Δεν είναι όλα τα DVD και οι βιντεοκασέτες για το κυνήγι, εκπαιδευτικού περιεχομένου. Είναι και ψυχαγωγικού/ενημερωτικού. Το κυνήγι διαφοροποιείται ως προς την διεξαγωγή του από χώρα σε χώρα. Δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι για να καταδικάσουμε τον τρόπο κυνηγίου άλλων λαών, ούτε και να κρίνουμε από την δική μας παραγματικότητα τους άλλους. Εφ’ όσον για αυτούς τους κυνηγούς, τα απαγορευμένα για εμάς μέσα, είναι εκεί νόμιμα, η γνώμη μας περιττεύει.
Πρόσφατα, κυνήγησα τρυγόνια στα Σκόπια. Εκεί δεν υπάρχει νόμος που να επιβάλλει χωρητικότητα στα όπλα μέχρι 3 φυσίγγια και δεν υπάρχει και όριο κάρπωσης στα τρυγόνια. Από την άλλη όμως, δεν επιτρέπεται το κυνήγι όλες τις ημέρες της εβδομάδας, και κάθε περιοχή μπορεί να φιλοξενήσει περιορισμένο αριθμό κυνηγών. Συμπέρασμα, τα πουλιά αστυνομέυονται, αλλά με τελείως διαφορετικό από τον δικό μας, τρόπο.
Μετά, είναι και η τελείως διαφορετική νοοτροπία αυτών των λαών, και ιδίως η απόλυτη τήρηση των νόμων. Από την στιγμή που δικαιούμαι να χτυπήσω π.χ. 5 παπιά την ημέρα, δεν τον νοιάζει τον νομοθέτη αν θα χρησιμοποιήσω κράχτες, ομοιώματα κλπ. ή αν θα κυνηγήσω νύχτα, γιατί ξέρει ότι μόλις συμπληρώσω το όριό μου θα πάω σπίτι μου. Στην Ελλάδα που δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στους νόμους, και ο νομοθέτης είναι βέβαιος ότι θα παρανομήσω, τότε χρησιμοποιούν κάθε είδους απαγόρευση για να με αποτρέψουν από το να θηρεύσω μεγάλες ποσότητες. Είναι θέμα εμπιστοσύνης στον πολίτη/κυνηγό, όπως και σε άλλες περιπτώσεις στην Ελλάδα, βλέπουμε παρόμοια περιστατικά και σε άλους τομείς, όπως στην Εφορία π.χ., όπου λειτουργούν με δεδομένο ότι ο πολίτης κλέβει το κράτος. Ε, μ’ αυτήν την νοοτροπία σε αναγκάζουν τελικά να τους κλέψεις.