Η φετινή χρονιά με πήγε αρκετές δεκαετίες πίσω από πλευράς πληθώρας θηραμάτων,
τότε που νεαρός κυνηγός,οπλισμένος με το οικογενειακό όπλο (Pieper bayard εξώσφυρο
πλαγιόκανο) κυνηγούσα τις Μπεκάτσες περπατητό χωρίς σκύλο, κάτω από τις ελιές και
ανάμεσα στα κοντοπούρναρα.Τις περισσότερες βέβαια τις έπαιρνα στο έδαφος καθ’ότι
μόλις τις πλησίαζες πέταγαν και πήγαιναν λίγο πιό πέρα.Φυσίγγια χάρτινα,γεμισμένα
από τον παππού μου με μπαρούτι JK-6 και σκάγια Νο 6. Ολο αυτό το σκηνικό βέβαια
προϋπέθετε χιόνια στο βουνό και……. λίγο χαμηλότερα.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, άλλαξαν οι καιροί,τα ντουφέκια,τα πυρομαχικά,τα
ήθη και βέβαια οι συμπεριφορές και το πλήθος των θηραμάτων.
Αλλάξαμε κι εμείς σαν κυνηγοί………πρός το καλύτερο..????….προς το χειρότερο..???
ποιός ξέρει…???
Το μόνο που παραμένει ίδιο είναι η παρουσία μας στα ίδια κυνηγοτόπια, ανάμεσα
στις αναμνήσεις και στα θηράματα που τόσο αγαπήσαμε και τόσο λαχταράμε…!!!
Υγεία και καλή συνέχεια σε όλους μας……. :rose:
ΛΟΥΚΑΣ.