Συνάδελφοι κυνηγοί. Σήμερα το απόγευμα ήμουν σε συνεργείο αυτοκινήτων κοντά στο ΜΕC Παιανίας. Κατά τις 16:30 καθώς είχα και το όλπο μαζί βρέθηκα σε απογευματινό καρτέρι κάπου κοντά στον ALPHA. Λοιπόν παιδιά είδα αφού σκοτείνιασε για τα καλά μια τσίχλα και το κυριότερο δεν άκουσα τουφεκιά σε όλα τα μεσόγεια. Ησυχία νεκρική. Επίσης φίλος που επισκεύθηκε τον Μώλο για κυνήγι με ένα άτομο ακόμη, χθες Κυριακή και σε περπατητό πολλών ωρών έκανε 6 τσίχλες και 10 ο άλλος κυνηγός. Αυτά όλα μαζί, με όσα μας μεταφέρουν όλοι οι φίλοι του φόρουμ δείχνουν ξεκάθαρα μια φτωχή χρονιά.
Πρέπει όμως να σας θυμήσω κάτι που εγκαίρως έγραψε ο αξέχαστος Ν.Μίχας στο βιβλίο του ”ΚΥΝΗΓΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΜΑ Ή ΣΥΝΔΡΟΜΟ;”.Δεύτερη έκδοση το 1997. Εκεί σε αυτό τον θησαυρό εμπειριών ,από έναν τσέντελμαν κυνηγό βρήκα κάτι που ίσως μας λύσει απορίες για την κυνηγετική φτώχια της εποχής αλλά σίγουρα θα μας βάλει σε σκέψη για τις πρακτικές που ακολουθούμε στο κυνήγι και σίγουρα οι πρακτικές αυτές νομοτελειακά έχουν οδηγήσει στα σημερινά αποτελέσματα ως συνέπεια.:
“Σελίδα 351 κεφάλαιο Τσίχλα…….
Αναμφησβήτητο γεγονός είναι ότι,χρόνο με το χρόνο ελαττώνεται το είδος.Καμιά σχέση ο σημερινός αριθμός με τα παλιότερα χρόνια.Τούτη τη φορά όμως το φταίξιμο είναι δικό μας.Η απόγνωση της απραξίας στα άλλα θηράματα, έχει στρέψει πάνωτης της κάννες του μεγαλύτερου ποσοστού των κυνηγών. Έχει καταντήσει το μοναδικό μας αποκούμπι και την περιμένουμε πως και πως κάθε χρόνο , για να ρίξουμε μερικές τουφεκιές. Όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και επιμένουμε να κλείνουμε τα μάτια, στο φάσμα της σίγουρης καταστροφής της.Αρκεί να μάθουμε μια πληροφορία και μέσα σε λίγες ώρες ,έχουν καταφθάσει ορδές με κάθε μεταφορικό μέσο.Χιλιάδες φυσίγγια,τα ποιο πολλά ριγμένα στο βρόντο σε βολή κατα ριπάς.Όπου τη δούμε και σε οποιοδήποτε ύψος,άσχετα αν οι μισές χάνονται λαβωμένες,για να γίνουν αργότερα μεζές των αρπακτικών.Μιά συμπεριφορά ανεξήγητη,ποθ μοιάζει με μανία καταστροφής και καταδίωξης και που τις ποιο πολλές φορές χάνεται κάθε αξιοπρέπεια και ήθος που απαιτεί το άθλημα.Σα να μην φθάνουν αυτά,κράχτες,σφυρίχτρες,ηχιτικά εφέ σε κασσέτες,δίχτια,αγκίστρια και άλλες γειτονικού κράτους ευρεσιτεχνίες,εξασφαλίζουν το σίγουρο αφανισμό της.Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι ”κύριοι”(Ιταλοί) κάποτε πλήρωναν χιλιάδες δραχμές για να ρθουν στην Πρέβεζα και να δουν το χρώματης. Ας βάλουμε λοιπόν μυαλό όσο είναι καιρός,παρά να πάθουμε αυτά που τώρα τους καταμαρτυράμε….”
Συνάδελφοι πιστεύετε ότι έχουμε βάλει μυαλό όλα αυτά τα χρόνια από το 1997; Εγώ λέω πως όχι και διστυχώς αποδεικνίεται περίτρανα ότι ο Κος Μίχας ήταν προφητικός και το κείμενό του διαχρονικό.
