Φιλε Μανο…ΒΑΡΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΧΤΑ μα καλλια εσυ…παρα οι Ιταλοι,οι Βουλγαροι,οι Αλβανοι και οι Αφρικανοι.
Ενδιαφερον το αρθρο συναδελφε και φιλε Κσαπ…αλλα οι αγραφοι νομοι δεν χρησιμοποιουνται κατα το δωκουν και η συνομοσπονδια δεν εχει ΚΑΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ με αυτους,παρα μονο με τους “γραμμενους”.
Οι αγραφοι νομοι ειναι ισως το σημαντικοτερο μερος της παραδοσης του κυνηγιου και ο λογος της αειφορικοτητας του.Σε αυτους οφειλονται ομως και πολλα κακως κειμενα των συγχρονων κυνηγων οπως και ο λογος για πολλες “ελλειψεις”.Πχ ο τοπικισμος σε κυνηγοτοπους που στο παρελθον ηταν μοιρασμενοι δικαιωματικα αναμεσα σε οικογενειες και υπηρχαν αγραφοι νομοι μεταξυ αυτων των οικογενειων…κτλ
Ειναι αμαρτια να γραφονται.
ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ…ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ…ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ.Δεν ξυπνησαν οι προγονοι μας ενα πρωι και ειπαν τι θα κανουμε σημερα…ας σκεφτουμε μερικους “αγραφους νομους” για να μπορουν να κατηγορουν ελευθερα οι μεν τους δε για “ελειψεις”,αυτους που δεν μπορουμε να κατηγορησουμε ως λαθροθηρες.
Παντα θα υπαρχει φαβα και ο νομοθετης παρεχει τους περισσοτερους λακους σε αυτην.
Οπως μου ειχε πει ενας παλιος και καλος κυνηγος…”το κυνηγι ξεμασκαρωνει τσ ανθρωπους”
Βρηκα καποιους αλλους που ευσταθουν αλλα κακως που υπαρχουν στο διαδικτυο.
Αλλο το…”δεν παιζω του λαγου που περναει διπλα μου”…και αλλο το “παιζω και δινω τον λαγο σε αυτον που τον σηκωσε και παιρνω πισω το φυσιγγι μου”
Ειναι καποιοι απο αυτους που τηρω εγω και φυσικα ειδα να τηρουν ολοι οι παλιοι και καλοι κυνηγοι που ετυχε να γνωρισω.Φυσικα ο συγγραφεας των συγκεκριμενων “αγραφων κανονων” οπως ακριβως και η ΚΣΕ δεν ξεχασε να παραφρασει καποιους,να προσθεσει δικους του και να “παραλειψει” καποιους αλλους.
Αυτο μαρτυραει την εποχη που γραφτηκαν,το θηραμα που προτιμαει ο συγγραφεας και την μεθοδο θηρευσης που χρησιμοποιει.Αυτα ομως ειναι υποκειμενικα και αφορουν συγκεκριμενους κυνηγους.Το να προσθεσω κι εγω μερικους απο αυτους που εχω δημιουργησει και τηρω στους κυνηγοτοπους δεν τους κατοχυρωνει στην παραδοση και στην ευρεια αποδοχη,και στην πραγματικοτητα δεν σημαινει τιποτα για τον συναδελφο που δεν θα τους τηρησει αλλα μονο για μενα που τους τηρω.
Αν εχουν αποκτηθει οι σωστες βασεις,αν ο κυνηγος εκλαμβανει το κυνηγι το λιγοτερο ως τροπο ζωης,και αν ο κυνηγος πηγαινει μονος του στο κυνηγι και ειναι αποτελεσματικος…τοτε σιγουρα ειναι απλα ζητημα χρονου να τους “νιωσει”,να τους δημιουργησει(αν δεν υπαρχουν)και να τους τηρησει ασυναισθητα.
1. Το κοπάδι των πουλιών που σήκωσε ένας κυνηγός, μόνος ή με το σκυλί του, πρέπει πρώτα εκείνος να το τουφεκίσει. Κι αν πάνω σου περάσει κι ενώ ακόμα πετάει, τότε μπορείς κι εσύ να τουφεκίσεις. Όταν ξανακαθίσει, τότε το προβάδισμα το έχει εκείνος που το πρωτοσήκωσε. Εσύ – αν δε σου το πει – δεν μπορείς να το κυνηγήσεις. Αν όμως το κοπάδι σκόρπισε, τότε θα τον αφήσεις εκείνον πρώτο να διαλέξει που θα πάει κι όταν ξεκινήσει, τότε κι εσύ μπορείς να κυνηγήσεις τα πουλιά που εκείνος άφησε.
2. Έστω ότι το σκυλί ενός κυνηγού κυνηγά λαγό που μόνο του τον ‘έβγαλε’ κι ο λαγός περνά δίπλα σου. Εσύ μπορείς να τον τουφεκίσεις, οφείλεις όμως, αν τον ‘πάρεις’, να τον προσφέρεις ευγενικά στον νυκοκύρη του σκυλιού κι εκείνος θα σου επιστρέψει το φυσίγγιο που έριξες.
3. Όταν δύο ή περισσότεροι κυνηγοί είναι στο κυνήγι παρέα, τότε, ό,τι χτυπήσουν το μοιράζονται αδελφικά, προσπαθώντας ο ένας να φερθεί πιο γενναιόδωρος από τον άλλο.
Ποτέ κυνηγός δεν προσφέρει το όπλο του με στραμμένη την κάνη προς τον συνάδελφό του. Όχι μόνο για τον κίνδυνο που οπωσδήποτε υπάρχει, αλλά και γιατί αυτό απαιτεί η ‘ευγένεια των όπλων’.
4. Τουφέκισε ένας συνάδελφός σου ένα λαγό ή μια πέρδικα που συγχρόνως την τουφέκισες κι εσύ και η πέρδικα έπεσε. Ποιός όμως θα την πάρει; Την πρωτοβουλία πρέπει να την αφήσεις στον συνάδελφό σου. Εκείνος θα σου την προσφέρει κι εσύ να δεχθείς να κυνηγήσετε ως το βράδυ μαζί. Αν ξαναχτυπηθεί οποιοδήποτε θήραμα από σένα ή από κείνον, τότε θα ‘ναι δικό του.
5. Στον τόπο που κάποιος άλλος κυνηγά μόνος του ή με παρέα, δεν μπορείς να κυνηγήσεις κι εσύ. Απομακρύνσου και ψάξε αλλού, έτσι θα αποφύγεις πιθανές παρεξηγήσεις οι οποίες μπορεί να καταλήξουν σε απίθανες λύσεις για τις οποίες θα μετανιώσεις. Μην ξεχνάς ότι κι εσύ και ο άλλος κρατάτε φωτιά στα χέρια σας. Κι εσύ, ίσως, τον εαυτό σου τον ελέγχεις. Ο άλλος, όμως;
6. Ο καλός κυνηγός δεν σκοτώνει ποτέ τον λαγό στο ‘γιατάκι’. Κι αν τον σκοτώσει, δεν το μαρτυράει. Είναι υποτιμητικό για τον κυνηγό να ρίξει τουφεκιά σε θήραμα που κοιμάται. Κι ούτε καταδέχεται να ρίξει από ‘λούφα’ σε πέρδικες που τρέχουν στο νερό να δροσιστούν. Το τελευταίο άλλωστε αποτελεί και πράξη από τον νόμο κολάσιμη.
7. Τον λαγό δεν τον παρακολουθείς από τα ίχνη του πάνω στο χιόνι, όχι μόνο γιατί ο νόμος το απαγορεύει, αλλά γιατί δεν μπορεί τόσο χαμηλά να κατέβει ο ‘άρχοντας’ της γης και να δολοφονήσει τον λαγό, που δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί με τα μέσα που η φύση του έχει δώσει για άμυνα.
8. Ο νέος κυνηγός σέβεται τον παλιό κι ακούει τις συμβουλές του κι ας νιώθει τον εαυτό του αξιότερο από κείνον.
9. Ποτέ ο κυνηγός δεν συνομιλεί στο βουνό με συνάνθρωπό του, έχοντας το όπλο του γεμάτο. Είναι επιταγή και χαρακτηρίζει τη μόρφωσή σου να σε δει ο συνάδελφός σου ότι άδειασες το όπλο σου.
10. Ο κυνηγός πρέπει να φερθεί σαν αδελφός σε συνάδελφό του που κάτι του συνέβη στο βουνό.
11. Το βουνό και η θάλασσα ενώνουν τους ανθρώπους. Οι περιπατητές του δάσους το ‘χουν σε κακό αν δεν πουν ‘καλημέρα’. Μην το ξεχνάς αυτό. Κι ο πιο ασήμαντος που θα ανταμώσεις, μπορεί να σου σώσει τη ζωή.
12. Ξέρεις, ίσως, πως η ζωή που ζούμε είναι ένα θέατρο. Το κυνήγι όμως δεν έχει ‘ράμπες’ και ‘παρασκήνια’, ξεγυμνώνει τις αξίες, μασκαρεύει τους ανάξιους, τους θρασείς και τους συμφεροντολόγους. Στο κυνήγι βγάλε τη μάσκα. Έτσι, θα σε εκτιμήσουν κι έτσι θα ξαλαφρώσεις από το βάρος που σ’όλη σου τη ζωή το σέρνεις μαζί σου.(“το κυνηγι ξεμασκαρωνει τσ’ ανθρωπους”)
Τούτη τη λύτρωση ζει εκείνος που ζώνεται τα “σιδερικά” και σέρνοντας πίσω του ένα σκύλο, ανηφορίζει για τα κυνηγοτόπια. Το “κρέας” τι το κάνει μπρος σε τούτη τη λύτρωση;
Λυτρώσου, λοιπόν και “συ κι ακολούθησε το μονοπάτι που τόσοι πριν από σένα το έχουν “πατήσει” συμβουλεύει ο συγγραφέας
Το οτι δεν γινεται μνεια στα μεταναστευτικα θηραματα οπως τα τρυγονια πχ..φυσικα δεν ειναι καθολου τυχαιο.
Ο ψιλος μεζες ηταν για ολους τους κυνηγους “καιρου”θελοντος…οχι ανθρωπων.
Ενας αγραφος κανονας στα μεταναστευτικα θηραματα στην Κρητη οπως τα τρυγονια πχ,ηταν να εννοειται το “χώρια βούργια”(Οτι σκοτωσει ο καθενας παιρνει στο σπιτι του)
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
