Σημερα περασαμε με ενα φιλο ενα σουπερ απογευμα που τα ειχε ολα,,πολλα σηκωματα παιδια σε 7 διαφορετικα πουλια αλλα και πολυ ποδαρομα και μικροπηδηματα,,το κοτετσι μου ειναι πολυ πυκνο αλλα σταθηκα τυχερος σημερα μιας που τα δυο πουλια που τουφεκισα καταφερα και τα πηρα,,ο φιλος τουφεκισε και αυτος αλλες δυο αλλα ηταν σε πολυ πιο δυσκολη θεση και δεν καταφερε καποια,,τελος καλο ολα καλα ,ρομαντικε βγες καμια βολτα εχει πουλακια
ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΑ;;;;; ΜΕ Τ Ε Ν Τ Ω Σ Α Ν…….Πήγα αδελφέ, κατάλαβα οτι θα είχε μετακίνηση και πέρασα μια βόλτα να “χτυπήσω κάρτα”.
4 σηκώματα έκανα, το πρώτο δεν κράτησε καν φέρμα, τίναξε μόνη της, είδα την ρώτα της και την ξανασηκώνω, στα τρια μέτρα απο μένα και την χάνω ο βλάκας-πάντα οι εύκολες τουφεκιές είναι για κλάματα,την κάνει η κυρία και την βλέπω να κάνει τρελό φτερό.
Απογοητευμένος γιατί ο σκύλος ήταν σε πόντα φέρμα για κανένα εικοσάλεπτο σταματάω, ανάβω τσιγάρο να ηρεμήσει το σκυλί.
Τον ποτίζω τον παίδαρο και συνεχίζουμε, το κουδούνι σταματάει ξανά μετά απο ένα τέταρτο σε άλλο πουλί, την ακούω που βγαίνει απο τα πυκνά, περνάει μπροστά μου και δεν της ρίχνω, την αφήνω να κάτσει και σφυρίζω σιγανά στον σκύλο να έλθει.
Όμως το σκυλί δεν σπάει τη φέρμα και αρχίζει να μου τη δίνει. Κατεβαίνω πιο μπροστά απο τον σκύλο την πλαγιά. Ίσα που ξεχωρίζω απο την πυκνούρα οτι είναι σε φέρμα, σκέπτομαι “κοίτα τώρα κόλλημα που έφαγε, αφού το πουλί έφυγε”.
Τότε ακούω να ξεκολλάει απο κάτω άλλο πουλί μπροστά απο τον σκύλο, μια τουφεκιά πάρτη κάτω. Την ψάχνει ο σκύλος την φέρνει και για πρώτη φορά μου την αφήνει στα πόδια σαν να μου λέει, Γιωργάκη, άντε γ@@@@ μ’ έπρηξες με τα σφυρίγματα την ώρα που είμαι σε φέρμα…
Ξανακάθομαι, ανάβω τσιγάρο, δίνω νερό στον σκύλο και σκέπτομαι “αφού την είδα να περνάει απο μπροστά μου και να βουτάει 100 μέτρα πιο μπροστά τι έγινε ρε γαμώτο περπάτησε πάλι προς τα πίσω;”
Ξεκινάμε μετά απο λίγο, φεύγει μπροστά το σκυλί και το κουδούνι αρχίζει να χάνεται-πόιντερ βλέπεις-Όμως δεν το ακούω, επιταχύνω το βήμα μου, δεν ακούω το κουδούνι, τρέχω προς τον σκύλο, δεν τον βλέπω, δεν ακούω κουδούνι δεν ξέρω που φερμάρει, για δέκα σχεδόν λεπτά τον ψάχνω, ο ιδρώτας τρέχει και η καρδιά σπάει-το τσιγάρο μου μέσα-ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ πουθενά….
Ακούω ξαφνικά κουδούνι να πηγαίνει σαν τρελό απο το τρέξιμο, βλέπω έναν θάμνο να κινείται λέω εκεί μέσα είναι το βλαμμένο, όμως βλέπω πιο μετά τον σκύλο(δευτερόλεπτα)πιο πίσω απο εκεί που κουνιόταν ο θάμνος να τρέχει σαν παλαβό, πηγαίνω προς τα εκεί και τι βλέπω;;;Μαλλιά…Σε λαγό ήταν ο σκύλος φέρμα ο οποίος έσερνε σ’ ένα πυκνό και άφησε μαλλιά όταν άρχισε να τρέχει….. 😥
Του φωνάζω, αλλάζουμε κατεύθυνση στα πέντε λεπτά πάρε φέρμα σε πουρνάρι (προς την κατεύθυνση που υπολόγιζα να έχει κάτσει η μπεκάτσα που δεν είχα τουφεκίσει), βγαίνει το πουλί μέσα στη μούρη μου, ρίχνω ταυτόχρονα τις δυο πρώτες μα εκείνη πετάει ακόμα…σημαδεύω, μπαμ, κάτω…..
Επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητο, έχω ηρεμήσει δεν υπολογίζω σ’ άλλο πουλί φέρμα ο σκύλος 50 μέτρα απο το αυτοκίνητο-“μα…..έχω περάσει απο εκεί”, πάρε ένα ζευγάρι να σπάει δεξιά και αριστερά, αγχώθηκα, τις έχασα και τις δυο….Ήταν ωραία ρε!!!!!!
ΥΓ: Είπαμε, περιμένω να βγούμε παρέα Loui!!!!!