Tέλος και η τσίχλα λοιπόν με απογευματινό καρτέρι με ένα ωραίο ντουμπλέ και με δυο ξερές, άλλες δυο μου αφήσανε λίγα πούπουλα και δώσαμε ραντεβού για του χρόνου.Δεύτερος χρόνος για εμένα βελτιώνοντας την ευστοχία μου σε σχέση με πέρυσι κατάφερα τον ίδιο αριθμό θηραμάτων πάνω κάτω παρόλα τα λιγότερα πουλιά.
Στο γυρισμό είδα ένα πουλί, μάλλον κουκουβάγια μικρή, καθότανε στη μέση μιας διασταύρωσης. Στην αρχή φαινόταν σαν πέτρα και απο τύχη είχε γλυτώσει μιας και εγώ αλλά και άλλοι περνάγανε ακριβώς δίπλα, ίσως και κάποιοι απο πάνω. Διακόσια μέτρα πιο κάτω συνειδητοποιώ οτι δεν είναι πέτρα και γυρνάω, κατεβαίνω τη βλέπω είχε μαζέψει το κεφάλι μέσα και σα να κοιμότανε δε ξέρω. Ακίνητη. Την πλησιάζω και χρειάστηκε να τη σπρώξω με το πόδι για να πετάξει και να πάει να πιάσει σε κάτι πεύκα.