Ανοίγω αυτο το θέμα γιατι έχω ακούσει απο μεγαλύτερους διαφορα!Αυτό που μου προξένησε απορία είναι οτι δεν έχω ακουσει να είχαν σεττερ ή επανιέλ….Αλήθεια με τι σκυλία κυνηγούσαν πριν 40-50 χρόνια??
ΤΙ ΣΚΥΛΙΑ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ?
-
Ανοίγω αυτο το θέμα γιατι έχω ακούσει απο μεγαλύτερους διαφορα!Αυτό που μου προξένησε απορία είναι οτι δεν έχω ακουσει να είχαν σεττερ ή επανιέλ….Αλήθεια με τι σκυλία κυνηγούσαν πριν 40-50 χρόνια??
[font=”Comic Sans MS”]Συνάδελφε καλωσόρισες στην παρέα μας,
Είσαι τριαντάρης οπότε δεν θα μπορούσα να είμαι στην κατηγορία των παππούδων σου, αλλά στα χρόνια που αναφέρεσαι υπήρχα ως ιδιοκτήτης σκύλου. Το '68 έβγαλα την πρώτη μου άδεια.
Οι σκύλοι λοιπόν της δεκαετίας του '60 ήταν διαφορετικοί στα μεγάλα αστικά κέντρα και διαφορετικοί στην επαρχία, τα πουλόσκυλα ήταν πιο "καθαρά" πάντα από τα λαγόσκυλα. Ο πρώτος μου σκύλος ήταν Συριανό Μπρακ, μία φυλή που είχε αναπτυχθεί στα προηγούμενα χρόνια και θύμιζε Ποϊντερ Χ Κούρτσχααρ, σύντομα γύρισα στα Ηπειρωτικά καθαρόαιμα αποκτώντας ένα Μπρακ, με τον όρο του τύπου υπονοούσαμε την φυλή Κούρτσχααρ. Βαρύς σε δομή, κίνηση και χαρακτήρα, αλλά ακούραστος σε ολοήμερα κυνήγια.Την μικρή του έρευνα αναπληρούσε η πληθώρα των θηραμάτων. Όταν ήμουν μικρός (1958 – 60) στην γειτονιά μου υπήρχε ένας κυνηγός που είχε ένα υπέροχο Ιρλανδέ, δυστυχώς από τότε ήταν δύσκολο να βρεις καλό κυνηγόσκυλο, έτσι αγάπησα τα Σέττερς. Με την πρώτη ευκαιρία έφερα από την Ιταλία (1973) το πρώτο μου Σέττερ αλλά Αγγλικό, από τότε έδεσα με την φυλή. Μεγάλο σε ύψος, θα έλεγα πως έμοιαζε με τα μετέπειτα Della Bassana. Ήπιος και γλυκός χαρακτήρας, αν τον έβαζα κάτω από το τραπέζι της κουζίνας μπορούσε να έτρωγε όλη οικογένεια χωρίς να τον πάρει χαμπάρι. Πλήρη μεταμόρφωση στον κυνηγότοπο, αν και μεγαλόσωμος είχε μια πλαστικότητα στον καλπασμό του που τον χάζευες. 3-4 χρόνια αργότερα έμπλεξα και με τα Κόκερ γιατί τους σκύλους μου δεν τους έβγαζα σε θηράματα εκτός πέρδικας και μπεκάτσας, μερικές φορές και στα ορτύκια. Το 60 υπήρχαν πολλά καθαρόαιμα στις μεγάλες πόλεις αλλά όχι του σημερινού επιπέδου, υπήρχαν και ημίαιμα δηλαδή διασταυρώσεις καθαρόαιμων. Όλοι ήταν λίγο πολύ ευχαριστημένοι αφού πουλιά έβγαζες και με τα πόδια. Το επίπεδο εκπαίδευσης ήταν χαμηλό, οι σκύλοι "έβγαιναν" ως επί το πλείστον από τις πολλές εμπειρίες, όσα δεν έπαιρναν εύκολα τα γράμματα ή είχαν καμία φοβία εγκαταλείπονταν ή …… Η επαρχία είχε περισσότερα λαγόσκυλα (ποιος ξόδευε χρόνο και φυσίγγια για πουλιά). Καθαρόαιμα θεωρούνταν τα πάσης φύσεως Γκέκικα ενώ όλα τα άλλα ήταν μπασταρδεμένες διάφορες φυλές. Πολλοί κυνηγούσαν με τα ίδια σκυλιά και τις πέρδικες. Οι εργαζόμενοι στην ύπαιθρο ήταν συνήθως και κυνηγοί, ήξεραν στον τόπο τους που γιατακιάζουν οι λαγοί, που βοσκούσαν, που ποτίζονταν οι πέρδικες, που έκαναν κοτέτσι. Έτσι οδηγούσαν εύκολα τους σκύλους και σύντομα μάθαιναν "το παιχνίδι". Από αντοχή δεν το συζητάμε, όλη μέρα ήσαν στο βουνό και όταν επέστρεφαν συνήθως δενόντουσαν μόνο για το βράδυ για να μην κάνουν ζημιά σε ξένα κοτέτσια. Λίγα από αυτά τα σκυλιά κυνηγούσαν αμέσως αν τους άλλαζες περιοχή. Τέλος , στο '60 αρχές '70 ο κόσμος είχε ανακάμψει από την μεταπολεμική μιζέρια. Η επαρχία άρχισε να αποκτά καθαρόαιμα είτε ως δώρα από τους συγγενείς των πόλεων, είτε γιατί τους τα άφηναν οι Αθηναίοι για να τα μαθαίνουν και να πηγαίνουν να κυνηγούν χωρίς να τα κουβαλούν. Κάποιοι προσπάθησαν να τα ζευγαρώσουν με άλλα ίδια φυλής, κάποιοι άλλοι λόγω "κεκτημένης ταχύτητας" ζευγάρωναν και τα καθαρόαιμα με το "καλύτερο" κυνηγόσκυλο. Ότι ιστορίες και αν έχεις ακούσει να τις πιστεύεις, όχι μόνο γιατί ήταν πιο εύκολο το κυνήγι τότε, αλλά κυρίως, γιατί οι παλιοί φίλοι εξιδανικεύονται, ξεχνάμε τα κακά τους και θυμόμαστε μόνο τα καλά τους. Χώρια που αφού έχουν πεθάνει δεν μπορείς να εξακριβώσεις την αξία τους.
Φιλικά[/font]Ανοίγω αυτο το θέμα γιατι έχω ακούσει απο μεγαλύτερους διαφορα!Αυτό που μου προξένησε απορία είναι οτι δεν έχω ακουσει να είχαν σεττερ ή επανιέλ….Αλήθεια με τι σκυλία κυνηγούσαν πριν 40-50 χρόνια??
Εγώ λοιπόν που είμαι γεννηθείς του 62 και αφού συμφωνήσω με τον κο. Γιάννη, θα σου πω ότι το πρώτο σκυλί που γνώρισα στο σπίτι μας ήταν ένα Σέτερ Ιρλανδέ ονόματι ΜΑΟ (κατά το ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΚ) σπάνιο σκυλί!!! ο παππούς μου είχε ένα Επανιέλ “ο Λούης” αλλά όχι σαν αυτά που βλέπεις σήμερα. Το μόνο κοινό είναι τα χρώματα (άσπρο – καφέ ανοικτό) και η μουσούδα – κεφάλι. Όμως πολύ ποιο ψηλό ποιο βαρύ με τεράστιες αντοχές που καμιά φορά συναγωνιζόταν και το Σέτερ. Σκυλί όμως που ζούσε στην Νάξο γύρναγε τα βουνά συνέχεια (μιας και ο παππούς κατά κύριο λόγο ζούσε στο χωριό) και ο Ζας (κατά κόσμον βουνό Δίας) ακόμα και τώρα δύσκολα πατιέται. Πρέπει να έχεις τσαγανό.
Κατά τα λοιπά ο πολύς ο κόσμος είχε Συριανά, κάποια μπασταρδάκια με εξέχουσα μια θυλυκιά “Λάϊκα” που κυνηγούσε τον λαγό μόνη της την νύχτα και τον έφερνε στο σπίτι (όχι στο δικό μας) το πρωί.
Ένα θηλυκό πόιντερ ιστορικό του κυρ. Αντώνη του Μεντέτη.
Όμως υπήρχαν κυνήγια. Δεν υπήρχαν δρόμοι.. Έπρεπε να έχεις πόδια. Τα βουνά, η πέτρα και τα “ασπάλαθρα” θελαν κότσια.Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για τις παρατηρησεις σας..Εγω απ αυτα που έχω ακούσει υπήρχαν αρκετα σεττερ ιρλανδε, οχι αγγλικα, αλλα και βίζλα!!Απ άλλους επίσης ακουσα οτι είχαν μπρακ, τα κλασικά τα ασπρομαυρα…Και αμέσως σκεφτομαι και λεω, και οι τρεις αυτεσ ράτσες, λιγο πολύ, έχουν εγκαταληφθεί απο τους Έλληνεσ κυνηγους…Μήπως είναι λάθος?Από λαγόσκυλα δεν πολυξερω τι γινόταν καθως δεν έχω επαφεσ με λαγοκυνηγους.
Ανοίγω αυτο το θέμα γιατι έχω ακούσει απο μεγαλύτερους διαφορα!Αυτό που μου προξένησε απορία είναι οτι δεν έχω ακουσει να είχαν σεττερ ή επανιέλ….Αλήθεια με τι σκυλία κυνηγούσαν πριν 40-50 χρόνια??
καλησπέρα και απο εμένα.
απο τους δικους μου παππούδες αλλα και τους συγγενεις τους, σε γειτονικα χωριά, ξέρω οτι ειχαν για τιρχωτα θηράματα, "γκεκικα". τα οποία ήταν πολυ πιο "καθαρά" σε σχεση με τα σημερινα. δλδ πλησίαζαν τα στάνταρ του μπασουράκου για τον ε.ι πολύ περισσότερο απο οτι τα σημερινά ημίαιμα.
για τα πουλιά (ηταν περδικάδες κυρίως οι δικοί μου) είχαν ιρλανδικά σέττερ που δεν τα άλλαζαν με κανένα φέρμας. παρόλο που κατα καιρούς (και ειδικά με τα το 80) ειχαν και πολλά πόιντερ, κούρτσχααρ και ορισμένα επανιέλ. είχαν και ενα και μοναδικο βίσλα που το θυμάμαι
γενικά όμως επικρατούσε το καλό παλιό ιρλανδικό σέττερ
Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για τις παρατηρησεις σας..Εγω απ αυτα που έχω ακούσει υπήρχαν αρκετα σεττερ ιρλανδε, οχι αγγλικα, αλλα και βίζλα!!Απ άλλους επίσης ακουσα οτι είχαν μπρακ, τα κλασικά τα ασπρομαυρα…Και αμέσως σκεφτομαι και λεω, και οι τρεις αυτεσ ράτσες, λιγο πολύ, έχουν εγκαταληφθεί απο τους Έλληνεσ κυνηγους…Μήπως είναι λάθος?Από λαγόσκυλα δεν πολυξερω τι γινόταν καθως δεν έχω επαφεσ με λαγοκυνηγους.
φιλε μου εγω τα 2 τα ιρλανδε τα τελευταία τα πρόλαβα στα γεράματα τους..πολυ καλα σκυλιά!!!
όμως πλέον τα αιματα που κυκλοφορούν στην πιάτσα σε ιρλανδέ δεν ειναι και πολύ κυνηγετικά…γιαυτο και σιγά σιγά εγκαταλείφθηκαν! υπαρχει μια προσπαθεια, κυρίως στην ιρλανδία, τα τελευταια χρονια, να ανακάμπψει κυνηγετικά η φυλή. αλλα στην Ελλάδα ελάχιστοι έχουν τέτοιο σκυλο για το κυνήγι πλέον. εγω πήρα μια θυληκιά πριν 8 χρονια. την ειχα παρει απο βλακεία, απο πετ σοπ γιατι δεν εβρισκα καποιον κυνηγό που να έχει ιρλανδέ.
ηξερα γυσικα οτι ειχε λιγες πιθανότητες να μου βγει στο κυνήγι, αλλα την ηθελα για παρέα του αρσενικού που είχα. τελικα, το σκυλί κυνηγάει… δεν ειναι τίποτα το ιδιαίτερο. έχει άψογο απόρτ εκ φύσεως. είναι ΥΠΑΚΟΥΗ εκ φύσεως μεχρι αηδιας. ψάχνει αρκετά καλα (αν και αρκετά κοντά για σέττερ) αλλά δεν έχει σταθερή φέρμα, ειδικά στο ορτύκι…
δεν ειναι ένα σκυλί που πλέον θα το συνιστούσα σε καποιον απαιτητικο φερματζή. καμια σχέση με τα παλια ιρλανδικά!Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για τις παρατηρησεις σας..Εγω απ αυτα που έχω ακούσει υπήρχαν αρκετα σεττερ ιρλανδε, οχι αγγλικα, αλλα και βίζλα!!Απ άλλους επίσης ακουσα οτι είχαν μπρακ, τα κλασικά τα ασπρομαυρα…Και αμέσως σκεφτομαι και λεω, και οι τρεις αυτεσ ράτσες, λιγο πολύ, έχουν εγκαταληφθεί απο τους Έλληνεσ κυνηγους…Μήπως είναι λάθος?Από λαγόσκυλα δεν πολυξερω τι γινόταν καθως δεν έχω επαφεσ με λαγοκυνηγους.
Πρωτα θελω να προσθεσω και μια φυλη που ξεχναμε γιατι εξαφανιζεται ενω ειναι πολυ αποδοτικη στο κυνηγι της μπεκατσας και εχει αποδειξει την αξια της στη χωρα μας και μαλιστα στα πολυωρα κυνηγια:τα γκορντον σεττερ.
Στο ερωτημα η απαντηση ειναι απλη.Εαν δεν ασχοληθουν επαγγελματιες (με ορους του σημερα:αγωνες – μορφολογια – εκπαιδευση) μια φυλη θα παρακμασει γιατι οι κυνηγοι δεν εχουν ως βασικη προτεραιοτητα τα στανταρ και διασταυρωνουν τυχαια με αναλογα αποτελεσματα και συχνα συνηθη προβληματα (εκφυλισμους κλπ) που αναπαραγονται.
Τα γκεκικα της επαρχιας ειναι ζωντανο παραδειγμα τετοιας πρακτικης , οι περισσοτεροι λαγοκυνηγοι μαλιστα παραπονιουνται για την εκπαιδευσιμοτητα που δεν ειναι αναλογη των καθαροαιμων εκπροσωπων των φυλων φερμας.
Απο την αλλη ενα – για μενα – αρνητικο ειναι η συχνη εναλλαγη φυλων που κανει ενας κυνηγος (σπανιοτερα ενας εκτροφεας) χωρις να εχει κατασταλλαξει τι θελει απο ενα σκυλο και εαν αυτο θα το το δωσει η φυλη , δηλαδη παει με το ρευμα πχ τωρα τα ποιντερ ειναι λιγο εκτος μοδας.
Βασικο ειναι η γνωση που αν δεν την εχεις την αναζητας και μετα θα ειναι πιο ευκολο να βρεις αυτο που θες και να το κουμανταρεις και καλυτερα.
Λαθος δεν ειναι οτι καποιες φυλες εγκαταλειφθηκαν , λαθος ειναι να μην ξερουμε τι να περιμενουμε απο μια φυλη και αν ειμαστε ανταξιοι για εναν αξιο εκπροσωπο της.ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΕΝΑ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ.ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΙΧΕ ΠΑΝΤΑ ΓΚΕΚΙΚΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΑ ΠΟΙΝΤΕΡ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!
ΤΙΣ ΠΡΟΑΛΕΣ ΚΑΝΑΜΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΥΝΗΓΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΕΤΤΕΡ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΞΕΣΚΙΖΕ ΤΙΣ ΜΠΕΚΑΤΣΕΣ ΚΑΙ 1 ΣΤΙΣ 3 ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΛΑΓΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΚΤΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΣΚΥΛΙΑ ΓΚΕΚΙΚΑ ΜΠΑΣΤΑΡΔΕΜΕΝΑ ΜΕ ΓΙΟΥΡΑ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΗΣΕ ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΑ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΣΤΑΝΤΑΡ ΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΡΑΤΣΕΣ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΕΥΓΑΡΩΝΑΝ ΠΟΙΝΤΕΡ ΜΕ ΓΚΕΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΗ ΜΥΤΙ ΤΟΥ ΠΟΙΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΡΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ ΤΟΥ ΓΚΕΚΑ.ΠΑΛΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΑΝΕ ΓΙΑ ΣΠΟΡ!
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ Ο ΑΛΛΟΣ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΜΕ ΧΑΣΚΥ!!!!!!!
Kαλησπερα σε ολους μου αραισε το θεμα σας και θα ηθελα να πω και εγω τις ιστοριες που εχω ακουσει αλλα και που εχω βιοσει .Και ολα ξεκινουν απο εκεινο το μαγαζακι που με πηγεναι ο πατερας μου καθε σαββατο για να βρει τους κουμπαρους του να ποιουν τον καφε τους και να πουν τα ψεματα τους ετσει ελεγαν ολοι Και οταν λεμαι κουμπαρους το ενοουμαι κι ολας εκει οποιος πηγεναι εδηνε τα χερεια για κουμπαρια με καποιον .Λιπον μπενοντας στο μαγαζι στο δεξι παγκο ο νονος μου παντα να γεμιζει φυγιγγια ,στον απεναντη παγγο απο την εισοδο ο κυρ Θανασης ολο και καποιο κοντακι σκαλιζαι η με τη λιμα πανω στη μεγγενι να φτιαχνει καποιο εξαρτιμα .Λιπον τωρα πανω απο το νονο μου μια φοτο που μου εχει μηνει ο νονος μου ο κυρ Θανασης η μοτοσηκλετα του νονου μου μια ΙΛΟ για τους παλιους 54 περδικες και ο εκτωρας ενα σκυλι που ειχαι δει τοσες περδικες στη ζωη του που και στον υπνο του πηστευω μονο περδικες θα εβλεπαι Ο εκτωρας ηταν απο καποιο ιμιεμο κυνηγοσκυλο που διασταυροσαι με ιρλανδικο τοτε υπηρχαι ενα ιρλανδεζικο στο νησι που αυτο το καιμενο ποιο πολυ γ……σε παρα κυνηγουσαι ολα τα κυνηγοσκυλα του νησιου αιματα του ειχαν .Το πρωτο βασικα σκυλι που γνωρισα εγω του νονου μου ηταν απο οσο θημαμαι στις αρχες του 70 ο Ταρζαν ενα καθαροεμο επανιελ του το ειχαι δοσει ενας φιλος του και πελατης του μαγαζιου που ειχαι ταβερνα στο παλιο λιμανι των Χανιων ο νονος μου ελεγαι οτι ηταν απο πανω δηλαδη οχι Κρητηκος μεγαλο ερωτα με το κυνηγι τα σκυλια ελεγαν τα ειχαι φερει απο Γαλια και κουοκαιρ και σετερ και επανιελ ολοι οι κουμπαροι απο εκει σκυλο Τωρα στο λαγο ο Θειος γαμπρος του πατερα μου ακωμα κυνηγαει 80+(μου ελεγαι ο πατερας μου ο θεος σου τρελος παιδι μου 13 χρονο ηταν οταν οι γερμανοι βορβαδιζαν τα Χανια κι ο θειος αταραχος στο βουνο να κυνηγαει λαγους τελικα ηταν κι ο δασκαλος μου στο λαγο οταν ασχολιθηκα με λαγο)απιστευτος τυφλα να εχουν τα μεγαλητερα λαγοσλυλα και χωρις σκυλο λαγο θα παρει τελος παντον σκυλια ειχαι παντα δυο τρεια ρατσα κατι διασταυροση με αρκουδο μηρμιγγι δηλαδη διασταυροση καποιου ελληνικου και κρητηκου βεβαια αυτο οχι κι απολητα γιατι το αποτελεσμα ηταν μια αλεπου στα χροματα του ελληνικου ιχνιλατη η εργασια τους παντα καβαλα στα σκυλια δεν ειχαν μεγαλη διοξη ταχυτατα εχω παρει λαγο απο το στομα τους σχεδον ζωντανο ατουφεκιστο απο εμας οταν τον κυκλοναν δεν γλητοναι σχεδον ποτε ,εβγαζαν λαγο και το μεσημερι με 40 βαθμους κυνηγουν σε ανηχτα πετρα ασπαλαθρο και δεν ασχωλουνται με τη βοσκη του λαγου ,ποτε δεν θημαμαι να πηγαμαι για ενα λαγο επηδι τον πρωτο τις περισοτεραις φωρες μεχρι τις 8,5 9 τον ειχαμαι παρει παντα ψαχναμαι και δευτερο .
Eμενα οι δικοι μ ασχολιονταν αποκλειστικα και μονο με το λαγο.ειχαν τα λεγομενα παλια γκεκικα αλλα ειδικα τελευταια ο παππους μ ειχε γκριφον.δυστυχως ο παππους μ λογω μεγαλης ηλικιας σταματησε το κυνηγι και ο μπαρμπας μ δεν συνεχισε τη ρατσα αλλα το γυρισε στα καθαροαιμα με αποτελεσμα να χασουμε τα αιματα του παππου μ.εγω απεκτησα ενα μπαρακι με το οποιο και συνεχιζω και ο καιρος θα δειξει.ετσι για να θυμαται ο παππους και ολοι οι παλιοι με τι κυνηγουσαν.
στο παρακατω βιντεο ειναι η μπαρακα μ σε ηλικια 9 μηνων σε ντορο.
ΑνενεργόςΗμ. εγγραφής:
01/01/1970
Αρ. μηνυμάτων:
860απ'οτι θυμαμαι ντραχχταρ, βιζλα, και διασταυρωση κουρζχααρ με ποιντερ,
Εμένα ο συγχωρεμένος ο παππούς μου είχε γκέκικα. Τα οποία ζευγάρωναν με όποιο αρσενικό βρισκόταν μπροστά τους, γιατί τότε τα σκυλιά δεν δένονταν ποτέ. Οπότε οι διασταυρώσεις τυχαίες. Πουλιά δεν κυνηγούσαν τότε.
Πρωτα θελω να προσθεσω και μια φυλη που ξεχναμε γιατι εξαφανιζεται ενω ειναι πολυ αποδοτικη στο κυνηγι της μπεκατσας και εχει αποδειξει την αξια της στη χωρα μας και μαλιστα στα πολυωρα κυνηγια:τα γκορντον σεττερ.
Στο ερωτημα η απαντηση ειναι απλη.Εαν δεν ασχοληθουν επαγγελματιες (με ορους του σημερα:αγωνες – μορφολογια – εκπαιδευση) μια φυλη θα παρακμασει γιατι οι κυνηγοι δεν εχουν ως βασικη προτεραιοτητα τα στανταρ και διασταυρωνουν τυχαια με αναλογα αποτελεσματα και συχνα συνηθη προβληματα (εκφυλισμους κλπ) που αναπαραγονται.
Τα γκεκικα της επαρχιας ειναι ζωντανο παραδειγμα τετοιας πρακτικης , οι περισσοτεροι λαγοκυνηγοι μαλιστα παραπονιουνται για την εκπαιδευσιμοτητα που δεν ειναι αναλογη των καθαροαιμων εκπροσωπων των φυλων φερμας.
Απο την αλλη ενα – για μενα – αρνητικο ειναι η συχνη εναλλαγη φυλων που κανει ενας κυνηγος (σπανιοτερα ενας εκτροφεας) χωρις να εχει κατασταλλαξει τι θελει απο ενα σκυλο και εαν αυτο θα το το δωσει η φυλη , δηλαδη παει με το ρευμα πχ τωρα τα ποιντερ ειναι λιγο εκτος μοδας.
Βασικο ειναι η γνωση που αν δεν την εχεις την αναζητας και μετα θα ειναι πιο ευκολο να βρεις αυτο που θες και να το κουμανταρεις και καλυτερα.
Λαθος δεν ειναι οτι καποιες φυλες εγκαταλειφθηκαν , λαθος ειναι να μην ξερουμε τι να περιμενουμε απο μια φυλη και αν ειμαστε ανταξιοι για εναν αξιο εκπροσωπο της.Πολύ πολύ σωστά τα λέει ο "συνάδελφος" Karma. Εξίσου λάθος με την εγκατάλειψη κάποιων φυλών είναι ακριβώς το να ζητάμε λάθος πράγματα από κάποιες φυλές είτε για λόγους συμφέροντος είτε για λόγους "τσάντας" στο κυνήγι. Τα "στάνταρ" των φυλών καθορίστηκαν για κάποιους λόγους (μορφολειτουργικούς) και όχι για απλή θεωρία. Δεν είναι δυνατόν κάποιες φυλές να έχουν τόσο τεράστια ανομοιογένεια όταν,μάλιστα, μιλάμε για καθαροαιμία τέτοιυ επιπέδου (βλ. Σέττερ).
Να αναφέρω,τέλος, και τη δική μου ανάμνηση από τα σκυλιά του παππού μου. Θυμάμαι πως το σπίτι μας έμοιαζε με την "Κιβωτό του Νώε" των σκύλων…Ιρλανδικά σέττερ.ιχνηλάτες αγνώστου πατρός και μητρός, τσομπανόσκυλα και άλλα πλάσματα του Θεού ακαθόριστης προέλευσης. Ήταν,άραγε, τόσο αποτελεσματικά ή ήταν τελείως διαφορετικές οι συνθήκες της εποχής τουλάχιστον όσον αφορά τις συναντήσεις με τα θηράματα?…
ΓιώργοςΑνενεργόςΗμ. εγγραφής:
01/01/1970
Αρ. μηνυμάτων:
860Πολύ πολύ σωστά τα λέει ο "συνάδελφος" Karma. Εξίσου λάθος με την εγκατάλειψη κάποιων φυλών είναι ακριβώς το να ζητάμε λάθος πράγματα από κάποιες φυλές είτε για λόγους συμφέροντος είτε για λόγους "τσάντας" στο κυνήγι. Τα "στάνταρ" των φυλών καθορίστηκαν για κάποιους λόγους (μορφολειτουργικούς) και όχι για απλή θεωρία. Δεν είναι δυνατόν κάποιες φυλές να έχουν τόσο τεράστια ανομοιογένεια όταν,μάλιστα, μιλάμε για καθαροαιμία τέτοιυ επιπέδου (βλ. Σέττερ).
Να αναφέρω,τέλος, και τη δική μου ανάμνηση από τα σκυλιά του παππού μου. Θυμάμαι πως το σπίτι μας έμοιαζε με την "Κιβωτό του Νώε" των σκύλων…Ιρλανδικά σέττερ.ιχνηλάτες αγνώστου πατρός και μητρός, τσομπανόσκυλα και άλλα πλάσματα του Θεού ακαθόριστης προέλευσης. (([color=”#ff0000″]Ήταν,άραγε, τόσο αποτελεσματικά ή ήταν τελείως διαφορετικές οι συνθήκες της εποχής τουλάχιστον όσον αφορά τις συναντήσεις με τα θηράματα?…)))
[/color]ΓιώργοςΣυμφωνω και εγω, τα θυραματα ηταν αφθονα σε σημεια ζημιας στα χωραφια, ποστανια, σπαρτα κτλ κτλ που υπηρχαν βαση λεγομενων του συχωρεμενου παππουλη μου, τοτε σπερναν παντου οτι μπορουσαν για να επειβιωσουν γενικοτερα, ετσι και τα θυραματα εβρισκαν και ετρωγαν, δεν υπηρχαν, κραχτες, φαρμακα και δηλητηρια, για να ραντισουν, μονο εβαζαν κοπρια, φουσκι κτλ κολπα, που δεν γνωριζω, ετσι δεν "δηλητηριαζαν" και τα θυραματα αλλα και τους ιδιους. Τα οπλα στα χωρια λιγα τα φυσιγγια δυσευρετα και ακριβα, (οσοι ειχαν οπισθογεμη) γιατι καποιοι πηγεναν και με μπροστογεμι ( εξου και καποιες φωτιες που δημιουργοντουσαν απο την μεσοταπα που ηταν η κλωστες απο χαλασμενα πανια η βαμβακι, χαρτι κτλ), ασε το συμαντικοτερο που σκοτωναν για να ζησουν ετσι προσεχαν και για να εχουν, τα σκυλια τους επαιζαν σημαντικο ρολο (οσοι ειχαν) και δεν τους ενδιεφεραν χαρτια, πεντι κρει κτλ, (" κυνηγαει???) ρωταγανε, αφου κυνηγαει δεν θα πεινασεις λεγαν. ο Παπουλης μου ειχε ενα st etiene 16αρη και φυσιγγια του εστελνε ο πατερας μου απο εδω Αθήνα, μιας και στο νησι ηταν δυσευρετα, οταν εδεινε καιρο το χειμωνα και τα βαπορια δεν μπορουσαν να πανε, εκανε παντετες μα διαφορα μπαρουτια και σκαγια, (οτι εβρισκε) Τελευταιος σκυλακος του παππουλη μου ηταν κουρζχααρ ποιντερ κοντο ενας διαολος οσο μποι του ελειπε τοσο ενεργεια ειχε, το προλαβα οταν υμουν σε ηλικια 12 χρονον, οταν πεθανε το σκυλακι ο παππουλης σταματησε και το κυνηγι. Το 16 αρακι επεσε θυμα κληρονομιας και το τρωει η υγρασια σε καποιο παταρι/ αποθηκη, ενα μπροστογεμη που ειχε ο παππουλης ειναι στο σπιτι μου, αλλα λογο μικους κανης φυλασεται στην ντουλαπα, διοτι δεν χωραει στον οπλοβαστο.
Αυτα ειχα να πω
συγνωμη αν εφυγα λιγο απο το θεμαΠροσωπικά πιστεύω πως τα σημερινά σκυλιά είναι πάρα πολύ καλύτερα άπό τα σκυλιά των παππούδων μας. Η κυνοφιλία έχει κάνει τεράστια άλματα έστω κι αν, συχνά, για λόγους συμφέροντος κατευθύνει τον κυνηγό σε λάθος ζητούμενα. Πάντως έστω κι αν για εμάς τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα με τα 4χ4, τα μπεκατσοτούφεκα, τα "μπίπερ" και ότι άλλο αξεσουάρ έχουμε σηη διάθεσή μας, για τα σκυλιά είναι μάλλον πιο δύσκολα. Παλιά ο σκύλος στο βουνό δεν έψαχνε μόνο ένα κοπάδι πέρδικες (το οποίο μάλιστα πρέπει ο κυνηγός να διαχειριστεί ώστε να υπάρχει και για το μέλλον…) αλλά είχε τη δυνατότητα να κάνει πάρα πολλές συναντήσεις και "δαγκώματα". Βέβαια-κακά τα ψέμματα- σε κάθε εποχή ο καλός σκύλος, με λίγα ή πολλά θηράματα, είναι αυτός που κάνει τη διαφορά και όχι τα θηράματα…
Γιώργος
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.