‘’ρια φυλή.

Καλα κανεις που προβληματιζεσαι φιλε μου αγγιζεις ενα πολυ μεγαλο προβλημα που ειτε ξεκιναει απο καποιους επιδοξους κυνηγους με παντρεματα <<σεττερ-ποιντερ -κουτσχααρ-επανιελ-μπρακ κ.ο.κ>> αιμομικτικα και μη,ειτε με εκτροφεις που προσπαθουν να βρουν την τελειοτητα  οπως και εσυ αναφαιρεις. Διχως ομως να εχουν ιδεα γεννετικης και φυσικα  με αυτο τον τροπο επεμβαινουν στην φυση πειραματιζωμενοι με αποτελεσμα να εξαπλωνονται τα αδεσποτα που αν μη τι αλλο δεν τους πετυχαν .δεν ξερω τι αλλο να πω τα συναισθηματα που εχω για αυτου του ειδους τις πραξεις ειναι αλλοκοτα αυτη την στιγμη,τα σκυλια ειναι τα πιο αξιαγαπητα πλασματα

Υ.Γ αν βρειτε καποιο αδεσποτο μαζεψτε το  η παραδωστε το στα αδεσποτα

a

το να αγορασεις ενα κουταβι, εκτος της οσο καλης επιλογης κανουμε υπαρχει και το ρισκο του αν θα <<βγει>>η οχι.Τα κουταβια απο επισημα αιματα εχουν λιγοτερο ρισκο και αν θελεις ,και για να πουλησουμε και λιγο μουρη προς αλλους συναδελφους[το δικο μου σκυλι εχει πατερα ταδε και μητερα ταδε]  <  τα συνηθη συναδελφικα πειραγματα. > 

αυτο ειναι το μεγαλυτερο κριμα ,αλλα τη στιγμη που δεν μπορουμε να το σταματησουμε δεν χρειαζεται να το επιδιωκουμε με λαθος επιλογες. [/color]

Φίλε Σταύρο με μπέρδεψες λίγο.Αν εννοείς ότι πρέπει να ζευγαρώνουμε διάφορες φυλές με μόνο κριτήριο την απόδοση στο κυνήγι τότε είσαι λάθος.Αυτό το θέμα έχει λυθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα με την καθιέρωση συγκεκριμένων φυλών.Και η διατήρηση της καθαροαιμίας έχει ως κύριο σκοπό την ομοιομορφία των σκύλων της κάθε ράτσας στον τρόπο με τον οποίο κυνηγάνε και στην μορφολογία.Αν ξαναρχίζαμε να δημιουργούμε ράτσες από την αρχή θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον 50 χρόνια για να τις σταθεροποιήσουμε.

Αν εννοείς τις μορφολογικές διαφορές σκύλων της ίδιας φυλής (αυτό πιστεύω ότι θέλεις να πείς) αυτές είναι ως ένα σημείο θεμιτές και η σοβαρότητά τους κρίνεται με βάση τα επίσημα στάνταρς της φυλής.Σπάνια δύο σκυλιά της ίδιας ράτσας είναι ίδια μορφολογικά και κυνηγετικά.Αν όμως οι αποκλίσεις είναι σοβαρές πχ ψευδοδάκτυλος ή λάθος χρώμα ή ύψος τότε δεν αναγνωρίζονται ως καθαρόαιμα.Αν και τελευταία τα πράγματα τα βλέπω πολύ ελαστικά:πχ στην Αμερική έχουν άσπρα Drahthaars ή Σέττερς που μοιάζουν με Επανιέλ Μπρεττόν με ουρά.Στην Ελλάδα,Ιταλία και Γαλλία έχουμε Πόιντερ και Σέττερ μικρόσωμα κλπ

Τώρα στο θέμα των χαρτιών.Η αποψή μου είναι ότι είναι προτιμότερο ένα σκύλος να έχει χαρτιά.Όχι ότι τα χαρτιά θα μας εξασφαλίσουν απόλυτα την επιτυχία αλλά περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.Προσωπικά από τα σκυλιά που είχα μόνο ένα Σέττερ είχε χαρτιά και ήταν πολύ μέτριο στο κυνήγι ενώ τώρα έχω ένα Drahthaar χωρίς χαρτιά που είναι αστέρι σε ορτύκι,μπεκάτσα και υδρόβια και με κάποιες επιτυχίες σε λαγό.Αυτό όμως δεν απαξιώνει τίποτα.

Για το θέμα των χαρτιών υπάρχει και άλλη μια σοβαρή παράμετρος.Στην επαρχία αν ζευγαρώσεις δύο σκύλους με χαρτιά δεν είναι εύκολο να δηλώσεις την γέννα ώστε τα κουτάβια να έχουν και αυτά χαρτιά,γιατί απαιτούνται κάποιες διαδικασίες και ταξίδι στην Αθήνα.Γι’  αυτό στην επαρχία κυκλοφορούν πολλά απολύτως καθαρόαιμα και καλά σκυλιά χωρίς χαρτιά.Αυτό είναι μια αδυναμία του ΚΟΕ που στο εξωτερικό έχει λυθεί με την δημιουργία παραρτημάτων των Εθνικών Κυνολογικών Οργανισμών.Επίσης οι εκδηλώσεις αναγνώρισης καθαροαιμίας σκύλων χωρίς χαρτιά γίνονται σπάνια.(Αυτό εμπεριέχει και ολίγον από συμφέρον εκτροφέων και μονοπωλίου ΚΟΕ).

Μιά λύση κατά την ταπεινή μου γνώμη θα ήταν οι αναγνωρίσεις καθαροαιμίας να περάσουν αποκλειστικά στους συλλόγους της κάθε ράτσας ώστε και πιο εύκολη να είναι η διαδικασία όσο και προσιτή και αδιάβλητη,αλλά όπως είπαμε υπάρχουν συμφέροντα…Βλέπε και την σχετική διαμάχη για τον Κρητικό Ιχνηλάτη (την αρχαιότερη κυνηγετική φυλή στον κόσμο) που τα συμφέροντα κάποιων θέλουν να την κάνουν Κρητικό Λαγωνικό.(Κάτι που θα την καταστρέψει).

  Και μια συμβουλή σε υποψήφιους αγοραστές σκύλων χωρίς χαρτιά:Εξετάστε γονείς και παππούδες μορφολογικά και κυνηγετικά και μετά εξετάστε το σκυλί που θα πάρετε.Διαβάστε τα στάνταρς της φυλής και δείτε πολλές φωτογραφίες σκύλων της φυλής που επιλέξατε.Πηγαίντε το σκυλί στον κτηνίατρο για έλεγχο ισχιακής δυσπλασίας και γνάθων.Απευθυνθείτε σε άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης σας για αγορά τέτοιου σκύλου…

  Φιλικά Γιάννης-Xiro 

Πιστεύω ότι τα κυνηγετικά σκυλιά επειδή ακριβώς προορίζονται για μια συγκεκριμένη εργασία πρέπει να επιλέγονται όσο το δυνατόν πιο σωστά. Δεν είναι εύκολο να διατηρεί κάποιος πολλά σκυλιά από την στιγμή που δεν κάνουν για τον σκοπό που τα θέλει. Αν έχεις την δυνατότητα να κρατήσεις ένα σκυλί για συντροφιά, δεν έχεις και άγχος.

Πρόσφατα αναγκάστηκα να χαρίσω τον Ρούντυ και δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω παρόλο που μαθαίνω ότι περνά μια χαρά και τίποτα δεν δείχνει να τον στεναχωρεί. Ο μοναδικός που δεν έφαγε και δεν κοιμηθηκε το πρώτο βράδυ από την στεναχώρια του, είμουν εγώ .

Οπότε για να αποφύγουμε να βρεθούμε σ’ αυτήν την θέση κάνουμε ότι μπορούμε για την καλύτερη επιλογή.

Μετά από πολλή σκέψη και διάβασμα, αποφάσισα το νέο μου κουτάβι να πληρεί όλες τις προϋποθέσεις (χαρτιά, δοκιμασμένους γονείς και παππούδες), γνωρίζοντας ότι δεν με εξασφαλίζει αυτό, αλλά τουλάχιστον να ξέρω ότι έκανα το σωστό (κατά την γνώμη των πολλών).

Μην φανταστεί κανείς οτι η διαφορά χρηματων είναι κατι το φοβερό.

Η καθαροαιμία και η γνώση των προγόνων, όταν η εκτροφή γίνεται με σωστή επιλογή γεννητόρων απλά σε εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχουν κληρονομικά προβλήματα και ότι το κουτάβι μορφολογικά θα μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον σαν πολύ καλός.

Έχω ακούσει κυνηγούς να λένε « η σκύλα μου μόλις ακούει μπαμ κατουριέται, δεν κάνει για κυνήγι αλλά θα την κρατήσω να πάρω κανα κουτάβι αφού έχει καλή μύτη και ψάχνει καλά τον λαγό».

Αυτό δεν είναι έγκλημα?

Πίστεψε με δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να αγοράσω κουτάβι από κάποιον γνωστό  μου κυνηγό που έχει καλή εκτροφή από σκυλιά δικά του, που τα έχει κυνηγήσει με επιτυχία και πληρούν τις εξελικτικές προϋποθέσεις.

Δίνω εξαιρετική σημασία σ’  αυτό, γιατί κάποιοι έκαναν μεγάλη προσπάθεια  ώστε να σταθεροποιήσουν μια φυλή, δεν είναι σωστό εμείς να γκρεμίζουμε αυτό που φτιάχτηκε με τόσο κόπο.

Δεν τίθεται θέμα ’ριας φυλής, ούτε μπορούμε να συγκρίνουμε τους ανθρώπους με τα ζώα. Δεν πρόκειται άλλωστε για κλωνοποίηση αλλά για επιλεκτική εκτροφή.

Αν ζευγαρώνουμε το προβληματικό ζώο συνεχίζουμε για πολλές γενιές μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά.

Τώρα για  τα αιμομικτικά ζευγαρώματα (μεταξύ αδελφών), γίνονται σπάνια και μόνο στην προσπάθεια  σταθεροποίησης κάποιων χαρακτηριστικών, όχι σαν αυτοσκοπός. Μην ξεχνάς ότι είναι στην φύση του ζώου κάτι τέτοιο.

Οι σωστοί εκτροφείς φροντίζουν να φτιάχνουν πρώτα ικανούς γεννήτορες με κοινά αίματα που όμως δεν υπάρχει κοντινή συγγένεια.

Μήπως το ίδιο δεν γίνεται στα χωριά όπου όλοι λίγο πολύ έχουν μια μακρινή συγγένεια?

Σε διπλανό χωριό το 90% των κατοίκων είναι ξανθοί και γαλανομάτηδες. Πως προέκυψε αυτό μήπως από το νερό?

Στην σπάνια περίπτωση που ένας “σωστός” εκτροφέας πάρει από μια γέννα κάποιο κουτάβι με δυσπλασία, δεν το ρίχνει στον Κεάδα, εκτός αν πρόκειται για αναπηρία. Φροντίζει να το στειρώσει και το χαρίζει σε κάποιον που θέλει ένα σκύλο για συντροφιά. Ακόμα και η ίδια η μάνα τους αν πρόκειται για ανάπηρο κουτάβι το παρατάει.

Δεν προσπαθώ να σε πείσω, κι εγώ χρειάσθηκα καιρό να καταλάβω την ορθότητα αυτών των απόψεων. Ούτε κάνω προπαγάνδα υπέρ των εκτροφέων.

Πλέον συναντάμε πολλές αγγελίες στα περιοδικά από ιδιώτες κυνηγούς-εκτροφείς που πουλούν κουτάβια προερχόμενα από καλές γέννες. Ίσως δεν υπάρχει ακόμα η εμπιστοσύνη σ΄ ένα άγνωστο που μπορεί να σου πουλήσει το Ουγγαρέζικο κουτάβι σαν Τρικαλινό, αλλά υπάρχουν καλές περιπτώσεις.

Με λίγα λόγια δεν θεωρώ ότι το κουτάβι που αγόρασα θα μου βγεί σώνει και καλά. Ακόμα κι αν έχει όλα τα στοιχεία  και προυποθέσεις, μπορεί να μην φανώ εγώ αντάξιος.

Μην ξεχνάμε ότι εμείς οι πολυάσχολοι Αθηναίοι, δεν έχουμε τον χρόνο και τις απαιτούμενες εξόδους για να δώσουμε την ευκαιρία σ’ ένα σκύλο να δείξει την αξία του. Γι’ αυτό πολλές φορές τα σκυλιά που χαρίζουμε σαν άχρηστα σε φίλους μας επαρχιώτες, τα βλέπουμε μετά από 2 χρονιές να πετούν και δεν τα αναγνωρίζουμε.

Τελειώνοντας θα πω, ότι υπάρχουν και περιπτώσεις εκτροφέων που διαθέτουν πανέμορφα σκυλιά “γουρούνες” τα οποία δεν έχουν κυνηγήσει ποτέ και μοναδική τους επιδίωξη είναι οι γέννες.

Είναι στο χέρι μας να το ψάξουμε και να μάθουμε το ποιόν του καθενός. Προσωπικά έτυχε να συναντήσω άνθρωπο που έχει δει τους γονείς και παππούδες του κουταβιού μου να κυνηγούν. Δεν κρύβω πως επηρεάσθηκα απ’ αυτό στην τελική μου επιλογή.

Ελπίζω να πάνε για όλους μας καλά και να  πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε.

ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΙΣΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΚΥΝΙΓΗ ΤΙΣ ΠΕΡΔΙΚΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟ ΕΝΑΝ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕ ΣΤΟ ΚΥΝΙΓΗ ΔΙΑΥΑΖΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΑΚΟΥΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΙ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΝΤΕΡ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΕΙΑ ΩΜΟΣ ΧΙΟ ΔΕΝ ΕΙΤΑΝ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΗΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ ΚΑΙ ΒΡΙΚΑ ΣΕ  ΑΓΓΕΛΕΙΑ ΠΩΣ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΚΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΙ ΚΑΘΑΡΟΕΜΑ ΜΕ ΧΑΡΤΙΑ ΑΠΟ ΚΥΝΙΓΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΑ ΛΙΓΟ ΑΚΡΙΒΑ ΟΛΟΙ Η ΦΥΛΗ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΤΙ ΚΑΝΗΣ ΕΦΕΡΑ ΔΥΟ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΠΗΡΕ ΚΑΠΙΟΣ ΦΥΛΟΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΡΙΣΤΑ ΣΤΟ ΚΥΝΙΓΗ ΒΕΒΕΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΙΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΟΣΑ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΟΕΜΑ

Νομίζω ότι όλοι μας βλέπουμε τα κυνοφιλικά θέματα με διαφορετικό μάτι. Κι εγώ είχα ενοχληθεί μέσα μου, όταν ο Γιάννης μου είπε ότι το κουτάβι μου είναι ημίαιμο, είναι ένας χαρακτηριμός που εγώ τουλάχιστον θεωρούσα ότι αναφέρεται στα σκυλιά που συναντάμε στους δρόμους να ψάχνουν τα σκουπίδια. Τελικά, απ’ ότι κατάλαβα, ημίαιμο είναι ένα οποιοδήποτε σκυλί το οποίο δεν έχει χαρτιά καθαροαιμίας, ακόμα κι αν είναι φαινότυπο της φυλής του. Το αν θα βγει καλός ή κακός κυνηγός έχει κάποια σχέση με την καθαροαιμία αλλά δεν είναι και απόλυτο.

Ο κύριος Νικολακόπουλος είναι γνωστό ότι βλέπει τα πράγματα μέσα από το πρίσμα των αγώνων, επομένως πώς θα μπορούσε να μην είναι απόλυτος ως προς τις αρχές του περί καθαροαιμίας; Ο Σταύρος από την άλλη, βλέπει τα πράγματα από την μεριά του απλού κυνηγού, που αυτά τα πράγματα, καλώς ή κακώς, δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου.

Εγώ ομολογώ ότι είμαι κάπου στην μέση, ή για να ακριβολογώ, βρέθηκα στην μέση. Αν ήμουν λίγο πιο συνειδητοποιημένος (ή καλύτερα ενημερωμένος) πιθανόν να μην διάλεγα το κουτάβι που επέλεξα να αποκτήσω, γιατί με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζω μία κατάσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τώρα που το απέκτησα έχω έστω και ελάχιστα μετανιώσει. Τα στοιχεία που μου δείχνει καθημερινά είναι υπέρ του δέοντος θετικά, και με έχει εκπλήξει με την υπακοή του, τον χαρακτήρα του και το πάθος του για τα θηράματα. Έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε έναν υπέροχο κυνηγό και έναν πιστό και αγαπημένο σύντροφο. Στο ερώτημα αν θα τον διαθέσω σαν επιβήτορα, δεν γνωρίζω την απάντηση. Μάλλον θα εξαρτηθεί από την κυνηγετική του πορεία και τις όποιες αντιλήψεις θα έχω εγώ διαμορφώσει περί καθαροαιμίας στο μέλλον. Ότι κι αν κάνω όμως, θα είμαι ειλικρινής με τον ιδιοκτήτη της σκύλας, δεν θέλω να κοροιδέψω κανέναν.

Όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα τώρα, θα ήθελα τους δύο φίλους μας, τον Γιάννη και τον Σταύρο, να διευρύνουν κάπως το οπτικό τους πρίσμα, και να βρεθούν ο ένας στην θέση του άλλου, μήπως και οι δύο κατανοήσουν κάπως καλύτερα τους τρόπους σκέψης που καθοδηγούν τους δύο αντικρουόμενους συλλογισμούς.

Εγώ, το μόνο που μπορώ να προσθέσω, είναι ότι κατανοώ απόλυτα και τους δύο, και δεν θα ήθελα να τους δω να βρουν κοινά σημεία συμφωνίας, μέσα από την αγάπη και των δύο στους τετράποδους φίλους μας.