μάλλον δεν έχεις καταλάβει καλά…
Αν διασταυρώσεις 2 σκύλους που έχουν γαλάζια μάτια δεν θα πάρεις ένα σκύλο με μπλέ μάτια… Διαφορετικό είναι το γονίδιο για τα μπλε μάτια και διαφορετικό το γονίδιο για τα γαλάζια μάτια. Για να πάρεις μπλε ματια χρειάζεσαι γονίδιο για μπλέ μάτια. Δεν ενισχύονται τα γονίδια ώστε από 2 γαλάζια να πάρεις ένα πιο σκούρο γαλάζιο δηλαδή μπλε. Δεν πάει έτσι. Δεν ανακατεύεις χρώματα… Δεν είναι τόσο απλό… Αν έχεις ένα σκύλο με γαλάζια μάτια και ένα σκύλο με μαύρα το χρώμα που θα έχει ο απόγονος εξαρτάται από το πιο γονίδιο είναι επικρατέστερο. Αν είναι το γονίδιο με τα γαλάζια μάτια επικρατέστερο τότε ο σκύλος θα έχει γαλάζια μάτια αλλιώς θα έχει μαύρα ή μπορεί να έχει κατι το ενδιάμεσο αν δεν υπάρχει επικρατέστερο γονίδιο.
Σας έχω στείλει κάτι αλλά δεν θέλετε μάλλον να το διαβάσετε… Για αυτό θα σας το γράψω εδώ ώστε να φαίνετε…
Το παρακάτω απόσπασμα είναι αντιγραφή από το εξής άρθρο
[u][b]Αίτια μεταλλάξεων[/b][/u]
Αν και το θέμα ερευνάται συνεχώς, έχει διαπιστωθεί ότι για τις μεταλλάξεις ευθύνονται οι ακτινοβολίες (ραδιενέργεια, ακτίνες Χ, κάποια φάρμακα που πιθανώς επηρεάζουν το γενετικό υλικό, τοξικές ουσίες από την ρύπανση του περιβάλλοντος (φυτοφάρμακα, κάδμιο, κ.λ.π.) και η … τύχη!!!
Σωστά διαβάσατε, ένα μικρό ποσοστό μετάλλαξεων είναι οι λεγόμενες «αυτόματες» ή «τυχαίες» μεταλλάξεις, τις οποίες, αν και η επιστήμη τις έχει διαπιστώσει κι έχει ερευνήσει και αξιολογήσει την σημασία τους, δεν μπορεί να τις αιτιολογήσει. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
[color=”#FF0000″][b]Σε κάθε περίπτωση, το σφάλμα του γενετικού κώδικα μεταβιβάζεται από γενεά σε γενεά, αλλά για να εκφραστεί στον φαινότυπο των απογόνων, θα πρέπει και οι δύο γονείς να έχουν το ίδιο σφάλμα στο DNA τους (ομοζυγωτία). Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει συχνά και γι αυτό τα περισσότερα σκυλιά είναι απαλλαγμένα από τέτοια προβλήματα. [/b][/color]
Κάποια από τα προβληματικά γονίδια είναι ασύμβατα με την ζωή. Αυτό σημαίνει ότι στα ζώα που τα γονίδια θα εκφραστούν, ο θάνατος θα επέλθει αργά ή γρήγορα. Ένα τέτοιο γονίδιο είναι αυτό π.χ. της ημικαρδίας, που έχει σχηματιστεί μόνο η μισή καρδιά. Άλλα γονίδια προκαλούν προβλήματα επιτρέποντας όμως την συνέχιση της ζωής, π.χ. επιληψία, αλλεργίες, κ.λ.π.
[u][b]Η περίπτωση της αιμομιξίας[/b][/u]
Με τον όρο αιμομιξία εννοούμε την στενή συγγενική αναπαραγωγή, όταν δηλαδή οι δύο γονείς είναι μεταξύ τους εξ’ αίματος συγγενείς, π.χ. αδέλφια, μάνα με γιο, κόρη με πατέρα, κ.λ.π. Για την ακρίβεια, υπάρχει σε κάθε διασταύρωση μεταξύ δύο ζώων ένας συντελεστής, ο οποίος ονομάζεται συντελεστής αιμομιξίας, κυμαίνεται από 0% μέχρι 100% και η γνώση του μας πληροφορεί, για το πόσο στενοί συγγενείς είναι τα ζώα αυτά. Έτσι αν οι δύο γονείς είναι αδέλφια, κόρη και πατέρας ή μητέρα και γιος, τότε ο συντελεστής αιμομιξίας είναι 100%, αν είναι π.χ. ετεροθαλή αδέλφια, 90%, κ.ό.κ.
[color=”#FF0000″][b]Το πρόβλημα στις αιμομικτικές διασταυρώσεις είναι ότι τα σφάλματα του γενετικού υλικού, βρίσκονται σε ομοζύγωτη κατάσταση και συνεπώς είναι γι αυτά μία χρυσή ευκαιρία να εκδηλωθούν. Πραγματικά, τα αιμομικτικά ζώα είναι σχεδόν πάντα προβληματικά. Επιληψίες, καρδιοπάθειες, δερματολογικά προβλήματα, δυσπλασίες οστών, αρθρώσεων και οργάνων, στειρότητα, ευπάθεια σε λοιμώξεις, είναι μερικά από τα πλέον συνηθισμένα προβλήματα των απογόνων από στενή συγγενική αναπαραγωγή. [/b][/color]
Ιστορικά η αιμομιξία χρησιμοποιήθηκε για να σταθεροποιηθούν οι φυλές ή ακόμα για να ενισχυθούν κάποιες γραμμές αίματος. Τις εποχές εκείνες η γενετική είτε ήταν ανύπαρκτη σαν επιστημονικός κλάδος, είτε ήταν σε εμβρυϊκό στάδιο. Η αθέλητη άγνοια λοιπόν οδήγησε τους πρώτους εκτροφείς σε πολλές αιμομιξίες, μέχρι η φυλή να αποκτήσει τα μορφολογικά και εργασιακά χαρακτηριστικά που εκείνοι επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές φυλές έχουν χαρακτηριστικές παθήσεις, αντίκτυπο εκείνων των πρώτων αιμομιξιών. Για παράδειγμα η δυσπλασία του ισχίου στα σέττερ, στα λαμπραντόρ, στα ροτβάιλερ και στα γερμανικά ποιμενικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περιβόητη … «τρέλα» των ντόμπερμαν. Κάποτε οι επιληπτικές κρίσεις και οι διαταραχές της συμπεριφοράς ήταν πολύ συχνές στη φυλή αυτή. Οι εκτροφείς και οι ιδιοκτήτες πίστευαν ότι γενικά όλα τα ντόμπερμαν … «τρελαίνονται». Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι τα προβλήματα αυτά οφείλονταν σε συστηματικές αιμομικτικές διασταυρώσεις. Αφού εντοπίστηκε το πρόβλημα, οι εκτροφείς άλλαξαν τους γεννήτορες και από τότε τα ντόμπερμαν είναι φυσιολογικά ή έστω έχουν την ίδια συχνότητα επιληψίας με τις άλλες φυλές. Ο μύθος όμως της … «τρέλας» εξακολουθεί να τα στιγματίζει στη συνείδηση πολλών.
[b][color=”#FF0000″]Συμπερασματικά, η αιμομιξία πολλαπλασιάζει προβλήματα και πρέπει συστηματικά να αποφεύγεται.[/color][/b]
Με άλλα λόγια για να το καταλάβετε καλύτερα. Τα γονίδια είναι κληρονομικά και παιρνούν από γέννα σε γέννα… Για να εκδηλωθεί όμως ένα γονίδιο χρειάζετε και το άλλο του μισό που προέρχετε από τον άλλο γονέα. Αν παράδειγμα έχουμε το γονίδιο της επιληψίας στον ένα γονέα τότε πολύ πιθανόν να μην εκδηλωθεί ποτέ γιατί στον άλλο γονέα δεν θα υπάρχει αυτό το γονίδιο…. Αν όμως οι γονείς προέρχονται από αιμομιξία τότε θα έχουν και οι 2 γονείς το γονίδιο της επιληψίας(επειδή είπαμε ότι τα γονίδια είναι κληρονομικά) και επομένως τα νεογένητα θα πάσχουν σίγουρα από επιληψία… Στην αιμομιξία θα εκδηλωθούν σίγουρα όλα τα κρυφά γονίδια είτε είναι καλά είτε θετικά επειδή και οι 2 γονείς διαθέτουν τα ίδια γονίδια… Οπότε μπορεί τα ζώα σας να είναι 100% υγειή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν κρυφά γονίδια τα οποία με την αιμομιξία θα εκδηλωθούν και θα οδηγίσουν σε γενετική μετάλαξη. Το πιο πιθανόν μάλιστα είναι αυτό…