Απο παλια σκευτομουνα,πως ειμαι εγω καντεμης, οτι τα διωχνω τα πουλια,το παιζω εγω ”Λουντεμης”. Με οσους βγαινω στο βουνο,αυτοι θα τουφεκισουν, εγω θα κατσω να κοιτω οταν θα τα μαδησουν. Παραπονο το εχω εγω,σε μενα δεν περνανε, οπως στους αλλους τα πουλια,που βλεπω να βαρανε. Εχει περασει ο καιρος,Οκτωβρη μεσα πηγαν, δεν ειναι φυσιολογικο,αφου πουλια δεν μπηκαν. Καποια στιγμη θα μπουν πουλια,θα ερθει αυτη η μερα, φτανει να ειμαι εγω εκει,κι ας ειναι και Δευτερα. Στους Καθενους ευρεθηκα,εγω μεσ΄τα πουρναρια, κοντα στα πευκα,στις ελιες,και τα ψηλα χορταρια. Πεσανε δυο τουφεκιες,πισω μου απ’τις Γιδες, και δεξια,κι αριστερα,σε μενα μην την ειδες. Λιγες ακομα τουφεκιες,μπροστα στα Μανιταρια, λιγο ακομα ηθελα,να μασω εγω χορταρια. Οχτω πουλια εμετρησα,και ολες μακρυα μου, δυο απ’αυτες τις εβαλα,δυσκολα στον τορβα μου. Τις κρεμασα στην ζωνη μου,κι ημουν ολο καμαρι, τι ομορφα πουλια ειν’αυτα,και πως πετουν με χαρη. Ομως θα ερθει η στιγμη,θα ερθει αυτη η μερα, που θα περασουν τα πουλια,κοντα μου,οχι περα. Δεν θα βαρεσω μια και δυο,αλλα εικοσιδυο, ιδως και περισσοτερες,αντε κι ακομα δυο. Θα βγαλω εγω το αχτι μου,απ’ολα τα τσιχλονια, που τοσο με παιδευουνε,τριαντα χρονια τωρα. Στο τελος δε του κυνηγιου,το ”κλου”ηταν της ημερας, βαρεσε ο Κωστης ενα λαγο,που ηταν μικρο τερας. Τρια σκυλια απ’τον λαγα,που κυνηγουσε διπλα, μπροστα του τον περασανε,και του’φυγε η πικρα. Αμεσως τον φωναξαμε,του δωσαμε το ζωο, κι αυτος μας ευχαριστησε,και υποσχεθη δωρο. Ολοι οσοι διαβαζετε,τα νεα τα δικα μου, ελπιζω μην γελασετε,μ’αυτην την καντεμια μου. Γιατι μπορει τωρα κοντα,εσυ να την πατησεις, οτι τραβαω χρονια εγω,αυριο να γνωρισεις.
Γιώργο george61 με αυτό που έγραψες μου θύμισες τον κυρ Βασίλη βκ από την Άνδρο με το εκπληκτικό του χιούμορ και τον όμορφο τρόπο παρουσίασης των γεγονότων!
Σχολιάζω για το ποστ σου εδώ μιας και νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα σε αυτό το τοπικ!
Εύγε είσαι πολύ καλός!!!! :good: :good: