ΜΠΕΚΑΤΣΑ

Salonikios wrote:

ΟΧΙ φίλε ,δεν είναι έτσι τα πράγματα,παρόμοια περιστατικά υπήρχαν και στο παρελθόν και άτομα που τα κάνουν υποβαθμίζουν τα τόπικ,θεωρούν τον εαυτό τους εξυπνότερο απο τους άλλους και τους δουλεύουν και ξέρεις το λόγο,θέλουν να ικανοποιήσουν έναν άκρατο εγωισμό,οτι είναι οι μεγάλοι κυνηγοί με τα μεγάλα σκυλιά,που κάνουν νούμερα όταν οι άλλοι παλεύουν να σηκώσουν ένα-δύο πουλιά.Εγώ επειδή ξέρω οτι οι φωτό δεν λένε πάντα την αλήθεια,ποτέ δεν γράφω πόσα πουλιά χτύπησα,αλλά γράφω πόσα πουλιά σήκωσα και σε τι περιβάλλον,για να σχηματίσουν μια γνώμη αυτοί που διαβάζουν,που περίπου είναι τα πουλιά και να κυνηγήσουν σε μέρη ανάλογα.Το πόσα χτύπησα ενδιαφέρει μόνο εμένα και τα σκυλιά μου,αυτή είναι η άποψη μου και αν και γράφουμε ανώνυμα πρέπει να σεβόμαστε αυτούς που τα διαβάζουν.

Φίλε Σαλονικιέ δε διαφωνώ πουθενά μαζί σου.

Απλά έναν άνθρωπο δε γίνεται να τον κρίνουμε από τη μία,θα τον κρίνουμε από τις 99.

Ειδικά ένα νέο παιδί.

Πάντα φιλικά,Κώστας

ΚΑΛΗΜΕΡΑ   γνησιοι μπεκατσαδες(καποιοι λιγοι ειναι εδω μεσα μετρημενοι στα δαχτυλα)εχθες μετα το μεσημερι πηγα ενα διωρο με τον σκυλακο βρηκα παρα πολλες τρυπες και ειχα και δυο φερμες σε ζεστες θεσεις(θα βαλω και βιντεο)μονο, πουλι δεν ειδα, παντοςκαι με φιλους που πηγαν εχθες που μιλησα σηκωσαν ο ενας 1 πουλι και ο αλλος 2 αλλα μονο τα εβλεπαν , σαβ/κο το προγραμμα εχει αγωνες στον λαγκαδα την αλλη βδομαδα μια τελευταια βολτα , αυτα τα νεα απο δω, κανονιστε  μαγκες το τοπικ να το κανετε ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ , ευχαριστω

Στην κορινθία πάντως τις τελευταίες μέρες έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση.

ενα διωρο το πρωι στα καλυβια αττικης και μια συναντηση με τη κυρια που κατεληξε σε ευστοχη τουφεκια

Σάββατο ξημερώματα 16 Φεβρουαρίου, στο “δικό” μου μέρος, εκεί που ξέρω πόσα σκαθάρια είναι κάτω απο τις πέτρες και που πιάνουν οι μπεκάτσες ανάλογα τον μήνα. Δύσκολα πουλιά, μπεκάτσες που δεν βάστηξαν στις φέρμες του ζόρικου ready. Κι’ εκείνος το γνωρίζει το μέρος, έχει δαγκώσει πολλές και ξέρει που να προσέξει, αλλά τι κι’ αν είναι 7,5 ετών ο μεσήλικας ποιντεράς μου; Οι “χαζομάρες” και τα “φάουλ” δεν σταματούν απ’ οτι φαίνεται, γιατί; Διότι είναι και αυτός “Αθηναίος” και όταν βγαίνει “σκάβει” το βουνό μετά απο μια ή μιάμιση εβδομάδα αποχής.

Ακούω σχεδόν δίπλα μου ένας ντουμπλέ, σκέπτομαι, επέστρεψαν οι κυρίες και μετά απο ένα δυο λεπτά το κουδούνι σταμάτησε. Έτρεξα μα…Δεν ήταν εκεί, έφυγε αθόρυβα και αυτή…Σκέπτομαι ξανά, θα είναι δύσκολη η μέρα μου…..Συνεχίζουμε, προσπαθώ χαμηλόφωνα να ηρεμήσω τον σκύλο να τον παροτρύνω μεν να ψάξει αλλά με ηρεμία. Δύσκολο αλλά η προσπάθεια προσπάθεια, φέρμα ξανά, αυτή πρόλαβα να την ακούσω, ελαφροπέτατη η κυρία, αλλά άφησε και το στίγμα της, πράγμα που μου έδωσε την ευκαιρία να την ψάξω ξανά. Ακούω ένα μπίπερ απο άλλον κυνηγό σε φέρμα στην κατεύθυνση που πηγαίνω. Αλλάζω ρότα (γιατί να την χαλάσω στον συνάδελφο;), ο ποιντεράς μου φερμάρει προσπαθώ να τον φτάσω και εκείνη χτυπιέται να βγει μέσα απο την πουρνάρα…Δυο τουφεκιές….στον βρόντο  Έχω ιδρώσει, ο νοτιάς με τσακίζει, το ίδιο και αυτό που διαπιστώνω γύρο μου…Παντού κομμένοι κορμοί απο δέντρα. Απλά ντροπή…..

Αρχίζω να κατηφορίζω ξανά προς το πιο επικίνδυνο σημείο αφού στα ψηλά είχε αρκετό κόσμο, εκεί ο Ready μου επιφύλαξε κάτι που για 7,5 χρόνια δεν το είχε ξανακάνει και δεν συνηθίζεται για πόιντερ…Ξαπλωτή φέρμα…..Ο Γιώργος αρχίζει να κατουριέται, έχω πάρει θέση και περιμένω  τον βλέπω, τον αισθάνομαι πως την έχει μπροστά του, τρέμει ολόκληρος αλλά προσπαθεί να κρατηθεί στη σωστή απόσταση για να την δαγκώσει μετά την τελική φάση της κυνηγετικής στιγμής….

5, 6, 7 λεπτά, ακίνητος ο σκύλος, ακίνητος κ γω μέχρι που αποφασίζω να τον τραβήξω φωτογραφία(παρακινδυνευμένο αλλά το κανα), 9 λεπτά, στο επόμενο λεπτό καταλαβαίνω τον λόγο της ξαπλωτής φέρμας και του τόσου πάθους, δυο “μαχητικά” “σπάνε” δεξιά και αριστερά και πίσω.

Δεν αγχώνομαι όπως τόσες φορές στο παρελθον, η αριστερή μου δίνει περισσότερο χρόνο για να επομίσω και πάτημα της σκανδάλης….

Απόρτ ενός 5λεπτου με την βελουδομάτα στο στόμα του ο κύριος Ready. Στρίβω τσιγάρο, τον αφήνω με το δικό του τρόπαιο να το χαρεί, κάθομαι σε μια πέτρα, βγάζω την κομμένη μπάλα, βάζω νερό και έρχεται ν’ ανταλλάξει την μπεκάτσα με νερό, ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα μπράβο στ’ αυτί του…

louis wrote:

αντε ρομαντικε την χουφτωσες παλι χα χα ωραιος,,εγω εχω ενα θεμα με ενα δοντι απο το σαββατο και την εχω κανει λαχειο και δεν ειμαι για τιποτα,,οταν με αφησει θα βγω καμια βολτα πιο πολυ για το σκυλι και να πω και ενα τελευταιο αντιο σε μια γνωστη κυρια που καταφερε και εβγαλε την χρονια στο κοτετσακι μου ειναι πανο απο δυο μηνες εκει μεσα,και ειναι πραγματικος λοκατζης η κυρια,,ειναι το μονο πουλι που δεν μου εδωσε ουτε μια φορα κορμι για τουφεκια φετος,,και ηταν παντα ενα βημα μπροστα απο εμενα και μπραβο της η αλλες που ντοπιασανε με τα πολλα πεσανε στην μαχη,,και κανα δυο απο αυτες ηταν και αυτες στα ΛΟΚ η αυλαια ειναι ετοιμη να πεσει για φετος,,και αυτο που θα μεινει ειναι η ωραιες στιγμες που μου χαρισαν τα πουλακια και αυτα που πηραμε, και αυτα που χασαμε,,ειτε ειναι λιγες ειτε ειναι πολλες εγω καθε χρονια κρεμαω το οπλο μου γεματος γιατι η μπεκατσα για μενα ειναι κυνηγι ποιοτητας και οχι ποσοτητας,,και με τις λιγες καλα περναω και για αυτο κυνηγαω και πολυ τα ντοπιαρικα δυσκολα πουλια στα πυκνουρια,,με τις ντοπιαρες εχω μια σχεση αγαπης γιατι ειναι παντα εκει και με περιμενουν,,και οταν σηκωσω μια μπεκατσα 40 φορες για να την παρω ειναι σαν να πηρα 40 μπεκατσες,,γιατι καθε φορα ο χτυπος τις καρδιας και η ψυχρολουσια στην φερμα ειναι παντα ιδια ειτε ειναι το ιδιο πουλι ειτε ειναι αλλο ποια η διαφορα; ευχομαι σε ολους να περασετε καλα μεχρι την τελευταια μερα ΥΣ Βικτωρα ωραιο θορυβο εχει το μπιπερ σου φιλε,,μου θυμιζει χριστουγεννα χα χα πολυ ωραιος και ο σκυλακος σου φιλε να ειναι καλα

Λιάκο, κάμερα και μέχρι τον Μάρτη θα βγαίνω φέτος γιατί οι επιστροφές φαίνεται πως καθηστέρισαν, άρα αξίζει η βόλτα, την αξίζει πάνω απ’ όλα ο σκύλος!!!

louis wrote:

και οταν σηκωσω μια μπεκατσα 40 φορες για να την παρω ειναι σαν να πηρα 40 μπεκατσες

καποιος φιλος εχει γραψει οτι αυτο που μενει περισσοτερο στην μνημη ειναι τα πουλια που χασαμε παρα αυτα που πηραμε.

ετσι πιστευω και εγω λοιπον. μεγαλυτερη σημασια εχει το ταξιδι .

εννοω φιλε ακριβως αυτο που γραφω.

να εισαι καλα και να κανεις ομορφα κυνηγια σαν αυτο που μας περιεγραψες και του χρονου.

(λεω και του χρονου επειδη η μερες που εμειναν ειναι λιγες)