“κυνηγότοποι” ή αλλοιώς ρεζέρβες!!

Η εισήγηση που ακολουθεί δίνει το στίγμα για το πως θα είναι στο μέλλον η μορφή του κυνηγίου.
 
“Κυνηγότοποι – Νέα οργάνωση της Θήρας
Εισηγητής : Νεόκλητος Γεωργιάδης
Δασολόγος, Τμηματάρχης Υπ. Γεωργίας
Θήρα : Γενικότερα και συνολικά η θηραματοπονία, είναι μια νόμιμη και αποδεκτή από την πολιτεία δραστηριότητα.
Η αναζήτηση, ο εντοπισμός και εν συνεχεία θανάτωση διάφορων θηραμάτων στην ύπαιθρο και τη φύση, είναι μια απλή περιγραφή του αντικειμένου της θήρας. Στα πλαίσια όμως μια ιδανικής άσκησης της θήρας, του σεβασμού και της της τήρησης των κανόνων και αρχών λειτουργίας της φύσης και των ζωντανών οργανισμών που την συνθέτουν, το αντικείμενο γίνεται άθλημα και ενασχόληση που:

-δίνει την δυνατότητα για υγιεινή άσκηση του σώματος.
-σκληραγωγεί και ωριμάζει τον χαρακτήρα.
-διδάσκει παρατηρητικότητα, ήθος, σεβασμό και εγκράτεια. Η Θήρα τα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη γη, αποτέλεσε γι’αυτόν το μέσο άμυνας από τα άγρια σαρκοβόρα θηρία, όπως επίσης μέσο για την εξοικονόμηση τροφής και ενδυμασίας, για την κατασκευή όπλων και άλλα. Ήταν η πρώτη σχέση και επαφή του ανθρώπου με την φύση.
Στην πορεία εξέλιξης και ανάπτυξης του ανθρώπου, αυτή η σχέση μεγάλωσε σε έκταση και περιεχόμενο. Ο άνθρωπος έγινε το κυρίαρχο πλάσμα στον πλανήτη, άντλησε ληστρικά και εξάντλησε ποικιλοτρόπως κάθε φυσικό πλούτο, επιφέροντας δυστυχώς μεγάλες καταστροφές, πολλάκις μη αναστρέψιμες στο φυσικό περιβάλλον. Αργησε να αντιληφθεί οτι πριονίζει επικίνδυνα το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, ζει, αναπνέει και αναπτύσσεται, άργησε να αντιληφθεί οτι και ο ίδιος αποτελεί ένα στοιχείο της φύσης, οτι έχει οργανικούς δεσμούς με την φύση που πρέπει να διατηρήσει για την περαιτέρω επιβίωσή του.
Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται και καταγράφεται στα θετικά, μια αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Η ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος τις μέρες μας αποκτά διαστάσεις, περιεχόμενο και ποιότητα. Στο βαθμό που ανταγωνισμοί και διάφορα οικονομικά συμφέροντα το επιτρέπουν, λαμβάνονται μέτρα προστασίας, ανόρθωσης και αναβάθμισης του περιβάλλοντος Λόγοι αυτοσυντήρησης του ανθρώπου, μας κάνουν να πιστεύουμε οτι τα μέτρα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος ολοένα θα αυξάνονται.
Τα μέτρα αυτά έχουν να κάνουν με τήρηση περιβαλλοντικών κανόνων και αρχών, με την αυστηρή αειφορική διαχείριση και κάρπωση των φυσικών οικοσυστημάτων, με την προστασία φυσικών περιοχών και διάφορων ζωντανών οργανισμών που απειλούνται με εξαφάνιση, με τον έλεγχο εν γένει της οικονομικής ανάπτυξης και δράσης του ανθρώπου στη φύση. Πέρα των ανωτέρω εδώ και αρκετάχρόνια έχει τεθεί στόχος σε Εθνικό, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο η δημιουργία ενός πλέγματος φυσικών περιοχών για την προστασία των ειδών, των φυσικών οικοσυστημάτων, των δεσμών και λειτουργιών της φύσης. Τέτοιες περιοχές απόλυτης προστασίας ή μερικής (όπου δηλαδή επιτρέπονται συγκεκριμένες δράσεις ήπιας μορφής και συμβατές με το περιβάλλον) είναι οι δρυμοί (πυρήνας και περιφέρεια), τα καταφύγια άγριας ζωής, υγρότοποι που προστατεύονται με διάφορες συμβάσεις, NATURA, περιοχές S.P.A για τα πουλιά κ.α. Αυτές οι εκτάσεις σήμερα φτάνουν περίπου το 20% της συνολικής έκτασης της χώρας μας. Εκτιμούμε οτι αυτές οι εκτάσεις θα αυξηθούν σε έκταση περαιτέρω, για την υλοποίηση των στόχων που προαναφέραμε.
Συνθήκες και δεδομένα της εποχής του 40 και 50 καθόρισαν τον χώρο άσκησης της Θήρας. Σύμφωνα με το άρθρ. 251 του Ν.Δ 86/69, ” Η Θήρα επιτρέπεται να ασκείται ως άθλημα, καθ’όλη την επικράτεια εκτός των περιοχών για τις οποίες ισχύουν διάφορες απαγορεύσεις της Δασικής Νομοθεσίας.”
Με δεδομένη την πλούσια πανίδα της εποχής, την περιορισμένη σε έκταση και άγνωστη σε εξέλιξη ανάπτυξη των λοιπών δραστηριοτήτων, καθορίστηκε εκτεταμένα και αόριστα ο χώρος άσκησης της Θήρας. Οι “εν δυνάμει κυνηγότοποι” γεωργικές εκτάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταβάλλονται σε περιοχές εξαφάνισης της πανίδας και του θηράματος – δύσκολη έως αδύνατη η αναπαραγωγή και ανάπτυξη. Σκάφες λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων αποκαλούν οι ειδικοί σήμερα τις γεωργικές εκτάσεις.
Η επέκταση των πόλεων και οικισμών, η δημιουργία παραθεριστικών κατοικιών και οικισμών, η τουριστική και βιομηχανική ανάπτυξη και άλλες δραστηριότητες, περιορίζουν δραστικά και άμεσα ή έμμεσα τους χώρους άσκησης της θήρας, αφανίζουν το θήραμα. Συμπεριλαμβανομένων και των γεωργικών καλλιεργειών η κάθε μια από τις πιο πάνω δραστηριότητες, χρόνο με τον χρόνο περιχαρακώνουν, οριοθετούν, διεκδικούν και τελικά εξασφαλίζουν αποκλειστική ανάπτυξη της δραστηριότητάς τους οχι μόνο στους χώρους που ορίζουν αλλά και ευρύτερα των χώρων αυτών.
Παραδείγματα:
α. Σάμος – Χίος ( τουριστική δραστηριότητα)
β. Καπανδρίτι – οικισμοί και παραθεριστικές κατοικίες σε ευρύτερη περιοχή.
γ. Φθιώτιδα – γεωργικές εκμεταλεύσεις – Με αποφάσεις Περιφερειαρχών. Η μόνη δραστηριότητα σήμερα που δεν έχει τον συγκεκριμένο χώρο ανάπτυξης είναι η Θήρα. Ασκείται σε όλη την επικράτεια, όμως εκεί, προσωρινά και για όσο χρόνο άλλες δραστηριότητες το επιτρέπουν. Με δεδομένη συνολικά την περαιτέρω και με γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξη της χώρας μας με τις επιμέρους δραστηριότητες και τις κατά χώρο δευσμεύσεις που αυτές θέτουν σε αναπτυξιακό και προστατευτικό επίπεδο, όπως αναλυτικά περιγράψαμε, εκτιμούμε πως: “Αν επιθυμούμε την διατήρηση του αντικειμένου της Θήρας” θα πρέπει η θήρα ως δραστηριότητα να οριοθετήσει τον χώρο δράσης της. Πρίν από οποιαδήποτε ανάπτυξη πρέπει, όπως όλοι αντιλαμβανόμεθα, να προσδιορίσουμε και να καθορίσουμε τον χώρο δράσης μας. Στο ελεύθερα, στο παντού και στο πουθενά δεν γίνεται τίποτε.
Προτείνουμε λοιπόν τον καθορισμό και την οριοθέτηση του χώρου άσκησης της Θήρας .
Τους “Κυνηγότοπους”
Μικρές και μεγάλες σε έκταση περιοχές σε επίπεδο Νομού αλλά και Περιφέρειας,
όπου σ’αυτές και μόνο σ’αυτές τις περιοχές θα είναι δυνατή η ανάπτυξη της θηρευτικής δραστηριότητας
Καθαρά θηραματοπονικά κριτήρια θα καθορίζουν την επιλογή και οριοθέτηση των περιοχών των “Κυνηγότοπων”. Οι περιοχές που θα επιλεγούν θα δίνουν την δυνατότητα ανάπτυξης και άσκησης της Θήρας. Η θεσμοθέτηση – η Νομική κατοχύρωση – των “Κυνηγότοπων” θα εξασφαλίζει το αντικείμενο της Θήρας έναντι άλλων οχλήσεων και δραστηριοτήτων.
Ο τρόπος και η μορφή ανάπτυξης και λειτουργίας αυτών θα πρέπει, – και είναι δυνατόν – να δίνουν τον χαρακτήρα ενός δασοπονικού, περιβαλλοντικού μέτρου προστασίας και αναβάθμισης των φυσικών οικοσυστημάτων που θα καταλαμβάνουν οι κυνηγότοποι. ( Ένα ισχυρό επιχείρημα για την αξασφάλιση και κατοχύρωση των χώρων άσκησης του κυνηγίου).
Η οποιαδήποτε ανάπτυξη άλλης δραστηριότητας μέσα στους χώρους αυτούς θα πρέπει να εναρμονίζεται με τα κατοχυρωμένα δικαιώματα Θήρας στους συγκεκριμένους χώρους και οχι η Θήρα με τις άλλες δραστηριότητες όπως γίνεται σήμερα. Οι “Κυνηγότοποι” δεν είναι ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές όπου πληρώνεις για να σκοτώσεις ένα ζαλισμένο θήραμα εκτροφής. Θηραματοπονικά μέτρα στα πλαίσια διαχείρισης της περιοχής δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης άγριου θηράματος για ένα παραδοσιακό κυνήγι.
Δεν πληρώνεις το θήραμα, τηρείς όμως αυστηρά τους κανόνες που εξασφαλίζουν το αντικείμενο – τη Θήρα – στους χώρους αυτούς. Ένας “Κυνηγότοπος στην πλήρη ανάπτυξή του θα πρέπει να περιλαμβάνει:

α. Κύριο χώρο κυνηγότοπου – Ο χώρος δράσης και άσκησης της Θήρας.
β. Κέντρα εμπλουτισμού και τροφοδοσίας του κύριου χώρου. Περιμετρικά και έξω από τον κύριο χώρο δράσης, καταφύγια άγριας ζωής.
γ. Χώρος εκπαίδευσης κυνηγόσκυλων. Ένα μικρό μέρος του κύριου χώρου θήρας του κυνηγότοπου αποτελεί χώρο εκπαίδευσης κυνηγόσκυλων.
δ. Δημιουργία σκοπευτηρίων.
Στην περιφέρεια του κυνηγότοπου παραχωρούνται χώροι ίδρυσης και λειτουργίας οργανωμένων σκοπευτηρίων για την εκπαίδευση των κυνηγών, ανάπτυξη σχέσεων και κυνηγετικής κουλτούρας. Λειτουργία του Κυνηγότοπου
Ένα εξ’ίσου σοβαρό κεφάλαιο με την ανάπτυξη και την οργάνωση του κυνηγότοπου. Βασική αρχή της λειτουργίας θα πρέπει να είναι η τήρηση κανόνων και αρχών που έχουν να κάνουν με το θηραματικό ζωϊκό κεφάλαιο και με την απόληψη του λήμματος αυτού. Προστατεύουμε το κεφάλαιο και απολαμβάνουμε τον τόκο του.
Στόχος μας η εξασφάλιση μιας αειφόρας θηρευτικής δράσης στους χώρους αυτούς. Η καταγραφή του ζωϊκού θηραματικού κεφαλαίου και οι δυνατότητες αναπαραγωγής του, καθορίζουν τις ρυθμίσεις λειτουργίας στους κυνηγότοπους. Ρυθμίσεις που ενδεχομένως θα έχουν να κάνουν με το είδος του θηράματος, τον αριθμό των κυνηγών που μπορεί να αντέχει ο κυνηγότοπος”.