.
Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν μορφολογικές αποκλίσεις από τυχαία ζευγαρώματα σκύλων χωρίς χαρτιά , αλλά σε συζητήσεις που έκανα με πολλούς ιδιοκτήτες των σκυλιών αυτών, μου ανέφεραν ότι είχαν χαρτιά (τα περισσότερα) και μάλιστα ήταν γνωστής γενεαλογίας της κάθε φυλής.Διάβασα και κάποια άρθρα για το θέμα αυτό στον ειδικό τύπο,όπου το συμπέρασμα ήταν ότι αυτή η εξέλιξη είναι σκόπιμη γιατί πιο μικρόσωμο σκυλί ίσον πιο γρήγορο και πιο πρακτικό.΄
’ρχισα να παρακολουθώ αγώνες,όπου πολλά ζώα και μάλιστα γνωστοί πρωταθλητές, ήταν μικρόσωμα.Αποτελεί αυτό εξέλιξη της κυνοτεχνίας ή είναι σαφής παρέκκλιση από τα στάνταρ;
Θα ήθελα την γνώμη ειδικότερων εμού για την εξέλιξη αυτή και ποιούς κυνοτεχνικούς σκοπούς εξυπηρετεί.
Μορφολογία φυλών
-
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
12/12/2003
Αρ. μηνυμάτων:
700
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Μπράβο Xiro. έβαλες ένα ενδιαφέρον θέμα στην ενότητα μας. Τέτοια θέματα πρέπει να συζητηθούν για να πάει μπροστά η κυνηγητική κυνοτεχνία.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
13/06/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4[font=” Verdana; FONT-SIZE: 9pt”]Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημά σας αλλά προφανώς ρητορικό αφού η απάντηση δίνεται ήδη: “το μικρόσωμο σκυλί = πιό γρήγορο και πιο πρακτικό”. Όταν στην εκτροφή εφαρμόζονται κριτήρια ευκολίας του χρήστη και όταν η χρήση ξεφεύγει από την αρχική (παραδοσιακή) λειτουργία της φυλής, είναι επόμενο ότι αυτή η παρέκκλιση από τα πρότυπα γίνεται σιγά-σιγά καθεστώς. Μην ξεχνάτε ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής τα ισοπεδώνει όλα και ο πολύς κόσμος θέλει ένα σκύλο για όλες τις δουλειές, επομένως ο σκύλος αυτός τείνει να χάνει τις ιδιατερότητές του και να γίνεται όλο και περισσότερο ένα καταναλωτικό αγαθό “μέσου όρου”: μέσο σε μέγεθος, προσιτό από οικονομική άποψη (τρώει λιγότερο), με ρεφλέξ μικρότερου σκύλου, εύκολο και φθηνότερο στη μεταφορά του. Φυσικό δεν είναι αυτά τα κριτήρια να εφαρμόζονται σε μεγαλύτερη κλίμακα από επαγγελματίες εκτροφείς-κυναγωγούς που κυριαρχούν στο χώρο των σύγχρονων αγώνων κυνηγίου και θέλουν να είναι ανταγωνιστικοί και εμπορικοί ; επoμένως, αφού αυτοί καθορίζουν το “παιχνίδι”, αυτοί βάζουν τις εκτροφικές κατευθύνσεις και επηρρεάζουν τη μορφή του σύγχρονου σκύλου φέρμας. Όσο για τα πρότυπα, το άλλοθι ότι είναι “σκύλος κυνηγίου” είναι ένα βολικό “χαλάκι” κάτω από το οποίο σκουπίζονται και καλύπτονται πολλές μορφολογικές, εργασιακές αλλά και ιδιοσυγκρασιακές αποκλίσεις. Γι αυτό και βλέπουμε αγγλικά σέττερ ύψους 50 εκατοστών (“για να είναι πιο κοντά στο έδαφος”!), Πόιντερ με αδύναμα νεύρα & πίσω άκρα Ουίππετ κλπ, κλπ. Τώρα, το αν θα άντεχαν αυτοί οι σκύλοι όλη μέρα με βροχή στη λάσπη και το αγκαθωτό χόρτο της πατρίδας τους, είναι άλλο ζήτημα που δεν θα τεθεί ποτέ, γιατί απλούστατα κανείς από τους κεντροευρωπαϊκούς “πρωταγωνιστές” δεν δοκιμάζεται εκεί, ούτε έχει κανείς το ενδιαφέρον να δει τι γίνεται αλλού, αφού οι Ιταλοί και οι Γάλλοι έχουν από καιρό (υποτίθεται) ξεπεράσει τους πάντες και δεν έχουν καμμία διάθεση να γυρίσουν πίσω…Η “επιστροφή στις ρίζες” άλλωστε, παρότι χρήσιμη για όλες τις καθαρόαιμες φυλές από καιρό σε καιρό, στα συγκεκριμένα “χωράφια” θα απειλούσε κάποια μονοπωλιακά status quo που χτίστηκαν μετά από δεκαετίες ολόκληρες διασταυρώσεων & διαστρεβλώσεων. Φυσικά, ο μοναχικός κυνηγός, ο μερακλής που παίρνει ένα σκύλο ξέροντας την ιστορία και το ρόλο του, μπορεί και πρέπει να έχει απαιτήσεις κόντρα στο ρεύμα. Χάρη σ’ αυτούς άλλωστε, που επιμένουν παλιομοδίτικα, επιβιώνουν ακόμα κάποια σπάνια άνθη και γραμμές αίματος μέσα στη λαίλαπα των παρά φύσιν επιδόσεων. Αρκεί να υποψιάζεται, να παθιάζεται και να ψάχνει κανείς…όπως εσείς![/font]
[font=” Verdana; FONT-SIZE: 9pt”]και μια μικρή παρατήρηση στον φίλτατο Kalliston Hellas: η κυνοτεχνία…. είναι μία![/font]
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Καλωσόρισες στο Forum, σ ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση σου στο κάλεσμα μου, εύχομαι να σε διαβάζουμε συχνά.
Φυσικά έχεις δίκιο για το ότι η κυνοτεχνία είναι μία. Εννοούσα: για να πάνε μπροστά οι κυνηγητικές φυλές μέσω της κυνοτεχνίας.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
09/06/2003
Αρ. μηνυμάτων:
50Υπάρχει μιά πραγματικότητα που δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε και η οποία διαβαθμίζεται ανάλογα με την φυλή. Η ‘ασκήμια’ ή αν θέλετε η απόκληση και ο βαθμός αυτής της απόκλησης από τα πρότυπα έχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο Αγγλικό Σέττερ και στο Μπρετόν π.χ. Καί αυτό είναι ευθήνη των Ομίλων. Ο ΟΚΑΔΕ λοιπόν δεν κάνει τίποτε άλλο από αγώνες που είναι περίπου 50 ‘αγωνιστικές’τον χρόνο. Αντίθετα διοργανώνει μόνο μια έκθεση μορφολογίας. Καί δεν είναι μόνο αυτό. Εχει αναδείξει κάπου 30-40 κριτές αγώνων και ΚΑΝΕΝΑΝ μορφολογίας.Η αδιαφορία για την εμφάνηση και τα μορφολογικά πρότυπα είναι δεδομένη. Αλωστε ουδείς από την διοίκηση του και τούς κριτές εμφανίζεται σε άλλες εκθέσεις ούτε κάν σαν επισκέπτης. Ισως να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις… Οι αποκλείσεις λοιπόν από τα μορφολογικά πρότυπα λόγω αδιαφορίας είναι μοιραίο να επιρεάζουν όλόκληρο τον πλυθησμό των φυλών που έχει ταχθεί να υπηρετήσει ο εν λόγω Ομιλος. Καί δεν είναι θέμα ομορφιάς φυσικά. Είναι το θέμα και το πρόβλημα πολύ βαθύτερο. Σκύλοι προγναθικοί ή σκύλοι με αποχρωματισμό πολαπλασιάζονται αβέρτα και διοχετευουν τα γονίδιά τους επειδή πήραν ένα ή πέντε cacit και ‘εξαίρετος’ στούς αγώνες. …Ας πάμε τώρα στούς Ομίλους Μπρετόν, και Κούρτσχααρ. Ολοι θα συμφωνήσετε πώς δεν υπάρχουν τα προβλήματα ανομοιομορφίας,ύψους κ.λ.π.που υπάρχουν στα σέττερ και τα πόιντερ.Δέν μπορώ να θυμηθώ κάν άν ο ΟΚΑΔΕ έχει αναδείξει κάποιον απόλυτο πρωταθλητή. Δηλαδή μορφολογίας και εργασίας. Αντίθετα νομίζω πώς γενικότερα στις ηπειρωτικές φυλές πρέπει να υπάρχουν αρκετά δείγματα που έχουν πάρει και τούς δυό αυτούς τίτλους. Οι όμιλοι όμως των ηπειρωτικών φυλών δίνουν βάσει και στην μορφολογία πέρα από τις εργασιακές ικανότητες. Χαρακτηριστικό είναι πώς κάθε φορά στην έκθεση του Ομιλου Κυνοφίλων Αθηνών βλέπω πολλούς θιασώτες των ηπειρωτικών φυλών να συμετέχουν είε ως εκθέτες είτε ως κριτές. Αντίθετα ποτέ δεν έχω δει τους θεματοφύλακες των βρετανικών δεικτών.Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και την δυσκολία του να παλευεις πρός δύο κατευθήνσεις. Καί της εργασίας και της μορφολογίας…Αν αφήσουμε όμως στην άκρη την νοοτροπία κάποιων και προσεγγίσουμε το θέμα με καθαρά κυνολογικά κριτήρια θα πρέπει να σημειώσουμε την αξία της σωστής μορφολογίας στην απόδοση στην εργασία. Γιατί η σωστή μορφολογία ενός σκύλου δεν είναι τίποτα άλλο από ένα υγιές και αρμονικό σώμα που προορίζεται να εκτελεί ένα συγκεκριμένο τύπο εργασίας.Καί για αυτό εκτός από το εργασιακό εξίσου σημαντικό είναι και το μορφολογικό πρότυπο. Καί για να γίνει κατανοητό αυτό που λέμε να σημειώσουμε πώς οι ιδιαίτερες ανάγκες κάποιων αγώνων (π.χ.μεγάλης έρευνας) επιβάλουν μεγάλες ταχύτητες και επομένως προσαρμογή του σωματότυπου του σκύλου σε αυτές τις ανάγκες για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Αυτή όμως η προσαρμογή μέχρι που μπορεί να φτάσει; ή σωστότερα που έχει φτάσει; Μήπως στον βωμο του όλο και πιό γρήγορα όλο και πιό μακριά, πηγαίνουμε ολοταχώς πρός σωματότυπους πόντερ και σέττερ που θα θυμήζουν όλο και περισσότερο ουίπετ; Μήπως πηγαίνουμε ολοταχώς σε σκυλιά που θα τα δίνουν όλα για μισή ώρα (σε επίπεδα τερέν) και στην ορεινή Ελλάδα θα τα βρίσκουν μπαστούνια; Καί αυτό όταν τα ελληνικά σκυλιά σε ποσοστό 90% κυνηγάνε σε ανώμαλα και ορεινά εδάφη; Πρωσοπικά με τρομάζουν πολύ αυτά τα μίζερα σκυλάκια με τα λεπτά κόκαλα, τις ανασυρμένες κοιλιές και τις μεγάλες ταχύτητες που απέχουν από το πρότυπο έστω και άν έχουν πάρει δέκα βραβεία σε αγώνες. Θα προτημούσα ένα βραβείο σε εργασία-αγώνες και ένα βραβείο στην μορφολογία. Ετσι θα είχα το κεφάλι μου πιό ήσυχο.Θα τα ξαναπούμε…
Φώτης
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
12/12/2003
Αρ. μηνυμάτων:
700Αγαπητοί φίλοι σας ευχαριστώ για τις διαφωτιστικές απαντήσεις.Επειδή οι γνώσεις μου για τους σκύλους φέρμας δεν ξεπερνάνε αυτές ενός μέσου κυνηγού θα μου επιτρέψετε και μια άλλη ερώτηση:
Τα πετιγκρί του σκύλου τα παίρνουμε όταν δηλώσουμε την γέννα στον ΚΟΕ από δύο γεννήτορες με χαρτιά ή γίνεται και κάποια εξέταση μορφολογίας; και σε ποιά ηλικία των κουταβιών;
Στις εξετάσεις αναγνώρισης από τον ΚΟΕ ποιά είναι η κατάσταση;Επιμένουν με αυστηρότητα στα πρότυπα των φυλών ή είναι ελαστικοί; Και κάθε πότε γίνονται αν γίνονται;
Αφορμή για το θέμα που άνοιξα είναι και οι μορφολογικές διαφορές στα Drahthaars με τα οποία ασχολούμαι τα 2 τελευταία χρόνια.Βλέπω σκύλους με μούσι και χωρίς μούσι ,σκύλους μικρόσωμους και σκύλους μεγαλόσωμους , σκύλους με τρίχα 5cm και σκύλους με 2cm.Μέχρι και κάποιους Αμερικανούς εκτροφείς με άσπρα σκυλιά.Το πρότυπο της φυλής όμως είναι ένα και επιτρέπει κάποιες αποκλίσεις σαν σοβαρά ελαττώματα αλλά όχι σαν αιτία αποκλεισμού.
Από επικοινωνία που είχα με διάφορους εκτροφείς εδώ και στην Αμερική μου είπαν ότι αυτά είναι αποδεκτά ελαττώματα και μέσα στο πρότυπο της φυλής.Αλλά στην Γερμανία δεν επιτρέπεται να κατέβει σκύλος σε αγώνες αν δεν είναι μορφολογικά εντάξει.Προφανώς οι Γερμανοί με την μεθοδικότητα που τους διακρίνει,φτιάχνουν σκύλους και μορφολογικά και εργασιακά άριστους.
Από την άλλη αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά είναι ψύλλοι στα άχερα και θα πρέπει να επιμείνουμε στην εργασία του σκύλου ανάλογα με την φυλή του,όπως κάνουν στην Αμερική με τα κοντά σέττερ που φερμάρουν όρθια με σηκωμένη την ουρά για να φαίνονται καλύτερα από μακριά.
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789Μήπως η θηραματική πενία των Μεσογειακών Χωρών απαιτεί πλέον ταχύτατους και ευέλικτους σκύλους, ώστε να μπορούν να εντοπίσουν τα λιγοστά θηράματα που είναι διασκορπισμένα σε μεγάλες εκτάσεις?
Μήπως οι γείτονες Ιταλοί και κύριοι προμηθευτές γεννητόρων, εξαιτίας της εξαφάνισης του δικού τους θηραματικού πλούτου προσπαθούν να προσαρμόσουν μορφολογικά τους Αγγλικούς δείκτες στο αγωνιστικό στιλ της μεγάλης έρευνας σε τερέν απελευθερωμένων θηραμάτων?
Η αλήθεια είναι ότι αν η ταχύτητα δεν συνδυάζεται με την αντοχή δεν αποβαίνει προς όφελος του κυνηγού. Αν κρίνουμε από τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων, μάλλον η εξοικονόμηση δυνάμεων είναι το ζητούμενο. Όπως και να χει, ένας ελαφρύς και καλογυμνασμένος αθλητής τα καταφέρνει καλύτερα.
<SCRIPT language=javascript>postamble();
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
24/05/2004
Αρ. μηνυμάτων:
270Καλημέρα φίλοι μουΚατ αρχάς θα ήθελα να διαφωνήσω με την άποψη ότι οι διαφορές στα μεγέθη των σκύλων παρουσιάζονται μόνο στις βρετανικές φιλές. Η αλήθεια είναι ότι παρουσιάζονται περισσότερο στις βρετανικές φιλές αλλά όχι μόνο.Εάν βάλει κανείς δίπλα δίπλα ένα κλασικό γερμανικό κοντότριχο δείκτη σε ένα αντίστοιχο που προέρχεται από Ιταλικά αίματα, θα τρομάξει. Οι Ιταλοί ακόμα και εκεί έχουν αρχίσει να βάζουν το χεράκι τους…Πάντως τουλάχιστον στις βρετανικές φιλές, η Ιταλική μόδα των μικρόσωμων σκύλων τείνει να γίνει καθεστώς.Νομίζω ότι αυτό το καθεστώς θα επικρατήσει στις επόμενες δεκαετίες και είναι φυσικό να συμβεί αυτό, καθότι τα σκυλιά αυτά δεν επικράτησαν λόγω της ομορφιάς τους αλλά λόγω των επιδόσεών τους στα τερέν της μεγάλης έρευνας. Οι απανταχού κυνόφιλοι παρακολουθούν τους πρωταθλητές αυτούς και προσπαθούν να παίρνουν αίματα από αυτούς.Σιγά σιγά λοιπόν ο σωματότυπος αυτός θα επικρατήσει.Βέβαια εμένα προσωπικά αυτή η εξέλιξη δε με τρομάζει καθόλου. Εφόσον τα σκυλιά αυτά κερδίζουν και γενούν πρωταθλητές που και αυτοί κερδίζουν με τη σειρά τους, τότε τους αξίζει να επικρατήσουν.Το μόνο πράγμα που με ανησυχεί, είναι εάν οι αγώνες στους οποίους αυτά τα σκυλιά κερδίζουν, είναι και οι σωστότεροι αγώνες για να κρίνουμε την ικανότητα των σκύλων.Μήπως οι εικοσάλεπτοι αγώνες δρόμου, δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος επιλογής;Κάποτε ο Πετρώχειλος ανακοίνωσε ότι θα κάνει αγώνες στους οποίους ο νικητής θα αναδεικνύοταν μετά από πολύωρο κυνήγι και όρμισαν όλοι οι “ειδικοί” να τον φάνε…Η αλήθεια είναι ότι ένας τέτοιος αγώνας, μάλλον θα αναδείκνυε νικητή κάποιον άγνωστο σκύλο ή κάποιον πρώην πρωταθλητή που έχει τώρα αποσυρθεί, πάντως σε καμία περίπτωση τον σημερινό πρωταθλητή μεγάλης έρευνας.Έχω την εντύπωση ότι κάνουμε αγώνες εκατό μέτρων για να αναδείξουμε τον καλύτερο τετρακοσάρη…Είναι βέβαιο ότι οι σπρίντερς των εκατό μέτρων τρέχουν καλά και στα τετρακόσια, αλλά όχι πάντα σε επίπεδο πρωταθλητισμού.Αν πάρουμε για παράδειγμα τα σκυλιά του Μαθιόπουλου. Ο Dario κέρδισε εφέτος το πρωτάθλημα μεγάλης έρευνας μετά από μία σειρά εξαιρετικά επιτυχημένων και σταθερών αποδόσεων πολλών ετών. Μαζί με το Dario ο Μαθιόπουλος κατεβάζει και τον Guiseppe ο οποίος παρότι έχει διακριθεί πολλές φορές, δεν έχει καταφέρει ακόμα να κερδίσει το πολυπόθητο τίτλο. Γιατί όμως εγώ (αλλά και αρκετοί άλλοι), αισθάνομαι ότι ο Guiseppe είναι ο καλύτερος σκύλος πόιντερ που κυκλοφορεί στην Ελλάδα;Πως είναι δυνατό ένα τέτοιο εξαιρετικό σκυλί να μην έχει σαρώσει όλους τους τίτλους;Ίσως να το είχε κάνει, εάν οι τίτλοι αυτοί να αντιστοιχούσαν σε διαφορετικού τύπου αγώνες…Δε προσπαθώ να πείσω κανένα ότι οι αγώνες μεγάλης έρευνας δεν είναι χρήσιμοι. Είναι πολύ χρήσιμοι. Αλλά μήπως δεν είναι οι μόνοι χρήσιμοι;Οι γνωστοί Έλληνες εκτροφείς ομολογουμένως διαθέτουν τα καλύτερα σκυλιά, γιατί αφενός έχουν τη δυνατότητα να πάρουν το 100% των δυνατοτήτων από ένα ζώο και αφετέρου, έχουν κάθε χρόνο, μεγάλη ποικιλία κουταβιών στη διάθεσή τους για να διαλέξουν τα καλύτερα.Κάθε χρόνο γίνονται αγώνες στη ορεινή πέρδικα και στη μπεκάτσα. Γιατί οι γνωστοί αυτοί εκτροφείς δε κατεβάζουν τα σκυλιά τους; Η αλήθεια είναι ότι είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να μη το κάνουν, καθότι είναι προσηλωμένοι στη προετοιμασία των αστεριών τους για τη μεγάλη έρευνα.Είμαι σίγουρος ότι πολύ θα ήθελαν να είχαν τη δυνατότητα να γυμνάζουν σκυλιά μόνο για αυτούς τους αγώνες, αλλά τότε, εμείς οι θεατές, θα δίναμε μικρή σημασία στο σκύλο που κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον αγώνα στο Βελούχι, ενώ θα τρέχαμε να αγοράσουμε κουτάβια από το πρωταθλητή μεγάλης έρευνας…Τώρα, ποίος φταίει περισσότερο γι’ αυτό, ο φίλος μας ο FOTAKO θα μπορούσε να μας λύσει την απορία, καθότι νομίζω πως εργάζεται στο χώρο που… ζουν οι φταίχτες…ΔημήτρηςΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
19/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
2789ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Τα πετιγκρί του σκύλου τα παίρνουμε όταν δηλώσουμε την γέννα στον ΚΟΕ από δύο γεννήτορες με χαρτιά ή γίνεται και κάποια εξέταση μορφολογίας;
Αν ανατρέξεις στα προηγούμενα θέματα θα βρεις αναλυτικότερες απαντήσεις. Όταν οι γεννήτορες έχουν ΒΕΚ οι απόγονοι παίρνουν πετιγκρί χωρίς εξέταση.
Στις εξετάσεις αναγνώρισης από τον ΚΟΕ ποιά είναι η κατάσταση;Επιμένουν με αυστηρότητα στα πρότυπα των φυλών ή είναι ελαστικοί; Και κάθε πότε γίνονται αν γίνονται;
Οι εξετάσεις για ΒΕΑ 2 και ΒΕΑ 3 (ΒΕΑ 1 μόνο για Ελληνικές φυλές) διενεργούνται από όλους τους ομίλους στις εκθέσεις μορφολογίας με την άδεια του ΚΟΕ . Εξεταστής είναι ο κριτής της φυλής και μόνο σε αυτόν θα μπορούσε να χρεωθεί ή όποια αυστηρότητα ή ελαστικότητα.
Το πρότυπο της φυλής όμως είναι ένα και επιτρέπει κάποιες αποκλίσεις σαν σοβαρά ελαττώματα αλλά όχι σαν αιτία αποκλεισμού
Αποκλίσεις υπάρχουν πάντα. Σε όλα τα πρότυπα δίνονται μεγέθη από έως και παρατηρήσεις για σημεία που επιτρέπεται ή απαγορεύεται απόκλιση. Ένα εξαίρετο σκύλο αντιπροσωπευτικό δείγμα της φυλής του με αρμονικές αναλογίες που υπολείπεται π.χ. κατά τι στο ύψος δεν τον αποκλείουν. Σε πολλών φυλών τα πρότυπα αναφέρονται ελαττώματα που είναι αποδεκτά, κυρίως σε φυλές που κινδυνεύουν από αφανισμό ή σε νέο-αναγνωρισμένες. Όταν όμως αναφέρονται σε σοβαρά ελαττώματα της φυλής εννοούν τα ελαττώματα αποκλεισμού. Θέματα που αφορούν το μήκος του τριχώματος και γενικά την καλή φυσική κατάσταση και περιποίηση του σκύλου επηρεάζουν τον κριτή ως ένα βαθμό. Ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος έχει δικά του πρότυπα για τις φυλές κάποια από αυτά διαφέρουν αισθητά από τα της Διεθνούς Κυνολογικής Ομοσπονδίας (μέλος της και η Ελλάδα).
Μην εστιάζουμε όμως μόνο στο μέγεθος, η παραποίηση αφορά το σύνολο της μορφής και σε μερικές φυλές και τον χαρακτήρα της.
Από την άλλη αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά είναι ψύλλοι στα άχερα και θα πρέπει να επιμείνουμε στην εργασία του σκύλου ανάλογα με την φυλή του
Την άποψη μου για το θέμα γενικά, την έχω εκφράσει γραπτά αλλά και στην πράξη με την πορεία των σκύλων μου στους αγώνες εργασίας και τις εκθέσεις μορφολογίας. Καθένας ακολουθεί την πορεία του διατηρώντας αξίες ή απλά καλύπτοντας τις ανάγκες του. Πριν λοιπόν καταλήξεις αναλογίσου τι θα αφήσεις πίσω σου, κάθε κουτάβι που φεύγει από τους σκύλους μας είναι το μέλλον των κυνηγόσκυλων.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Κωστή, ας αφήσουμε τον καθένα να αποφασίσει αν καλύφθηκε πλήρως ή αν θεωρεί όλες τις θέσεις του Δημήτρη σωστές. Το λέω επειδή το θέμα είναι φλέγον και δεν έχουν γραφτεί πολλές απόψεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν εντελώς αντίθετη γνώμη.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
20/05/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4107Πάντως τουλάχιστον στις βρετανικές φιλές, η Ιταλική μόδα των μικρόσωμων σκύλων τείνει να γίνει καθεστώς.
Σιγά σιγά λοιπόν ο σωματότυπος αυτός θα επικρατήσει.
Βέβαια εμένα προσωπικά αυτή η εξέλιξη δε με τρομάζει καθόλου.
Ίσως να μη με τρόμαζε αν η «επέμβαση» αφορούσε μόνο το μέγεθος των φυλών, θα μπορούσα να το εκλάβω σαν επιλεκτική εξέλιξη (μέσα από τα χρόνια) της ίδιας φυλής για πρακτικούς λόγους. Θα απαιτείτο μια αναπροσαρμογή του προτύπου ως προς το ύψος και όλα καλά. Με το «επιλεκτική εξέλιξη» εννοώ την συνεχή επιλογή των πιο μικρόσωμων γεννητόρων που κατά τα άλλα είναι άριστα μορφολογικά και εργασιακά δείγματα της φυλής, διατηρώντας έτσι όλα της τα χαρακτηριστικά πλην του μεγέθους. Η μέθοδος αυτή απαιτεί πολύ χρόνο. Η απαιτήσεις της αγοράς διαμορφώνονται από πολλούς παράγοντες που επιμελώς καλύπτονται από εύπεπτα σλόγκαν: «Δεν υπάρχουν θηράματα. Να κάνουμε τους σκύλους ταχύτερους για να καλύψουμε το καινό. Δείτε το δείγμα στους σκύλους μεγάλης έρευνας». Είναι έτσι; Αν μου έλεγαν πως μπορούν να αυξήσουν την ταχύτητα διατηρώντας την αρχική κατανάλωση θερμίδων (ενέργεια) για να μη κουραστεί στη μία ή δύο ώρες ο σκύλος θα το δεχόμουν αλλά πως θα καλυφθεί το καινό αφού θα δουλέψει λιγότερη ώρα; Επί πλέον ποιο είναι το ποσοστό των κυνηγητικών σκύλων με την τόσο άριστη μύτη και το τόσο ακονισμένο μυαλό – και τη υποτυπώδη εκπαίδευση- που στον ξέφρενο καλπασμό του δεν θα αφήνει πίσω του κάποια (από τα ελάχιστα που υπάρχουν) πουλιά; Μήπως μου πουλάνε ταχύτητα για να καλύψω το καινό και τελικά μεγαλώνω το καινό λόγω ανεπάρκειας; Πιστεύω πως είναι ελάχιστα αυτά τα ταχύτατα σκυλιά που πράγματι θαυμάζω, ενώ η μάζα που καλύπτει τις ανάγκες τις αγοράς φέρει περισσότερα κουσούρια παρά οφέλη. Αλλά γιατί να πεισθώ πως τα μικρόσωμα ζώα είναι ταχύτερα; Τα Γκρέυχαουντ οι σκύλοι που τρέχουν σε κούρσες είναι μικρόσωμοι; Τα ’φγκαν, τα Μπορζόι δεν πετάνε; Γιατί το μικρόσωμο πρέπει να είναι ταχύτερο;
Δυστυχώς όμως Δημήτρη (και από εδώ αρχίζω να τρομάζω) το κακό δεν σταματά στο μέγεθος. Τα κεφάλια που δεν ξέρεις σε ποια φυλή ανήκουν, οι λαιμοί που όχι μόνο δεν ταιριάζουν στην φυλή αλλά ούτε καν στον ίδιο τον σκύλο, οι θώρακες, οι ωμοπλάτες, οι κοιλιές τα καπούλια, όλα έχουν κακοπάθει. Τι διακρίνω πίσω από αυτά; Εξωφυλετικές διασταυρώσεις. Να πως καλύπτεται ο χρόνος εξέλιξης της φυλής. Και δεν είναι μόνο τα σωματικά προβλήματα είναι και οι χαρακτήρες που κακοπάθανε. Δεν αναφέρομαι στα παραδείγματα που ανέφερες και σε λίγους σκύλους που θαυμάζουμε βλέποντάς τους σε κασέτες, αυτά είναι αποτελέσματα σωστών εκτροφέων, αλλά στους σκύλους που συναντάμε στα κυνηγοτόπια ιταλογαλλικής ανεξέλεγκτης εκτροφής.
Φιλικά
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
08/03/2004
Αρ. μηνυμάτων:
277ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΜΑΖΑ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΥΤΑ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟ ΚΩΣΤΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΤΡΟΦΕΙΣ ΑΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΕΤΙΓΚΡΕΕ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΟΜΕΝΑ ΕΚΤΡΟΦΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΔΟΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΝΤΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ (ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΙΔΙΩΣ ΣΕ ΚΟΥΤΑΒΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ) ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Η ΠΑΡΟΙΜΙΑ
ΣΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ (ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕΤΤΕΡ ΜΕ ΕΠΑΝΙΕΛ Η ΓΚΕΚΑΣ ΜΕ ΣΕΓΚΟΥΤΣΙ )
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΟΦΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
13/06/2003
Αρ. μηνυμάτων:
4” ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΟΦΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ”
Πολύ χρήσιμοι και ενδιαφέροντες οι προβληματισμοί στο θέμα, νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε εντοπίσει που οδηγούνται τα πράγματα, γιατί και από ποιούς, εγώ θα ήθελα να τονίσω ότι αντί να ακολουθούμε το ρεύμα εδώ στην Ελλάδα που έχουμε ιδιαιτερότητες αλλά και πολύ πιο “λεβέντικη” πρακτική παράδοση στο κυνήγι, και όπου ακόμα υπάρχουν μερακληδες, να κυττάξουμε τα πράγματα στην ουσία, να θυμηθούμε κάθε φυλή γιατί φτιάχτηκε και ας αφήσουμε τους σπρίντερς για εκείνους που δεν ζητούν από το σκύλο να κυνηγήσει παλικαρίσια με τις ώρες στο βουνό αλλά να προσφέρει ολιγόλεπτο θέαμα προς άγραν βαθμών. Μακάρι να γινότανε αυτό που πρότεινε ο Πετρόχειλος, ΑΥΤΗ είναι η ουσία, και αν μπορέσουμε να χτίσουμε μία ελληνική εκτροφή σε αυτή την κατεύθυνση τότε όλοι οι Ευρωπαίοι πρακτικοί κυνηγοί θα έρχονται στην Ελλάδα να πάρουν σκύλο. Και οι σκύλοι θα ήταν καλύτεροι και οι φυλές θα μας ευγνομωνούσαν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κάθε ιδιώτης κυνηγών να πρέπει να ακολουθεί και καλά αυτό το τεχνητό, εμπορικό ρεύμα των Αγώνων μεγάλης έρευνας, αφού ΔΕΝ είναι αυτό το κυνηγόσκυλο που ταιριάζει στη χώρα μας ούτε στον πρακτικό κυνηγό…Δεν μας αναγκάζει κανείς να ακολουθήσουμε, ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΨΑΓΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΑΣ! Ο κυνηγός καθορίζει την “αγορά” στον τόπο του! Αγώνες πρακτικού κυνηγίου και εκθέσεις μορφολογίας είναι ο μόνος συνδυασμός που δεν “προδίδει” τις φυλές.
Αλλά προσωπικά με ανησυχεί και το παραπάνω σχόλιο του ΙΑΚ και θα ήθελα διευκρίνηση…
ΣυμμετέχωνΗμ. εγγραφής:
12/12/2003
Αρ. μηνυμάτων:
700Φίλε Kalliston δεν πρόκειται να γίνω εκτροφέας γιατί ούτε τις γνώσεις έχω αλλά ούτε και τον χρόνο.Απλά προσπαθώ να βγάλω άκρη με αυτά που γίνονται από τους επαγγελματίες εκτροφείς κυρίως για μια φυλή που με ενδιαφέρει σαν κυνηγό.Στην πορεία διαπίστωσα ότι αν θέλει κανείς μπορεί εύκολα να βγάλει λεφτά από τα σκυλιά πειραματιζόμενος στου κασίδη το κεφάλι(του απλού κυνηγού).
Το γεγονός αυτό αφορά εκτροφείς όλων των φυλών όπως διαπίστωσα.Γι’ αυτό και ζήτησα την γνώμη σας για τις μορφολογικές αποκλίσεις.
Σίγουρα υπάρχουν και σωστοί εκτροφείς και δεν πρέπει να γενικεύουμε,αλλά εγώ φοβούμενος μην την πάθω αγόρασα σκύλο από γνωστό φίλου ,αφού είδα τους γονείς και σκυλιά προηγούμενης γέννας τους,να κυνηγάνε. Έτσι και με τις λιγοστές και εμπειρικές γνώσεις μου για την εκπαίδευση και αφού είδα κάτι βιντεοκασέτες και διάβασα κάποια βιβλία εκπαίδευσα μόνος μου το σκυλί.
Τώρα είναι 2 χρονών κυνηγάει θαυμάσια ορτύκι και μπεκάτσα και του χρόνου θα φροντίσω να συναντήσει περσσότερους λαγούς.Έχω κάνει και λάθη στην εκπαίδευση στο απόρτ από ενα εκνευρισμό της στιγμής και προσπαθώ τώρα να το διορθώσω.
Αντιλαμβάνομαι την ανεπάρκειά μου στα θέματα αυτά αλλά δεν θα έδινα σκυλί μου σε εκπαιδευτή για λόγους αρχών.
Όσον αφορά το γενικότερο θέμα της μορφολογίας σαν ειδικοί με καλύψατε πλήρως.Πάντως αν γίνονταν οι αγώνες που πρότεινε ο Πετρόχειλος και πολλοί κυνηγοί θα συμμετείχαν και καλύτερα συμπεράσματα θα βγάζαμε για την συμπεριφορά των σκυλιών.Θα χάλαγαν όμως κάποια μαγαζιά.Έτσι το βλέπω εγώ ….
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.